Στο Βαθος Κινα

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΙΝΑ...

Βομβαρδισμενα Διυλιστήρια Ουκρανια

Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς την πόρτα της Ρωσίας με σκοπό να την διαμελίσει προκάλεσε αυτόν τον πόλεμο, επομένως οι εγγυήσεις ασφαλείας του ΝΑΤΟ *μετά* τον πόλεμο φυσικά είναι εκτός συζήτησης και μόνο για εσωτερική κατανάλωση στην δύση. Η Ουκρανία ήταν μιας χρήσης, όπως και η Γεωργία πριν από 17 χρόνια. Για τους υποτελείς διακεκριμένους Ευρωπαίους -αρχηγούς κρατών- η τάση για επανάληψη είναι έντονη, έχουν κολλήσει προσπαθώντας να αναβιώσουν κάτι που έχει εξαντληθεί, και ο Τραμπ θέλει να πουλήσει στα ευρωγιοσουφάκια όπλα ,σπέρνοντας τους σπόρους για την επόμενη σύγκρουση...μιας και αυτή τελείωσε πάλι άδοξα. Η «Συλλογική Δύση» απλώς δεν είναι πλέον ικανή να επαναβιομηχανοποιηθεί και να επανεξοπλιστεί επαρκώς για να ανακτήσει μια ηγεμονική θέση. Οι ΗΠΑ ειδικότερα δεν είναι η ίδια χώρα που ήταν τη δεκαετία του 1940 και δεν θα είναι ποτέ ξανά. Όσο και να προσπαθεί να ορθοποδήσει πατώντας στα ευρωπαϊκά πτώματα. Η ανάπτυξη στην γηραιά ήπειρο απέκτησε αρνητικό πρόσημο σχεδόν σε όλες τις χώρες, με μόνο την Ισπανία από τις μεγάλες οικονομίες να διατηρεί ακόμα θετικά χαρακτηριστικά με πτωτική τάση όμως και αυτή. Και δεν φτάνουν όλα αυτά , πήραν εντολή να ανεβάσουν το κόστος εξοπλισμού τους από το 2% στο 5% ΤΟΥ ΑΕΠ. Επίπεδα 5% του ΑΕΠ για τα μέλη του ΝΑΤΟ υπήρξαν τελευταία φορά το 1962, κατά την Κρίση των Πυραύλων της Κούβας, ενώ στη συνέχεια, ως τις αρχές της δεκαετίας του 1970, το ποσοστό αυτό υποχώρησε περίπου στο 3% του ΑΕΠ, για να καταρρεύσει σε λιγότερο από 1,5% του ΑΕΠ μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, με αποτέλεσμα το «μέρισμα της ειρήνης» να ενισχύσει τις κοινωνικές δαπάνες, την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση κ.ά.

Από την άλλη η Ρωσία αλλάζει τακτική στα χτυπήματα της μετά την συνάντηση στην Αλάσκα. Οι εγκαταστάσεις της Flextronics, μια αμερικανική πολυεθνική εταιρεία - η τρίτη μεγαλύτερη παγκόσμια υπηρεσία παραγωγής ηλεκτρονικών ειδών και drones για τον πόλεμο- που λειτουργεί για πάνω από 13 χρόνια στο Ζακαρπάτιε της κεντρικής Ουκρανίας είναι τυλιγμένες στις φλόγες σχεδόν δύο ολόκληρα εικοσιτετράωρα αφότου χτυπήθηκαν από 12 βόμβες Kalibris. Το ίδιο συμβαίνει με τα διυλιστήρια των Αζέρων και του μαφιόζου φύλαρχου Αλίεφ στα προάστεια της Οδυσσού που αποτελούσαν το μοναδικό διυλίζων εργοστάσιο αργού πετρελαίου που διοχέτευε το καύσιμο στην Ευρώπη με τεράστια κέρδη και τόσα χρόνια οι ρώσοι το άφηναν να λειτουργεί και να αποδίδει τεράστια κέρδη. Ή μαζική συνδυασμένη επίθεση στο διυλιστήριο Kremenchug, Azeri Light, και οι καταστροφικές επιθέσεις στις εγκαταστάσεις της SOCAR κοντά στην Οδησσό στις 18 Αυγούστου αποκάλυψαν μια σκόπιμη στρατηγική αλλαγή. Για μεγάλο μέρος της σύγκρουσης, τα ενεργειακά περιουσιακά στοιχεία του Αζερμπαϊτζάν στην Ουκρανία διασώθηκαν αξιοσημείωτα, γεγονός που αντικατοπτρίζει τον κάποτε προσεκτικό διπλωματικό υπολογισμό της Μόσχας στον Νότιο Καύκασο. Ωστόσο, αυτή η αυτοσυγκράτηση έχει εξαφανιστεί μετά από μια σειρά επιθετικών προδοσιών από το Μπακού. Το έναυσμα πιθανότατα ήταν η μεταφορά του διαδρόμου της Ζανγκέζουρ μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και του Ναχιτσεβάν υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών για 99 χρόνια. Αυτή δεν ήταν μόνο μια οικονομική, αλλά και μια στρατηγική πρόκληση για τη Ρωσία, και κυρίως το έστησαν οι ΗΠΑ για να απασχολείται η Ρωσία στο μέλλον όσο αυτοί θα προχωρούν πιο βαθειά στην Ασία.

Για να συνοψίσουμε για την Ουκρανία, ουσιαστικά την καθιστούν μή ελκυστική πλέον για οικονομικούς γύπες, και το μόνο που θα μπορεί να διαπραγματευτεί σε λίγο και -αν υπάρχει ακόμα- ο Ζελένσκι θα είναι οι ορυκτοί του πόροι που και αυτοί μετά την ήττα στο Ντονμπας έχουν απομείνει ελάχιστοι προς παροχή στους δυτικούς καπιταληστές.

Το θερμό κλίμα στα μέτωπα της Ουκρανίας σιγά σιγά τελειώνει και σε περίπου έναν μήνα θα αρχίσουν οι ψυχρές μάζες να περικυκλώνουν την περιοχή, με τα σώα από πυραύλους ενεργειακά εργοστάσια στην υπολειπόμενη Ουκρανία να είναι σχεδόν μηδαμινά, και την ενέργεια να παρέχεται από φορητές συσκευές παραγωγής ρεύματος που μεταφέρθηκαν εκεί από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ένωση, αλλά τελειώνουν και τα δωρεάν όπλα, και τα δωρεάν τρόφιμα, και οι νύχτες στο Κίεβο το Λβοβ και την Οδυσσό θα είναι πολύ δύσκολες. Και οι Ρώσοι πλέον αν και δεν έδειχναν να βιάζονται προχωρούν σχεδόν τρέχοντας προς τα εμπρός πιθανόν επειδή κατέρρευσε το αμυντικό μέτωπο της Ουκρανίας και όταν φτάσουν στα φυσικά όρια του Ντονιέσκ τους περιμένει μια απέραντη ανοχύρωτη πεδιάδα μέχρι τα σύνορα της Πολωνίας...

Η ήττα είναι κοντά, και πρέπει να την διαχειριστούν και οι ηττημένοι δυτικοί αλλά και ο νικητής Πούτιν. Ήδη ο Τραμπ είπε τις προάλλες στην σύνοδο των ηττημένων στον Λευκό Οίκο ότι εγώ στην Ουκρανία πουλάω μόνο όπλα και δεν είναι δικός μου ο πόλεμος, αποτάσσοντας την ήττα και την μεταφέρει στους κακόμοιρους ευρωπαίους που όχι μόνο θα χάσουν ακόμη μια φορά, αλλά θα χρεωκοπήσουν επίσης αφού ο Νεοϋορκέζος φαφλατάς τραβάει όλες τις βιομηχανικές μονάδες στην άλλη άχθη του Ατλαντικού εκτελώντας μια ΝΕΑ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΗ ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΑ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ για την περιχαράκωση της οικονομίας του, εις βάρος των γηρασμένων πρώην αφεντικών του πλανήτη. Ο Τραμπ επέβαλε δασμούς, ύψους 40% μέχρι και στις εισαγωγές χρυσού σε ράβδους από την Ελβετία -προς όλους τους ενδιαφερόμενους- το μεγαλύτερο κέντρο διύλισης χρυσού στον κόσμο. Και οι αγορές και κυρίως οι εγχώριες αναγκαστικά στράφηκαν στον Αμερικανικό χρυσό χτυπώντας έτσι ολόκληρη την βιομηχανία χρυσού εκτός Αμερικής. Το αποτέλεσμα θα είναι ο χρυσός, ως εγγύηση στις συναλλαγές θα μειωθεί στην παγκόσμια αγορά, και κυρίως δίνει την ώθηση στην εγχώρια ελίτ την οποία εκπροσωπεί να αγοράζει χρυσό φθηνά από τα κέντρα χρυσού και κυρίως αποσκοπεί να κόψει την ροή του παγκόσμιου χρυσού προς την Κίνα η οποία αγοράζει σαν τρελή χρυσό από όπου βρίσκει ρευστοποιώντας τα αμερικανικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της και είναι πλέον τοξικά και κινδυνεύουν να γίνουν κουρελόχαρτα. Και προσπαθεί α μαζέψει τον χρυσό και να τον αποκόψει από εγγυητικό μέσον στις συναλλαγές , και προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό το δολάριο σαν παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγών.

Η Αμερική και ο Τραμπ κάνουν κινήσεις για να σώσουν την ηγεμονία τους, αλλά συναντούν δύο εμπόδια. Το ένα είναι η Ρωσία σαν πολεμική δύναμη και ίσως πλέον η πρώτη στον πλανήτη, και το δεύτερο είναι η Κίνα ως η παγκόσμια οικονομική δύναμη στις μέρες μας. Την Ρωσία ήδη την πλησίασε και της δίνει αυτά που ζητάει, δηλαδή την Ουκρανία πίσω και περιχαράκωση τω προνομίων της ως προηγουμένως , και η γραφειοκρατία ως μια κάστα που από την Στάλιν εποχή αποζητούσε την διατήρηση απλά των προνομίων και μια ασφάλεια των συνόρων τους για να νιώθουν ασφαλείς στις απέραντες εκτάσεις της Σιβηρίας και του Καυκάσου νομίζω ο Τραμπ που είναι γαλουχημένος μέσα στις αμερικανικές μπίζνες το διάβασε πολύ καλά και το παραχωρεί. Θα μπορούσε να ανοιχτεί στις ευάλωτες χώρες και να δημιουργήσει πάλι αποικιακού χαρακτήρα σχέσεις μαζί τους αλλά πλέον η Κίνα έχει εξαπλωθεί και εκεί. Στην Βενεζουέλα οι Κινέζοι έχτισαν δύο τεράστια μεγάλο διυλιστήρια, στο Μaracaibo και άλλο ένα στη Punta Cardon για το αργό πετρέλαιο του Μαδούρο με αποτέλεσάμα δεκάδες ειδικά διυλιστήρια μόνο για το πετρέλαιο της Βενεζουέλας (λόγω ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών) στον αμερικανικό νότο και κυρίως στο Τέξας να παραμένουν ανενεργά, και ο Τραμπ μπορεί να έστειλε τις προάλλες εκεί τις ναυτικές του δυνάμεις αλλά εκεί βρίσκονται και οι κινέζοι με στρατό και οπλισμό για να διαφυλάξουν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Το ίδιο φαινόμενο συναντούν οι Αμερικάνοι και σε άλλες χώρες στην Λατινική Αμερική αλλά κυρίως στην Αφρική που φαίνεται οι Κινέζοι και οι Ρώσοι βέβαια να έχουν συνάψει οικονομικές σχέσεις σχεδόν με όλα τα κράτη. Στο Τζιμπουτί διαθέτουν μια μεγάλη ναυτική βάση ακριβώς δίπλα από την αμερικάνικη για την διασφάλιση των συμφερόντων τους στον κόλπο του Αντέν μέχρι το Σουέζ. Στην ζώνη του Σαχέλ φαίνεται ότι κινέζοι στρατιώτες προστατεύουν τους ηγέτες των χωρών με κύριο πρωταγωνιστή τον Λοχαγό Τραορέ της Μπουρκίνα Φάσο, Μαλί Νίγηρα και πολλές ακόμα. Αντί λοιπόν να τα βάλουν με όλες αυτές που είναι χρονοβόρο και δύσκολο , πρέπει να χτυπήσουν απευθείας την βάση όλων αυτών, την Κίνα που και έχει εξαπλωθεί στον μισό πλανήτη και συνεργάζεται με τις πρώην αποικίες των δυτικών αλλά έχει ανέβει και στο πρώτο σκαλί του βάθρου στις οικονομίες και είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ. Και αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Τραμπ και στην πρώτη του θητεία τις μεγαλύτερες κυρώσεις τις είχε επιβάλλει στην Κίνα. Το θέμα δεν είναι αν θέλουν, αλλά αν μπορούν να τα βάλουν με την Κίνα. Πάντως η εγχώρια τους πολεμική βιομηχανία έχει παρουσιάσει σημάδια βελτίωσης της παραγωγής πυραύλων όπως επίσης και υπάρχουν προσπάθειες βελτίωσης των ναυτικών τους δυνάμεων που είχαν μια τεράστια κάμψη όσο κυβερνούσαν οι παγκοσμιοποιητές Ομπάμα, Κλίντον και Μπάιντεν.

Το επόμενο χρονικό διάστημα θα παρακολουθήσουμε την διάλυση. οικονομική και ενωτική της Ευρώπης αφού βρίσκεται στα χαμηλά της όρια αλλά χωρίς να μπορει να λειτουργήσει επιδραστικά στα παγκόσμια δρώμενα πλέον. Θα δούμε πως θα διαχειριστεί ο Πούτιν την νίκη του στο εσωτερικό της χώρας του με την ελίτ και τον απλό λαό. Και θα δούμε τον τρόπο που θα χρησιμοποιήσει η Αμερική τα κράτη δορυφόρους στην περιοχή της Κίνας για να την ρίξει από την κορυφή της παγκόσμιας οικονομίας με Ταϊβάν, Ιαπωνία Φιλιππίνες, και άλλες χώρες να λαμβάνουν εντολές καμικάζι αυτοκτονίας...