ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 – 2010:
ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Μας λένε πως αν κηρύξει η χώρα παύση πληρωμών στους διεθνείς τοκογλύφους δεν θα έχει το κράτος χρήματα να πληρώσει μισθούς και συντάξεις! Αισχρό ψέμα! Το κράτος σήμερα μπορεί και πληρώνει μισθούς και συντάξεις ταυτόχρονα με τα τοκοχρεολύσια στους διεθνείς τοκογλύφους και δεν θα έχει να πληρώσει συντάξεις αν απαλλαχτεί από δαύτους; Που τις λένε αυτές τις αηδίες τα κάθε λογίς επιδοτούμενα παπαγαλάκια των τοκογλύφων; Ίσα-ίσα αν κηρύξουμε παύση πληρωμών θα αποκτήσουμε και πλεόνασμα. Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν πληρώνονται απ’ τους τοκογλύφους αλλά απ’ τις ασφαλιστικές συνδρομές, τους έμμεσους και τους άμεσους φόρους που έχει εκτινάξει στα ουράνια ο δωσίλογος Γιώργος.

Με την παύση πληρωμών των εκβιαστικών, πλασματικών και παράνομων τοκοχρεολυσίων η Ελλάδα δεν θα χάσει παρά μόνο τις βδέλλες που της ρουφούν το αίμα. Τους τοκογλύφους που «μας» δανείζουν για να βγάλουν κέρδος απ’ την διαφορά των επιτοκίων (σπρέντς), για να αγοράζουμε τα υποβρύχια που γέρνουν και τις φρεγάτες τους και να πληρώνουμε το Σι Φορ Αϊ της Ζήμενς, χωρίς να το χρειαζόμαστε και χωρίς να το έχουμε παραλάβει!

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα κηρύττει παύση πληρωμών. Το πιο κοντινό παράδειγμα είναι η στάση πληρωμών που κήρυξε το 1932 ο Ελ. Βενιζέλος, αφού πρώτα αφαίμαξε την οικονομία και τον λαό στην άκαρπη προσπάθεια του να στηρίξει την «σκληρή» δραχμή και να αποφύγει την κήρυξη χρεοκοπίας. Όταν τελικά αποφάσισε να δεχτεί το αναπόφευκτο, το κόμμα του είχε διαλυθεί, η πολιτική ζωή εκτροχιαστεί, με τελικό ωφελημένο το δίδυμο Γλύξμπουργκ – Μεταξά. Ωφελημένο διότι η ελληνική οικονομία διαψεύδοντας τις καταστροφολογικές Κασσάνδρες σημείωσε απίστευτους ρυθμούς ανόδου. Τον τρίτο καλύτερο ρυθμό βιομηχανικής ανάπτυξης στον κόσμο (65%) μετά τη Σοβιετική Ένωση και την Ιαπωνία.

Σήμερα είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση απ’ ότι τότε ο Βενιζέλος γιατί υπάρχει η Κίνα και η Ρωσία που προσφέρονται να δανείσουν με ασύγκριτα συμφερτικότερους όρους. Και όχι για να εξυπηρετηθούν προηγούμενα δάνεια αλλά για επενδύσεις σε αναπτυξιακά προγράμματα και μόνο. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό διότι χωρίς οργάνωση της παραγωγής και σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, χωρίς ανάπτυξη με μια λέξη, δεν μπορούμε να έχουμε υψηλή παραγωγικότητα, ισοσκελισμένο ισοζύγιο πληρωμών, ώστε να μη έχουμε ανάγκη τα αρπακτικά της διεθνούς τοκογλυφίας.

Η ανάπτυξη όμως θα μείνει όνειρο απατηλό αν η χώρα παραμείνει στην ζώνη του ευρώ, όπου μας έβαλαν χωρίς να ρωτήσουν οι λακέδες των μεγάλων δυνάμεων που μας κυβερνούν μέχρι σήμερα. Το σκληρό ευρώ βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την υπανάπτυκτη οικονομία μας. Ευνοεί τις εισαγωγές, εκμηδενίζει τις εξαγωγές και τον τουρισμό. Χρειαζόμαστε άμεση επιστροφή σε μια νέα δραχμή. Η ανταλλακτική της σχέση με το ευρώ και το δολάριο, θα εξαρτηθεί από την απόδοση της αναπτυξιακής προσπάθειας η οποία προβλέπεται υψηλή χάρη στην απαλλαγή των παραγωγικών δυνάμεων του έθνους από την μάστιγα του νεοφιλελευθερισμού και από την τροχοπέδη της υποτέλειας.

Αλλά δεν φτάνει η επιστροφή στην δραχμή. Και η πιο δημοκρατική βασισμένη στον εργαζόμενο λαό κυβέρνηση, είναι αδύνατο να αναμορφώσει την χώρα όταν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα εξακολουθούν να είναι εκχωρημένα στο διορισμένο απ’ τους τραπεζίτες επιτροπάτο των Βρυξελών το οποίο αποφασίζει για μας χωρίς εμάς. Βεβαίως καμιά χώρα δεν μπορεί να αναπτυχτεί απομονωμένη απ’ την διεθνή αγορά, αλλά είναι εξίσου αδύνατο να αναπτυχτεί ως υποτελές προτεκτοράτο των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων και των ΗΠΑ. Δεν μπορεί να αναπτυχτεί όταν ξένα κέντρα επιβάλουν να δανείζεται με υψηλά επιτόκια από τις γερμανικές τράπεζες και το ΔΝΤ και όχι με χαμηλά από την Κίνα και την Ρωσία. 1)Παύση πληρωμών στους τοκογλύφους, 2)έξοδος από την ευρωζώνη 3)και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τα βασικά μέτρα-προϋποθέσεις για να ξεκινήσει η ανασυγκρότηση της χώρας. Με τέταρτο (4) στη σειρά αλλά πρώτο σε σημασία την εξασφάλιση δουλειάς με αξιοπρεπή μισθό σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Κι αυτό είναι αδύνατο όταν δεν υπάρχουν σύνορα να ελέγχουν την αποδημία των κεφαλαίων και την είσοδο εμπορευμάτων, αγροτικών, βιομηχανικών αλλά και προσώπων.

Τέλος, προϋπόθεση για οποιοδήποτε σωστό μέτρο εξόδου απ’ την κρίση είναι να διωχτεί αμέσως και κλοτσηδόν η Τρόικα και οι δωσίλογη κυβέρνηση Παπανδρέου, που τώρα είναι έτοιμη για νέο μπαράζ εξοντωτικών μέτρων κατά του λαού.

Όπως όμως έχουμε όλοι διαπιστώσει κανένα απ’ τα κόμματα της Βουλής δεν υποστηρίζει ούτε καν στα λόγια αυτές τις λύσεις και κυρίως δεν είναι διατεθειμένο να μπει μπροστά για να γκρεμιστεί με αγώνα στους δρόμους το Κατοχικό καθεστώς της Τρόικα και των δωσίλογων σφουγγοκολάριων της. Κάθε δράση που ξεπερνά τις προδιαγραφές του ανύπαρκτου πλέον κοινοβουλευτισμού καταγγέλλεται απ’ τα κόμματα ως εξτρεμισμός αλλά και ως φασισμός! Και αυτή ακριβώς η στάση των κομμάτων (και του πρόεδρου της Δημιοκρατίας Παπούλια) καταδικάστηκε απ’ τον λαό με την πρωτοφανή Αποχή στις πρόσφατες εκλογές.

Τι σημαίνει σ’ αυτές τις συνθήκες η λιποταξία των κομμάτων; Ότι δεν υπάρχει ελπίδα, μήπως; Η ιστορία έχει διδάξει ότι σε συνθήκες οξείας κοινωνικής κρίσης μικρές οργανωμένες μειοψηφίες μπορεί να γίνουν η σπίθα που θα ανάψει την πυρκαγιά στον ξεραμένο κάμπο. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που την μνήμη του τιμούμε τώρα, έγινε από μια τέτοια σπίθα, κόντρα στην θέληση των κομμάτων, που τώρα υποκριτικά καταθέτουν στεφάνια στην μνήμη των ηρώων. Το ίδιο έγινε και με την εθνική αντίσταση στη φασιστική Κατοχή. Την ξεκίνησαν μεμονωμένες ομάδες αποφασισμένων αγωνιστών και στην συνέχεια πλαισιώθηκε από δεκάδες χιλιάδες ένοπλους αγωνιστές και εκατομμύρια υποστηριχτές.

Τα προβλήματα της χώρας μας δεν λύνονται με εκλογές. Θα λυθούν στους δρόμους. Τέλος οι αυταπάτες, και οι φρούδες ελπίδες για λύση από το κοινοβουλευτικό κατεστημένο. Εμπρός να οργανωθούμε και να ενωθούμε στον κοινό αγώνα. Κανείς δεν θα κάνει για μας αυτό που οι ίδιοι οφείλουμε στον εαυτό μας, στους γονείς μας, τα παιδιά μας και στη χώρα.

ΚΔΕ-Πατριωτική Αριστερά
www.patari.org