Η Ρωσια του Χθες και Σημερα

Ο τελευταίος Τσάρος της Ρωσίας ο Νικόλαος Β από το 1896 που ανέλαβε προσπάθησε να φέρει στην τεράστια αυτή επικράτεια την πρώτη βιομηχανική της επανάσταση με την βοήθεια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της εποχής, το Βρετανικό Στέμμα με το οποίο είχε συγγενικούς δεσμούς, την Γαλλική αστική τάξη που κυριαρχούσε και οδηγούσε τον Γαλλικό ιμπεριαλισμό και την Γερμανία από την οποία προερχόταν η σύζυγος και Τσαρίνα.

Σε μια τεράστια χώρα με βαριά προϊστορία από μεγάλα ονόματα ηγετών αλλά και μια επικράτεια με μεγάλη αγροτική παραγωγική τάξη τους περίφημους κουλακους, η μεταστροφή προς την πρώιμη χοντροκομμένη βιομηχανική επανάσταση ήταν άκρως επικίνδυνη. Τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα της εποχής ήθελαν να βάλουν χέρι και στα τεράστια αποθέματα του αρκτικού Βορρά και δεν τους έφταναν η Αφρική, οι Ινδίες και η Λατινική Αμερική...

Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκαν τα πρώτα εργοστάσια και οι πρώτες μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμού εντός της επικράτειας της Ρωσίας σε περιοχές που στήνονταν τα εργοστάσια αλλά και τα ορυχεία . Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο λαός να δέχεται τεράστιες πιέσεις εργασίας και συνθηκών πράγμα που πριν ήταν άγνωστο σε αυτούς. Απάνθρωπες συνθήκες, εξαντλητικά ωράρια και παραπήγματα για το βράδυ ήταν αυτό που τους ώθησε να δημιουργήσουν ομάδες για να αναζητήσουν δικαιώματα και παροχές μακριά από τις αγροτικές περιοχές που είχαν γεννηθεί.

Έτσι φτάσαμε μερικά χρόνια αργότερα το 1905 να έχουμε τις πρώτες οργανωμένες αντιδράσεις του συγκεντρωμένου πληθυσμού στα βιομηχανικά κέντρα της εποχής , που μπορεί ο τσαρικος στρατός να τα υπερνικουσε αλλά ήταν θέμα χρόνου να βρουν τον τρόπο να ξεπεράσουν αυτήν την νέα μορφή δουλείας που οι δυτικές χώρες συμφώνησαν με τον Τσάρο. 

Και επειδή η τσαρική Ρωσία είχε δεχτεί σε ολόκληρη την επικράτεια της, την επιρροή των συγγενικών στεμμάτων ,μια άλλη αναπτυσσόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη στα βορειοδυτικά της σύνορα η Ιαπωνία ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με το τσαρικό καθεστώς για τα συμφέροντα της περιοχής με νίκη της Ιαπωνίας το 1905. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ήρθε και ο Α.Π.Π με την Γερμανία , την Αυστροουγγαρία και Ιταλία που έβλεπαν τον χάρτη να οριοθετείται...να φτάνουν στην σύγκρουση για τα αποικιακά συμφέροντα της εποχής στην περιοχή της Ευρώπης κυρίως αλλά και των γειτονικών κρατών. Ο Α.Π.Π έληξε με την συνθήκη των Βερσαλλιών, η οποία αποτελούσε τεράστιο εξευτελισμό για τον γερμανικό λαό, ενώ η νεαρή Σοβιετική δημοκρατία που είχε δημιουργηθεί ένα μέσω του πολέμου αποκλείστηκε υστερα εντελώς από τον σχεδιασμό της συνθήκης λόγω της πτώσης του Τσάρου και την άνοδο στην ηγεσία των εργατών.

Όλα αυτά τα ιμπεριαλιστικά γεγονότα έφεραν τον Ρωσικό λαό σε δυσμενεια και του στέρησαν τα δικαιώματα στον μέγιστο βαθμό. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των ετών έφερε αποτέλεσμα την σε δύο στάδια επανάσταση με τον Οκτώβριο του 1917 να είναι νικηφόρος χάρη κυρίως στα ηγετικά στοιχεία των Λένιν και Τρότσκι που στα δύσκολα σημεία και στις τρικλοποδιές του καθεστώτος και των στεμμάτων της Ευρώπης ανταποκρίθηκαν με επιτυχία και τις ξεπέρασαν φτάνοντας στην ανατροπή και την πρώτη εργατική νικηφόρα επανάσταση της ιστορίας. 

Στη σύνοδο των Σέρβων φιλομπολσεβίκων εθελοντών στην Οδησσό, η Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία τονίστηκε ότι «η Ρωσική Επανάσταση και η νίκη της Ρωσικής Δημοκρατίας αποτελούν μια νέα εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας και, συνεπώς, η Ρωσική Επανάσταση δεν μπορεί να παραμένει μόνο ρωσική». Οι εθελοντές καθιέρωσαν τη Γιουγκοσλαβική Επαναστατική Ένωση στο Κίεβο το καλοκαίρι του 1917. Περίπου 35.000 Γιουγκοσλάβοι συμμετείχαν στις επαναστατικές δραστηριότητες -προσχώρησαν στις μονάδες του Κόκκινου Στρατού. Προς το τέλος του 1917 σχηματίστηκε η σερβοσοβιετική Επαναστατική Μονάδα και τον Αύγουστο του 1918 ιδρύθηκε στο Τσαρίτσιν το 1ο Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Σύνταγμα. Πολλοί Γιουγκοσλάβοι έμειναν στην Ιστορία ως ήρωες της Σοβιετικής Ένωσης. Πολλοί από αυτούς που συμμετείχαν, μόλις επέστρεψαν στην πατρίδα τους, ανέλαβαν ενεργό ρόλο στις δραστηριότητες ενοποίησης του προλεταριάτου στο νεοσύστατο αστικό κράτος και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία ενός επαναστατικού εργατικού κόμματος.

Οκτωβριανη Επανασταση

Η Οκτωβριανή Επανάσταση μετέδωσε το επαναστατικό πνεύμα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο και τους ενέπνευσε εμπιστοσύνη στον αγώνα τους για ένα νέο κόσμο. Ήταν σαφώς το αποτέλεσμα σοσιαλιστικών τάσεων, της ύπαρξης και δράσης του κινήματος της εργατικής τάξης το οποίο, στο πνεύμα της Διεθνούς, είχε επικεντρωθεί στο γκρέμισμα της χωρισμένης σε τάξεις κοινωνίας και στη δημιουργία μιας αταξικής ανθρώπινης κοινότητας. Ηταν το αποτέλεσμα ενός ολόκληρου ρεύματος της πρόσφατης παγκόσμιας ιστορίας, ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής βέβαια.

Κοκκινος Στρατος

Δύο τεράστια γεγονότα αναπτύχθηκαν λόγω των αφορητων πιέσεων από τα καπιταλιστικά κράτη. Η δημιουργία του Κόκκινου στρατού από τον Τρότσκι που μέσα σε αυτόν δεν υπήρχαν στρατιωτικοί βαθμοί . Κατά την περίοδο της Οκτωβριανής επανάστασης αλλά και του Ρωσικού εμφυλίου με τους λευκούς που υποστηρίζονταν από στρατό των δυτικών κρατών, ο κόκκινος στρατός χρησιμοποιούσε συστήματα κατάταξης με ιδεολογικό χαρακτήρα για να τονίσει την προλεταριακή φύση του στρατού και να τον διαχωρίσει από τον τσαρικό στρατό αλλά και τους ιμπεριαλιστικούς στρατούς. Ο Στρατιώτης ονομαζόταν μαχητής και ο επικεφαλής τμήματων αναφερόταν ως Τμήματος και πάνω από αυτόν  ήταν ο επικεφαλής δίνοντας έτσι έμφαση στην συλλογικότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των στρατιωτών αντί για την κλασική ιεραρχική καταναγκαστική δομή. Ο Κομισάριος είχε την ευθύνη της ιδεολογικής ανάτασης και σύνταξης του κόκκινου στρατού που ίδρυσε και οργάνωσε ο Λ.Τροτσκυ. Αυτός ο ιδανικός στρατιωτικός μηχανισμός παρέμεινε άθικτος και με αντοχές ακόμα και μέσα στον Σταλινισμό που προσπάθησε να τον αλλάξει όταν επικράτησε, θανατώνοντας τους ηγέτες της νικηφόρας επανάστασης ,και κατάφερε στον μεγάλο πατριωτικό αγώνα να νικήσει την υπερδύναμη της εποχής Γερμανία κατά την σύγκρουση στον δεύτερο Π.Π και που μέχρι και σήμερα οδηγεί νικηφόρα την χώρα του απέναντι στον καταρρέοντα καπιταλισμό στα ουκρανικά μέτωπα.

Το δεύτερο γεγονός που αναπτύχθηκε μέσα στην περίοδο αυτήν ήταν η οργάνωση των εργοστασίων με τους ίδιους τους εργάτες που βελτίωναν την γραμμή παραγωγής με βάση την εμπειρία τους μέσα από την εργασία τους. Το κάθε εργοστάσιο βελτίωνε τις συνθήκες εργασίας και παροχών ανήκε στους ίδιους τους εργάτες και πρόσφερε και σε ολόκληρο το Σοβιετικό σύνολο. Αυτό το έκανε να ανεβάζει κατακόρυφα την παραγωγή και την ποιότητα αυτής ,έχοντας ως κύριο στόχο πάντα τον εργάτη ως προστατευτικό και τελικό σκοπό όλων.

Αυτά τα δύο στοιχεία οδήγησαν το Σοβιετικό κράτος μέσα από τις κακουχίες του σταλινισμού αλλά και της σύγχρονης περεστρόικα του Γκορμπατσόφ και του Γέλτσιν να διατηρήσει και τον χαρακτήρα του αλλά και την ενότητα του και να προστατεύσει και τα δικαιώματα του και τον πλούτο του και σήμερα να μιλάμε πάλι για ένα κράτος που γίνεται φάρος ελπίδας όπως έγινε το 1917 η νίκη των μπολσεβίκων εργατών έναντι της μοναρχίας του τσαρισμου. 

Άλλα κράτη που δέχτηκαν την λεηλασία αντίστοιχων της σοβιετικής γραφειοκράτιας και της Ρωσικής ολιγαρχίας μέσα σε λίγα χρόνια διαλύθηκαν μίκρυναν και οδηγήθηκαν σε οικονομική καταστροφή. Το Ρωσικό κράτος με τον Σοβιετικό χαρακτήρα επέζησε και άντεξε και σήμερα προσπαθεί να πάρει την θέση του πάνω από τα καπιταλιστικά καθεστώτα της Δύσης. Απέδειξε εν μέσω πολέμου η βιομηχανία της χώρας ότι μπορεί να αντέξει , να αλλάξει και να εξελιχθεί χάρη στην οργάνωση που κάποτε επέδειξαν οι εργάτες που διοικούσαν τοτε αυτά τα ίδια μέχρι σήμερα εργοστάσια.

Κάποιοι σήμερα συγκρίνουν την ηγεσία της Ρωσίας με αυτήν της Σταλινικής περιόδου, έτσι χωρίς στοιχεία και χωρίς γνώσεις από το παρελθόν. Προσπαθούν να βρουν την θέση τους ανάμεσα στις διανοούμενες πόρνες της εποχής μας.  

Στην σταλινική περίοδο και μετά το τέλος του Β.Π.Π και αφού έχουν συμφωνήσει το μοίρασμα των ηττημένων αλλά και την αναπροσαρμογή των αποικιών ο Χένρυ Ουώλλας ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ υπό τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ περιόδευσε ολόκληρο τον Ιούνιο του 1944 στο Μαγκανταν και την Κολυμα προσκεκλημένος της ΝιΚαΒεΝτε (Λαϊκό Επιτροπείο Εσωτερικών Υποθέσεων), ήταν κρατική υπηρεσία της ΕΣΣΔ που συνδύαζε τις αρμοδιότητες ενός υπουργείου εσωτερικών και δημόσιας τάξης/εσωτερικής ασφάλειας, περιλαμβάνοντας τόσο την δημόσια αστυνομία, την συνοριοφυλακή, όσο και την μυστική αστυνομία-ολα αυτά στήθηκαν από τον μετρ των μυστικών πρακτόρων τον πράκτορα του τσάρου τον περίφημο Στάλιν...) για να του δείξουν πως χρησιμοποιούν τα κυρτά αμερικανικά φτυάρια στην καλλιέργεια της πατάτας που είχαν φτάσει πρόσφατα μέσω λιζινγκ από τις ΗΠΑ στην Σοβιετική επικράτεια. Βέβαια το Λαϊκό επιτροπείο είχε μεριμνήσει εκείνη την περίοδο να κρύψει τους πολιτικούς κρατούμενους και να μην δείξει την άθλια μεταχείριση που είχαν από το "πρότυπο σοβιετικό κράτος" στον αντιπρόεδρο της υπερδύναμης που ο Στάλιν συνεργαζόταν. Βεβαια ο Ουώλλας στην αυτοβιογραφία του αργότερα αναφέρει ότι στην περιοδεία του στον Αρκτικό βορρά για να δει πως χρησιμοποιούν τα αμερικανικά εργαλεία γης αλλά και στα περίφημα ορυχεία με σπάνιους λίθους όπως αυτό του Κοβαλτίου, Νικελίου, Λιθίου και Χρυσού με τα οποία θα είχαν ανταποδοτική συνεργασία , συνάντησε νεαρούς άνδρες με ρόδομάγουλα ,ευχαριστημένους με λευκά δάχτυλα που δεν ήξεραν πως χρησιμοποιείται ένα φτυάρι και εκεί κατάλαβε ότι ήταν η φρουρά μεταμφιεσμένη .Και είχε επίσης αναφέρει ότι οι πυργίσκοι που έβλεπε γύρω γύρω είχαν πριονιστει για να μην δείχνουν φυλάκια επιτήρησης αλλά δεν μπορούσαν οι σταλινικοί επίτροποι να καμουφλάρουν τους όγκους των παραπηγμάτων για τους κρατούμενους ,περιζωμενα με αγκαθωτά σύρματα. Του είχε κάνει τόσο εντύπωση που έψαξε να μάθει ποιος είχε ιδρύσει αυτό το τέλειο καταναγκαστικό στρατόπεδο εργασίας την περίφημη Κολυμά, και έμαθε ότι λεγόταν Έντουαρντς Πέτροβιτς Μπερζιν που και αυτός εκτελέστηκε κατά τη μεγάλη εκκαθάριση, κατηγορούμενος για κατασκοπεία!!!! Τα παραπήγματα ήταν γεμάτα όπως του εξομολογήθηκε σε μια προσωπική κουβέντα ο  Ιβάν Φιοντοροβιτς ο Κομισάριος του Μαγκανταν, με καταδικασμένους πολιτικούς κρατούμενους του περίφημου άρθρου 58 του Ποινικού Κώδικα της ΕΣΣΔ. 

Ένα δεύτερο σε πολλούς υπέρμαχους του σταλινισμού άγνωστο μέχρι και σήμερα, ήταν η διαρθρωτική αφομοίωση που έκανε ο Στάλιν μετά τον Β.Π.Π αναγκάζοντας τις χώρες αναχώματα να του δώσουν όλη την βιομηχανική δύναμη, και να μεταφερθεί αυτή αυτούσια στην Σοβιετική Ένωση ως αντάλλαγμα κυρίως του νικητή και ως περιχαράκωση των προνομίων της γραφειοκρατίας για πάντα. 

Το πρωτο παραδειγμα της διαρθρωτικης αφομειωσης ηταν το μοιρασμα της Πολωνιας με τη Γερμανια του Χιτλερ.

Ως αποτέλεσμα αυτού ήταν όλες οι χώρες αυτές να απογυμνωθουν και να φτάσουν στην εξαθλίωση (που σε καποια φαση ξεπεραστηκε αφουσταθηκε στα ποδια της η ΕΣΣΔ ξανα) εκτός από την Γιουγκοσλαβία του Τίτο ο οποίος αρνήθηκε να συνενεσει στην μεταφορά του Γιουγκοσλαβικού πλούτου και της Βιομηχανίας στα βάθη της Σοβιετικής Ένωσης. Για αυτό και επήλθε τότε η ρήξη και ο Τίτο άλλαξε την στάση του προς τα κομμουνιστικά κόμματα φιλα προσκείμενα στην Μοσχα, με αποτέλεσμα πολλοί Έλληνες αριστεροί αντάρτες μετα την Βάρκιζα του ΚΚΕ και τον εμφυλιο να μην μπορούν να περάσουν στην Γιουγκοσλαβία και να βρουν τραγικό θάνατο από τους Έλληνες ταγματασφαλίτες.

Η Ρωσία σήμερα βαδίζει  πανω στις ράγες των Μπολσεβίκων, για αυτό και κατάφερε να αντέξει την πίεση που δέχεται από τον καπιταλιστικη Δυση.

Προνομια Καπιταλιστικα

Αν υπήρχε σήμερα κρατικός καπιταλισμός στην Ρωσία δεν θα πολεμούσαν ακόμη στην

Ουκρανία μετά από τρία χρόνια. Ή θα τα είχαν μοιράσει ή ο πόλεμος θα είχε γενικευθεί σε Παγκόσμιο...Ο πόλεμος γενικά είναι μια συνεχεια της πολιτικής με άλλα μέσα για να αλλάξουν τα όρια και τα κέρδη. Από την στιγμή που η Ρωσία δεν δέχεται συμβιβασμό δεν μιλάμε για κέρδη αλλά για τα όρια του έθνος κράτους που αναζητά την αυτονομία του και την πάταξη της γραφειοκρατίας η οποία είναι δεδομένο ότι θα έρθει, καθώς δεν μπορεί να συνεχίσει να επιπλέει και να κολυμπά ανάμεσα σε μπαρουτοκαπνισμενους πολεμιστές και να λυμενεται τα δικαιώματά τους. Μπορεί κάποιος να φανταστεί τον θρύλο  Τσετσένο Στρατηγό του Ρωσικού Στρατού, Αλαουντινοφ με το πέρας του ουκρανικού μετώπου να εργάζεται θυρωρός σε πολυκατοικία της γραφειοκρατίας με μισθό πείνας;

Μπορεί κάποιος να φανταστεί τους μαχητές που πέρασαν μέσα από τον αγωγό χιλιομέτρων και κύκλωσαν στο Κούρσκ τους νατοικους στρατιωτικούς να είναι άνεργοι στην Μόσχα;

Ο Πούτιν διαχειρίζεται μια εκφυλισμένη γραφειοκρατία που αναγκάστηκε να θωρακίσει τα όρια του κράτους και το μέλλον του λαού της και ειδικά μιας περιοχής που στην Οκτωβριανή επανάσταση έπαιξε σημαντικό ρόλο, και μιλάμε για την λεκάνη του Ντονμπας. Μιλάμε για το σύγχρονο προλεταριάτο που κρατά την σημαία των εργατικών δικαιωμάτων ψηλά. Και που ο πρόεδρος της Ρωσίας θα αναγκαστεί αυτην την εκφυλισμένη γραφειοκρατία να την πατάξει και να ανορθώσει έναν κρατικό σοσιαλισμό, στην πορεια προς τον κομμουνισμό όπως τον περιέγραφαν οι νικητές του 1917 Λένιν και Τρότσκι.

Περιμένουμε τόσα χρόνια να το δούμε και ήρθε η ώρα.

Και έχουμε βαρεθεί να διαβάζουμε άρθρα από διανοούμενες πόρνες που αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί εξισωνοντας τον καπιταλισμο σε Δυση και Ανατολη σαν ολοιδιος αναζητωντας θέση στην ιστορία χωρίς να έχουν ζήσει η διαβάσει απολύτως τίποτα από την ορθή πορεία αυτής της ιδεολογίας...

Πατριωτική Αριστερά