Ποιος Σαντάμ;

Ποιος Σαντάμ;

Ο «απαγχονισμός» του «Σαντάμ» ήταν ακριβώς αυτό περιμέναμε: μια αμφιλεγόμενη παράσταση. Χωρίς μάρτυρες, χωρίς την παρουσία του διεθνούς Τύπου και των τηλεοπτικών Μέσων. Στην κοινή γνώμη έφτασε μόνο ένα σκοτεινό βίντεο τραβηγμένο από …κινητό. Ο κρατούμενος εμφανίζεται με τη θηλιά στο λαιμό και κατόπιν στο πάτωμα, σ’ ένα μισάνοιχτο σάκο. Στο ενδιάμεσο, κι’ ενώ ο μελλοθάνατος πρόκειται σε λίγα δευτερόλεπτα να εγκαταλείψει το μάταιο αυτό κόσμο, είναι απίστευτα ψύχραιμος, σχεδόν χαμογελαστός. Κάποια στιγμή ανταλλάσει ύβρεις με τους δήμιους του!
Πραγματοποιήθηκε, αλήθεια, ο απαγχονισμός; Το σύντομο βίντεο μας αφήνει με ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πάντως πτώμα δεν παραδόθηκε στους συγγενείς ή έστω στις δημοτικές αρχές της γενέτειρας του Σαντάμ. Δημόσια κηδεία δεν έγινε και κανείς δεν είδε την σωρό του.
Το όλο σκηνικό φαίνεται να δικαιώνει αυτούς που απ’ την αρχή κατάγγειλαν ότι η σύλληψη του Σαντάμ ήταν «προπαγάνδα Μάτριξ», δηλαδή πραγματικότητα εικονική ή αλλιώς, σκηνοθετημένη απάτη, και ότι ο κρατούμενους ήταν ένας απ’ τους πολλούς σωσίες που χρησιμοποιούσε ο Σαντάμ για λόγους ασφαλείας.
Την επιχείρηση υποτίθεται ότι ανέλαβαν 600 άντρες της 4ης μεραρχίας πεζικού, και ότι συνελλήφθει σε μια αγροικία, μερικά χιλιόμετρα έξω απ’ την γενέτειρα του Σαντάμ, Τικρίτ, στις 13 Δεκέμβρη 2003. Σε μια από τις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα δύο Αμερικάνοι στρατιώτες εικονίζονται να σηκώνουν το καπάκι μια υπόγειας τρύπας μέσα στην οποία υποτίθεται ότι κρυβόταν ο Σαντάμ Χουσεΐν. Πίσω τους, φόντο, έχουν ανθισμένες χουρμαδιές! Δεκέμβρη μήνα, καταμεσής χειμώνα! Η γκάφα προκάλεσε τα ειρωνικά σχόλια της ρωσικής «Πράβδα» ενώ ο δυτικός Τύπος κοιτούσε αλλού και σφύριζε αδιάφορα. http://www.thewatcherfiles.com/dates.html

Την ίδια στάση τήρησε ο δυτικός Τύπος όταν πολλές ιστοσελίδες στην Αμερική παρουσίασαν τις μεγάλες διαφορές του σωσία κρατούμενου με τον Σαντάμ. Τα δόντια του, τα φρύδια και άλλα χαρακτηριστικά του προσώπου του, που διέφεραν εμφανώς απ’ εκείνα του ιρακινού ηγέτη.
Μετά από ισχυρή ρωσική διπλωματική πίεση η Αμερική υποχρεώθηκε να επιτρέψει την επίσκεψη της Sajida Heiralla Tuffah στο σύζυγό της στο Κατάρ, όπου μεταφέρθηκε με πολυτελές VIP αεριωθούμενο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Οι ανέσεις στις εγκαταστάσεις στον αερολιμένα της Βαγδάτης ήταν κάτω του μετρίου, με την εξαίρεση, λέγεται, ενός μουσουλμάνου κρατούμενου που έπινε γελώντας το μπέρμπον του.
Η Sajida έφθασε από τη Συρία με επίσημη συνοδεία το σεΐχη Sheikh Hamad Al-Tani και μπήκε στη φυλακή, για να εμφανιστεί λίγα λεπτά αργότερα οργισμένη φωνάζοντας δυνατά, «αυτός δεν είναι ο σύζυγός μου αλλά ένας σωσίας του. Πού είναι ο σύζυγός μου; Οδηγήστε με στο σύζυγό μου».
Οι αμερικανικοί ανώτεροι υπάλληλοι όρμισαν ανάμεσα στην κα Σαντάμ και τους απορημένους Ρώσους παρατηρητές και προσπαθούσαν να την πείσουν ότι ο Σαντάμ είχε αλλάξει πολύ μέσα στη φυλακή και γ’ αυτό πιθανώς δεν τον αναγνώρισε. Αυτό δεν ήταν βεβαίως ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της συζύγου του ιρακινού Προέδρου. «Λέτε να μη γνωρίζω το σύζυγό μου;» τους φώναξε εξαγριωμένη η Sajida, «είμαι παντρεμένη μαζί του για περισσότερο από είκοσι πέντε χρόνια!». Έφυγε και δεν ξαναπήγε ποτέ να δει τον κρατούμενο.
Αυτή η αξιοπρόσεκτη αντιμετώπιση αναφέρθηκε από την Pravda και άλλες εφημερίδες της Μ. Ανατολής μεταξύ 13 και 17 Απριλίου, αλλά οι New York Times και άλλες εφημερίδες στη δύση έκαναν ότι δεν διάβασαν και δεν άκουσαν τίποτε γι’ αυτό. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό ήταν ένα αναπόσπαστο τμήμα της ψυχολογικής εκστρατείας της Γουώλ Στρητ να πείσει το κοινό ότι η Αμερική «κέρδιζε τον πόλεμο».

_____________

Ένα παλιότερο άρθρο μας για τον πόλεμο στο Ιράκ αναδεικνύει, πιστεύουμε, το κρυμμένο μυστικό της νέας αμερικάνικης απάτης:

ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΙΡΑΚ
ΚΑΙ OXI ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ

Μετά την ψυχωμένη αντίσταση στη Βασόρα και σε άλλες μικρές πόλεις, στο νότιο και το βόρειο Ιράκ, όλος ο κόσμος έμεινε κατάπληκτος με την παράδοση της Βαγδάτης χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Στις μάχες των πόλεων, σώμα με σώμα, την έκβαση του αγώνα κρίνουν οι ηθικές δυνάμεις. Και οι ιρακινοί υπερείχαν σε ηθικό και αγωνιστικότητα. Υπεράσπιζαν τις οικογένειες τους, την χώρα τους, απ’ την απρόκλητη αμερικάνικη επίθεση, την υποδούλωση και την λεηλασία. Απέναντι τους είχαν ένα στρατό επανδρωμένο απ’ τα πιο φτωχά στρώματα της αμερικάνικης κοινωνίας, που αναζήτησαν στον πενιχρό μισθό του στρατιώτη ένα μέσο επιβίωσης και όχι ένα τρόπο να πεθάνουν. Δεν είχαν κανένα λόγο να πολεμήσουν και να ρισκάρουν τις ζωές τους για τα συμφέροντα των πολυεθνικών και τους γκάνγκστερς που κυβερνάνε στην Ουάσιγκτον.
Γι’ αυτό στάθηκαν ανίκανοι να πάρουν την Βασόρα και ακόμα μικρότερες πόλεις των 200-300 χιλιάδων κατοίκων, στα πιο αδύναμα μέτωπα του ιρακινού νότου. Η αμερικάνικη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία αιφνιδιάστηκε και τρομοκρατήθηκε απ’ την απειλή ενός αιματηρού φιάσκου. Ο Ρίτσαρντ Περλ, πρόεδρος του Συμβουλίου Αμυντικής Πολιτικής, αρχιτέκτονας της πολιτικής του «προληπτικού πολέμου», γκρεμίστηκε απ’ τον θώκο του. Οι πολιτικοί κατηγόρησαν την CIA για ανικανότητα και η CIA τους πολιτικούς. Οι στρατηγοί ζήτησαν άλλες 150.000 χιλιάδες στρατιώτες για να ενισχύσουν τις καθηλωμένες Αμερικανο-βρετανικές δυνάμεις.
Έχοντας αποτύχει στα μέτωπα του νότου, πως ήταν δυνατό οι Αμερικάνοι, με τις μικρές δυνάμεις που διέθεταν, να βγουν νικητές στην μάχη της Βαγδάτης; Στην πόλη των επτά εκατομμυρίων, με 80Χ120 χιλιόμετρα έκταση, που την υπερασπίζονταν οι καλά εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι 120.000 άνδρες της «δημοκρατικής φρουράς», οι ειδικές δυνάμεις των Φενταγίν και οι χιλιάδες εθελοντές που έφτασαν στο Ιράκ από κάθε γωνιά του αραβικού κόσμου, έτοιμοι να θυσιάσουν τις ζωές τους σε «ιερό πόλεμο»;
Οι Αμερικάνοι, αν δεν πάθαιναν πανωλεθρία, θα ήταν τουλάχιστον υποχρεωμένοι να εμπλακούν σε ένα μακρύ και αιματηρό πόλεμο με αστάθμητες συνέπειες και άγνωστο τέλος. Αντί γι’ αυτό η Βαγδάτη παραδόθηκε χωρίς αντίσταση! Τι συνέβη; Πως γύρισαν ξαφνικά τα πάνω-κάτω;
Ο λαός του Ιράκ, μπααθιστές, σουνίτες ή σιίτες, στην Βαγδάτη, το Τικρίτ, την Νατζάφ, είδαν και έμαθαν αρκετά για να μην απορούν. Δίνουν την σαφή και κατηγορηματική απάντηση: Το Πεντάγωνο και η ηγεσία του κόμματος Μπάαθ έκλεισαν μια «σεϊφγκουά» ("μυστική συμφωνία" στα αραβικά) για την παράδοση της πόλης. Η «σεϊφγκουά», κλείστηκε πίσω απ’ τις πλάτες του λαού και περιλαμβάνει εγγυήσεις και ανταλλάγματα για τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες και τις οικογένειές τους!
Αναφερόμενος στο τέλος του σανταμικού καθεστώτος, ο ιρακινός πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη, Μοχάμεντ Αλ Ντούρι, πρόφερε, όχι τυχαία, τις διάσημες τελευταίες λέξεις: "Τhe game is over" (το παιχνίδι τελείωσε)! Σα να επρόκειτο για το τέλος μιας παρτίδας πόκερ! Σύμφωνα με την τηλεόραση Aλ- Τζαζίρα, ο ίδιος ο Αλ- Ντούρι πήρε εγγυήσεις για ασφαλή μετάβαση στη Συρία, και ίσως να είναι πρεσβευτής στον Ο.Η.Ε και της νέας, της κατοχικής, κυβέρνησης.
Οι Αμερικάνοι έχουν κάθε λόγο να καλλιεργούν μύθους για την παντοδυναμία τους. Πολλοί αναλυτές επηρεασμένοι απ’ την συστηματική παραπληροφόρηση πιστεύουν ότι έχει επιτευχθεί μια θεμελιώδης αλλαγή στην φύση του σύγχρονου πολέμου.
Η ιδέα ότι υπάρχει ένα νέο είδος πολέμου όπου η υψηλή τεχνολογία δίνει στις ΗΠΑ μια ακαταμάχητη στρατιωτική υπεροχή και τις καθιστά ικανές να επιβάλλονται με ασήμαντο κόστος, δεν είναι μόνο υπερβολική αλλά και ανόητη. Στην πραγματικότητα τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα μπορούν να εξουδετερωθούν και ν’ ανατραπούν με την χρησιμοποίηση της κατάλληλης τακτικής. Παράδειγμα η ταπεινωτική ήτα των αμερικάνων στο Βιετνάμ. Αν ο ίδιος πόλεμος επαναλαμβάνονταν σήμερα, οι ΗΠΑ θα τον έχαναν ξανά.
Δεν υπήρξε καμιά αμερικάνικη στρατιωτική νίκη στο Ιράκ. Υπήρξε μόνο συμπαιγνία και συναλλαγή. Στο Ιράκ και σ’ ολόκληρο τον αραβικό κόσμο κανείς δεν αμφιβάλει ότι η «πτώση» της Βαγδάτης ήταν προσχεδιασμένη. Υπάρχουν πολλά κρίσιμα ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις. Και οι Αμερικάνοι είναι οι τελευταίοι που θα είχαν την προθυμία να τις δώσουν.

• Πως πήραν οι Αμερικάνοι το εντελώς παράλογο ρίσκο να κατευθυνθούν με ελάχιστες δυνάμεις εναντίον της Βαγδάτης, ενώ όλα τα μέτωπα έμεναν ανοικτά στον ιρακινό νότο και ακάλυπτα τα μετόπισθεν τους;
• Πως επιχείρησαν να εισβάλουν στο κέντρο της Βαγδάτης χωρίς να έχουν καταλάβει το αεροδρόμιο της και εξασφαλίσει έστω τον εναέριο ανεφοδιασμό τους;
• Γιατί εγκατέλειψαν την Βαγδάτη τα 1200 ιρακινά άρματα μάχης που την προστάτευαν; Που και πως εξαφανίστηκαν;
• Πως εξαφανίστηκαν οι χιλιάδες των ανδρών που ήταν χρεωμένοι με την άμυνα της Βαγδάτης χωρίς να παραδοθούν ή να αιχμαλωτιστούν;
• Γιατί δεν υπήρξε συντονισμός μεταξύ των μπααθιστών υπερασπιστών της Βαγδάτης και των «μουτζαχεντίν» που ήλθαν να βοηθήσουν απ’ τη Συρία, την Αλγερία, την Υεμένη και την Αίγυπτο;
• Γιατί ο Σαντάμ έπαυσε τον διοικητή της αεράμυνας στην Βαγδάτη και σίγησαν ουσιαστικά οι εκατοντάδες αντιαεροπορικές συστοιχίες που προστάτευαν επιτυχημένα την ιρακινή πρωτεύουσα;
• Τι παζάρευαν οι Ιβανώφ και Πριμακώφ στην Βαγδάτη, μέχρι την τελευταία στιγμή πριν το ξέσπασμα του πολέμου;
• Τι ρόλο έπαιξε στο «παιχνίδι» η απειλητική αναγγελία γυμνασίων του ρώσικου στόλου στον Περσικό Κόλπο;
• Τι εννοούσε ο Πούτιν όταν υποσχότανε να βγάλει τους Αμερικάνους απ’ το αδιέξοδο χωρίς να τρωθεί το κύρος τους;
• Ή όταν δήλωνε πως η ρωσική κυβέρνηση δεν ήθελε την ήττα των ΗΠΑ; Πήρε πρακτικά μέτρα για να μη συμβεί αυτό; Και με τι ανταλλάγματα;
• Τι παζαρέματα έχουν γίνει με την «τρόικα της ειρήνης» και από που ορμώμενος ο Σημίτης ανήγγειλε την επομένη της αμερικάνικης «νίκης», την αποστολή ελληνικής δύναμης 500 ανδρών στο Ιράκ τον Ιούνη;
• Τι γνώριζε η ρωσική διπλωματική αποστολή και εγκατέλειψε την Βαγδάτη στο παρα-πέντε της εισόδου των αμερικάνικων στρατευμάτων;
• Γιατί η «δημοκρατική φρουρά» και οι Φενταγίν δεν κατέστρεψαν ούτε μια γέφυρα στη Βαγδάτη - μια αποτελεσματική τακτική για να καθυστερήσουν τους αμερικάνους εισβολείς και να τους προκαλέσουν μεγάλες απώλειες;
• Γιατί δεν ανατινάχτηκαν οι πετρελαιοπηγές στο βόρειο και το νότιο Ιράκ – τακτική που είχε ήδη χρησιμοποιηθεί απ’ τον Σαντάμ στο Κουβέιτ το 1991;
• Πώς διέφυγε ολόκληρη η ιρακινή κυβέρνηση περιλαμβανόμενου του Σαντάμ και των γιων του;
• Πως διέφυγε η στρατιωτική ηγεσία και πολιτική ηγεσία του Μπάαθ;
• Τι έχει συμβεί με το Σαντάμ; Είναι ακόμα στο Ιράκ ή είναι στη Σαουδική Αραβία και συγκεκριμένα στην Μέκκα, όπως επιμένουν ισχυρές φημολογίες στον αραβικό κόσμο;

Τον φιλοξενεί ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Αμπτουλάχ, ο οποίος διατηρεί άριστες σχέσεις με την οικογένεια Μπους και εργαζόταν μήνες να πετύχει ειρηνική παραίτηση του Σαντάμ; Ήθελε ν’ αποτρέψει με κάθε τρόπο έναν μακρύ και αιματηρό ανταρτοπόλεμο στο Ιράκ που μπορούσε να κρατήσει μήνες αν όχι χρόνια. Η παλαιστινοποίηση τόσο μεγάλης περιοχής με πολλά εκατομμύρια αραβικό πληθυσμό θα μετέτρεπε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε ηφαίστειο.
Οι Αμερικάνοι γνώριζαν ότι η αντίσταση ακόμα και τμημάτων της «δημοκρατικής φρουράς» θα μπορούσε να μετατρέψει την απόπειρα τους να καταλάβουν την Βαγδάτη σε κόλαση γι’ αυτούς. Όταν πλησίασαν την ιρακινή πρωτεύουσα είχαν έτοιμες τις προσφορές τους για την στρατιωτική και πολιτική ηγεσία.
Οι Τάιμς της Ασίας έγραψαν ότι προσφέρθηκαν στους διοικητές της φρουράς πολλά μετρητά, "ασφαλής" έξοδος απ’ το Ιράκ, και η υπόσχεση μιας νέας εργασίας στο μετα-σανταμικό καθεστώς. Η συμφωνία κλείστηκε.
Όταν τ’ αμερικάνικα τανκς πλησίασαν (χωρίς να συναντήσουν καμιά αντίσταση) στο ξενοδοχείο Παλαιστίνη – όπου ήταν η έδρα των διεθνών μέσων ενημέρωσης, "το παιχνίδι" είχε πρακτικά τελειώσει. Οι διοικητές της δημοκρατικής φρουράς ήταν έτοιμοι να μεταφερθούν αεροπορικά έξω από το Ιράκ, και οι στρατιώτες τους είχαν διαταγές να αποστρατευθούν και να χαθούν ανάμεσα στους πολίτες.
Τα Μέσα που δεν ελέγχονταν άμεσα, και θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τι πραγματικά συνέβαινε, με κίνδυνο να προκληθούν περιπλοκές έπρεπε να τρομοκρατηθούν και να σιγήσουν. Αυτός είναι ο λόγος που χτυπήθηκαν με πυραύλους τα γραφεία του Αλ- Τζαζίρα, η τηλεόραση του Αμπού Νταμπί, το ίδιο το ξενοδοχείο Παλαιστίνη ακόμα και τα γραφεία του Ρώυτερ. Ταυτόχρονα η σκόπιμη διακοπή των επικοινωνιών και το ηλεκτρικό «black out» έγιναν σύμφωνα με σχέδιο που πρόβλεπε, για λόγους ασφάλειας, το Πεντάγωνο και η «δημοκρατική φρουρά» να χορέψουν στο σκοτάδι!
Αν κάτι αποδείχθηκε στο Ιράκ (όπως και στην Γιουγκοσλαβία προηγούμενα) δεν είναι η «παντοδυναμία» της αμερικάνικης πολεμικής μηχανής αλλά ότι οι προνομιούχες εθνικές ελίτ φοβούνται περισσότερο τους λαούς τους απ’ τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Η σημερινή συγκυρία είναι πολύ δυσκολότερη για τις ΗΠΑ απ’ την εποχή του Βιετνάμ. Η ιρακινή ηγεσία ήξερε ότι η αποτυχία και η ήττα τους θα έβαζε τέλος στον ρόλο τους ως παγκόσμιου χωροφύλακα και τρομοκράτη. Ακόμα χειρότερα: θα έκανε αναπόφευκτη την οικονομική τους κατάρρευση. Σα συνέπεια ο παλιός κόσμος θα κλονιζότανε συθέμελα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Το σιωνιστικό κράτος θα ήταν αδύνατο να επιζήσει. Τα ολιγαρχικά και αυταρχικά καθεστώτα στην Μέση Ανατολή θα κατέρρεαν. Η εξουσία του Μπάαθ στο Ιράκ θα είχε την ίδια τύχη.
Το καθεστώς του Σαντάμ (και μαζί του οι Γαλλο-γερμανοί και οι Ρώσοι) δεν είχε την πρόθεση να προκαλέσει επαναστατικές ανατροπές. Δεν ήθελε την ήττα των Αμερικάνων. Επιζητούσε συνδιαλλαγή και συμβιβασμό. Κι’ όταν αυτό αποδείχτηκε ανέφικτο, δεν του έμενε παρά ο δρόμος της προδοσίας και της συνθηκολόγησης.
Οι αμερικάνοι ανίκανοι να καταλάβουν στρατιωτικά το Ιράκ είναι ακόμα περισσότερο ανίκανοι να το κρατήσουν. Ο πόλεμος δεν τελείωσε. Τώρα αρχίζει. Οι λαοί αποτελούν την ακαταμάχητη υπερδύναμη. Πρέπει να ενωθούν. Απ’ τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια και την Κίνα. Για να φέρουν κοντά και να κάνουν αναπόφευκτη την ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της κυβέρνησης του. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος και η μόνη λύση για την ανθρωπότητα. Δεν θα την τολμήσουν ποτέ οι Σιράκ, οι Σρέντερ και οι Πούτιν. Μπορεί να είναι μόνο το έργο και σύγχρονη στρατηγική του αναγεννημένου, μέσα απ’ την στάχτη, κομμουνιστικού κινήματος.

01 / 05 / 2003