Η κοινωνία παθητικά αποδέχεται την κατάργηση ιερών εργασιακών δικαιωμάτων, κατακτημένων με αγώνες και αίμα. Και όχι μόνο αποδέχεται, αλλά με αρκετή χαλαρότητα τα εκμεταλλεύεται κιόλας. Δεν έχει καμία σημασία, αν μόνο λίγοι αγοράζουν. Οι ξεθεωμένοι εργαζόμενοι, πρέπει να είναι στις θέσεις τους και να αποδέχονται κάθε πελατειακή επιθυμία και κάθε πελατειακή διαστροφή επίσης. Έτσι απαιτεί ο σύγχρονος προοδευμένος κόσμος, σε Δύση η και σε Ανατολή.
Κάποιοι θα πουν ότι τα κυριακάτικα μεροκάματα, είναι διπλά. Αλλά και αυτό ακόμα, είναι ένα σαθρό επιχείρημα, που οδηγεί μέσω κοινωνικής μηχανικής, στον κανιβαλισμό μεταξύ συναδέλφων, που ξεχνούν ότι χρειάζονται ''εξτραδάκια'' για να συμπληρώνουν τους πενιχρούς μισθούς τους. Ξεχνούν επομένως το πιο βασικό, τους χαμηλούς μισθούς.
Και όλα αυτά μέχρι να καταργηθεί σταδιακά και η Κυριακάτικη προσαύξηση, όπως και κάθε δώρο, όπως ο φέρελπις αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προανήγγειλε ήδη.
Και έτσι προχωρά η κοινωνία, χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο, μόνο με κοινωνικούς αυτοματισμούς και σκουριασμένα ανακλαστικά.Χωρίς δυνάμεις ικανές να ανατάξουν τα σπασμένα οστά της, χωρίς δυνάμεις ικανές να συγκρουστούν μέχρι τέλους, με την κάθε εξουσία.
Το εργασιακό δικαίωμα όπως χάνεται μέχρι να καταργηθεί οριστικά, αφορά όλους μας. Αφορά στην οριστική προσχώρηση στα σχέδια κιμαδοποίησης του λαού, μέχρι την τελική εξόντωσή του.Και ακόμα και αν αρκετοί άφρονες συμπολίτες δεν το αντιλαμβάνονται, υπάρχει υποχρέωση αντίδρασης μιας αντίδρασης εξ ορισμού κοινωνικής και defacto εθνικής, αφού η παγκοσμιοποιητική λαίλαπα τα σαρώνει όλα.
Θα έχουμε πολλά να πούμε μετά τις εκλογές
Περικλής Δανοπουλος
No comments:
Post a Comment