Tο Ιράν πρέπει να είναι έτοιμο ν’ αποκρούσει πυρηνική επίθεση

ο Ιράν πρέπει να είναι έτοιμο ν’ αποκρούσει πυρηνική επίθεση
του στρατηγού Leonid Ivashov

Διεθνής Έρευνα, 24 Ιανουαρίου 2007
Στρατηγικό & πολιτιστικό ίδρυμα (Ρωσία)

Πληροφορίες από τη Μέση Ανατολή, αναφέρουν, όλο και πιο συχνά, ότι μέσα σε μερικούς μήνες από τώρα οι ΗΠΑ θα χτυπήσουν με πυρηνικά το Ιράν. Για παράδειγμα οι αραβικοί «Τάιμς» του Κουβέιτ αναφέρονται σε καλά πληροφορημένες αλλά μη κατονομαζόμενες πηγές, σύμφωνα με τις οποίες οι ΗΠΑ προγραμματίζουν επίθεση με πυραύλους και βόμβες εναντίον του Ιράν πριν από το τέλος του Απριλίου 2007. Η επιχείρηση θα αρχίσει από τη θάλασσα και θα υποστηριχθεί από τα αμυντικά συστήματα πυραύλων πάτριοτ προκειμένου να αποφύγουν οι αμερικανικές δυνάμεις χερσαία αντεπίθεση και να μειώσουν την πιθανότητα ανταπόδοσης των χτυπημάτων από «οποιαδήποτε χώρα του Περσικού Κόλπου».
Η φράση «οποιαδήποτε χώρα» προφανώς αναφέρεται στο Ιράν. Η πηγή που παρείχε τις πληροφορίες στην εφημερίδα του Κουβέιτ θεωρεί ότι οι αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ και άλλες χώρες της περιοχής θα προφυλαχτούν από τους ιρανικούς πυραύλους με τις συστοιχίες των πάτριοτ στα σύνορα τους.
Έτσι, οι προετοιμασίες μιας νέας αμερικάνικης επίθεσης μπαίνουν στο στάδιο της ολοκλήρωσης τους. Οι εκτελέσεις του Σαντάμ Χουσεΐν και των πιο στενών συνεργατών του ήταν μέρος αυτών των προετοιμασιών. Ο σκοπός τους ήταν να χρησιμεύσουν σαν «παραπέτασμα καπνού» στην αμερικάνικη στρατηγική κλιμάκωσης της κρίσης τόσο στο Ιράν όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Αναλύοντας τις επιπτώσεις της κίνησης, οι ΗΠΑ διέταξαν τον απαγχονισμό του πρώην ιρακινού ηγέτη και των συνεργατών του. Αυτό δείχνει ότι οι ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει αμετάκλητα το σχέδιο διάσπασης του Ιράκ σε τρία εχθρικά ψευδο-κράτη - το σιίτικο, το σουνίτικο, και το κουρδικό. Η Ουάσιγκτον υπολογίζει ότι μια κατάσταση ελεγχόμενου χάους θα βοηθήσει να θέσει κάτω απ’ τον έλεγχο της τα αποθέματα πετρελαίου στον Περσικό Κόλπο και άλλους στρατηγικά σημαντικούς δρόμους μεταφοράς του πετρελαίου.
Η σημαντικότερη πτυχή του θέματος είναι ότι στον πυρήνα της Μέσης Ανατολής θα δημιουργηθεί μια ζώνη αδιάκοπης αιματηρής σύγκρουσης, και ότι οι χώρες που γειτονεύουν με το Ιράκ - Ιράν, Συρία, Τουρκία (Κουρδιστάν) - θα συρθούν αναπόφευκτα σ’ αυτή. Αυτό θα λύσει το πρόβλημα της πλήρους αποσταθεροποίησης της περιοχής, που είναι ένας στόχος μεγάλης σπουδαιότητας για τις ΗΠΑ και ειδικά για το Ισραήλ. Ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν μόνο μια κίνηση σε μία σειρά των βημάτων στην κατεύθυνση της περιφερειακής αποσταθεροποίησης. Ήταν μόνο μια φάση στη διαδικασία να έλθουν με άμεσο τρόπο αντιμέτωπες με το Ιράν και με άλλες χώρες, που οι ΗΠΑ τις έχουν στο κόκκινο.
Εντούτοις δεν είναι εύκολο για τις ΗΠΑ να εμπλακούν σε ακόμα μια στρατιωτική εκστρατεία ενώ το Ιράκ και το Αφγανιστάν «δεν έχουν ειρηνεύσει» (οι ΗΠΑ στερούνται τους απαραίτητους πόρους γι’ αυτή την επιχείρηση). Εκτός αυτού, οι διαμαρτυρίες ενάντια στην πολιτική των νέο-συντηρητικών της Ουάσιγκτον εντείνονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν το πυρηνικά όπλα εναντίον του Ιράν. Αυτό θα συμβεί για δεύτερη φορά μετά από την αμερικανική επίθεση το 1945 στην Ιαπωνία.
Οι ισραηλινοί στρατιωτικοί και πολιτικοί κύκλοι έκαναν ανοιχτά δηλώσεις για την πιθανότητα χρήσης πυρηνικών κατά του Ιράν μετά τον Οκτωβρίο 2006, όταν η ιδέα αυτή υποστηρίχθηκε από τον Τζωρτζ Μπους. Αυτήν την περίοδο η ιδέα αυτή διαφημίζεται σα μια «αναγκαιότητα». Γίνεται προσπάθεια να δεχθεί η κοινή γνώμη ότι δεν υπάρχει τίποτα το τερατώδες σε μια τέτοια πιθανότητα και ότι, αντίθετα, ένα πυρηνικό κτύπημα είναι απλή υπόθεση. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αμερικάνικης ηγεσίας, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος «να αναχαιτιστεί» το Ιράν.
Πώς οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις θα αντιδράσουν; Όσον αφορά τη Ρωσία, στην καλύτερη περίπτωση θα περιοριστεί να καταδικάσει τα χτυπήματα, και στη χειρότερη περίπτωση - όπως στην περίπτωση της επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας - η απάντησή θα είναι κάτι όπως «ναι μεν οι ΗΠΑ κάνουν λάθος, αλλά είναι το ίδιο το θύμα που προκάλεσε την επίθεση».
Η Ευρώπη θα αντιδράσει ουσιαστικά με τον ίδιο τρόπο. Ενδεχομένως, η αρνητική αντίδραση της Κίνας και διάφορων άλλων χωρών στην πυρηνική επιθετικότητα να είναι ισχυρότερη. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα υπάρξει καμία πυρηνική ανταπόδοση στις αμερικανικές δυνάμεις (οι ΗΠΑ είναι απολύτως βέβαιες για αυτό).
Ο Ο.Η.Ε είναι άνευ σημασίας. Έχοντας αποτύχει να καταδικάσει την επιθετικότητα ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε μοιράστηκε την ευθύνη γι’ αυτή. Αυτό το όργανο είναι ικανό μόνο για να εγκρίνει ψηφίσματα που οι Ρώσοι, καθώς επίσης η γαλλική διπλωματία, καταλαβαίνουν ως απαγόρευση στη χρήση βίας, αλλά οι Βρετανοί και οι ΗΠΑ τα ερμηνεύουν υπό την ακριβώς αντίθετη έννοια - ως έγκριση της επιθετικότητάς τους.
Όσον αφορά το Ισραήλ, είναι βέβαιο ότι θα δεχτεί βομβαρδισμό ιρανικών πυραύλων. Ενδεχομένως, η Χεσμπολλάχ και η παλαιστινιακή αντίσταση να γίνουν πιο ενεργητικές. Εμφανιζόμενοι ως θύματα, οι Ισραηλίτες θα μιλήσουν για προκλήσεις προκειμένου να δικαιολογήσουν τη δική τους επιθετικότητά, και θα υποστούν κάποιες περιορισμένες ζημιές. Τελικά οι ΗΠΑ θα αποσταθεροποιήσουν το Ιράν, ενώ θα κάνουν την επιχείρηση να μοιάζει με μια ευγενική αποστολή της τιμωρίας.
Μερικοί άνθρωποι τείνουν να θεωρήσουν ότι η πίεση από τις διεθνής διαμαρτυρίες μπορούν να σταματήσουν τις ΗΠΑ. Εγώ δεν σκέφτομαι έτσι. Η σημασία αυτού του παράγοντα δεν πρέπει να υπερεκτιμηθεί. Στο παρελθόν, έχω ξοδέψει πολλές ώρες προσπαθώντας να τον πείσω τον Μιλόσεβιτς, ότι το ΝΑΤΟ προετοιμαζόταν να επιτεθεί στη Γιουγκοσλαβία. Για πολύ καιρό, δεν ήθελε να το πιστέψει και συνέχιζε να μου λέει: «Μα διαβάστε τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών. Εκθέτει τους όρους κάτω απ’ τους οποίους θα είχαν δικαίωμα να το κάνουν.»
Κι’ όμως το έκαναν. Αγνόησαν εξωφρενικά το διεθνές δίκαιο και το έκαναν. Τι έχουμε τώρα; Ναι, ήταν ένα σοκ, υπήρξε αγανάκτηση. Αλλά το αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό που ήθελαν επιτιθέμενοι – ο Μιλόσεβιτς είναι νεκρός, η Γιουγκοσλαβία κατακερματίστηκε και η Σερβία αποικιοποιήθηκε - ανώτεροι υπάλληλοι του ΝΑΤΟ έχουν εγκαταστήσει την έδρα τους στο υπουργείο Άμυνας της χώρας.
Τα ίδια πράγματα συνέβησαν στο Ιράκ. Υπήρξε σοκ και αγανάκτηση. Αλλά τι πειράζει αυτό τους Αμερικανούς, δεν είναι τόσο μεγάλος ο κλονισμός. Μεγάλα όμως είναι τα κέρδη του στρατιοτικο-βιομηχανικού τους συγκροτήματος.
Οι πληροφορίες ότι ένα δεύτερο αμερικάνικο αεροπλανοφόρο πρόκειται να φθάσει στον Περσικό Κόλπο μέχρι το τέλος Ιανουαρίου κάνει δυνατή την ανάλυση της πιθανής ανάπτυξης της πολεμικής επιχείρησης. Στην επίθεση κατά του Ιράν, οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσει κυρίως τον από αέρος πυρηνικό βομβαρδισμό. Πύραυλους κρουζ (που φέρουν τα αμερικανικά αεροσκάφη καθώς επίσης τα πλοία και τα υποβρύχια) και, ενδεχομένως, βαλλιστικούς πύραυλους. Πιθανώς, τα πυρηνικά χτυπήματα να ακολουθηθούν με αεροπορικές επιδρομές από τα αεροπλανοφόρα και από άλλα μέσα της επίθεσης.
Η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση προσπαθεί ν’ αποφύγει χερσαίες επιχειρήσεις: Το Ιράν έχει ισχυρό στρατό και οι αμερικανικές δυνάμεις είναι πιθανό να υποστούν μεγάλες απώλειες. Αυτό δε θα το ήθελε καθόλου ο Τζωρτζ Μπους που βρίσκεται ήδη σε δύσκολη θέση. Δεν του χρειάζονται χερσαίες επιχειρήσεις για να καταστρέψει τις υποδομές στο Ιράν, να πισωγυρίσει την ανάπτυξη της χώρας, να προκαλέσει τον πανικό και για να δημιουργήσει πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό χάος. Αυτό μπορεί να ολοκληρωθεί με την χρησιμοποίηση πυρηνικών αρχικά, και στη συνέχεια με συμβατικά πολεμικά μέσα. Αυτή είναι η αποστολή της ομάδας των αεροπλανοφόρων που μετακινούνται εγγύτερα στις ιρανικές ακτές.
Τι μέσα διαθέτει το Ιράν για την αυτοάμυνα του; Είναι ασύγκριτα κατώτερα από τις αμερικανικές δυνάμεις. Το Ιράν διαθέτει 29 ρωσικά πυραυλικά συστήματα Tor. Σίγουρα, είναι μια σημαντική ενίσχυση της ιρανικής αεράμυνας. Παρόλα αυτά το Ιράν δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή καμία εγγυημένη προστασία από τις αεροπορικές επιδρομές.
Η αμερικανική τακτική θα είναι αυτή που συνήθως χρησιμοποιούν: αρχικά θα εξουδετερώσουν την αεράμυνα και τα ραντάρ, έπειτα θα επιτεθούν στα αεροσκάφη στον αέρα και στο έδαφος, στις εγκαταστάσεις ελέγχου και την υποδομή, για να μην διατρέχουν κανέναν κίνδυνο.
Εντός μιας εβδομάδας από τώρα, θα δούμε τη μηχανή ψυχολογικού πολέμου να παίρνει μπροστά. Η κοινή γνώμη είναι ήδη υπό πίεση. Θα υπάρξει μια αυξανόμενη αντι-ιρανική στρατοκρατική υστερία, νέες διαρροές πληροφοριών, παραπληροφόρηση, κ.λπ.
Συγχρόνως όλα αυτά θα αποτελούν μήνυμα στην φιλοδυτική αντιπολίτευση και σε μια μερίδα της ελίτ που περιστοιχίζει τον Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ να είναι έτοιμη για τις επερχόμενες εξελίξεις. Οι ΗΠΑ ελπίζουν ότι μια επίθεση στο Ιράν θα προκαλέσει αναπόφευκτα χάος και ότι θα είναι δυνατό να δωροδοκηθούν μερικοί από τους ιρανικούς στρατηγούς ώστε να δημιουργηθεί μια πέμπτη φάλαγγα στη χώρα.
Φυσικά, το Ιράν είναι πολύ διαφορετικό από το Ιράκ. Εντούτοις, εάν ο επιτιθέμενος πετύχει στην υποκίνηση μιας σύγκρουσης μεταξύ των δύο κλάδων των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων - του ισλαμικού σώματος των φρουρών της επανάστασης και του στρατού - η χώρα θα βρεθεί σε μια κρίσιμη κατάσταση, ειδικά σε περίπτωση που στην αρχική φάση της εκστρατείας οι ΗΠΑ κατορθώσουν να χτυπήσουν την ιρανική ηγεσία και να καταφέρουν ένα πυρηνικό χτύπημα ή μια ογκώδη συμβατική επίθεση στον κεντρικό διοικητικό μηχανισμό της χώρας.
Σήμερα, η πιθανότητα μιας αμερικανικής επίθεσης ενάντια στο Ιράν είναι εξαιρετικά υψηλή. Παραμένει, εν τούτοις, ασαφές εάν το αμερικανικό Κογκρέσο πρόκειται να εγκρίνει τον πόλεμο. Μπορεί να υπάρξει μια προβοκάτσια για να υπερπηδηθεί αυτό το εμπόδιο (μια επίθεση στο Ισραήλ ή σε αμερικάνικους στόχους συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών βάσεων). Η κλίμακα της προβοκάτσιας μπορεί να είναι συγκρίσιμη με την επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη. Έτσι το Κογκρέσο θα πει βεβαίως το «Ναι» στον αμερικανικό Πρόεδρο.

_________
Ο στρατηγός Λεονίντ Ιβάσοβ είναι αντιπρόεδρος της ακαδημίας στις γεωπολιτικών υποθέσεων. Ήταν ο προϊστάμενος του τμήματος Διεθνών Υποθέσεων στο σοβιετικό υπουργείο άμυνας,, γραμματέας του Συμβουλίου των υπουργών αμύνης της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ), προϊστάμενος του τμήματος στρατιωτικής συνεργασίας της ομοσπονδίας στο ρωσικό υπουργείο Άμυνας και αρχιστράτηγος του ρωσικού στρατού.