Βρισκομαστε Στο Τελος Μιας Εποχης

Τα γεγονότα πάντοτε προηγούνται από την συνειδητή κατανόησή τους. Η ανθρώπινη συνείδηση (στον μέσο όρο της) χρειάζεται αρκετή πίστωση χρόνου προκειμένη να ερμηνεύσει, να "συλλάβει", την πραγματική διάσταση πραγμάτων που έχουν μεσολαβήσει στο κοντινό, ή ακόμα πολλές φορές, και το μακρύτερο παρελθόν. Η περιπέτεια με τον λεγόμενο "θανατηφόρο ιό", προέκυψε ξαφνικά. Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε με πάταγο στα κεφάλια των ανθρώπων ολόκληρου του πλανήτη.. Δεν υπήρξε κάτι χειροπιαστό, κάποιο ορατό από τον κόσμο γεγονός. Ξαφνικά από τις ειδήσεις (εδώ στην Ελλάδα) άρχισε να κυκλοφορεί η πληροφορία για κάποιο ιό ο οποίος ενέσκηψε στην Κίνα. Μέσα σε διάστημα λιγότερο μίας εβδομάδας, η απλή "πληροφορία" για τον "Κορωνοϊό" (μάθαμε επί τέλους και το όνομά του) μετατράπηκε από τα κανάλια σε γενικό ορυμαγδό. Όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο. Οι "ειδήσεις" των βοθροκάναλων, έπαψαν να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο συνέβαινε στην χώρα. Από το πρωϊ μέχρι το βράδυ, οι "δημοσιογράφοι", θα μπορούσε να πεί κανείς με σαδιστική μανία, επιδίδονταν στην απαρίθμηση "νεκρών" (από την Κίνα και την Ιταλία κυρίως)αλλά και για τα πρώτα κρούσματα που είχαν "εντοπιστεί" στην χώρα μας, από τα οποία προέκυψαν και οι ….πρώτοι νεκροί. Νεκροί λόγω διάφορων σοβαρών ασθενειών, οι οποίοι εντελώς αυθαίρετα χαρακτηρίστηκαν σαν θύματα του "Κορωνοϊού. Αυτό αποδεικνύεται και από διάφορες καταγγελίες που έγιναν από συγγενείς των θανόντων, αλλά και από την απόφαση να απαγορευτούν οι νεκροψίες... Κρατική συμπεριφορά, η οποία προφανώς ισχύει και για τις άλλες χώρες, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα... Είχε "ωριμάσει" πλέον η στιγμή για την....επέμβαση του Π.Ο.Υ. Ο Κορωνοϊός χαρακτηρίστηκε "πανδημία" με μία απλή ανακοίνωση του προέδρου του Οργανισμού, και από εκείνη την στιγμή και μετά, η φασιστικής νοοτροπίας γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας από την "σοβαρή και υπεύθυνη" κυβέρνηση του Μητσοτάκη, ήταν πλέον ζήτημα χρόνου. Κάτι που έγινε τελικά, με την βοήθεια των ΜΜΕ, τα οποία δεν παρέλειψαν προκειμένου να βοηθήσουν την κυβέρνηση, να δείχνουν παλαιότερα πλάνα από διάφορες περιοχές, για να...δείξουν ότι η πλειοψηφία του κόσμου εξακολουθεί να κυκλοφορεί "επικίνδυνα" για την ...δημόσια υγεία. Την ίδια ακριβώς βοήθεια με όλη τους την καρδιά, έδωσαν στον Μητσοτάκη και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και όχι μόνο αυτά... Η πλειοψηφία του κόσμου, έχει φοβηθεί, και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό . Δεν πρόκειται για φόβο πανικού όπως συμβαίνει με τους σεισμούς, η δολοφονική δόνηση των οποίων, γίνεται αμέσως αντιληπτή απ' όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις ταυτόχρονα. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για φόβο ακαθόριστο, αόριστο, με τον οποίο δεν έχει άμεση επαφή, και ο οποίος "προσλαμβάνεται" μόνο από τις δύο ανθρώπινες αισθήσεις. Την όραση, και την ακοή. Από την τηλεόραση και τα ερτζιανά κύματα του ραδιοφώνου δηλαδή, απ' όπου ( ο κόσμος) βλέπει και ακούει καθ' όλο σχεδόν το 24ωρο της κάθε μέρας, την θριαμβευτική (κυριολεκτικά!) αναγγελία της αύξησης των θυμάτων του....Κορωνοϊού τόσο για την χώρα που ζεί, όσο και για ολόκληρο τον πλανήτη... Πρόκειται για φόβο υποδόριο, ο οποίος δεν διοχετεύεται μέσα του από κάποια σύριγγα, αλλά "κουδουνίζει" συνέχεια στο κεφάλι του, εγκαθίσταται στα εγκεφαλικά του κύτταρα, και το θυμικό του, επηρεάζοντας αρνητικά την γενικότερη ψυχοσύνθεση του. Την ίδια στιγμή, ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι χειροτερεύει την κατάσταση. Είναι αυτός ο λόγος που καθημερινά στον δρόμο, στο Σούπερ Μάρκετ και αλλού, δημιουργούνται διάφορα επεισόδια ανάμεσα στους ψυχραιμότερους, και τους πλέον πανικόβλητους, οι οποίοι πίσω από τις μάσκες τους, κοιτάζουν καχύποπτα και εχθρικά όποιον και όποια τους πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των 5 μέτρων. Ωστόσο πρόκειται για έναν φόβο μεταδιδόμενο (είπαμε πώς και γιατί) σχεδόν μυστικιστικό, ο οποίος πρόκειται σύντομα να φανεί ότι έχει ημερομηνία λήξης. Και αυτό θα συμβεί, όταν παντού θα γίνει αισθητή η πραγματική αυτή την φορά σεισμική δόνηση, που θα φέρουν οι οικονομικές εξελίξεις, που θα υπάρξουν σε ολόκληρο τον πλανήτη..... Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΟΝ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ.... Ο Κορωνοϊός, έτσι όπως προσπαθούν να τον εμφανίσουν σαν ένα θανατηφόρο ιό που απειλεί ολόκληρη την ανθρωπότητα, είναι ένα ψέμα. Είναι η προσπάθεια συγκάλυψης της πραγματικής συμφοράς, που είναι το εκρηκτικό σπάσιμο της φούσκας την οικονομίας τους. Εδώ και πάνω από δύο χρόνια, οι πιο σοβαροί οικονομολόγοι σε παγκόσμιο επίπεδο, προειδοποιούσαν για τον ερχομό της τωρινής έκρηξης. Ωστόσο η αδιάκοπη βουλιμία για το κέρδος μιάς χούφτας πολυεθνικών, υπερίσχυσε. Δεν πρόκειται εδώ για κάποια βλακεία τους. Πρόκειται για την ίδια την φύση του συστήματός τους. Έτσι, το λάστιχο του ιμάντα, τεντώθηκε μέχρι το έσχατο σημείο του. Το οριστικό του κόψιμο. Όσα θα επακολουθήσουν λοιπόν,θα έχουν σαν αφετηρία τους αυτό το σπάσιμο του λάστιχου, το οποιό από τώρα έχουν ξεκινήσει να το φορτώνουν σε ποιόν άλλο; στον ….Κορωνοϊό. Ωστόσο σε λίγο καιρό, πρόκειται να γίνει πάρα πολύ ξεκάθαρο τούτο: Ότι η πραγματική πανδημία, είναι ο καπιταλισμός..... Ο Eric Toussaint, διδάκτορας πολιτικής επιστήμης,και πρόεδρος της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου στο Βέλγιο, γράφει, και ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη για το μακροσκελές απόσπασμα αλλά το θεωρούμε αναγκαίο "Ενώ κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και κυβερνήσεις διαρκώς ισχυρίζονται ότι η κρίση των χρηματιστηρίων προκαλείται από την πανδημία του κορονοϊού, τόνισα επανειλημμένα ότι εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις μιας νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης, και ότι ο κορωνοϊός είναι απλώς η σπίθα, ή η αφορμή της κρίση των χρηματιστηρίων,και όχι η αιτία. Η χρηματοπιστωτική σφαίρα έχει εδώ και αρκετά χρόνια γεμίσει με τεράστιες ποσότητες επισφαλών προϊόντων και ήταν προφανές ότι μια σπίθα θα μπορούσε να προκαλέσει την έκρηξη: δεν ήμασταν σίγουροι για τον ακριβή χρόνο και την αιτία, αλλά ξέραμε ότι θα έρθει. Έτσι, κάτι έπρεπε να γίνει για να αποφευχθεί, κάτι που τελικά δεν έγινε ποτέ. Πολλοί συντάκτες της ριζοσπαστικής αριστεράς έγραψαν για την κρίση αυτή, συμπεριλαμβανομένων των Michael Roberts, Robert Brenner, François Chesnais και Michel Husson. Από το 2017, έχω γράψει επίσης τακτικά σε σχέση με το θέμα.Ένα πρώτο σοβαρό χρηματιστηριακό σοκ συνέβη το Δεκέμβριο του 2018 στη Wall Street, όταν υπό την πίεση μιας χούφτας μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών και της διοίκησης του Donald Trump, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ άρχισε για άλλη μια φορά να μειώνει τα επιτόκια της, στάση που επικροτήθηκε από τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που κυριαρχούν στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η φρενίτιδα της αύξησης των χρηματιστηριακών αξιών πήρε και πάλι μπρος και μεγάλες εταιρείες άρχισαν να αγοράζουν τις δικές τους μετοχές στο χρηματιστήριο για να ενισχύσουν το φαινόμενο. Αξιοποιώντας την πτώση των επιτοκίων, μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες αύξησαν το χρέος τους και μεγάλα επενδυτικά ταμεία αύξησαν τις εξαγορές όλων των ειδών, συμπεριλαμβανομένων των βιομηχανικών επιχειρήσεων, προσφεύγοντας σε χρέη. Ξανά στη Wall Street, από τον Σεπτέμβριο του 2019 υπήρξε μια πολύ μεγάλη κρίση ρευστότητας σε μια χρηματοπιστωτική αγορά που ήταν ήδη κορεσμένη με ρευστότητα. Μια κρίση ρευστότητας ενώ υπάρχει πληθώρα ρευστότητας, μοιάζει παράδοξο. Ήταν μια σοβαρή κρίση και το ομοσπονδιακό αποθεματικό ταμείο παρενέβη με μια ένεση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων για να αποτρέψει την κατάρρευση των αγορών. Επίσης, διατήρησε στον ισολογισμό του πάνω από 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια τοξικών δομημένων προϊόντων (MBS) που είχε αγοράσει από τράπεζες το 2008 και το 2009, επειδή ήταν ορθώς πεπεισμένο, ότι εάν είχαν διατεθεί στη αγορά δευτερογενούς χρέους, οι τιμές τους θα κατέρρεαν και θα οδηγούσαν σε μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση και τραπεζική κατάρρευση. Η Fed δεν ενήργησε για να υπερασπιστεί τα γενικά συμφέροντα του πληθυσμού, αλλά για να διαφυλάξει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, του πλουσιότερου 1% της κοινωνίας. Η ΕΚΤ και οι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Ελβετία, Κίνα…) έχουν εφαρμόσει στο παρελθόν λίγο πολύ την ίδια πολιτική και φέρουν πολύ σημαντική ευθύνη για τη συσσώρευση τοξικών παραγόντων στον χρηματοπιστωτικό τομέα[8]. Υπήρξε τεράστια αύξηση στη δημιουργία πλασματικού κεφαλαίου και σε κάθε οικονομική κρίση ένα μεγάλο μέρος αυτού του πλασματικού κεφαλαίου πρέπει να «εξαφανιστεί», επειδή είναι μέρος της κανονικής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Το πλασματικό κεφάλαιο είναι μια μορφή κεφαλαίου που αναπτύσσεται αποκλειστικά στον χρηματοπιστωτικό τομέα, χωρίς πραγματική σχέση με την παραγωγή. Είναι πλασματικό, υπό την έννοια ότι δεν βασίζεται άμεσα στην παραγωγή υλικών και την άμεση εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας και της φύσης. Όπως λέει ο Γάλλος οικονομολόγος Jean-Marie Harribey , μέλος της ATTAC, «οι φούσκες εκρήγνυνται, όταν το χάσμα μεταξύ πραγματωμένης αξίας και υποσχόμενης αξίας γίνεται υπερβολικό και ορισμένοι κερδοσκόποι καταλαβαίνουν, ότι οι υποσχέσεις κερδοφόρας ρευστοποίησης δεν μπορούν να τηρηθούν για όλους. Με άλλα λόγια, όταν τα οικονομικά κέρδη του κεφαλαίου δεν μπορούν ποτέ να πραγματωθούν λόγω έλλειψης επαρκούς υπεραξίας στην παραγωγή »[9]. Επιμένω ότι η πανδημία δεν είναι η πραγματική και βαθιά ριζωμένη αιτία της κρίσης των χρηματιστηρίων που ξέσπασε την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου 2020 και εξακολουθεί από τότε. Αυτή η πανδημία είναι ο πυροκροτητής, ο σπινθήρας. Άλλες σοβαρές εξελίξεις διαφορετικής φύσης θα μπορούσαν να είχαν επίσης αποτελέσει το σπινθήρα, όπως η εκδήλωση ενός πολέμου μεταξύ Ουάσινγκτον και Ιράν ή η άμεση στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Για την επακόλουθη χρηματιστηριακή κρίση θα έφταιγε στην περίπτωση ο πόλεμος και οι συνέπειές του. Ομοίως, θα έλεγα ότι ο πόλεμος αυτός, οι συνέπειες του οποίου θα ήταν χωρίς αμφιβολία πολύ σοβαρές, θα ήταν η αφορμή και όχι η αιτία. Επομένως, ακόμη και αν υπάρχει μια αναμφισβήτητη σύνδεση μεταξύ των δύο φαινομένων, την κρίση της χρηματιστηριακής αγοράς και την πανδημία του κορωνοϊού, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να καταδικάζουμε τις απλοϊκές και χειριστικές εξηγήσεις που ρίχνουν όλο το βάρος της ευθύνης στον κορονοϊό. Αυτή η μυστικιστική σχεδόν εξήγηση είναι ένα τέχνασμα που αποσκοπεί στο να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης (του 99% ) από τον ρόλο που διαδραματίζουν οι πολιτικές που εξυπηρετούν το συμφέρον των μεγάλων επιχειρήσεων σε πλανητική κλίμακα και την συνενοχή των κυβερνήσεων". Αυτά ως προς τις λεγόμενες χρηματιστικές φούσκες, οι οποίες ωστόσο δημιουργούνται από την στιγμή που η πραγματική οικονομία στο πεδίο της παραγωγής, αλλά και της ανταλλαγής των παραγόμενων προϊόντων, χωλαίνει ανεπανόρθωτα. Πέρα και ξέχωρα από τον τεράστιο και αναπόφευκτο ενδο - ιμπεριαλιστικό (ουσιαστικά ανάμεσα στις πολυεθνικές) εμπορικό πόλεμο που είχε ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στις ΕΠΑ, την Κινα, αλλά και ανάμεσα στις ΕΠΑ και ολόκληρη σχεδόν την Ε.Ε, και κυρίως την Γερμανία, υπήρξε μία τεράστια στασιμότητα στην παραγωγή. Η οποία οφείλονταν φυσικά στην μεγάλη μείωση της ζήτησης. Ο Eric Toussaint και πάλι, μας πληροφορεί ότι το 2019 άρχισε μια κρίση υπερπαραγωγής αγαθών ιδιαίτερα στην αυτοκινητοβιομηχανία, με μαζική πτώση των πωλήσεων αυτοκινήτων στην Κίνα, την Ινδία, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία και αλλού. Αυτό οδήγησε σε μείωση της παραγωγής αυτοκινήτων. Υπήρξε επίσης υπερπαραγωγή στη γερμανική βιομηχανία εργαλειομηχανών και βιομηχανικού εξοπλισμού, που είναι ένας από τους τρεις κορυφαίους παραγωγούς στον κόσμο στον τομέα αυτό. Υπήρξε μια πολύ απότομη μείωση της κινεζικής βιομηχανικής ανάπτυξης, η οποία είχε σοβαρές συνέπειες για τις χώρες που εξάγουν εξοπλισμό, αυτοκίνητα και πρώτες ύλες στην Κίνα. Το δεύτερο εξάμηνο του 2019 ο βιομηχανικός τομέας στη Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, τη Νότια Αφρική, την Αργεντινή και αλλού, όσο και ο κατασκευαστικός τομέας στις Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν σε ύφεση. Και όλα αυτά τα στοιχεία να μην υπήρχαν, η τεράστια μείωση διεθνώς της ζήτησης του πετρελαίου, δηλαδή της ενέργειας, είναι ο πλέον (το έχουμε ξαναγράψει αυτό) αψευδής μάρτυρας για την πολύ μεγάλη μείωση της παραγωγής. Τί σχέση λοιπόν μπορεί να έχουν όλα αυτά με την ύπαρξη ή όχι του Κορωνοϊού; ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ; Ναι, όλα τα σημάδια το δείχνουν. Η σημερινή κατάσταση, όχι δείχνει, αλλά κραυγάζει κυριολεκτικά, ότι βρισκόμαστε πλέον μπροστά στην οριστική διακοπή της μέχρι τώρα "κανονικότητας", η οποία τα τελευταία δέκα χρόνια, έχει εγκατασταθεί στην ζωή μας, καθοριζόμενη από την στυφή γεύση των μνημονίων. Όπως και να ονομάσει κανείς τις μέχρι σήμερα εξελίξεις, η ουσία είναι μία. Βρισκόμαστε ήδη μπροστά στο τέλος μιάς εποχής, και στην αρχή μίας άλλης. Είναι σαν να διαβάζουμε τον πρόλογο ενός βιβλίου, ανυπομονώντας να εντρυφήσουμε στο κυρίως θέμα του. Υπερβολική μήπως η διατύπωση; Καλά, θα το δούμε πολύ σύντομα αυτό. Ξέρουμε, ξέρουμε. Οι μάζες είναι τρομοκρατημένες από το παραμύθι του Κορωνοϊού, ακόμα κοιμούνται, και διάφορα άλλα "επιχειρήματα", τα οποία τ' ακούμε χρόνια τώρα. Όσοι τα λένε αυτά, δεν έχουν καταλάβει, ή αγνοούν, ότι σε περίοδες οξύτατης οικονομικής και έτσι κοινωνικής κρίσης, κανένα από τα πιο πάνω εξωτερικά (ή και ακόμα εσώτερα) κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά που έχει σίγουρα ο κόσμος, δεν ισχύουν πλέον. Το κοντέρ, μηδενίζει, και αρχίζει να...γράφει ξανά από την αρχή. Η γνωστή επισήμανση του Μάρξ, που έλεγε οτι "Οι μάζες φτιάχνουν την ιστορία τους, κάνοντας αυτά (δηλαδή επαναστάσεις) που δεν ήθελαν ποτέ να κάνουν" είναι αυτή που θα καθορίσει σε τελευταία ανάλυση τις εξελίξεις που πρόκειται να ακολουθήσουν. Άλλωστε αυτή η απότομη αλλαγή της συμπεριφοράς του κόσμου, σε κρίσιμες εποχές της ιστορίας, μπέρδευε πάντα τις κυρίαρχες τάξεις,(αλλά και τους διανοούμενους της κακιάς ώρας) και τις (τους) αιφνιδίαζε. Κι' αυτό, επειδή πάντοτε τις έβλεπαν και εξακολουθούν να τις βλέπουν, με.... υπεροψία από το ύψος των θώκων που κάθονται οι πρώτοι, και από το μπερδεμένο κεφάλι τους οι δεύτεροι.... Ναί, δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία. Έχουμε εισέλθει σε αλλο επίπεδο πλέον. Πρόκειται για ένα εντελώς νέο ιστορικό στάδιο από το οποίο θα αναγκαστούν να περάσουν οι εργαζόμενες, (και όχι μόνο) μάζες. Ωστόσο αυτό το άλλο επίπεδο, εκτός από την τραγικότητά του, εμπεριέχει και ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο. Τα αναγκαία πολιτικοκοινωνικά, υλικά, τα οποία θα σφυρηλατήσουν μέσα στην φωτιά των εξελίξεων τις νέες αντιλήψεις, και τις νέες ιδέες που πρόκειται να έρθουν και πάλι στο φώς. Αυτά φυσικά ισχύουν για όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτή είναι άλλωστε και η μεγάλη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο τώρα, και το πρίν. Η κάθε ξεχωριστή χώρα, ανάλογα με τις ιδιομορφίες της και τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων που θα έχει διαμορφωθεί στο εσωτερικό της, θα μπεί στον.... χορό. Ένα "χορό", με τον οποίο υπάρχει η ελπίδα ,ότι όταν τελειώσει, μπορεί να έχει πλησιάσει η ιστορική εκείνη ώρα που θ' αλλάξει φυσιογνωμία ολόκληρος ο πλανήτης....