Εργατες της Νισσαν στην Ισπανια εναντια στις απολυσεις...
-------------------------------------------------------------------------------------
Όλοι δίνουν εγγυήσεις. Η κυβέρνηση εγγυάται το ρευστό των τραπεζών με 28 δις απ’ την τσέπη του ελληνικού λαού. Η «Αριστερά», περισσότερο αισιόδοξη για το μέλλον τού καπιταλισμού απ’ τους ίδιους τους καπιταλιστές, εγγυάται την βιωσιμότητα τού συστήματος στον αιώνα τον άπαντα!
Χαρακτηριστικά, η κα. Παπαρήγα εκτιμά ότι: «Η οικονομική κρίση δεν θα καταστρέψει τον καπιταλισμό, αλλά θα φέρει νέους συσχετισμούς μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα θα ανοίξει ένας νέος κύκλος με θύματα πάντα τους εργαζομένους». (από ομιλία της σε κομματική εκδήλωση στο Περιστέρι)
Η καταστροφή του καπιταλισμού δεν μπορεί να είναι το άμεσο αποτέλεσμα καθαυτής της κρίσης. Ωστόσο η παρούσα οικονομική κρίση δεν είναι «κύκλος». Ανάπτυξη - κρίση - ανάπτυξη. Δεν οδηγεί σε νέα ανάκαμψη. Ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα περιθώρια του. Κατάφερε να σκάψει καλά τον λάκκο του. Δεν έχει πλέον τη λύση τής αποικιοκρατικής επέκτασης και τής εξαγωγής κεφαλαίων σε χώρες με προ-καπιταλιστικές δομές. Όλος ο πλανήτης έχει ενσωματωθεί πλέον στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Ακόμα και η Κίνα, παρά το διαφορετικό πολιτειακό της καθεστώς.
Δεν υπάρχει πλέον ούτε ο αμερικάνικος βιομηχανικός γίγας, που άλλοτε κατείχε το 60% της παγκόσμιας παραγωγής. Εξελίχθηκε σε παγκόσμιο παράσιτο, που χρέος του αυτή τη στιγμή το ιδιωτικό και το δημόσιο, είναι πάνω από 53 τρις, και αυξάνεται ραγδαία. Αυτή η Αμερική, χρεοκοπημένη οικονομικά και εξευτελισμένη στρατιωτικά, δεν είναι σε θέση να καταφύγει στο πολυσυζητημένο νέο Νιου Ντιλ. Να εφαρμόσει δηλαδή την παλιά συνταγή Κέυνς. Μεγάλα δημόσια έργα και κοινωνικές παροχές. Και να στηρίξει με το σημερινό δολάριο-κουρελόχαρτο την ίδια πολιτική σε διεθνή κλίμακα.
Τέλος συμπληρώθηκε και η σχεδόν 30κονταετής παράταση ζωής που έδωσε στις αγορές η φούσκα του υπερδανεισμού. ‘Ηλθε η ώρα του λογαριασμού. Τα έσοδα του μήνα είναι λιγότερα από τις υποχρεώσεις του μήνα (τοκοχρεολύσια) και φτάσαμε στην πτώχευση! Γι’ αυτούς τους λόγους την κρίση αυτή δεν είναι δυνατό να τη διαδεχτεί νέος κύκλος ανάπτυξης και οι λαοί πρέπει να προετοιμαστούν για ν’ αντιμετωπίσουν συνθήκες γενικής οικονομικής κατάρρευσης.
Λόγω της ολόπλευρης έκτασης τής κρίσης, καθώς και λόγω τής έκτασης των καταστροφικών αποτελεσμάτων της, θα βάλει αναπόφευκτα σε κίνηση τις λαϊκές μάζες και την κοινωνία μπροστά στο δίλλημα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε όχι.
Ή θα τελειώνουμε με τον καπιταλισμό ή ανθρωπότητα θα επιστρέψει στα σπήλαια. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
Όσο ρευστό κι αν διαθέσουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα διαπιστώνουν πάντα ότι ανοίγουν «τρύπες στο νερό». Οι τράπεζες χρεοκοπούν επειδή ο κόσμος έχει μείνει άνεργος ή αμείβεται με εξευτελιστικούς μισθούς και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα στεγαστικά του δάνεια ή τις πιστωτικές του κάρτες. Για τον ίδιο λόγο χρεοκοπούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι άλλοι παραγωγικοί κλάδοι. Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι απεριόριστες αλλά η καταναλωτική ικανότητα των εργαζομένων περιορίζεται από ένα κατώτατο όριο μισθών το οποίο έχει συμπιεστεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει, υπό την πίεση ενός τεράστιου εφεδρικού στρατού και την μαζική εισαγωγή, στις σπουδαιότερες αγορές του πλανήτη, μαύρης εργασίας από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Η κρίση είναι το αποτέλεσμα της αναντιστοιχίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, φαινόμενο σύμφυτο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Επομένως η μόνη διέξοδος απ’ το τέλμα είναι η εξασφάλιση δουλειάς για όλους, γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυτόματη αναπροσαρμογή σε κάθε αύξηση των τιμών, διατίμηση στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, πραγματικά κοινωνικό κράτος. Κατάργηση του μεσάζοντα κερδοσκόπου. Δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών που με την στήριξη και τη συμμετοχή τού κράτους αναλαμβάνουν τον προγραμματισμό των καλλιεργειών, την συγκέντρωση της παραγωγής και την φτηνή διάθεση της στο λιανικό εμπόριο.
Αυτά προϋποθέτουν μια σειρά άλλα μέτρα. Πρώτα απ’ απ’ όλα σταμάτημα του δουλεμπορίου. Απέλαση όλων των αλλοδαπών που έχουν μπει παράνομα στη χώρα. Εφαρμογή συγκεκριμένης μεταναστευτικής πολιτικής που θα δέχεται νόμιμα, με διακρατικές συμβάσεις και την έγκριση των συνδικάτων αλλοδαπούς εργαζόμενους μόνο όταν υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας.
Απαγόρευση της μεταφοράς βιομηχανικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό και μάλιστα επιδοτούμενης(!) όπως συμβαίνει σήμερα. Δραστικά μέτρα για την παλιννόστηση των κεφαλαίων που έχουν μεταναστεύσει. Ακύρωση όλων των συντάξεων που δίνονται σε αλλοδαπούς εκτός συνόρων, τάχα για «ανθρωπιστικούς» λόγους, και οι οποίοι ουδέποτε εργάστηκαν στην Ελλάδα,. Ακύρωση της αναπτυξιακής βοήθειας που δίνει η χώρα μας (καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ) στους Βαλκάνιους γείτονες και χρησιμοποίηση αυτών των κεφαλαίων για εσωτερική ανάπτυξη.
Άμεση κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας και εφαρμογή, από μέρους της, αναπτυξιακής πολιτικής που θα αναγκάσει τις ιδιωτικές ν’ ακολουθήσουν ή να σβήσουν. Έλεγχος στις ιδιωτικές και μέτρα εναντίον τους όταν ενεργούν κατά του δημόσιου συμφέροντος. Σταμάτημα όλων των ιδιωτικοποιήσεων. Επανακρατικοποίηση όσων δημοσίων επιχειρήσεων έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Όλες οι κοινωφελείς επιχειρήσεις και εκείνες που έχουν στρατηγική σημασία για την ανάπτυξη και την άμυνα της χώρας δεν μπορεί να λειτουργούν για το συμφέρον ιδιωτών. Πρέπει να περάσουν στο κράτος. Όμως καμιά κοινωνική ωφέλεια δεν μπορεί να υπάρξει όταν το κράτος είναι ρουσφετολογικό, αντιλαϊκό, ληστρικό, χωρίς θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, όταν σ’ αυτό βασιλεύει η αυθαιρεσία και η αδιαφάνεια.
Δημοκρατική εκλογή όλων των διοικήσεων των κρατικών επιχειρήσεων απ’ το προσωπικό τους. Να συνεδριάζουν δημόσια και να είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητές. Και φυσικά χωρίς τους σημερινούς μισθούς που αποτελούν σκάνδαλο.
Η ένταξη της μικρής και υπανάπτυχτης Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έγκλημα που διαπράχτηκε ερήμην του ελληνικού λαού και ολοκληρώθηκε με την προσχώρηση στη σφαίρα του ευρώ, στερώντας την χώρα απ’ την δυνατότητα εθνικής νομισματικής πολιτικής. Το ευρώ έκανε αδύνατες τις εξαγωγές, αύξησε τις εισαγωγές, κατάστρεψε τον τουρισμό, δημιούργησε τεράστια ελλείμματα ισοζυγίου και καταχρέωσε τη χώρα. Αυτοί που μας σερβίρουν το γελοίο παραμύθι που λέει ότι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι επειδή τώρα η χώρα διαθέτει ισχυρό νόμισμα, αν δεν είναι βλάκες είναι απατεώνες. Διότι το ισχυρό νόμισμα προϋποθέτει και ισχυρή οικονομία, αλλιώς είναι πέτρα δεμένη στο λαιμό που μας τραβά στον πάτο. Το ευρώ και η κατάργηση των δασμών ακόμα και για χώρες εκτός Ε.Ε. έχουν ερημώσει την ύπαιθρο επειδή οι τιμές των εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων από τριτοκοσμικές χώρες είναι ασυναγώνιστες. Οι μόνοι που ωφελήθηκαν είναι οι ολιγάρχες των επτά οικογενειών και οι αυλικοί τους, που έστω κατά φαντασία νιώθουν τα προνόμια τους προστατευμένα. Περιττό να πούμε ότι ως λαός δεν θα δούμε προκοπή ούτε έξοδο απ’ την κρίση όσο παραμένουμε σ’ αυτόν τον λάκκο των λεόντων.
No comments:
Post a Comment