Thursday, August 07, 2008

ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΒΕΛΙΞ

ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΒΕΛΙΞ



Οβελίξ πάσχεις από αγιάτρευτο «εκλεκτικισμό». Τσιμπολογάς κατά βούληση και ταξινομείς πλευρές της πραγματικότητας σε πολλά ξεχωριστά «κουτάκια», ενώ σου διαφεύγει πάντα αυτό που είναι το ουσιαστικό στην συγκεκριμένη στιγμή. Αν το κάνεις σκοπίμως ή όχι, ελάχιστα ενδιαφέρει. Και το ουσιαστικό εδώ δεν είναι ποιος κρατά τα μάτια του ανοιχτά και ποιος όχι, σε σχέση με ό,τι εσύ θεωρείς «βασικές θέσεις του Μαρξισμού». Το ουσιαστικό είναι οι προσπάθειες των Αμερικάνων να πετύχουν εκεί που απέτυχε ο Χίτλερ, να επιβάλουν με όλα τα μέσα τη δική τους νέα τους τάξη στα Βαλκάνια και παντού στον κόσμο. Μετά την σαλαμοποίηση της Γιουγκοσλαβίας είναι σαφές ότι έχει έλθει η δική μας σειρά. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ο εδαφικός ακρωτηριασμός της χώρας μας έχει ήδη δρομολογηθεί και νέες τραγωδίες απειλούν τους ελληνικούς πληθυσμούς, της βορείου Ελλάδας ιδιαίτερα. Αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός δεν θα είχαμε εμπλακεί στην συζήτηση περί Μακεδονίας και Μακεδόνων. Βασική, λοιπόν, αρχή του μαρξισμού Οβελίξ είναι να ξεκινάμε από το γεγονός που έχουμε μπροστά μας και όχι απ� οτιδήποτε υπάρχει μέσα στο κρανίο μας. Αν αυτό είχες κάνει αλλιώς θα πραγματευόσουνα τα ζητήματα. Δεν θα κατέφευγες σε φληναφήματα για να δικαιολογήσεις την απροθυμία σου να πας κόντρα τον δωσιλογισμό των κάθε μάρκας «εθνοπατέρων» μας.

Ας έρθουμε τώρα, με τη δική σου σειρά, στα κουτάκια με τους εκλεκτικούς σου ισχυρισμούς:



1] α) Όχι Οβελίξ ο Πουλιόπουλος δεν μιλάει πουθενά για έθνος «συμπαγές σε ορισμένες μόνο περιοχές». Αυτό είναι μια δική σου παραποίηση που μάλλον δεν οφείλεται σε αβλεψία. Ο Πουλιόπουλος γράφει: «Αυτή η εθνότητα είναι συμπαγής σε ορισμένο μόνο τμήμα της γεωγραφικής ενότητας που λέγεται «Μακεδονία»». ₼λλο ο ενικός και άλλο ο πληθυντικός. ₼λλο οι «ορισμένες περιοχές» και άλλο το «ορισμένο τμήμα» της γεωγραφικής ενότητας που λέγεται «Μακεδονία».

Η περιοχή της γεωγραφικής ενότητας που λέγεται «Μακεδονία» και στην οποία υπήρχε το 1940 συμπαγές «τμήμα» αυτού που ο Πουλιόπουλος, εντελώς ανιστόρητα, αποδέχεται ως «μακεδονικό έθνος» δεν υπήρχε στην Ελλάδα, αλλά μόνο στο κρατίδιο μαϊμού της ΠΓΔΜ ή ορθότερα της Βαρντάσκα. Και μόνο το Βαρντάσκα έχει θέση στην περίπτωση επειδή το εντός ΠΓΔΜ τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας είναι μόνο το 17% του συνολικού μακεδονικού εδάφους και αποτελεί μόνο το 1/3 του κρατιδίου, το οποίο και γι� αυτό μόνο το λόγο δεν δικαιούται να φέρει το όνομα Μακεδονία, περισσότερο απ� ότι δικαιούται η υπόλοιπη Γιουγκοσλαβία.

β) Ξέρω πολύ καλά Οβελίξ πότε ο Πουλιόπουλος έγραψε το συγκεκριμένο κείμενο του. Όμως οι θέσεις για ανεξάρτητη Μακεδονία και ανεξάρτητη Θράκη έγιναν δεκτές απ� το ΚΚΕ το 1924, όταν ο Πουλιόπουλος, σε ηλικία 24 ετών, είναι ο εκλεγμένος γενικός Γραμματέας του.

γ) Λες ότι οι θέσεις αυτές δεν ήταν επηρεασμένες απ� το Κρεμλίνο! Γιατί δεν παρέθεσες το παρακάτω απόσπασμα απ� το κείμενο του Πουλιόπουλου (που το διάβασες) για να «πεισθούμε» κι εμείς; Νάτο:



«Ο εισηγητής Μανουίλσκυ - διαβάζουμε- στο 5ο Συνέδριο (1924) έλεγε: Η μπόμπα που βάζομε για την επιτυχία της επανάστασης στην Ευρώπη είναι τώρα: οι εθνικές εξεγέρσεις. Κεντρικό ζήτημα που επισκίασε όλα τα άλλα στο 5ο παγκόσμιο Συνέδριο ήταν το εθνικό. Τότε υποχρεώθηκε και το ΚΚΕ να βάλει το μακεδονικό στο κέντρο της πολιτικής του γιατί -δήλωναν ο Δημήτρωφ και ο Κολλάρωφ στη Μόσχα- «μόνον έτσι θα καταχτήσουμε τους κομιτατζήδες στη συμμαχία μ� εμάς για την κατάληψη της εξουσίας στη Βουλγαρία. Το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο σε κάθε θυσία για τη βουλγαρική επανάσταση, δηλαδή για τη βαλκανική επανάσταση» (η εμφάσεις δικές μου).

Μ� αλλά λόγια, το κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα υποχρεώθηκε ν� αυτοκτονήσει χάριν της βουλγαρικής επανάστασης! Γιατί αυτοκτονία ήταν για το ΚΚΕ να δεχθεί εθνικό ακρωτηριασμό, οικονομική καταστροφή και νέα προσφυγιά για δύο τουλάχιστον εκατομμύρια πολίτες, χάριν της συμμαχίας των σταλινικών με τους κομιτατζήδες, όταν μάλιστα οι τελευταίοι είχαν ματοκυλίσει τους ελληνικούς πληθυσμούς στην Μακεδονία για να συνεργαστούν τελικά όχι με το ΚΚ Βουλγαρίας αλλά με τον γερμανο-ιταλικό φασισμό.

Στο ίδιο κείμενο ο Πουλιόπουλος παραδέχεται ότι η μπόμπα του Μανουίλσκυ αντί να τινάξει στον αέρα τον καπιταλισμό ανατίναξε το ΚΚΕ και το ΚΚΒ!

Να υπενθυμίσουμε με την ευκαιρία ότι μετά δυο δεκαετίες ο Στάλιν ζήτησε και πάλι απ� το ΚΚΕ να θυσιαστεί για να νικήσει δήθεν η «κινέζικη επανάσταση»! Και ξέρουμε τι τραγωδία ακολούθησε, όχι για τους ηγέτες αλλά για τους απλούς μαχητές της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού.

Αν πιστεύεις Οβελίξ ότι το ΚΚΕ πέρασε, το 1924, αυτές τις θέσεις στο πρόγραμμα του, μετά από ανεξάρτητη -και ενδελεχή- ανάλυση αυτών των σπουδαίων ζητημάτων σημαίνει ότι δεν έχεις ιδέα, ούτε σε απασχόλησε πως νιώθει η ηγεσία ενός νεαρού πολιτικού κόμματος, μικρής και ετερόφωτης χώρας, κάτω απ� την πίεση ενός κέντρου με τεράστιο διεθνές κύρος, ενός κέντρου που ήταν και η ηγεσία μιας πρόσφατα νικηφόρας προλεταριακής επανάστασης. Της πρώτης στην παγκόσμια ιστορία.



2] α) Το 1940 η γνώμη του Πουλιόπουλου στο απόσπασμα που παραθέτεις Οβελίξ ήταν: «Θρακική εθνότητα δεν υπάρχει. Η ανάμιξη Τούρκων και Ελλήνων (βούλγαροι πολύ μικρή μειοψηφία εκεί ανέκαθεν) δεν βάζει σήμερα το εθνικό ζήτημα εκεί πέρα με τη μορφή αυτή («θρακικό έθνος», όπως στον καιρό της δωρικής καθόδου) -φανερό το πράμα.» (η έμφαση δική μου)

Όμως για να παραδεχτεί την ανυπαρξία θρακικού έθνους φτάσαμε απ� το 1924 στο 1940. Τότε έγινε για τον Πουλιόπουλο �«φανερό πράγμα»! Και λες εσύ: Για να μη αποκηρύξει και τις θέσεις του για το μακεδονικό «₼ρα είχε υπ' όψη του, με βάση στοιχεία, κάποιο Μακεδονικό Έθνος»! Ποια ήταν όμως αυτά τα «στοιχεία» και μας τα κράτησε μυστικά; Μήπως μπορείς εσύ Οβελίξ να μας τα περιγράψεις;

Κολοκύθια στο πάτερο! Τι καινούργια στοιχεία μπορεί να υπήρχαν για τη Θράκη το 1940 που δεν υπήρχαν το 1924 και για κάμποσα χρόνια υστερότερα; Κανένα καινούργιο στοιχείο. Η θέση για την ανεξαρτησία της Θράκης αποσύρθηκε γιατί ήταν στον αέρα. Το ίδιο αίολη ήταν και η υπόθεση περί μακεδονικού έθνους. Ουδέποτε ο Πουλιόπουλος παρουσίασε στοιχεία (και που να τα έβρισκε άλλωστε) που να στηρίζουν αυτή την πέρα για πέρα ανιστόρητη φαντασιοπληξία.

Γι� αυτό άλλωστε, εκ� των υστέρων, και αφού το ΚΚΕ είχε πέσει σε τρομερή σύγχυση και οργανωτική αποσύνθεση υποχρεώθηκε να παραδεχτεί (1928) λάθη «τακτικής»(!) στην προβολή των συνθημάτων «ανεξάρτητη Μακεδονία και ανεξάρτητη Θράκη». Όμως το να υποστηρίζεις εθνικό αποχωρισμό αυτών των υποτιθέμενων εθνοτήτων και άρα τον εθνικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας, ακόμα και κάτω απ� το αστικό καθεστώς (επικαλούμενος δογματικά τον Λένιν) αυτό δεν ήταν τακτικό λάθος αλλά στρατηγικό, το οποίο ο Πουλιόπουλος μάταια προσπαθούσε να συγκαλύψει για τις ανάγκες της φραξιονιστικής πάλης με τους σταλινικούς και τους Αρχείους. Για τις ανάγκες αυτής της πάλης, αλλά χωρίς να κάνει, ως όφειλε, καθαρή αυτοκριτική, υποχρεώθηκε ο Πουλιόπουλος ν� ανακρούσει πρύμναν, αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας τον σεπαρατισμό (εδαφικό χωριστικισμό) και θέτοντας ως απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε μορφή ανεξαρτησίας η αυτονομίας την εγκαθίδρυση Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας.

Εσύ Οβελίξ θα χωνέψεις έστω στο 2008 ότι δεν υπήρξε ποτέ μακεδονικό έθνος; Ότι οι Μακεδόνες ήταν απλά ένα απ� τα ελληνικά φύλα, ότι το όνομα Αλέξανδρος είναι ελληνικό και ότι το άλογο του Μέγα Αλέξανδρου το έλεγαν Βουκεφάλα και όχι �Zastava;



3] α) Τα «μακεδονικά» σχολεία την εποχή του μακεδονικού αγώνα τα ξέρεις εσύ Οβελίξ. Η ιστορία γνωρίζει μόνο δύο σχολεία στην Μακεδονία, τα βουλγάρικα και τα ελληνικά και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για επιρροή στους γλωσσικά ανάμικτους πληθυσμούς της Μακεδονίας.

β) ₼σε κατά μέρος τον Παύλο Μελά και πες μας εσύ καθαρά τι πιστεύεις. Διδάσκονταν στην Μακεδονία κάποια τρίτη γλώσσα; «Μακεδονική» όπως ντροπαλά υπονοείς; Να παραδεχτούμε λοιπόν, κατά προέκταση, ότι οι πολίτες της ΠΓΔΜ ομιλούν μακεδονικά, όπως άλλωστε ισχυρίζονται και οι ίδιοι; Αν έτσι έχουν τα πράγματα μπορείς να μας εξηγήσεις Οβελίξ πως συνεννοούνται άνετα με τους Σέρβους, ακόμα ανετότερα με τους Βούλγαρους και όλοι μαζί με τους Ρώσους; Μήπως όλοι τους μιλούν μακεδονικά και είναι Μακεδόνες;

Όχι βέβαια. Όλοι μιλούν σλάβικες διαλέκτους, είναι Σλάβοι και όχι Μακεδόνες. ₼ρα ουδέποτε υπήρξαν σχολεία όπου να διδάσκονταν κάποια δήθεν μακεδονική γλώσσα και οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί είναι απλώς αρλούμπες;

Αν κοιτάξουμε τους αρχαίους Χάρτες της ανατολικής Μεσογείου θα διαπιστώσουμε ότι όλες οι σημαντικές πόλεις την εποχή του Μακεδόνα Μ. Αλεξάνδρου είχαν ελληνικά ονόματα. Αυτή ήταν η γλώσσα του Αλέξανδρου και οι θεοί του Ολύμπου, θεοί του. Γι� αυτό δεν είναι από σύμπτωση που το Port SAID και το SUEZ, αν διαβαστούν ανάποδα, όπως τ� αραβικά, γίνονται ΔΙΑΣ και ΖΕΥΣ!



4] α) Όχι Οβελίξ, τα έθνη υπήρχαν πριν απ� «τις Οικονομικές σχέσεις και τις σχέσεις παραγωγής της σύγχρονης Κοινωνίας». Είναι τα έθνη που έκαναν τις αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις. Οι «σχέσεις παραγωγής της σύγχρονης Κοινωνίας» δεν έχουν να κάνουν με τα έθνη αλλά με τα εθνικά κράτη. Μη τα μπερδεύεις αυτά τα δύο. Οι σύγχρονες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής στην εξέλιξη τους αλλάζουν πολλά πράγματα στην κοινωνία αλλά δεν μπορούν να μεταμορφώσουν ένα σλαβικό έθνος σε μακεδονικό, δηλαδή σε ελληνικό.

β) Όχι δα και οπαδός του Φαλμεράυερ ο Μαρξ, Οβελίξ. Του Αυστρο-γερμανού «ιστορικού» που έγινε διάσημος λόγω βλακείας! Βλακείας σκόπιμης διότι όπως όλοι οι Δυτικοί διανοούμενοι ήθελε να πιστεύει ότι το λίκνο του πολιτισμού ήταν αποκλειστικά η δυτική Ευρώπη και ότι στην Ανατολή υπήρχε μόνο δεσποτισμός και σλαβική απειλή. Και επειδή η ύπαρξη ελληνικού έθνους του χάλαγε τη σούπα έπρεπε ταχυδακτυλουργικά να το εξαφανίσει.

Τι μας έχει πει ο Φαλμεράυερ; Πως οι σύγχρονοι κάτοικοι της Ελλάδος δεν έχουν καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες, είναι Σλάβοι και ολίγον Αρβανίτες. Κατά τον Φαλμεράϋερ το πάλαι ποτέ ένδοξο αρχαίο ελληνικό έθνος εκμηδενίσθηκε το 589 μΧ στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαυρικίου, με την γενικευμένη επιδρομή των Αβαροσλάβων που κατέκλυσαν την Βαλκανική. Αναφέρεται δε και σε κάποιο τελειωτικό χτύπημα που εξολόθρευσε τον ελληνικό πληθυσμό το 746 μΧ Σε μια σαρωτική επιδημία πανούκλας που θέρισε (επιλεκτικά!) τους εναπομείναντες Ελληνες. Συνεπώς "Μετά τον λοιμό ολόκληρη η χώρα εκσλαβίσθηκε και κατέστη βάρβαρη"

Η πανούκλα δεν μπορεί να εξολόθρευσε επιλεκτικά μόνο τους Έλληνες. Και αν οι Έλληνες είχαν πραγματικά εξολοθρευτεί ποιοι ήταν αυτοί που εκσλαβίσθηκαν;

Να ένα απ� τα ερωτήματα που δεν θα πάρει ποτέ απάντηση. Βέβαια δε θα κάνουμε εδώ ιστορία. Υπάρχει πλουσιότατη βιβλιογραφία για αυτά τα ζητήματα και ο καθένας μπορεί να ανατρέξει σ� αυτήν. Θα αναφέρουμε μόνο δυο-τρεις πασίγνωστες αλήθειες και τα αντίστοιχα ερωτήματα που προκύπτουν: Αν το ελληνικό έθνος είχε εξαφανιστεί γιατί στο Βυζάντιο υπήρχε διγλωσσία; Λατινικά για τους ευγενείς και ελληνικά για τον λαό; Γιατί τα ελληνικά ήταν η αποκλειστική γλώσσα των δικαστηρίων; Πως έγινε και τους δύο τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου τα ελληνικά έγιναν η αποκλειστική γλώσσα της αυτοκρατορίας. Πως και από ποιους διασώθηκε η ελληνική γλώσσα στην κυρίως Ελλάδα, στην Μικρά Ασία, στην Κρήτη και στη Κύπρο; Γιατί ακόμα και το οθωμανικό κράτος χρησιμοποιούσε στα δημόσια έγγραφα την ελληνική γλώσσα και γραφή; Γιατί η Ελλάδα σήμερα είναι πατρίδα των Ελλήνων και όχι τον Σλάβων, αφού κατά τον Φαλμεράυερ «ολόκληρη η χώρα εκσλαβίσθηκε και κατέστη βάρβαρη»;



Στην πραγματικότητα και κατά τον Φαλμεράυερ στην Ελλάδα και ευρύτερα στην ανατολή υπήρχαν Έλληνες και μιλούσαν ελληνικά, μόνο που δεν ήταν πραγματικοί Έλληνες!

«Διότι ούτε μια σταγόνα καθαρού και αμιγούς Ελληνικού αίματος κυλάει στις φλέβες των Χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας.» αποφαίνεται ο Φαλμεράυερ.

Δεν γνωρίζω σε τι �«αιματολογικές εξετάσεις» είχε υποβάλει ο Φαλμεράυερ τους αρχαίους και τους νεότερους Έλληνες αλλά η λογική του είναι η λογική του πατρός Πλεύρη απ� την ανάποδη. Και είναι ντροπή Οβελίξ να εμπλέκεις τον Μαρξ μ� αυτόν τον ηλίθιο και αποτυχημένο, κατά την δική του την ομολογία, Φαλμεράυερ. Οι Μαρξ και Ένγκελς ουδέποτε αμφισβήτησαν την ύπαρξη του νεότερου ελληνικού έθνους. Φυσικά δεν θεωρούσαν τον νεότερο ελληνικό πολιτισμό αντάξιο του αρχαίου αλλ� αυτό το αναγνωρίζουμε και εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες για τον εαυτό μας. Στον πολιτισμό δεν υπάρχει κληρονομικότητα. Ωστόσο οι ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού θεωρούσαν -και με το δίκιο τους- την δημιουργία μικρών ανεξάρτητων κρατιδίων αντιπαραγωγική και τους Σλάβους (με πρώτους τους Ρώσους) εθνότητα καθυστερημένη και οπισθοδρομική. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να προβλέψουν αργότερα ότι η Ρωσία θα μπορούσε να προηγηθεί απ� την «πολιτισμένη» Δύση στην σοσιαλιστική ανατροπή. Πράγμα που έγινε. Όπως δεν είχαν κανένα πρόβλημα να χαιρετήσουν το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης και να επαινέσουν τους Έλληνες για την δολοφονία του Κόμη Καποδίστρια, πρώην υπουργού εξωτερικών του Τσάρου.





5] α) Οι ερωτήσεις και τα σχόλιά σου Οβελίξ έχουν και παραέχουν «σχέση με τη σημερινή προσπάθεια των Η.Π.Α. για δημιουργία "κρατών - μαίμούδων"», ανεξάρτητα απ� την περί του αντιθέτου δήλωση σου και τις όποιες καλές προθέσεις σου.

β) Και βέβαια δεν απάντησα στην τελευταία ερώτηση σου Οβελίξ. Γιατί δεν έχει νόημα να συζητάμε τώρα τι θα μπορούσε να συμβεί εκείνη την εποχή αν γιαγιά μου είχε στα πόδια της �καρούλια. Τότε συνέβη αυτό που ήταν δυνατό και όχι το αδύνατο. Γιατί τότε, όπως και τώρα, ήταν αδύνατο ν� αποσπαστεί η Μακεδονία απ� την Ελληνική επικράτεια, όσο κι αν χτυπούνε τον πισινό τους κάτω οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι «δικοί» μας δωσίλογοι. Οι επίβουλοι συντρίφτηκαν τότε δια των όπλων και η πεποίθηση μου είναι ότι την ίδια τύχη θα έχει η οποιαδήποτε νέα απόπειρα αποτολμηθεί.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι θεωριες του Φαλμερειερ...
http://dienekes.110mb.com/articles/fallmerayer/

1 comment:

vngelis said...

Γλωσσικές παραχαράξεις

Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας



Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ

Είναι αληθινά άξιο περιεργείας (και μελέτης) πώς μια τόσο μικρή χώρα, τα Σκόπια, μπορεί να έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες (και απαιτήσεις) αλλά και τόσο μικρή επαφή με την πραγματικότητα. Επειδή μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες στην (έξωθεν υπαγορευόμενη) πολιτική των Σκοπίων «παίζει» και το θέμα τής γλώσσας, τής (ψευδώνυμης) «μακεδονικής» γλώσσας των Σκοπίων και τής (επινοηθείσης) «μειονότητας» που μιλάει δήθεν επίσης τη «Μακεδονική» των Σκοπίων, αξίζει να πούμε τα πράγματα με το «επιστημονικό» όνομά τους, όπως το έχουμε ήδη κάνει από το 1992 με τον συλλογικό τόμο που εκδώσαμε με τίτλο «Η γλώσσα τής Μακεδονίας: Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων»1 (Ας σημειωθεί ότι η Ελληνική Πολιτεία δεν έστερξε ποτέ - μολονότι ζητήθηκε - να προβεί σε έκδοση τού βιβλίου στην αγγλική γλώσσα, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι ελληνικές επιστημονικές θέσεις επί τού θέματος.)

Οσο ενδιαφέρει το θέμα μας και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι πράγματι συμβαίνει, εξηγούμε ότι έχουμε τρεις γλώσσες που είτε διαφέρουν τελείως μεταξύ τους (η Ελληνική τής Μακεδονίας από τη σερβοβουλγαρική γλώσσα των Σκοπίων καθώς και από τη βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο που είναι γνωστή ως Σλαβομακεδόνικα) είτε διαφέρουν μερικώς (η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων από το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλήθηκε - σε περιορισμένη έκταση - σε συνοριακές περιοχές τής Ελλάδος από έλληνες ομιλητές, οι οποίοι μαζί με την Ελληνική γνώριζαν - οι μεγαλύτερες ηλικίες - και τα λεγόμενα Σλαβομακεδόνικα).

* Η Ελληνική τής Μακεδονίας

Είναι η κατ' εξοχήν Μακεδονική, δηλαδή η Ελληνική που μιλούσαν οι Ελληνες τής Μακεδονίας από την αρχαιότητα και - στην εξέλιξή της - μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τη γλώσσα τού Φιλίππου, τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων τής αρχαίας Μακεδονίας, για μια αρχαία δηλαδή ελληνική διάλεκτο δωρικού περισσότερο χαρακτήρα2, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον προφορικό λόγο, αφού στον γραπτό λόγο και στον επίσημο προφορικό λόγο υιοθετήθηκε νωρίς, για πολιτικούς λόγους, η αττική διάλεκτος στην οποία σώζονται χιλιάδες επιγραφών από τη Μακεδονία.

* Η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων

Είναι η πρόσφατη - μέσα τού 20ού αιώνα - γλώσσα τού κράτους των Σκοπίων (το οποίο ιδρύθηκε, ως γνωστόν, επί Τίτο το 1944). Πρόκειται για μία βουλγαρική γλώσσα (ο αρχικός πληθυσμός τής περιοχής ήταν βουλγαρικός και πάντοτε οι Βούλγαροι διεκδικούσαν αυτή την περιοχή που θεωρούσαν δική τους - άλλωστε οι κάτοικοι τής περιοχής ονομάζονταν Bugari3 «Βούλγαροι»!). Η γλώσσα αυτή, με τεχνητό καθαρώς τρόπο, από ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω «εκσερβίστηκε» (!), εισήχθησαν δηλαδή σε αυτήν λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν Σερβικά, ώστε να μειωθεί ο βουλγαρικός γλωσσικός χαρακτήρας της και να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή, που ήταν απαίτηση τής Ενωμένης Σερβίας τού Τίτο, τής Γιουγκοσλαβικής δηλαδή Δημοκρατίας. Αρα, η γλώσσα των Σκοπίων είναι μια σερβοβουλγαρική γλώσσα4, μια τεχνητά εκσερβισμένη Βουλγαρική, που επιβλήθηκε ως επίσημη γλώσσα για προφανείς λόγους και που οι Βούλγαροι την ονόμασαν «κολισεφσκική» γλώσσα (ως επινόηση και εκτέλεση τού σκοπιανού πολιτικού Κολισέφσκι!). Από μόνοι τους οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία «Μακεδονική» (!), ώστε να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω τής πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα τής Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου) και, τέλος, - επειδή το θράσος τους δεν έχει όρια... (ας θυμηθούμε το αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» των Σκοπίων (!) και τους σκοπιανούς στρατιώτες με αρχαιοελληνική ενδυμασία και σάρισα (!) που υποδέχτηκαν στα Σκόπια τον αρχηγό τής φυλής των Χούνζα στο Πακιστάν ως απογόνους τού Μ. Αλεξάνδρου (!) - για να προβούν σε πιθανές διεκδικήσεις οψέποτε θα δινόταν ευκαιρία αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια. Με την ανοχή και την αβελτηρία τής επίσημης Ελληνικής Πολιτείας (μην ξεχνάμε ότι στις δεκαετίες '70 και '80 εθεωρείτο «εθνικιστικό» να μιλάς για τις παραχαράξεις των Σκοπιανών, στην εποχή δε τού Τίτο, για άλλους λόγους η αναφορά σε τέτοια θέματα εθεωρείτο ταμπού!) η ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια και «μακεδονική γλώσσα» για τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων διαδόθηκαν ευρύτερα και σχεδόν καθιερώθηκαν διεθνώς, δίνοντας έτσι το μοναδικό επιχείρημα που, με κάποια δόση αληθείας, υπερχρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί.

* Τα Σλαβομακεδόνικα

Είναι μια διάλεκτος ελάχιστων ελληνοβουλγαρικών συνοριακών περιοχών, όπου ένας μικρός αριθμός Ελλήνων παράλληλα με την Ελληνική γνώριζαν (οι παλαιότεροι) και μια βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο, όπως συμβαίνει ανέκαθεν και παγκοσμίως με μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών. Ας σημειωθεί ότι λόγω τού δίγλωσσου χαρακτήρα των ομιλητών και λόγω τής διαφορετικής βουλγαρικής διαλεκτικής προέλευσής της και, βεβαίως, λόγω τού ότι αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε, όπως η Βουλγαρική των Σκοπίων, τα Σλαβομακεδόνικα δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων. Τα Σκόπια, βεβαίως, με (αμερικανικής εμπνεύσεως;) Γκρουεφσκική επινόηση άρχισαν πρόσφατα να προκαλούν, ισχυριζόμενα ότι τα Σλαβομακεδόνικα είναι η ίδια δήθεν γλώσσα με την ψευδώνυμη «Μακεδονική» των Σκοπίων και άρα στην Ελλάδα υπάρχει λόγω τής γλώσσας σκοπιανή μειονότητα, που πρέπει να αναγνωρίσει η Ελλάδα!.. Πρόκειται για παρανοϊκή σύλληψη, που προσφέρεται για ευφάνταστη θεατρική παράσταση με πιθανό τίτλο «Από τον Κολισέφσκι στον Γκρούεφσκι»!

* Οι τρεις γλωσσικές παραχαράξεις

Από τη σύντομη αυτή προσέγγιση ενός πολύ μεγάλου στη σημασία του θέματος με ποικίλες προεκτάσεις (εθνικές, πολιτικές, ιστορικές, πολιτισμικές κ.ά.) φαίνονται, νομίζω, οι γλωσσικές παραχαράξεις που έχουν διαπραχθεί από πολιτικά, κυρίως, πρόσωπα μιας μικρής χώρας που δεν τη χωρίζει, στην πραγματικότητα, τίποτε από την Ελλάδα. Πρώτη γλωσσική παραχάραξη είναι εκείνη τού ονόματος των Σκοπίων, που ανεχτήκαμε - είναι αλήθεια και είναι δική μας ασυγχώρητη ιστορική ευθύνη - να ονομασθεί Μακεδονία ό,τι προηγουμένως αποκαλείτο «περιοχή τού Βαρδάρη» (Vardarska Banovina). Δεύτερη γλωσσική παραχάραξη τής Βουλγαρικής ή Σερβοβουλγαρικής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής (με προφανείς συνειρμικές συνδέσεις και σκόπιμες συγχύσεις με την Ελληνική τής Μακεδονίας). Τρίτη γλωσσική παραχάραξη - εξίσου απύθμενης θρασύτητας - είναι η προσπάθεια δημιουργίας σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με βάση τη δήθεν ταυτότητα τής γλώσσας μικρής ομάδας Ελλήνων με την ψευδώνυμη Μακεδονική των Σκοπίων και το ψευδεπίγραφο Μακεδονικό κράτος των Σκοπίων.

Η όλη υπόθεση θα ήταν για γέλια, αν είχαμε μόνο δείξει εγκαίρως στη διεθνή Κοινότητα πόσο γελοία είναι. Τώρα έχει γίνει και προκλητική και ίσως έξωθεν πολλαπλώς εκμεταλλεύσιμη καθ' εαυτήν και στις προεκτάσεις της.

* * * * *

1. Γ. Μπαμπινιώτη (επιστημ. εκδ.): Η γλώσσα τής Μακεδoνίας. Η αρχαία Μακεδoνική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκoπίων. (Αθήνα, 1992: Ολκός), 276 σελ. [Περιλαμβάνει μελέτες των: Γ. Μπαμπινιώτη, Γ. Χατζιδάκι, Ν. Π. Ανδριώτη, Μ. Σακελλαρίου, Ι. Καλλέρη, Α. Ι. Θαβώρη, Γ. Ντελόπουλου, Α. Παναγιώτου.]

2. Γ. Μπαμπινιώτη: Η θέση τής Μακεδoνικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτoυς. Περιοδικό Γλωσσoλoγία 7-8 (1989), σ. 53-69.

3. Ο μεγάλος ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει «πράγματι ο όρος μακεδονική γλώσσα [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndrι Vaillant (Le probleme du Slave Macidonien περιοδικό Bulletin de la Sociitι de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), είναι αυτός που τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής Μακεδονίας, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».

4. Ο γερμανός γλωσσολόγος Heinz Wendt, (Sprachen 1961, σ. 285, λ. Slawische Sprachen), μιλώντας για τις σλαβικές γλώσσες, λέει: «Αν κατατάξει κανείς τις σλαβικές γλώσσες με βάση τη σημερινή τους δομή, πρέπει να θεωρήσει τη Βουλγαρική και τη Μακεδονική, [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] λόγω των εξεχουσών δομικών ιδιαιτεροτήτων τους, ως αυτοτελή ομάδα και να την αντιπαραθέσει προς όλες τις άλλες σλαβικές γλώσσες».

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.