Ολοκληρωτική ή μεσοβεζικη η ήττα του ΝΑΤΟ στο μέτωπο της Ουκρανίας;
Ο ηγετικός μηχανισμός της Ρωσίας έχει γραφειοκρατηθει σχεδόν εκατό χρόνια τώρα, αλλά είναι η πρώτη φορά που οι κομμουνιστές της βάσης αισθάνονται αρκετά εξοπλισμένοι ιδεολογικά για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον ηγετικό μηχανισμό. Αυτό οφείλεται στην πορεία της ειδικής επιχείρησης Ζ που μέσα από αυτήν απέκτησαν εμπειρίες, δυσκολίες αλλά κυρίως σκληραγωγηθηκαν και έμαθαν τον τρόπο να φτάσουν στην νίκη, πράγμα που μόνο η εμπειρία και τα ηγετικά προικισμένα άτομα μπορούν να το προσφέρουν σε ανήσυχες ομάδες. Η πολεμική κρίση αλλά και η κρίση της αγοράς από νωρίτερα έχει δώσει μια ισχυρή ώθηση στην κριτική σκέψη.
Αυτήν την στιγμή στην Ρωσία μια ηγεσία που χωρίζεται σε δύο πατώματα. Το πάνω πάτωμα όπου παίρνονται οι αποφάσεις , και το κάτω πάτωμα όπου απλά τις μαθαίνει . Στο πάνω πάτωμα εκτός της ηγετικής γραφειοκρατίας λημναζουν και αρκετοί ολιγαρχες που η δύση έχει γιγαντώσει για το συμφέρον της και αυτοί είναι ακόμη και σήμερα το μεγάλο πρόβλημα του Προέδρου Πούτιν παρόλο που έχει πετάξει πολλούς από το παράθυρο...
Αυτό το λημναζον κατακάθι λοιπόν κρατά τον Πούτιν από το να διατάξει καθολική επιστράτευση και να λήξει το πρόβλημα Ουκρανία σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από την μία οι ολιγαρχες προσπαθούν να καθυστερήσουν την ήττα της Δύσης στον Δνείπερο και από την άλλη ο Πούτιν φοβάται ότι με τον ερχομό της νίκης θα πρέπει να οδηγηθεί ολοκληρωτικά αριστερά, στην κομμουνιστική εργατική βάση γιατί θα έχει απέναντι του εκατομμύρια μπαρουτοκαπνισμενους στρατιώτες που θα απαιτούν ισότητα, δικαιώματα και κυρίως μέλλον. Η σημερινή κρίσιμη περίοδος θα διδάξει πολλά στην πλειοψηφία των εργατών - στρατιωτών και θα τους κάνει να εγκαταλείψουν πολλά από τα παρελθοντικά σφάλματα τους. Η ιδεολογική και οργανική ανασυγκρότηση που θα αναδυθεί από την σημερινή κρίση θα έχει στο τέλος υγιή αποτέλεσματα τόσο για την νέα βάση των κομμουνιστων όσο και για τον νέο κομματικό και κοινωνικό μηχανισμό που θα δημιουργηθεί.
Όπως γίνεται συχνά στην ιστορία,προς τα τέλη μιας δύσκολης περιόδου αποκαλύπτονται τα πιο ανυπόφορα χαρακτηριστικά μιας γραφειοκρατίας: Μηχανισμός κλίκας, υπεροψία, και πλήρη περιφρόνηση στις διαθέσεις τις σκέψεις και τις ανάγκες της βάσης. Και παίζοντας τον ρόλο του ηγέτη και απορροφημένη με τα ζητήματα της διοίκησης η παλιά γραφειοκρατουμενη γενιά έχει συνηθίσει τον εαυτό της να σκέφτεται και να αποφασίζει με γνώμονα τα προνόμια της. Μιλάμε για έναν εκφυλισμό της κλίκας που πρέπει να καταργηθεί ολόκληρη πλέον και να μπει η Ρωσία σε μια νέα πορεία. Για να μπει όμως σε μια νέα πορεία πρέπει ολόκληρη αυτή η κλίκα γραφειοκρατών και η κάστα ολιγαρχων να εξαφανιστεί πριν τελειώσει η ειδική επιχείρηση Ζ στην Ουκρανία αλλιώς θα έχουμε με το πέρας της έναν εμφύλιο στο Ρωσικό έδαφος. Και αυτός είναι ο λόγος που καθυστερεί η πρόοδος στα στρατιωτικά μέτωπα. Η καθυστέρηση οφείλεται και στην μικρή επάρκεια εφέδρων για καθολική επίθεση και στην κάθαρση στο εσωτερικό της χώρας. Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος , είναι η καθυστέρηση για να γιγαντωθεί η ζημιά στην Δύση με τα εξοπλιστικά και τις κυρώσεις, αλλά θεωρώ ότι η σημασία της μπροστά σε μια εμφυλιοπολεμική κατάσταση έχει μικρή σημασία. Επίσης ο δυτικός καπιταλισμός δεν έχει πλέον τα φόντα να νικήσει πουθενά με αποτέλεσμα να μην βιάζεται η Ρωσική ηγεσία αφού και οι κυρώσεις έχουν γυρίσει μπούμερανγκ κατά της ευρωπαϊκής Ένωσης.Αφου στα πολεμικά μέτωπα έχουν χάσει την δύναμη τους αρκούνται πλέον σε τρομοκρατικές πράξεις και προς την Ρωσία αλλά και προς τα δικά τους εδάφη,κατεδαφιζοντας αγωγούς, γέφυρες και σταθμούς ενέργειας για λόγους προπαγάνδας όπως τόσα χρόνια κάνουν και χρησιμοποιούν για να κατευθύνουν την κοινή γνώμη.
Αυτοί είναι οι λόγοι που το 2024 η πρόοδος στο μέτωπο ήταν αυτή η μικρή που απεικονίζεται και στον χάρτη.(1)
Το όλο ζήτημα είναι να καταφέρει ο Πούτιν να πραγματώσει την κομμουνιστική ηγεσία χωρίς να συγχωνευτεί με τον παλιό γραφειοκρατικό μηχανισμό του κράτους ώστε να μην εκτεθεί σε έναν γρήγορο εκφυλισμό που θα οδηγήσει εκ νέου σε εσωτερική αναταραχή. Είναι το στοίχημα που θέλω να δω να λύνεται για - η αλήθεια ειναι- την αποκατάσταση και πλήρη αναγνώριση αυτής της προλεταριακής ομάδας που αψήφισε τότε κινδύνους και πάσης φύσεως πιέσεις και οδήγησε την χώρα αυτήν στο μεγαλύτερο εργατικό γεγονός στην ιστορία. Η παλιά πορεία πρέπει να δώσει την θέση της στην νέα πορεία αν θέλει αυτός ο λαός να προχωρήσει, αλλά και αν θέλει να τιμήσει τους αγώνες για πάνω από το ένα τέταρτο του αιώνα που έδωσε με τίμημα το αίμα του, μέχρι να νικήσει εκείνον τον Οχτώβρη...
