Βρισκόμαστε Στο Τέλος Μιας Εποχής και Στην Αρχή Μιας Άλλης Νούμερο 2

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ 2 Πραγματικά, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιάς νέας εποχής. Μόνο οι εθελουσίως τυφλοί αδυνατούν να το δουν αυτό. Και επειδή ακριβώς πρόκειται για νέα εποχή, είναι αδύνατο να προσδιορίσει κανείς με ακρίβεια (έστω και χονδρικά) τους δρόμους μέσα από τους οποίους θα περάσει. Το μόνο που μπορούμε να πούμε σήμερα, είναι ότι δεν πρόκειται να έχει καμία σχέση, με όλη την προηγούμενη περίοδο, και όλα όσα ζήσαμε. Τρώγοντας την πουτίγκα (όπως έλεγε και ο Έγκελς) θα καταλάβουμε πιο συγκεκριμένα την πικρή γεύση της. Οι κρατούντες γνωρίζουν; Αναφερόμαστε στους κρατούντες ολόκληρου του πλανήτη, και όχι μόνο στα δικά μας εγγαστρίμυθα. Το μόνο που γνωρίζουν είναι ότι οι κάνουλες του συστήματός τους έχουν στερέψει. Για τα υπόλοιπα "ποντάρουν" στο γεγονός ότι μέχρι τώρα τα έχουν "φέρει βόλτα" με τις εργαζόμενες μάζες, γιατί όχι και από εδώ και πέρα; Πολύ σύντομα, και με πολύ οδυνηρό γι' αυτούς τρόπο, θα καταλάβουν ότι "από εδώ και πέρα", θα έχουν να αντιμετωπίσουν εντελώς διαφορετικές καταστάσεις... Ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες αντιδράσεις με διαδηλώσεις ενάντια στα περιοριστικά μέτρα στην Ν. Υόρκη και στο Παρίσι. Ιδιαίτερα στο Παρίσι, οι διαδηλωτές αριθμούσαν δεκάδες χιλιάδες. Την ίδια στιγμή, ο....πολύς Μπιλ Γλέιτζ, "έτρωγε" ξαφνικά 2-3 κιλά γιαούρτι (υποχρεωτική γιαουρτοφαγία!) πάνω στην γελοία φάτσα του. Και δεν βρισκόμαστε ακόμα, ούτε στην αρχή.. Στην πραγματικότητα ο κόσμος (ανεξαρτήτως ταξικής προέλευσης) δεν θέλει ούτε να ακούει, ούτε να σκέφτεται ότι υπάρχει περίπτωση να βρεθεί μπροστά σε ένα οδυνηρό οικονομικό κράχ. Να βρεθεί μέσα στην δίνη μίας φρικτής κατάστασης διαρκούς αβεβαιότητας και ανέχειας. Ιδιαίτερα οι εύπορες τάξεις, οι οποίες πιστεύουν ότι η ασφάλεια που τους προσφέρει το παρόν οικονομικό σύστημα, θα υπάρχει στο διηνεκές... Η αλήθεια είναι, ότι η κατάσταση που υπήρξε μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο με την πληθωριστική άνθηση που τον ακολούθησε (τα έχουμε ξαναγράψει αυτά αρκετές φορές) ήταν η βάση πάνω στην οποία πάτησαν μία σειρά από ευφάνταστες αντιλήψεις οι οποίες λειτούργησαν σαν κοινωνικός προφυλακτήρας για ολόκληρο το σύστημα. Τα όποια κινήματα δημιουργήθηκαν σε Ευρώπη και Αμερική, (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν ξέφυγαν ποτέ από τα πλαίσια του καπιταλισμού. Η Ελλάδα, δεν μπόρεσε να γίνει η εξαίρεση αυτού του κανόνα. Οι αναρίθμητες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις της αριστεράς που δημιουργήθηκαν μετά την πτώση της χούντας, (για να μην μιλήσουμε για την επίσημη) στην συντριπτική τους πλειοψηφία, παρέμειναν προσκολλημένες στην "κουλτουριάρικη" μικροαστική θολούρα. Η σημερινή τους κατάντια, είναι απλώς η φυσιολογική κατάληξη της πορείας τους. Πρόκειται για κατάντια η οποία δημιουργεί ένα τεράστιο ερωτηματικό, ως προς το αν αυτοί οι άνθρωποι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι πλέον σε θέση τώρα που αλλάζουν τα πάντα, να βρεθούν στους κόλπους του εργατικού κινήματος, με όποια μορφή κι' αν υπάρξει στο πολύ κοντινό μέλλον αυτό. Όταν τα κόμματα της "αριστεράς" και οι οργανώσεις της διέγραψαν για τόσα χρόνια αυτού του είδους την πορεία, ο ανοργάνωτος πολιτικά κόσμος τί ακριβώς θα μπορούσε να "είναι"; Απροστάτευτος πολιτικά απέναντι στην τρομοκρατική υστερία των καναλιών, θα έχει ωστόσο το δικαίωμα απευθυνόμενος σ' αυτή την συγκεκριμένη "αριστερά" να της πεί "εικόνα σου είμαι , και σου μοιάζω". Ωστόσο οι ελπίδες που υπάρχουν ενόψει των επόμενων εξελίξεων, στηρίζονται σ' αυτόν ακριβώς τον κόσμο, ο οποίος δεν έχει μέσα στο κεφάλι του τους συντηρητικούς κυβόλιθους που έχει η "αριστερά" που περιγράψαμε. Και είναι αυτός ο λόγος που η απότομη αλλαγή των συνθηκών, θα τον φέρει στο προσκήνιο, στο μέτρο που αυτή την φορά (οι συνθήκες) θα έχουν αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που είχαν μέχρι τώρα. Η ταχύτητα αυτής της κατεύθυνσης, θα καθορίσει και την ταχύτητα της αλλαγής των αντιλήψεων και των νέων ιδεών που θα προκύψουν. Είναι αυτή ακριβώς "η απότομη και μαζική αλλαγή κατεύθυνσης" που τρέμουν οι κρατούντες, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο φοβούνται τις διάφορες συναθροίσεις, καθώς αυτές οι τελευταίες συνδυάζονται πάντοτε με συζητήσεις και με ανταλλαγές απόψεων..... Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΙΣΤΑΒ ΛΕ ΜΠΟΝ. Έχουμε γράψει ήδη για την περιφρόνηση που έχουν οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης διεθνώς, αλλά και εδώ στην χώρα μας για τις εργαζόμενες μάζες. Η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί όχι άδικα πιστεύουμε, είναι ότι οι εδώ πολιτικάντηδες, μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους (δημοσιογράφους, αργυρώνητους διανοούμενους και διάφορους άλλους του ίδιου φυράματος) ξεπερνούν κατά πολύ τους ξένους ομόδοξούς τους πάνω σ' αυτόν τον τομέα. Προφανώς η δουλοπρέπεια που έχει όλη αυτή η φάρα απέναντι στα ξένα αφεντικά της, δημιουργεί αυτό το είδος μίσους, αλλά και ηθικού κόμπλεξ απέναντι στον Ελληνικό λαό. Πρόκειται για απέχθεια που δεν διστάζουν να την επιδεικνύουν όποτε τους δίνεται η ευκαιρία. Δεν πειράζει, ακόμα καλύτερα." Λαγός την φτέρη έσειε" που λένε…Ωστόσο, όσο ηλίθιοι και αν είναι, όσο και αν εξακολουθούν να υποτιμούν τον κόσμο, κατά βάθος καταλαβαίνουν ότι αυτή την φορά, τα πράγματα δεν θα είναι και τόσο ρόδινα γι' αυτούς, και το σύστημά τους. Η οικονομική κρίση βρίσκεται στο ανώτατο σημείο της. Το τέλμα της στασιμότητας, επιβάλει σχέδια εξουθενωτικά, για κάθε παραγωγικά δραστήριο μέλος της κοινωνίας. Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στα σπίτια, δεν είναι μόνο μία πράξη φασιστικής αυθαιρεσίας. Στο πεδίο της οικονομίας, είναι και μία ευθεία επίθεση εξόντωσης της μικρής ιδιοκτησίας. Ούτως ή άλλως η μοίρα της τελευταίας σε περίοδες ξέφρενου ανταγωνισμού και οικονομικού "αιματοκυλίσματος" των μεγαθήριων, είναι προδιαγεγραμμένη. Δηλαδή η οριστική αποχώρησή της από το παιχνίδι. Ωστόσο σήμερα, αυτή η "αποχώρηση" συντελείται βίαια. Την μικρή ιδιοκτησία, την "τελειώνουν" πολύ πριν έρθει η ώρα του φυσιολογικού της θανάτου. Τα συγκρουσιακά μέτωπα λοιπόν που έχουν αναγκαστικά ανοίξει, ξεπερνούν κατά πολύ την παραδοσιακή σύγκρουση κυβέρνησης και εργαζόμενων. Η σύγκρουση πρόκειται να γίνει με την συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας,(τουλάχιστον σε πρώτη φάση) και αυτό είναι αδύνατο να μην το καταλαβαίνουν. Το καταλαβαίνουν και φοβούνται, γι' αυτό και προσπαθούν να στηριχθούν ακόμα κι' από τα ίδια τα μαλλιά τους. Ένας τρόπος ψυχολογικού ντοπαρίσματος γι' αυτούς λοιπόν, είναι το αγαπημένο τους "καταφύγιο", ο.... μυστικισμός. Η καλλιέργεια μυστικιστικής απαξίωσης μέσα στο κεφάλι τους του...εχθρού, με διάφορα δήθεν "επιστημονικά" μυθεύματα, αποτελεί αν μη τι άλλο ένα είδος πνευματικής "νιρβάνας". Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η τελευταία επανέκδοση του βιβλίου του Γκιστάβ Λε Μπόν το οποίο περνάει τις μάζες από γενεές δεκατέσσερεις.... Ο Γκιστάβ Λε Μπόν, Γάλλος κοινωνιολόγος, το 1895, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο " Η ψυχολογία των μαζών". Αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε μέσα σε μία εποχή, (1841) κατά την οποία οι αδιάκοποι ταξικοί αγώνες στην Γαλλία αποτελούσαν ένα τεράστιο κοινωνικό εκκρεμές, το οποίο μετατοπίζονταν συνεχώς από την μία άκρη (αριστερά) στην εντελώς αντίθετη (δεξιά) χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς. Από την επανάσταση του 1848, στο πραξικόπημα του Ναπολέοντα του Γ" το 1852, και από εκεί στην Παρισινή Κομμούνα του 1871, και το βάρβαρο αιματοκύλισμά της. Από όλες αυτές τις αλλεπάλληλες ταξικές συγκρούσεις, αυτό που έμεινε στον Λε Μπόν, ήταν το άσβεστο μίσος απέναντι στις επαναστατημένες μάζες, το οποίο και μετέφερε μέσα στο επίμαχο βιβλίο του, ένα βιβλίο που έγινε πάρα πολύ γρήγορα, η "ιερά βίβλος", των απανταχού αντιδραστικών ανά τον κόσμο. Του Μουσολίνι, του Χίτλερ, αλλά και του Κλεμανσώ, και του Πουανκαρέ, του Ρούσβελτ και του Ντε Γκώλ. αλλά ακόμα και του Γκράμσι…….Ο τελευταίος ίσως το διάβασε την εποχή που είχε υποστηρίξει μαζί με τον Μουσολίνι το 1914 την έξοδο της Ιταλίας στον πόλεμο, όταν και οι δύο βρίσκονταν ακόμα μέσα στο σοσιαλιστικό κόμμα... Ο Λε Μπον, παρουσιάζει την ανθρώπινη μάζα, σαν μία αγελαία συνάθροιση άγριων και ποταπών ενστίκτων. Θα παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα, από τα οποία ο καθένας μπορεί να καταλάβει περί τίνος πρόκειται.... "Τα βασικά χαρακτηριστικά του ατόμου μέσα σε μία μάζα είναι τα εξής: Εξασθένηση της συνειδητής προσωπικότητας, υπεροχή της ασυνείδητης προσωπικότητας,(!!) προσανατολισμός των σκέψεων και των συναισθημάτων προς την ίδια κατεύθυνση μέσω της υποβολής και μετάδοσης,(!!) τάση προς άμεση πραγματοποίηση των υποβαλλόμενων ιδεών. Το άτομο δεν είναι πλέον ο εαυτός του, έχει καταλήξει ένα άβουλο αυτόματο"... Τα θαυμαστικά δικά μας. Αυτό είναι λοιπόν. Η μάζα αποτελείται από υπνωτισμένα από τον ηγέτη, και εντελώς άβουλα άτομα... Και πιο κάτω: "Εξάλλου, και μόνο μέσα από το γεγονός της συμμετοχής του σε μία οργανωμένη μάζα, ο άνθρωπος κατεβαίνει αρκετές βαθμίδες στην σκάλα του πολιτισμού. Μεμονωμένα, ίσως να ήταν ένα μορφωμένο άτομο, μέσα στην μάζα είναι βάρβαρος, δηλαδή ένα ορμικό όν. Διαθέτει τον αυθορμητισμό, την σφοδρότητα, την αγριότητα, ακόμη και τον ενθουσιασμό, και τον ηρωϊσμό των πρωτόγονων όντων"… Κάπως έτσι (πάρα πολύ βολικά βέβαια για τον κάθε πούρο αντιδραστικό) παρουσίαζε ο συγγραφέας την μάζα που...τελούσε κάτω από την...επήρεια "υπνωτισμού" (μα είναι τόσο βλάκες;) του ηγέτη. Αργότερα (1921) ήρθε και ο Φρόυντ με το "Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του εγώ" όπου πρόσθεσε και το δικό του "λιθαράκι", αντικαθιστώντας την "ύπνωση" του Γάλλου, με την δική του ….λιβιδική σχέση (λίμπιντο!) του ηγέτη με τα... παιδιά του, δηλαδή την μάζα..... Αφού λοιπόν πήραμε μία ιδέα για το τί ακριβώς σημαίνει Λε Μπον, θα παραθέσουμε και ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου του, τον οποίο έχει γράψει μία κυρία (Φωτεινή Τσαλίκογλου) το οποίο είναι - αυτό που λέμε - το κερασάκι της τούρτας. " Ένα έργο που αξίζει ειδικά σήμερα να διαβαστεί από όλους, και ιδιαίτερα τους νέους, καθώς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο εμφανίζονται οχλοκρατίες [...] που είναι έτοιμες να απεμπολήσουν όλες τις κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού. [...] Οι εξτρεμιστικές σε όλο το πολιτικό φάσμα τοποθετήσεις που τροφοδοτούνται από το μίσος για τον άλλο φανερώνουν ότι οι λόγοι σαγήνευσης των ανθρώπων από τον όχλο είναι πάντα επικίνδυνα παρόντες. " Να με τί είδους πνευματικά σκευάσματα προσπαθούν σήμερα να αυθυποβληθούν (γιατί περί αυτού πρόκειται) οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης στην χώρα μας... Λ. ΤΡΟΤΣΚΥ Για να αναπνεύσουμε και λίγο οξυγόνο, ύστερα από τόση πνευματική τοξικότητα, θα παραθέσουμε και την αντίληψη ενός άλλου "υπνωτιστή" (αυτός κι' είναι!!) ο οποίος τυχαίνει να γνωρίζει λίγο καλύτερα την συμπεριφορά των μαζών από τους πιο πάνω κυρίες και κυρίους που αναφέραμε. Πρόκειται για ένα υπέροχο απόσπασμα του Τρότσκυ από την εισαγωγή της Ρώσικης Επανάστασης, με το οποίο αναφέρεται στην συμπεριφορά που έχουν οι μάζες κατά την διάρκεια οξύτατων κοινωνικών σπασμών...... "Το αδιαφιλονίκητο γνώρισμα της επανάστασης είναι η άμεση επέμβαση των μαζών στα ιστορικά γεγονότα. Συνηθισμένα, το κράτος, μοναρχικό είτε δημοκρατικό, εξουσιάζει το έθνος. Η ιστορία γίνεται από τους ειδικούς του επαγγέλματος: Μονάρχες, υπουργούς, γραφειοκράτες, κοινοβουλευτικούς, δημοσιογράφους. Όμως στις αποφασιστικές καμπές, όταν το παλιό καθεστώς γίνεται ανυπόφορο για τις μάζες, τότε αυτές σπάζουν τους φράχτες που τις χωρίζουν από τον κοινοβουλευτικό στίβο, ανατρέπουν τους πατροπαράδοτους εκπρόσωπούς τους, και μ' αυτή τους την επέμβαση δημιουργούν το ξεκίνημα για ένα νέο καθεστώς. Αν αυτό είναι καλό ή κακό, ας το κρίνουν οι ηθικολόγοι". Και συνεχίζει πιο κάτω: "Πραγματικά, η κοινωνία δεν αλλάζει τους θεσμούς της ανάλογα με τις ανάγκες της, όπως ο τεχνίτης ανανεώνει τα εργαλεία του. Το αντίθετο: Πρακτικά η κοινωνία θεωρεί τους θεσμούς που βαραίνουν πάνω της σαν κάτι θεμελιωμένο για πάντα. Για δεκαετίες, η αντιπολιτευτική κριτική δεν χρησιμεύει παρά σαν ασφαλιστική δικλείδα στην δυσαρέσκεια των μαζών και είναι όρος για την σταθερότητα του κοινωνικού συστήματος: λ.χ. τέτοια είναι κατ' αρχή η αξία της σοσιαλδημοκρατικής κριτικής. Χρειάζονται περιστάσεις ολότελα εξαιρετικές, ανεξάρτητες από την θέληση των ατόμων και των κομμάτων, για να απαλλαγούν οι δυσαρεστημένοι από τα δεσμά του συντηρητικού πνεύματος και να οδηγηθούν οι μάζες στην εξέγερση. Κατά συνέπεια οι γοργές μεταβολές στην γνώμη και στο θυμικό των μαζών, σε καιρό επανάστασης, δεν προέρχονται από την ευλυγισία και την ευκινησία της ανθρώπινης ψυχής, μα από τον βαθύ συντηρητισμό της. Οι ιδέες και οι κοινωνικές σχέσεις βρίσκονται σε χρόνια καθυστέρηση απέναντι στις καινούργιες αντικειμενικές συνθήκες, ως την στιγμή που σωριάζονται σαν σε κατακλυσμό, κι' απ' αυτό προκύπτουν, σε καιρό επανάστασης, ανατινάγματα ιδεών και παθών, που οι αστυνομικοί εγκέφαλοι τα φαντάζονται απλούστατα σαν έργο των "δημαγωγών"....." ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΔΩ..... Ναι, οι εξαιρετικές περιστάσεις που θέτει σαν βασική προϋπόθεση ο μεγάλος επαναστάτης, είναι πλέον παρούσες. Όχι μπροστά μας ακόμα, αλλά αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια μας. Αρκεί να σηκώσει κανείς το βλέμμα, και να τις κοιτάξει. Κατάματα όμως, χωρίς να αποστρέφει το κεφάλι. Κάποιοι το κάνουν αυτό, και είναι ένα θέαμα λυπηρό. Για δεκαετίες τώρα, άνθρωποι ευρισκόμενοι μέσα στους κόλπους του εργατικού κινήματος συνέχιζαν να παλεύουν κόντρα στο ρεύμα, περιμένοντας την στιγμή που θα αλλάξει το κλίμα. Και τώρα που η αλλαγή του κλίματος βρίσκεται στα...σκαριά τί έχει γίνει; Αλληθωρίζουν τα μάτια μας; Κι όμως, αυτή είναι η αλήθεια. Όταν η αφήγηση του νού που ήταν μπλεγμένη παλιότερα με την φαντασιακή του διάσταση, προσπαθώντας να μαντέψει τους δρόμους μέσα από τους οποίους θα ερχόταν η αλλαγή του κλίματος, και στριμωγμένη στα στενά όρια της καθημερινής πολιτικής ρουτίνας έρχεται ξαφνικά αντιμέτωπη με μία νέα αλλαγμένη πραγματικότητα, τότε βρίσκεται μπροστά σε απότομη καμπή. Και εκεί στο σταυροδρόμι, υπάρχει η επιλογή. Πας ίσια ή λοξοδρομείς; Είναι αυτός ο λόγος που στην πολιτική (με την έννοια που εμείς δίνουμε στον όρο) δεν υπάρχουν φιλίες. Γιατί ανα πάσα στιγμή παραμονεύουν τα σταυροδρόμια. Όπου άλλος συνεχίζει να περπατά ευθεία, και άλλος λοξεύει, και αρχίζει να ...τυρβάζει περί άλλων. Για τις χρηστικές συμβουλές που μπορεί να παρέχει π.χ το Johns Hopkins για το σωστό πλύσιμο των χεριών και των ρούχων εν όψει του Κορωνοϊού. Όπως και νάχει, η κατάσταση βρίσκεται πλέον στο σημείο μηδέν. Τον μύθο του Κορωνοϊού δεν μπορούν να τον συνεχίσουν για πάρα πολύ καιρό. Κάποτε θα τον αφήσουν πίσω. Και τότε θα έχει έρθει η στιγμή, που ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία θα έχει εισέλθει στο κυρίως θέμα.... Όλες οι