Παραμυθια για Βιωσημοτητα του Χρεους και Πρασινα Αλογα

Δημοσιεύθηκε: Τρι Νοέ 27, 2012 11:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: "Καλά κρασά!"...
Κατ' αρχήν: Η ΜΙΑ - 1 - δόση, αυτή που οι ΔΟΣΙΛΟΓΕΣ ΚΑΡΑΠΟΥΤΑΝΕΣ περίμεναν από τον Ιούνιο με τις γλώσσες κρεμασμένες σαν ΠΑΛΙΟΣΚΥΛΑ, και που υπετίθετο πως έπρεπε να δοθεί αμέσως μετά την ψήφιση των..."τελευταίων μέτρων" (...το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;) μετατράπηκε σε ΤΡΕΙΣ - 3 - (αν όχι ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ - 4 -) δόσεις. Οι οποίες "ΘΑ" καταβληθούν, αρχής γενομένης από τις 13 Δεκεμβρίου (κατά τα άλλα, από τις 16 Νοεμβρίου...έχομε ήδη ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ χωρίς την δόση) ΥΠΟ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ: Έγκριση από τα εθνικά κοινοβούλια (η Μέρκελ αντιμετωπίζει ήδη προβλήματα με την διαδικασία αυτή, ακόμα και ζήτημα ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ) νέο EUROGROUP για τελική έγκριση της συμφωνίας...Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει εν τω μεταξύ!  Περαιτέρω: Για κάθε μια από τις 3 δόσεις ισχύει το: "Θα δούμε!" Η κάθε δόση θα καταβληθεί "αν και μόνον αν η Ελλάς τηρεί τις δεσμεύσεις της" (= αν τα ήδη ληφθέντα μέτρα + όποια άλλα μέτρα, ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ κ.ο.κ. ενσκήψουν στο μεταξύ, εφαρμόζονται με ΑΝΕΛΕΗΤΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ).  Επίσης, αν κατάλαβα καλά (άκουσε κανείς κάτι ακριβές πάνω σε αυτό;) η όποια καταβολή(;) δόσης θα πραγματοποιηθεί μέσω ΕΙΔΙΚΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ. Ήτοι η ίδια η Ελλάδα δεν θα εισπράξει ΟΥΤΕ CENT. (Κατά τα άλλα..."αρχίζει η ανάκαμψη και η ανακούφιση" - κατά τον Αντωνάκη.)  Τέλος - το σημαντικότερο ίσως: Το ΔΝΤ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στην όποια καταβολή δόσης (ΑΝ υποτεθεί ότι πραγματοποιείται έστω και μια). Προϋπόθεση για την συμμετοχή του (η Λανγκάρντ υπήρξε άτεγκτη σε αυτό το σημείο) είναι η προηγούμενη ΕΠΑΝΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ εκ μέρους της Ελλάδας. Με άλλα λόγια όχι απλά κούρεμα (= χρεοκοπία) αλλά ΕΞΟΦΛΗΣΗ του χρέους, έστω κατά ένα μέρος. Με άλλα λόγια οι Η.Π.Α. άφησαν ήδη την Ευρωζώνη ολομόναχη: "Αν θέλετε να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα πληρώνετε ΜΟΝΟΝ ΕΣΕΙΣ!" Αυτή ήταν η χθεσινή απόφαση. Διότι ακόμα και αν η Ελλάδα επαναγοράσει τα ομόλογα, και πάλι θα χρειαστεί έγκριση από το κεντρικό συμβούλιο του ΔΝΤ, πριν το τελευταίο καταβάλει ο,τιδήποτε. Και αυτή η διαδικασία είναι δυνατόν να κρατήσει ΜΗΝΕΣ. Με άλλα λόγια ΚΑΝΕΙΣ «ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ» δεν επετεύχθη μεταξύ ΔΝΤ (= Η.Π.Α.) και Ευρωζώνης. Απεναντίας σηματοδοτήθηκε ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΡΗΞΗ. Απλά, αντί οι Υπερατλαντικοί Πάτρωνες να συγκρουστούν άμεσα και καταστροφικά με τους ευρωπαίους μπράβους τους που σηκώνουν τελευταία κεφάλι, τους αφήνουν να διαλυθούν από μόνοι τους. Όπως και κατά τους δύο προηγούμενους παγκοσμίους πολέμους.  Η διαφορά με τότε είναι πως και οι Η.Π.Α. βρίσκονται, στο μεταξύ, υπό διάλυση… http://patari.org/forum/viewtopic.php?p=38269

Φοιτητης Αποστομησε Καθαρματα Πολιτικους

Αντισυνταγματικός ο νόμος Ραγκούση για την ιθαγένεια.

ΤΙ έννοια έχει αυτό; Βρίσκεται σε εξελίξη κάποιο σχέδιο; Ή μήπως οι δικαστικοί κήρυξαν πόλεμο στην κυβέρνηση σαν...αντίποινα για την μνημονιακή επίθεση σε βάρος τους;
Αντισυνταγματικές οι διατάξεις του νόμου για την ιθαγένεια σε αλλοδαπούς.

Αντισυνταγματικές κρίθηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σε διάσκεψη, κεκλεισμένων των θυρών, οι διατάξεις του Ν. 3838/2010 (νόμος Ραγκούση) που έδωσαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα με τη χορήγηση ιθαγένειας. Η Ολομέλεια, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, κινήθηκε στο ίδιο σκεπτικό που είχε διατυπώσει το περασμένο έτος το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ , το οποίοι είχε αποφανθεί ότι είναι παράνομες και αντισυνταγματικέ οι εν λόγω διατάξεις κρίνοντας ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές έχουν μόνο Έλληνες πολίτες.

Άλλωστε, η συγκεκριμένη υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια από το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ που είχε κάνει δεκτή προσφυγή του δικηγόρου και κατοίκου του κέντρου της Αθήνας κ. Ιωάννη Ανδριόπουλου ο οποίος
ζητούσε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική η από 30.4.2010 απόφαση του τότε υπουργού Εσωτερικών που καθορίζει τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίζονται κατά την αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο.

Επίσης, ο προσφεύγων ζητούσε να ακυρωθεί και η από 7.5.2010 εγκύκλιος του ίδιου υπουργού η οποία δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι (μόνο για τις θέσεις δημοτικών συμβούλων, συμβούλων δημοτικών διαμερισμάτων και τοπικών συμβούλων) στους ομογενείς και στους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών για την ανάδειξη τους στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση.

Τώρα, σύμφωνα με την απόφαση που έλαβε η Ολομέλεια σε διάσκεψη ο νέος τρόπος κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας που προβλέπει ο επίμαχος Ν. 3838/2010 προσκρούει στις συνταγματικές επιταγές. Και αυτό γιατί το δικαίωμα δε του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι επιφυλάσσεται μόνο στους έλληνες πολίτες και δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την ιδιότητα αυτή, χωρίς αναθεώρηση της σχετικής διάταξης του Συντάγματος. Πρέπει να σημειωθεί ότι η απόφαση της Ολομέλειας ελήφθη κατά πλειοψηφία.

Συγκεκριμένα, η πλειοψηφία των δικαστών έκρινε ότι η πολιτογράφηση που προβλέπει ο Ν. 3838/2010 γίνεται με βάση τυπικές προϋποθέσεις, όπως είναι χρόνος νόμιμης διαμονής του αιτούντος αλλοδαπού ή της οικογένειας του, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο επί ορισμένο χρόνο, κ.ά και χωρίς να γίνεται εξατομικευμένη κρίση. Δηλαδή, προβλέπεται χορήγηση ιθαγένειας χωρίς να εξετάζεται αν υπάρχουν πραγματικοί δεσμοί του αλλοδαπού που υποβάλλει την αίτηση πολιτογράφησης με το ελληνικό έθνος. Αντίθετα, η μειοψηφία έκρινε ότι η πενταετής μόνιμη και νόμιμη διαμονή σε συνδυασμό με την 6ετή φοίτηση στο ελληνικό σχολείο αποτελούν στοιχεία επαρκή για να δικαιολογήσουν ένα πραγματικό και νομικό δεσμό του αλλοδαπού με την Ελλάδα και κατά συνέπεια τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας.

H απόφαση του Τμήματος

«Μόνο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό είχε πραγματοποιηθεί αθρόα πολιτογράφηση αλλοδαπών (χορήγηση ιθαγένειας) χωρίς εξατομικευμένη κρίση, αλλά βάση γενικών αρχών που προσδιορίστηκαν με νόμο». Το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ με αυτή την ιστορική αναδρομή - απάντηση στους εμπνευστές του νόμου Ραγκούση αλλά και με πληθώρα νομικών επιχειρημάτων για την νομιμότητα του συγκεκριμένου νομοθετήματος, είχε κρίνει αντισυνταγματικό το νόμο 3838/2010.

Τα μέλη του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ εξετάζοντας το νομοθετικό πλαίσιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ -βάση του οποίου ιθαγενοποιήθηκαν χιλιάδες αλλοδαποί -υπό το «πρίσμα» του Συντάγματος, έκριναν ότι τα άρθρα 1Α και 24 του Ν. 3838/2010 είναι αντίθετα σε πλειάδα άρθρων του Συντάγματος.

Και αυτό γιατί, δεν προβλέπεται από αυτά «διαδικασία για τη διαπίστωση από τα διοικητικά όργανα, της συνδρομής in concreto της ουσιαστικής προϋποθέσεις γνησίου δεσμού των αλλοδαπών προς το ελληνικό έθνος, ενώ και τιθέμενη τυπική προϋπόθεση της «νόμιμης διαμονής» έχει αναιρεθεί κατά το απώτερο και πρόσφατο παρελθόν» με νομοθετικές διατάξεις (π.χ. Ν.3536/2007, κ.λπ.), «ούτως ώστε να καθίσταται αδύνατη η διάγνωση της συνδρομής έστω και αυτής της προϋποθέσεως».

Με απλά λόγια το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ αποφαίνεται ότι η χορήγηση ιθαγένειας σε αλλοδαπούς που διαμένουν στη χώρα μας έγινε αθρόα χωρίς να κριθούν συγκεκριμένες και εξατομικευμένες προϋποθέσεις, οι οποίες προσδιορίζονται από το Σύνταγμα και τους νόμους που για να διαφυλάξουν την εθνική ομοιογένεια του κράτους αναφέρονται, μεταξύ των άλλων και στο σταθερό κριτήριο του «δικαίου του αίματος» (jus sanguinis), δηλαδή την καταγωγή από έλληνες γονείς».

Πέρα όμως από τα ζητήματα της αντισυνταγματικότητας τα μέλη του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ είχε κάνει στην απόφαση που εξέδωσαν και μια ιστορική αναδρομή που ξεκινάει από τα χρόνια της απελευθέρωσης της χώρας από την οθωμανική κυριαρχία και φτάνει μέχρι την κατάρρευση των καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης και τη διάλυση της Ενώσεως των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ).

«Αθρόα πολιτογράφηση, δηλαδή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας από ομάδες αλλοδαπών χωρίς εξατομικευμένη κρίση αλλά ευθέως βάση γενικών διατάξεων ουσιαστικού νόμου, το ελληνικό δίκαιο εγνώρισε μόνο κατά τις περιόδους ανακατατάξεων του νέου εθνικού κράτους που προέκυψε με τη σταδιακή απελευθέρωση της χώρας από την οθωμανική κυριαρχία και τις προσθήκες νέων εδαφών με διεθνείς συνθήκες», αναφέρει στην απόφασή του το ΣτΕ για να επισημάνει ότι μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ για να αντιμετωπιστεί η μαζική εισροή μεταναστών στην Ελλάδα καταρτίστηκαν νόμοι που έθεταν συγκεκριμένα κριτήρια για τη διαμονή και την εργασία αλλοδαπών στη χώρα. Πλην όμως τα κριτήρια αυτά- σύμφωνα με την απόφαση- «παραβιάστηκαν στην πράξη λόγω της παράνομης εισόδου μαζικών μεταναστευτικών ρευμάτων, και είχε ως περαιτέρω συνέπεια την θέσπιση αλλεπάλληλων διατάξεων, οι οποίες «νομιμοποιούσαν» την παράνομη είσοδο, διαμονή και εργασία των αλλοδαπών».

Διαβάστε πως προκάλεσαν την "μπόρα" της ψηφοφορίας για το μνημόνιο

Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012

Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012

Διαβάστε πως προκάλεσαν την "μπόρα" της ψηφοφορίας για το μνημόνιο

Δεν υιοθετούμε τα παρακάτω. Μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί να είναι και παραμύθια. Αλλά μια το ζήτημα των αεροψεκασμών που οι καταγγελίες σίγουρα έχουν κάποια βάση, μια η συγκυρία της βροχής. Έ δεν θέλει και πολύ...
Αποκάλυψη : Τα διαφορετικά μείγματα (η μία φαρδιά και η μία λεπτή γραμμή) πρόδωσαν το μυστικό των αεροψεκασμών ...

Το ότι άνοιξαν οι «ουρανοί» την ώρα της ψηφοφορίας των εθνοκτόνων μέτρων από τους εθνοπατέρες, δεν ήταν σύμπτωση. Η καταρρακτώδης βροχή στην Αθήνα διέλυσε κάθε διαμαρτυρία. Τη βροχή αυτή την προετοίμαζαν εδώ και μέρες. Τα αεροπλάνα.....

τους ράντιζαν όλη την Ελλάδα. Τα αεροπλάνα που ανέλαβαν τον ρόλο αυτό ήταν πάρα πολλά. Ας μας πουν πόσα αεροπλάνα πέταξαν πάνω από την Ελλάδα από τις 20 Οκτωβρίου και μετά, πόσα από αυτά ήταν στρατιωτικά, ποια ήταν τα δρομολόγιά τους, γιατί πετούσαν πάνω από απαγορευμένες περιοχές, γιατί ήταν εκτός αεροδιαδρόμων, ποιοι τους έδωσαν άδεια, τι προέβλεπε το σχέδιο πτήσης τους, από πού έρχονταν και ποιάς εθνικότητος ήταν. Πως συμβαίνει τα αεροπλάνα που έχουν 2 ή 4 κινητήρες να «βγάζουν» 3 γραμμές; Όλα τα στοιχεία υπάρχουν στις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες και τα ραντάρ της επικράτειας αποθηκεύουν τα πάντα. Άρα μπορεί κάποιος να ανακαλύψει πάρα πολλά.
Εκτός φυσικά από την διαμόρφωση του καιρού διαμόρφωναν και την σωματική και ψυχική υγεία των, όχι τυχαία, αδρανών Ελλήνων. Τα χημικά μείγματα, χιλιάδων τόνων (!!!!), με τα οποία μας ραντίζουν περιέχουν εκτός των άλλων και βαρέα μέταλλα. Το αλουμίνιο π.χ. που περιέχουν, συντελεί στην εκδήλωση της νόσου του Αλτσχάϊμερ. Επίσης ιονίζουν την ατμόσφαιρα για να έχει τη μέγιστη δυνατή απόδοση το HAARP. Αν δεν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα, έστω και μέσα στο σπίτι μας, έχουν πρόβλημα. Καταλάβατε γιατί απαγορεύεται το κάπνισμα;
Δείτε τώρα κάποιες φωτογραφίες από το ράντισμα που μας έκαναν τις τελευταίες ημέρες. Παρατηρήστε τα σύννεφα και σκεφθείτε για τον εαυτό σας. Σας φαίνεται φυσιολογικός ο ουρανός;

Το αεροπλάνο ραντίζει.

Ωραία χρώματα έχει ο ουρανός.

Από πότε η γη έχει 3 ήλιους; Από τότε που άρχισαν το ράντισμα. Η διάθλαση δημιουργεί ουράνιο τόξο όταν το σύννεφο έχει μόνο νερό. Αλλιώς…

Επάνω βλέπουμε ένα αεροπλάνο που μας ραντίζει. Πετάει πολύ ψηλά και δεν φαίνεται τίποτα περίεργο αν και η φωτογραφία τραβήχτηκε με τηλεφακό. Αν μεγεθύνουμε την φωτογραφία, προσέξτε τι συμβαίνει.

Το αεροπλάνο δεν έχει καμία λευκή επιφάνεια, είναι μαύρο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι πολιτικό και είναι στρατιωτικό. Επίσης βλέπουμε ότι οι 2 λευκές γραμμές είναι διαφορετικές. Η μια είναι πιο φαρδιά από την άλλη. Είναι διαφορετικά τα μείγματα.
(Την φωτογραφία αυτή σας την στέλνω συνημμένη, με όνομα Α, ώστε να την επεξεργαστείτε μόνοι σας.)
Ας δούμε ένα άλλο αεροπλάνο σε μια άλλη φωτογραφία παρακάτω…

Η φωτογραφία αν και είναι τραβηγμένη με τηλεφακό το μόνο που διακρίνεται είναι οι διαφορετικού τύπου γραμμές. Ας μεγεθύνουμε τη φωτογραφία…

Τι παρατηρούμε; Τα ίδια με την προηγούμενη με μια επιπλέον διαφορά. Κάτω από το φτερό του αεροπλάνου υπάρχουν δύο αντανακλάσεις, από τους δύο κινητήρες. Αυτό σημαίνει ότι το αεροπλάνο είναι τετρακινητήριο (2 σε κάθε φτερό). Γιατί τότε οι γραμμές ραντίσματος είναι δύο; Αυτό για αυτούς που πιστεύουν ακόμα στα καυσαέρια των αεροπλάνων.(Σας στέλνω συνημμένη και αυτή τη φωτογραφία, με όνομα Β).
Ακόμη μία φωτογραφία με σύννεφα…

Θαυμάστε τα πολλά χρώματα από τα οποία γίνεται αντιληπτή η πυκνότητα των σύννεφων. Γιατί όμως τα σύννεφα που είναι κάτω δεξιά αντανακλούν τόσο πολύ το φως, περιέχουν τίποτα κρυσταλλικές ουσίες ή βαρέα μέταλλα;
Η παραπάνω έρευνα και φωτογραφίες ανήκουν στον πιλότο Χ.Μ. που μας τα έστειλε για να ενημερώσουμε τον ανυποψίαστο κόσμο

peramatozoa.net

Μονιμα Μνημονια Εως τον Αφανισμο του Ελληνικου Λαου

Στο 190% του ΑΕΠ το χρέος της Ελλάδας
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού που κατέθεσε προχτές ο κ. Στουρνάρας, το 2008 το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης είχε κλείσει στα 263,3 δισ. ευρώ.
Ομως, μετά από τα απανωτά χαριστικά «πακέτα» στους τραπεζίτες για τη «σωτηρία» της οικονομίας (αρχής γενομένης από τα 28 δισ. ευρώ επί Καραμανλή), μετά από δύο μνημόνια και εν αναμονή του τρίτου, μετά από εφαρμοστικούς νόμους, μεσοπρόθεσμα, «κουρέματα», PSI κ.ο.κ., το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης,
- όπως παραδέχτηκε ο Στουρνάρας στο σχέδιο του προϋπολογισμού που κατέθεσε στη Βουλή -
το 2013 θα έχει εκτιναχθεί στα 346,2 δισ. ευρώ!
*
Συνεπώς:

1) Με την πολιτική που έχει οδηγήσει την (επίσημη) ανεργία στο 25%, που έχει στείλει στη φτώχεια τους 7 στους 10 εργαζόμενους (στοιχεία Γιούροστατ, Ιούλης 2012), που ισοδυναμεί με ευθανασία για τους συνταξιούχους, που έχει διαλύσει νοσοκομεία, σχολεία και κάθε ανάμνηση κοινωνικής πρόνοιας,
με αυτήν την πολιτική - που υποτίθεται ότι έχει στόχο να μειωθεί το χρέος - το χρέος διογκώνεται διαρκώς!

Το παραδέχονται οι ίδιοι:

Το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης
το 2013 έναντι του 2008
θα έχει αυξηθεί κατά 82,9 δισ. ευρώ!
***
2) Μετά το «κούρεμα» και τη σχετική εορταστική πανήγυρι για το PSI που το συνόδεψε, το χρέος προσδιορίστηκε στα 280 δισ. ευρώ.

Τότε, μας είπαν ότι οι «θυσίες» ήταν απαραίτητες και επιβεβλημένες να συνεχιστούν, ώστε αυτή η... πτωτική πορεία του χρέους να διατηρηθεί.
*
Ομως - όπως ομολογεί ο Στουρνάρας στο σχέδιο του προϋπολογισμού - το 2013, μετά και από τα νέα άγρια μέτρα της πιο κανιβαλικής πολιτικής των ντόπιων και ξένων τροϊκανών,
το «κουρεμένο» χρέος θα έχει αυξηθεί
κατά 66,2 δισ. ευρώ!
***
3) Το 2008 το ΑΕΠ ανερχόταν στα 231,2 δισ. ευρώ και το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν στο 112,9%.

Το 2013 με το ΑΕΠ να προϋπολογίζεται στα 183 δισ. ευρώ, το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης υπολογίζεται να εκτιναχθεί στο αστρονομικό 189,1% του ΑΕΠ της χώρας!
*
Δηλαδή:

α) Στα χρόνια της «σωτηρίας», η οικονομία της χώρας θα έχει συρρικνωθεί
(σ.σ.: που σημαίνει φτωχοποιημένος, κατεστραμμένος και χρεοκοπημένος ελληνικός λαός)
κατά 50,2 δισ. ευρώ ή ποσοστό 22%!

Πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο σε ειρηνική περίοδο.

Πρόκειται για καταστροφή που αντιστοιχεί σε περιόδους πολεμικών συγκρούσεων. Γεγονός που μάλλον δε θα απασχολήσει ιδιαίτερα όσους συνεχίζουν να αμφισβητούν ότι διανύουμε περίοδο αδίστακτου ταξικού πολέμου.
*
β) Το Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης,
από τότε ακριβώς που ξεκίνησε η συζήτηση και η πολιτική των «σωτήρων» για τη... μείωσή του,
θα έχει αυξηθεί κατά πάνω από 75 μονάδες ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.
*
Αυτά είναι τα «φάρμακά τους», τέτοια και η δήθεν «θεραπεία» που προσφέρουν.

Δεν υπάρχει, επομένως, καμία αμφιβολία:

Πρώτον, είναι αδίστακτοι ψεύτες και πολιτικοί απατεώνες.

Δεύτερον, είναι «κουρδισμένοι» να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό στον αφανισμό.

Τρίτον, η πολιτική τους δεν έχει καμία σχέση με τη «σωτηρία» της χώρας, αλλά αποτελεί προσχεδιασμένο έγκλημα μιας αδίστακτης ταξικής πολιτικής.

Μέσω του λαϊκού εξανδραποδισμού, ο Μινώταυρος της πλουτοκρατίας πατά επί λαϊκών πτωμάτων, όχι γιατί θέλει τη μείωση του χρέους (που αυξάνεται ιλιγγιωδώς), αλλά γιατί αυτό που θέλει να διασφαλίσει είναι
τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης του λαού από τους εκμεταλλευτές,
τη διαιώνιση των κερδών για τους κερδοσκόπους,
τη διαιώνιση των τόκων για τους τοκογλύφους,
τη διαιώνιση της εξουσίας των μονοπωλίων.

ΠΗΓΗ: http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=3/11/2012&columnId=1821

Παντελής Πουλιόπουλος Για τον Φασισμο

Παντελής Πουλιόπουλος


Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

(Γράφτηκε τον Ιούλη του 1939 στην Ακροναυπλία - απόσπασμα)



1. Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου έκλεισε τα τρία της χρόνια. Στο διάστημα αυτό τα κοινοβουλευτικά αστικά κόμματα εξαφανίστηκαν από την πολιτική σκηνή. Οι οργανώσεις της εργατικής τάξης διαλυθήκανε και οι περισσότεροι αγωνιστές της είναι εξόριστοι και φυλακισμένοι. Το προλεταριάτο δεν φανέρωσε καμιά αντίσταση. Ο Μεταξάς οργάνωσε εθνικά εργατικά σωματεία και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς με βάση την «ηγετική αρχή» και τη φασιστική ιεραρχία όπως ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ. Οργανώνει κάθε τόσο συγκεντρώσεις λαϊκές όπου τον ανακηρύσσουνε πρώτο εργάτη, πρώτο αγρότη κλπ. της χώρας. Στη Διοίκηση, στην Εκπαίδευση, ακόμα και στην Εκκλησία, εφαρμόζει την ίδια γραφειοκρατική απολυταρχία διαμέσου διορισμένων ηγετών. Ακολουθεί συστηματικά την ολοκληρωτική πολιτική της αυτάρκειας στο οικονομικό πεδίο, απαράλλαχτα όπως ο φασισμός, και δεν παρέλειψε ευκαιρία που να μη δείξει και έμπρακτα τη συμπάθεια του στις φασιστικές χώρες –στο εξωτερικό εμπόριο μέχρι και σήμερα ακόμα απέναντι στους νάτσηδες. Στον τύπο τον διευθυνόμενο, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, παντού, διαδίδει κάθε μέρα την ιδεολογία του κυρίαρχου «ολοκληρωτικού» κράτους, του αντικομμουνισμού, του αντιφιλελευθερισμού και της αντικαπιταλιστικής δημαγωγίας. Τέλος δημιούργησε τις φάλαγγες, σώματα παραστρατιωτικά, σαν τις αντίστοιχες οργανώσεις του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. Όλη η πολιτική ζωή της χώρας συγκεντρώνεται κάθε φορά στο τι θα πει και τι θα κάνει ο Μεταξάς. Έτσι η Ελλάδα έγινε κι αυτή μια χώρα φασιστική, με Ντούτσε ή Φύρερ τον Ι. Μεταξά.

Τέτοιες (όπως η παραπάνω – σημείωση G.) διαπιστώσεις και τέτοιο χαρακτηρισμό έκανε ο σταλινισμός. Τέτοιον και μερικοί τεταρτοδιεθνιστές.



2. Ο σταλινισμός δεν χρειάστηκε τόσα πολλά σημάδια για να ιδεί το φασισμό στα βασιλικά διατάγματα που τη νύχτα της 4ης Αυγούστου 1936 διαλύανε το κοινοβούλιο. Από τον καιρό των περιβόητων «δίδυμων αδερφών» [φασισμός = (σοσιαλ) δημοκρατία] και του «φασίστα» Μπρίνιγκ, και πριν ακόμα, είχανε κιόλας χαρακτηρίσει έτσι, κατά καιρούς, και το Βενιζέλο και τον Κονδύλη και τον Τσαλδάρη και κάθε κυβέρνηση που είχε πάρει μέτρα αντιεργατικά ή απλώς παραβιαστικά των λεγομένων δημοκρατικών ελευθεριών της αστικής δημοκρατίας ή του κοινοβουλίου. Οι ηγετικοί σύντροφοι της αδελφής Οργάνωσης Κ.Δ.Ε.Ε. (Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας – σημείωση G.) χρειάστηκε να περάσουνε μερικοί μήνες ύστερα από την 4η Αυγούστου, για να φτάσουνε στον ίδιο χαρακτηρισμό και για να βγάλουν απ’ αυτόνε μια σειρά «νέων πολιτικών καθηκόντων μας» που τα βάλανε σαν πρόγραμμα, να πούμε, στο «Εργατικό Διεθνιστικό Κόμμα της Ελλάδας», όπως τότε ανακηρύχτηκαν επίσημα με το παράνομο δελτίο τους. Τα «καθήκοντα» αυτά συνοψίζονταν στο ότι ο πολιτικός ρεαλισμός μας επιβάλλει απέναντι στο στερεωμένο πια με την ήττα των εργατών φασιστικό καθεστώς να περιοριστούμε απλώς στην κομμουνιστική προπαγάνδα, στη δημιουργία στελεχών μέσα στην παρανομία και να περιμένομε κυρίως εξωτερικές νίκες του ευρωπαϊκού προλεταριάτου για να ξαναβάλουμε πολιτικά συνθήματα δράσης κατά της Δικτατορίας σαν εκείνα που ως τώρα είχαμε. Και αφού παρενέπεσαν από τότε οι ήττες στην Ισπανία και Γαλλία, η έλλειψη πολιτικών δυνατοτήτων δράσης μαζικής κατά της Δικτατορίας για αόριστο ακόμα διάστημα γίνεται πιο φανερή.



Διαφορετικά είναι τα συμπεράσματα πού ’βγαλε ο σταλινισμός από τον ίδιον αυτό χαρακτηρισμό της κυβέρνησης της 4ης Αυγούστου: Αφού το ΚΚΕ, προδίνοντας τους εξεγερμένους εργάτες της Θεσσαλονίκης στις 9 Μαΐου 1936 στους υποστηριχτές του Μεταξά Φιλελεύθερους και στηρίζοντας στη Βουλή το Σοφούλη –που έδινε την εξουσία στο στρατηγό Μεταξά– βοήθησε πρώτα όσο μπορούσε για να επιβληθεί η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, τώρα, σφουγγοκωλάριος των αστικών κομμάτων, εκλιπαρεί τη συμμαχία τους κατά της Δικτατορίας, ενώ αυτά το κλωτσάνε. Ανυψώνει σε «αντιφασίστες δημοκράτες» αντιδραστικούς αξιωματικούς και υπερθεματίζει στο σωβινισμό του Μεταξά με απερίγραφτη σοσιαλπατριωτική κυνικότητα.



3. Αποτέλεσμα πραχτικό της πρώτης «αντιφασιστικής» πολιτικής: Ολική έκλειψη της τεταρτοδιεθνιστικής ομάδας Κ.Δ.Ε.Ε. από το πρώτο κιόλας εξάμηνο της Δικτατορίας. Είναι πλάνη φανερή να νομίζομε ότι μόνο στην αριθμητική και οργανωτική αδυναμία της οργάνωσης αυτής οφείλεται η πλήρης αφάνεια της από τις αρχές του 1937, μολονότι και ηγέτες της ήταν ελεύθεροι καθώς και μέλη της, και τα τεχνικά της μέσα πολύ επαρκή για λίγα τουλάχιστο παράνομα έντυπα. Το πνεύμα με το οποίο είχανε διαποτιστεί αυτοί οι σύντροφοι ήτανε ντεφετιστικό, πνεύμα πολιτικής απάθειας και μηδενισμού: «δεν γίνεται τίποτε».



Αποτέλεσμα πραχτικό του σταλινικού «αντιφασισμού»: Τα 90% της Κ.Ε., των μελών, κεντρικών και τοπικών στελεχών του ΚΚΕ, ο κοινοβουλευτικός ηγέτης του, ο υπαρχηγός του, βουλευτές και η πλειονότητα των υποψήφιων βουλευτών του και περιφερειακών επιτρόπων του, θεωρητικοί ηγέτες (Π.χ Γληνός. Ήταν ελεύθερος στην Αθήνα, προφανώς με την υπόσχεσή ότι δεν θα ενοχλήσει την κυβέρνηση – σημείωση G.), έγιναν εξωμότες, δήλωσαν επίσημα προσχώρηση στην «πατριωτική πολιτική» της Δικτατορίας «για την υπεράσπιση των συνόρων από τους εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς» και αθρόα στρατολογηθήκανε στη μεταξική Οχράνα. Το Σύμφωνο Σκλάβαινα-Σοφούλη βρήκε τη λογική συνέπεια και συνέχεια του στα Σύμφωνο Σκλάβαινα-Μεταξά, κι αυτό προτού περάσει πολύς καιρός αφότου το ΚΚΕ, πρώτο απ’ όλα τα δημοκρατικά κόμματα της χώρας, έσφιγγε στο Παλάτι το χέρι του φιλελεύθερου αγγλοφερμένου Γεωργίου Β.



4. Αν το προλεταριάτο της χώρας είχε να διαλέξει ανάμεσα στις δύο αυτές πολιτικές, την εργατομετωπική ηττοπάθεια και τη σταλινική σοσιαλ-προδοσία, θα στεκότανε σίγουρα απόλυτα ανίκανο να συντελέσει με τη δική του ανεξάρτητη πάλη στην ανατροπή της Δικτατορίας και να προχωρήσει στον ιστορικό δρόμο της οριστικής του απελευθέρωσης από τον καπιταλιστικό ζυγό. Νομίζομε πως τέτοιο δίλημμα δεν μπαίνει μπροστά του. Γιατί και οι πολιτικές διαπιστώσεις είναι σε μεγάλο βαθμό αβάσιμες και τα ηττοπαθή και σταλινικά συμπεράσματα ολωσδιόλου σφαλερά.



Αν μας λέγανε μονάχα ότι ένα καθεστώς που καταργεί το κοινοβούλιο και διαλύει τις εργατικές οργανώσεις πρέπει σήμερα να το λέμε φασισμό, όπως συνηθίσανε να κάνουν οι περισσότεροι φιλελεύθεροι αστοί σ’ όλες τις απολυταρχικές χώρες, θα ήτανε τότε ζήτημα απλώς να διαλέξουμε την καταλληλότερη προπαγανδιστική ονομασία. Αλλά το ζήτημα είναι όχι για το όνομα παρά για τις κοινωνικές βάσεις, τα πολιτικά στηρίγματα της σημερινής δικτατορικής κυβέρνησης στην Ελλάδα και για τα καθήκοντά μας απέναντι της. Και είναι γνωστό σε μας ότι η ασάφεια και τα διφορούμενα στους όρους που κάθε φορά χρησιμοποιούμε, κλείνουνε συνήθως μια εσφαλμένη ή συγχυσμένη αντίληψη για τις οριζόμενες καταστάσεις.



5. Όλοι βέβαια συμφωνάνε ότι υπάρχουνε διαφορές ανάμεσα στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου και στο καθεστώς που επικρατεί σήμερα στη Γερμανία ή στην Ιταλία. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εκείνα πού βασικά χαρακτηρίζουνε και τα δυο αυτά καθεστώτα δεν υπάρχουνε στην Ελλάδα, έτσι που κι αν αποφασίζαμε ακόμα να μιλήσομε για το «φασισμό της 4ης Αύγουστου», πάλι τα πολιτικά μας συμπεράσματα θα ήτανε πολύ διαφορετικά: Στις χώρες εκείνες η δικτατορία είναι ένα πρακτορείο του χρηματιστικού κεφαλαίου και των «μη χορτασμένων» ιμπεριαλιστών, που στηρίζεται όμως σε μια μεγάλη μαζική βάση: μικροαστικές (σκόνη του μεταπολέμου) και εργατικές ακόμα μάζες απογοητευμένες από την πείρα της δημοκρατίας (εργάτες απελπισμένοι, προσωρινά, από την επανάσταση που την πρόδωσαν οι σοσιαλδημοκράτες και οι σταλινικοί). Να από που βγήκαν οι μαζικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις (όπου ακούμπησαν και ακουμπούνε σε μεγάλο βαθμό οι δικτατορίες αυτές) –από κει βγήκαν οι λυσσασμένοι γραφειοκράτες που συγκροτούνε φασιστικά και έθνικο-σοσιαλιστικά σωματεία και τις «συντεχνίες», ένα δήθεν νέο κράτος. Αυτή τη μαζική βάση, βέβαια, ο φασισμός μπορεί σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό να την καταχτήσει είτε πριν είτε μετά το πραξικόπημα του. Προϋποθέτει όμως οπωσδήποτε μια μακρά πείρα των μικροαστικών μαζών από τις ελευθερίες της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλευτισμού και μια σχετική απογοήτευση τους στις συνθήκες της μεταπολεμικής χρεοκοπίας αυτού του κοινοβουλευτισμού. Είναι επίσης βέβαιο ότι τις μικροαστικές μάζες που τις εξαγριώνει και τις σπρώχνει κατά του προλεταριάτου, ο φασισμός τις εξαπατά και τις εξαθλιώνει αλλά τις συγκρατεί με μια καλά οργανωμένη κοινωνική και σοβινιστική δημαγωγία. Στις χώρες αυτές επίσης υπάρχουν από όλη την οικονομική και τεχνική τους διαρρύθμιση οι αντικειμενικές δυνατότητες να υποβληθούνε για ένα κάποιο διάστημα στους οικονομικούς πειραματισμούς της αντιδραστικής χίμαιρας πού λέγεται «ολοκληρωτική αυτάρκεια». Παρά τις διαμαρτυρίες ορισμένων κύκλων, η σαπισμένη κεφαλαιοκρατία των χωρών αυτών φτάνει, για τις ανάγκες των εξπανσιονιστικών (επεκτατικών – σημείωση G.) πολεμικών ετοιμασιών, να ανέχεται και να υποστηρίζει ακόμα την οικονομική αυτή πολιτική της απομόνωσης σαν μια κατάσταση ανάγκης. Σ’ αυτό το σύνολο οικονομικών, κοινωνικών και ιστορικών συνθηκών οφείλεται, κατά ένα γενικό τρόπο, η σχετική σταθερότητα των καθεστώτων αυτών ως τώρα. Αυτές εξηγούνε και τη βαθμιαία κατάκτηση της αστικής και μικροαστικής ιντελλιγκέντσιας (στη Γερμανία και πολλών Γιούνκερς: οι μεγάλοι γαιοκτήμονες στη Γερμανία – σημείωση G.) μέσα στα πολιτικά, διοικητικά, στρατιωτικά, εκπαιδευτικά επιτελεία του φασισμού. Έτσι ο φασισμός στις χώρες εκείνες έγινε πραγματικά το μοναδικό κόμμα της εθνικής μπουρζουαζίας, μόλο που αυτή διαρκώς αγαναχτεί για τα υπέρογκα έξοδα που της στοιχίζει ο υπερογκωμένος παρασιτικός μηχανισμός του φασισμού. Παρ’ όλα αυτά είναι γνωστό ότι το σύμπλεγμα από εσωτερικές αντιφάσεις, που έκφραση και επιστέγασμα τους είναι η φασιστική πυραμίδα, τον υπονομεύουνε, σωρεύονται περισσότερες και απειλητικότερες από την ίδια την πολιτική του και θα τινάξουνε την πυραμίδα με την επανάσταση ή τον πόλεμο.



6. Έξω από τα παραπάνω ουσιώδη γνωρίσματα, η ιδιαίτερη αυτή μορφή ταξικής απολυταρχίας του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που λέγεται φασισμός, είναι ακατανόητη. Τον τέτοιο χαραχτήρα του φασισμού στη γένεσή του και στην ιστορική του εξέλιξη, μας τον έχει αναλύσει αριστοτεχνικά η Κ.Δ. στο Τρίτο και Τέταρτο Συνέδριό της και ο Τρότσκι από το 1931-1938 (σύγκριση φασισμού και σημερινού σοβιετικού καθεστώτος στο έργο του Προδομένη Επανάσταση). Ποτέ η Αριστερή Αντιπολίτευση και η Τέταρτη Διεθνής δεν κουράστηκε ως τώρα να τονίζει ότι δεν είναι φασισμός κάθε δικτατορία που διαλύει τις εργατικές οργανώσεις και χτυπάει τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αν με το φασισμό συγχύσουμε κάθε άλλη μορφή απολυταρχίας, δεν συμβάλλουμε ούτε στη σαφέστερη κατανόηση των πολύμορφων αντιφατικών πολιτικών εξελίξεων που γεμίζουνε την εποχή μας, ούτε στον ακριβέστερο καθορισμό των αντίστοιχων καθηκόντων του επαναστατικού προλεταριάτου.



7. Ποιό από τα χαρακτηριστικά αυτά γνωρίσματα υπάρχει στην Ελλάδα ή στη Ρουμανία λ.χ. ή σ’ όποια άλλη χώρα της Βαλκανικής, όπου, με περισσότερο ή λιγότερο κουτσουρεμένα ή και καταργημένα τα κοινοβούλια, δικτατορεύουν οι Αυλές με τις στρατιωτικοπολιτικές τους κλίκες; Κανένα. Και γι’ αυτό, σωστά το όργανο του αδελφού γαλλικού Κόμματος πέρυσι γράφοντας για τη ρουμανική δικτατορία του Καρόλου την είπε όχι φασιστική άλλα βοναπαρτιστική. Κι αυτό, μολονότι είναι αλήθεια ότι τη δουλειά που κατά του εργατικού κινήματος την κάνει αλλού ο φασισμός, την κάνουν εδώ οι δικτατορίες των βασιλιάδων και των κλίκων τους. Κι αυτό, όσο κι αν πολλά τους μέτρα μπορούμε κι εμείς να τα πούμε φασιστικά. Γιατί, παρ’ όλο το ιστορικό τους συγχρονισμό και τους επηρεασμούς που δέχονται τα βοναπαρτιστικά καθεστώτα από το φασισμό, ωστόσο δεν διέπονται από τον ίδιο ιστορικό νόμο, ούτε οι τύχες τους ακολουθούνε τον ίδιο δρόμο.



Εδώ οι μάζες δεν πρόφτασαν να γνωρίσουνε με την ίδια τους την πείρα, όπως στη Δύση, δημοκρατία αστική και, άρα, να απογοητευθούνε από τα κοινοβούλια της, έτσι που να περάσουνε στην «αντεπαναστατική απελπισία». Διατηρούνε τις σχετικές αυταπάτες ανέπαφες σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και μ’ όλη τη διάλυση των παλιών κομμάτων τους και μ’ όλη τη δυσπιστία σε πολλούς παλιούς αρχηγούς, η μεταξική φιλολογία τις αφήνει ασυγκίνητες, και περιμένουν ακόμα τα κόμματά τους στο βάθος της συνείδησης τους, αν και έχουν τώρα πέσει σε πολιτική απάθεια. Ότι ο Μεταξάς βάσταξε τρία χρόνια και όμως δεν μπόρεσε μ’ όλες τις λυσσασμένες και πολυέξοδες προσπάθειές του να κάνει ούτε καν υποτυπώδικα ένα κόμμα, ούτε ένα επιτελείο δικό του, ούτε καν ένα κυβερνητικό συγκρότημα –οι πολιτικοί φίλοι του τον άφησαν και στη σύνθεση η κυβέρνησή του μοιάζει σαν καράβι σε τρικυμισμένη θάλασσα που κάθε τόσο πετάει στη θάλασσα τους επιβάτες του– αυτό ίσα-ίσα δείχνει πόσο άστοχη υπερτίμηση των δυνάμεων της δικτατορίας αυτής κρύβει ο χαρακτηρισμός της σαν φασισμού.