33 χρόνια μετά – συνθήματα που ξεχάστηκαν

33 χρόνια μετά – συνθήματα που ξεχάστηκαν
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!

Οι μαθητικές καταλήψεις ανεστάλησαν αλλά η πλύση εγκεφάλου συνεχίζεται. Κόμματα και Μέσα μαζικής παραπληροφόρησης θέλουν (ντε και καλά) να δεχτούμε ότι σ’ εκείνο το κατακαημένο χωριό της Εύβοιας, στο σκολειό του, έγινε βιασμός. Επειδή αυτό συμφέρει την εξουσία και τους τσανακογλείφτες της. Στόχος τους να πνίξουν το κίνημα της νεολαίας μέσα στην λάσπη. Να πείσουν ότι το πιο δυναμικό και ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας, η νεολαία, είναι και το ποιο διεφθαρμένο και να το μεταχειριστούν σαν τέτοιο!..
Μίλησαν για βιασμούς, όργια, ληστείες. Όμως αλλού ήθελαν να καταλήξουν. Υπουργοί, βουλευτές, κρατικοί, δημοτικοί και κομματικοί αξιωματούχοι, ακόμα και ο πρόεδρος της «περήφανης» ελληνικής δημοκρατίας «μας», ο εντιμότατος Κάρολος Παπούλιας, δημιούργησαν για τον εαυτό τους μια λαμπρή ευκαιρία για να καυτηριάσουν τον «ρατσισμό» της νεολαίας και των κατοίκων στην Αμάρυνθο και στην Εύβοια ολόκληρη. Χθες, με το σήριαλ «Άλεξ», ενοχοποίησαν τον λαό της Φλώρινας. Και η συνέχεια έπεται.
Είμαστε, άραγε, οι Έλληνες, λαός ρατσιστών, όπως μας μέμφονται οι άνθρωποι της εξουσίας και οι κάθε λογής παρατρεχάμενοι; Ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Καθημερινά μας υποβάλουν σε πλύση εγκεφάλου με αντιρατσιστικά, δήθεν, κηρύγματα. Ασκούν ηθική, διοικητική και νομική πίεση. Ας μη ξεχνάμε πως καθετί που η εξουσία θα μπορούσε να βαφτίσει «ρατσισμό», το ενέταξε στις παραβάσεις του αντιτρομοκρατικού νόμου! Με όλα τα μέσα προσπαθούν να υποκύψουμε στην «πολυπολιτισμική» μοίρα που ξένα κέντρα και εγχώριοι λακέδες τους όρισαν για μας χωρίς εμάς.
Να σιωπούμε μπροστά στη μαζική, κατά εκατομμύρια, εισαγωγή φτηνών και πρόθυμων εργατικών χεριών, από κάθε γωνιά του πλανήτη, και σε ότι αυτό συνεπάγεται:
Πρώτη -και αναπόφευκτη- συνέπεια η εργασιακή και κοινωνική περιθωριοποίηση των Ελλήνων εργατών, η άλωση των κατακτήσεων τους, η διάλυση του οργανωμένου ταξικού τους κινήματος, στον ιδιωτικό τομέα και κατ’ επέκταση στον υπό ιδιωτικοποίηση δημόσιο.
Οι εθνικές διαιρέσεις και ανταγωνισμοί επισκιάζουν την ταξική πάλη. Είμαστε όλοι μάρτυρες αυτού του γεγονότος. Εξουδετερώνουν τις αντιστάσεις του εργατικού κινήματος. Οι κυβερνήσεις θα μπορούν, επιπλέον, να χρησιμοποιήσουν ψηφοφόρους εισαγωγής, χωρίς την ιστορία και τα βιώματα του ελληνικού λαού, για ν’ απαλλαχτούν απ’ τα προβλήματα που τους δημιουργεί η δική τους κοινοβουλευτική «δημοκρατία», επιτυγχάνοντας μονιμότερα αποτελέσματα απ’ τις στρατιωτικές δικτατορίες στις οποίες κατέφευγε το καθεστώς, μέχρι πριν λίγα χρόνια.
Πρόσφατη κυβερνητική απόφαση παραχωρεί ελληνική υπηκοότητα σε 30.000 Βορειοηπειρώτες, πρώτη δόση για την ελληνοποίηση 250.000 «ομογενών» -πραγματικών ή μαϊμού- όσων διαθέτουν την ειδική ταυτότητα. Η απόφαση αυτή θ’ αποτελέσει την αρχή μαζικών ελληνοποιήσεων, ενώ ταυτόχρονα ενθαρρύνει τον λαθραίο εποικισμό, που συνεχίζε-ται αμείωτος.
Η εθνική μετάλλαξη του πληθυσμού δεν είναι ασήμαντο ζήτημα. Παρόλα αυτά προωθείται με τετελεσμένα γεγονότα, πίσω απ’ τις πλάτες του ελληνικού λαού.
Δεύτερη συνέπεια, ο ετσιθελικός εποικισμός (όχι απλά μετανάστευση), από πληθυσμούς όμορων χωρών, όπου υπάρχουν καθεστώτα υποχείρια των ΗΠΑ, με εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας. Άρα δημιουργία μειονοτικών προβλημάτων, υποθήκευση του ειρηνικού μέλλοντος με πιθανή πρόκληση ένοπλων συγκρούσεων.
Δεν πρόκειται για σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά για προσχεδιασμένη και μεθοδευμένη εφαρμογή της παλιάς και πάντα αποτελεσματικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε».
Πριν λίγες μέρες ο Αμερικάνος επιτετραμμένος στην Αθήνα, Τ. Κάντριμαν δήλωσε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν μειονότητες, τουρκική, μακεδονική, αλβανική και εγκάλεσε την κυβέρνηση επειδή δεν δείχνει τον προσήκοντα σεβασμό στα δικαιώματα τους. Το ίδιο έκανε και ο Αμερικάνος εκπρόσωπος στον ΟΑΣΕ Κλ. Μποντ, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εμμέσως αμφισβήτησε και την συνθήκη της Λωζάνης.
Το διεθνές κεφάλαιο, μαζί και το ενσωματωμένο στις πολυεθνικές ελληνικό κεφάλαιο, αξιοποιεί την πείρα των «πολυπολιτισμικών» ΗΠΑ, της κοινωνίας-ζούγκλα, με τα πολλά εθνικά και φυλετικά γκέτο, που το καθένα απ’ αυτά καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό του και μέχρι σήμερα έχουν αποδειχτεί ανίκανα για ενωμένη αντιπαράθεση με την εξουσία. Το αμερικάνικο κοινωνικό μοντέλο είναι το πιο βάρβαρο που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα και αυτό θέλουν να «μεταλαμπαδεύσουν» σε όλο τον πλανήτη.
Μας οδηγούν, συνειδητά και προσχεδιασμένα, όχι στην σύνθεση ανώτερου πολιτισμού αλλά στο τέλος κάθε πολιτισμού. Στη βαρβαρότητα.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτε να χωρίσει με τους εργαζόμενους άλλων εθνοτήτων. Έχει όμως μ’ αυτούς που τους εισήγαγαν για να τους χρησιμοποιήσουν με τον τρόπο που τους χρησιμοποιούν. Οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής που εφαρμόζουν τα διεθνή κέντρα εξουσίας είναι αυτές που γνωρίζουμε και εκ’ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι άλλες.
Πως η ελληνική εργατική τάξη θα αντισταθεί στον εκβαρβαρισμό; Με τις δήθεν διεθνιστικές παραινέσεις για «συναδέλφωση» και «αλληλεγγύη» όλων των εθνοτήτων, που κάποιοι προτείνουν σαν πανάκεια; Πότε και που αυτά τα χριστιανικά κηρύγματα αγάπης απέδωσαν; Μήπως στην Γιουγκοσλαβία; Στην Παλαιστίνη; Στον Λίβανο; Μόνο ανόητοι ή συνειδητοί απατεώνες μπορεί να ισχυριστούν κάτι τέτοιο. Όλοι αυτοί συνέβαλαν στην δημιουργία συνθηκών σύγκρουσης και τώρα υπόσχονται να λύσουν το πρόβλημα με ξόρκια!
Και ποιος είναι ο στόχος των καλών τους συμβουλών και παραινέσεων; Να υποκύψουν τα έθνη χωρίς αντίσταση στην θέληση των ισχυρών που επιζητούν να τα καταργήσουν; Να πετύχουν σήμερα οι ιμπεριαλιστές εκεί που απέτυχε ο Χίτλερ με τις σιδηρόφρακτες στρατιές του;
Όχι δεν θα περάσει έτσι εύκολα ο νέος φασισμός. Και η στιγμή της έκρηξης πλησιάζει. Το νιώθει η καθεστωτική φάρα γι’ αυτό έχει εξαπολύσει αυτές τις λυσσασμένες επιθέσεις κατά της νεολαίας και του ελληνικού λαού, ανεμίζοντας τα σκιάχτρα του ψευδεπίγραφου αντιρατσισμού.
Το εθνικό κράτος, ανεξάρτητα αν στην εξουσία βρίσκεται η αστική ή η εργατική τάξη δεν νοείται χωρίς σύνορα. Δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι. Ούτε για τα εμπορεύματα, ούτε για τα κεφάλαια, ούτε για την εργασία. Κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς είναι αδιανόητη η αυθαίρετη μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών, ερήμην της κοινωνίας, άναρχα, χωρίς οργάνωση και σχεδιασμό που να υπηρετεί το γενικό συμφέρον.
Κάτω απ’ τον καπιταλισμό, στην εποχή της ιμπεριαλιστικής παρακμής, και ειδικά στην περίοδο που ο ιμπεριαλισμός, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, τείνει στην ολοκλήρωση, δηλαδή στην δημιουργία μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς, χωρίς εθνικά σύνορα, και στην εγκαθίδρυση μιας και μόνο συγκεντρωτικής παγκόσμιας εξουσίας, η ιδέα κράτους-μη κράτους που δεν έχει σύνορα δεν είναι μόνο αναρχική ουτοπία, αλλά κάτι χειρότερο: Είναι νερό στο μύλο της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης πραγμάτων. Είναι φασισμός. Και σ’ αυτόν ο Ελληνικός λαός, κόντρα σε όλες τις ηγεσίες του λέει ΟΧΙ. Μαζί του κι εμείς.

ΚΔΕ (τροτσκιστές)