Το κύμα ακρίβειας στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, έχει κτυπήσει ήδη εδώ και αρκετούς μήνες την χώρα μας, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (και όχι μόνο αυτή) να εμφανίζει σαν βασικό λόγο γενικά και αφηρημένα το γεγονός ότι το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Στην αρχή αυτό το "παγκόσμιο φαινόμενο" το ονόμασαν "ενεργειακή κρίση", όρος ο οποίος από οικονομική και πολιτική άποψη είναι παραπλανητικός, καθώς χρησιμοποιώντας τον, προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική αιτία που δεν είναι άλλη από την οικονομική κρίση του συστήματός τους.
Τα βασικά προϊόντα πάνω στα οποία βασίζεται η ενέργεια σε παγκόσμιο επίπεδο (ας εξαιρέσουμε την πυρηνική) είναι το πετρέλαιο και τα παράγωγά του, το φυσικό αέριο, και όσον αφορά στην Ελλάδα, ας προσθέσουμε και τον Λιγνίτη. Σε κανένα ωστόσο από αυτά τα φυσικά προϊόντα δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ κάποια δυσχέρεια στην εξόρυξη, ή την άντλησή τους. Η ίδια η φύση εξακολουθεί να τα παρέχει παντού, θα λέγαμε αβίαστα. Άρα, ενεργειακή κρίση αυτή καθ' εαυτή, δεν υφίσταται. Πού βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα; Μα φυσικά στον τρόπο της ανταλλαγής τους, ή καλύτερα, στον τρόπο συναλλαγής που διαμεσολαβεί κατά την διάρκεια της ανταλλαγής τους, δηλαδή σε τελευταία ανάλυση στο χρήμα. Αυτό σημαίνει όμως, οτι η υφιστάμενη κρίση, δεν είναι ενεργειακή, αλλά καθαρά οικονομική.
Μία άλλη παραπλανητική εξήγηση - δικαιολογία που εμφανίζεται, είναι φυσικά ο "τρισκατάρατος" Κορωνοϊός και τα αναγκαστικά (για την αντιμετώπισή του!)Λοκ Ντάουν και θα ακολουθήσει σίγουρα σαν "αδιάσειστο επιχείρημα" και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ο οποίος σίγουρα θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την οικονομία, αν και κατά την γνώμη μας αυτό θα οφείλεται πολύ περισσότερο στις ηλίθιες κυρώσεις που επέβαλαν εναντίον της Ρωσίας, κυρώσεις οι οποίες αντί να βλάψουν ουσιαστικά τον Πούτιν, θα γυρίσουν μπούμερανκ πάνω στα κεφάλια τους, καθώς η Ρωσία δεν είναι ούτε Ιράκ, ούτε Ιράν. Θα μιλήσουμε πιό κάτω για τον περίφημο "ιό τους", όσο και για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ας μείνουμε όμως προς το παρόν, στις οικονομικές εξελίξεις, και το σημερινό σημείο όξυνσης της κρίσης η οποία όπως θα δούμε είναι αυτή που δημιούργησε, ή μάλλον (όπως το έχουμε ξαναγράψει) εφεύρε τον Κορωνοϊό τους.....
Η βασική αντίφαση που ενυπάρχει μέσα στον τρόπο της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, είναι το γεγονός οτι ενώ η παραγωγή αγαθών είναι κοινωνική διαδικασία, παράγονται για ολόκληρη την κοινωνία, την ίδια στιγμή είναι και ατομική ιδιοκτησία. Αναφερόμαστε σύμφωνα με την σημερινή ιστορική εξέλιξη φυσικά, στην μεγάλη ατομική ιδιοκτησία, δηλαδή στις απρόσωπες πολυεθνικές, οι οποίες είναι αυτές που δίνουν τον τόνο κάθε φορά στις κοινωνικο- πολιτικές εξελίξεις, και όχι ο μπακάλης ή ο επιπλοποιός της γειτονιάς μας. Αυτές οι ανώνυμες πολυεθνικές λοιπόν, εξασκούν το "επιχειρείν" όχι για να προμηθεύουν την κοινωνία με καταναλωτικά αγαθά, αλλά για την επιδίωξη του κέρδους, και μόνο του κέρδους., Αυτή η βασική αντίφαση, η οποία έρχεται στην επιφάνεια μέσω του τεράστιου ανάμεσά τους ανταγωνισμού, οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στις μεγάλες οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού, όπως ακριβώς τις είχε προβλέψει ο Μάρξ, μέσα στο "Κεφάλαιο"....
Ωστόσο η πρώτη μεγάλη κρίση του 1929, παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά λειτούργησε σαν προάγγελος του Β' παγκόσμιου πόλεμου, είχε άλλα χαρακτηριστικά στοιχεία από την σημερινή. Η υπερπαραγωγή λόγω του ανταγωνισμού καταναλωτικών αγαθών οδήγησε στο όλο και περισσότερο αναγκαστικό πάγωμα της οικονομίας το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα την απότομη άνοδο των απολύσεων. Αυτό σημαίνει πως η καταναλωτική ικανότητα των μαζών έπεσε κατακόρυφα. Τα προϊόντα έμεναν στις βιτρίνες και τους πάγκους απούλητα, παρά το ότι οι τιμές τους είχαν πέσει ακόμα και κάτω από το κόστος παραγωγής τους...
Αντίθετα, η κρίση που ξεκίνησε από τις αρχές της 10ετίας του 1970, εγκαινίασε μία νέα μορφή κρίσεων που μέχρι τότε δεν είχε εμφανισθεί ξανά. Ανεργία μαζί με μεγάλη ακρίβεια των προϊόντων. Αυτό το συνδυασμένο διπλό κτύπημα ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των μαζών, ήταν απόρροια της πληθωριστικής άνθησης που υπήρξε μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου πόλεμου, η οποία είχε βασιστεί στις τεράστιες ποσότητες δολαρίων που είχαν διοχετεύσει οι Αμερικάνοι κυρίως στην Ευρώπη για την αναστύλωσή της, χωρίς φυσικά (αυτά τα δολάρια) να διαθέτουν και το ανάλογο παραγωγικό αντίκρισμα. Την στιγμή που η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ αυτή του Νίξον (Αύγουστος του 1971) έφτασε στο σημείο να αναγκαστεί να σταματήσει την μετατρεψιμότητα του δολάριου σε χρυσό, άνοιγε τους πληθωριστικούς καταρράχτες σε όλο τον πλανήτη. Καθώς όλοι όσοι κατείχαν δολάρια (τα ευρωδολάρια όπως τα είχαν ονομάσει) έτρεχαν να τα ξεφορτωθούν σαν τρελοί, όπως στο ομώνυμο παιχνίδι της τράπουλας, όλοι προσπαθούν να ξεφορτωθούν τον...μουντζούρη. Μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα από τα τριανταπέντε δολάρια η ουγγιά που ήταν ο χρυσός, έφτασε τον πρώτο μόλις μήνα τα 300. Αυτή η τεράστια απόσταση ανάμεσα στο κυκλοφορόν χρήμα και την παραγωγική πραγματικότητα, όχι μόνο δεν μειώθηκε ποτέ μέχρι σήμερα, αλλά αντίθετα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ, πως την αρχή της οικονομικής κρίσης του 1971, οι τότε "φωστήρες" αστοί οικονομολόγοι και οι πολιτικοί τους ανά τον κόσμο, την ονόμαζαν επίσης "ενεργειακή κρίση", καθώς οι πρώτες μεγάλες ανατιμήσεις, όπως ήταν φυσικό, ξεκίνησαν από το πετρέλαιο. Ωστόσο οι νέοι κλάδοι που δημιούργησε η αλματώδης άνοδος της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, ισορρόπησαν κάπως την κατάσταση διεθνώς, παρά το γεγονός οτι εδώ στην Ελλάδα, αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου (1981-1985) οι Έλληνες εργαζόμενοι έμαθαν πολύ καλά να συλλαβίζουν σε μόνιμη βάση την λέξη ΛΙΤΟΤΗΤΑ.....
Από το τέλος της 10ετίας του 1980, η παρα-πέρα ανάπτυξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας οδήγησε σε πολύ ολισθηρά μονοπάτια την παραγωγική διαδικασία μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Στην εξέλιξη που ακολούθησε, οι τεράστιοι χρηματιστικοί κολοσσοί που δημιουργήθηκαν, απόλυτα συνδεδεμένοι πλέον με το μονοπωλιακό κεφάλαιο, ξέφυγαν εντελώς από την πραγματική οικονομία. Τον λόγο πλέον είχαν τα διάφορα πακέτα των κρατικών ομολόγων, τα περίφημα ρέπος, και διάφορα άλλα χρηματιστηριακά παράθυρα.. Με το πάτημα ενός κουμπιού, μεταφέρονταν από την μία άκρη του πλανήτη στην άλλη, αστρονομικά ποσά, τα οποία απείχαν έτη φωτός από την πραγματική οικονομία. Αυτό το χάος που δημιουργήθηκε ανάμεσα στην πραγματική και την εικονική οικονομία, ήταν η φούσκα που έσκασε μέσα στο 2019. Η προειδοποίηση για το επερχόμενο σκάσιμό της είχε δοθεί ωστόσο το 2008, με την χρεοκοπία της Λήμαν Μπράδερς. Όμως κανένας δεν της έδωσε τότε σημασία....
Να μην ξεχνάμε, οτι από τις αρχές της 10ετίας του 1990, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η διεθνής παρασιτική ελίτ του χρήματος, άρχισε να αισθάνεται πλέον, πως χρησιμοποιώντας τον πανίσχυρο ακόμα τότε στρατό των ΗΠΑ σαν ατσάλινη γροθιά θα μπορούσε να έχει ολόκληρο τον πλανήτη κάτω από την απόλυτη κυριαρχία της. Ωστόσο μετά από κάποια χρόνια, παλινωδιών με τους Γκορμπατσώφ και Γιέλτσιν προέκυψε το καθεστώς του Πούτιν, σε μία πολύ άσκημη εποχή για την μαύρη χρηματιστική ελίτ, καθώς οι Αμερικάνοι άρχισαν λόγω της σφοδρότητας της κρίσης να αδυνατίζουν οικονομικά, αλλά και στρατιωτικά. Το σκάσιμο της φούσκας λοιπόν το 2019, ήρθε σε μία εποχή που ενώ η πρώην ατσάλινη γροθιά τους είχε γίνει πλέον μαλακή σαν μυζήθρα, αυτοί ήταν αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να προχωρήσουν στην μεγαλύτερη απάτη που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία. Την πανδημία του Κορωνοϊού. Τον λόγο που ήταν αναγκασμένοι, θα αφήσουμε να μας τον εξηγήσει με τα στοιχεία που έχει παραθέσει (τα έχουμε γράψει και πριν από καιρό ξανά)ο Ιταλός καθηγητής κριτικής θεωρίας αλλά και Ιταλικής γλώσσας στο Cardif University FABIO VIGHI. Η παράθεση είναι πολύ μεγάλη. Ωστόσο αξίζει τον κόπο, επειδή τα στοιχεία που παραθέτει μας βοηθούν να κατανοήσουμε απόλυτα την κρίσιμη εποχή που διανύουμε σήμερα...
"Ιούνιος 2019: Στην Ετήσια Οικονομική Έκθεσή της η ΒΙS (Bank of International Settlements -Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών) με έδρα την Ελβετία, η «Κεντρική Τράπεζα όλων των Κεντρικών Τραπεζών», κρούει τον παγκόσμιο κώδωνα του κινδύνου. Το έγγραφο επισημαίνει «υπερθέρμανση […] στην αγορά μοχλευμένων δανείων (leveraged loan market), όπου «η πιστοληπτική ικανότητα επιδεινώνεται» και «τα εγγυημένα δανειακά ομόλογα εκτοξεύονται» (CLOs) -θυμίζοντας την απότομη αύξηση των εγγυημένων δανειακών υποχρεώσεων (CDOs) που ενίσχυσε την κρίση των δανείων χαμηλής εξασφάλισης) [το 2008]. Με απλά λόγια, η χρηματοπιστωτική βιομηχανία τρέφεται για ακόμη μια φορά με σκουπίδια.
9 Αυγούστου 2019: Η BIS εκδίδει ένα έγγραφο εργασίας ζητώντας τη λήψη «μη συμβατικών μέτρων νομισματικής πολιτικής» με σκοπό την «προστασία της πραγματικής οικονομίας από την περαιτέρω επιδείνωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών». Το έγγραφο επισημαίνει πως «προσφέροντας άμεση πίστωση στην οικονομία», κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, ο δανεισμός από την κεντρική τράπεζα «μπορεί να υποκαταστήσει τις εμπορικές τράπεζες στην χορήγηση δανείων στις εταιρείες».
15 Αυγούστου 2019: Η Blackrock Inc, το ισχυρότερο επενδυτικό ταμείο (διαχειρίζεται γύρω στα 7 τρις δολάρια μετοχών και ομολόγων) εκδίδει μια λευκή βίβλο με τίτλο Αντιμετωπίζοντας την επόμενη ύφεση. Ουσιαστικά, το έγγραφο δίνει εντολή στη Fed (Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα) να εγχύσει απευθείας ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να αποτραπεί «μια δραματική ύφεση». Ξανά, το μήνυμα είναι σαφές και αδιαμφισβήτητο: «Μια άνευ προηγουμένου αντίδραση καθίσταται απαραίτητη, όταν τα όρια της νομισματικής πολιτικής εξαντλούνται και η δημοσιονομική πολιτική από μόνη της δεν επαρκεί. Η αντίδραση αυτή πολύ πιθανό να περιλαμβάνει την επιλογή του «απ’ ευθείας» (going direct): «την εύρεση τρόπων διοχέτευσης χρήματος στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα απ’ ευθείας από την κεντρική τράπεζα», αποτρέποντας ταυτόχρονα φαινόμενα υπερπληθωρισμού. Παραδείγματα αποτελούν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης τη δεκαετία του 1920, και πιο πρόσφατα η Αργεντινή και η Ζιμπάμπουε».
22-24 Αυγούστου 2019: Οι κεντρικοί τραπεζίτες του G7 συναντιούνται στο Jackson Hole, του Wyoming, για να συζητήσουν του έγγραφο της Black Rock όπως και άλλα επείγοντα μέτρα που αφορούν την αποτροπή της επικείμενης κατάρρευσης. Σύμφωνα με την προφητική δήλωση του James Bullard, Πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Πολιτείας του St Louis: «Πρέπει απλώς να πάψουμε να νομίζουμε πως την επόμενη χρονιά τα πράγματα θα είναι φυσιολογικά.»
15-16 Σεπτεμβρίου 2019: Η ύφεση εγκαινιάζεται επίσημα με το αιφνίδιο άλμα των επιτοκίων στην αγορά των ρέπος (από 2% στο 10.5%). Τo Repo (ρέπος), συντομογραφία του του «repurchase agreement» (συμφωνία επαναγοράς), είναι ένα συμβόλαιο με το οποίο τα επενδυτικά κεφάλαια δανείζονται χρήματα με εγγύηση περιουσιακά στοιχεία (συνήθως κρατικά ομόλογα). Τη στιγμή της συναλλαγής, οι χρηματοπιστωτικοί παράγοντες (οι τράπεζες) επιχειρούν να επαναγοράσουν τα περιουσιακά στοιχεία σε υψηλότερη τιμή, συνήθως εν μία νυκτί. Με λίγα λόγια, τα repos είναι βραχυχρόνια εγγυημένα δάνεια. Είναι η κύρια πηγή χρηματοδότησης των traders (παίκτες του χρηματιστηρίου) στις περισσότερες αγορές, ειδικά στο παράλληλο σύμπαν των Παραγώγων. Η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά των repos μπορεί να προκαλέσει καταστροφικά φαινόμενα ντόμινο σε όλους τους τομείς του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
17 Σεπτεμβρίου 2019: Η Fed ξεκινά το νομισματικό πρόγραμμα εκτάκτου ανάγκης, διοχετεύοντας εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα στη Wall Street, εκτελώντας πρακτικά το σχέδιο «απευθείας» της Black Rock. (Όπως αναμενόταν, τον Μάρτιο του 2020, η Fed θα προσλάβει την BlackRock για τη διαχείριση του πακέτου διάσωσης απέναντι στην «κρίση του Covid 19».
19 Σεπτεμβρίου 2019: Ο Donald Trump υπογράφει το Εκτελεστικό Διάταγμα 13887, ιδρύοντας την National Influenza Vaccine Task Force (Εθνική Ομάδα Δράσης για ένα Εμβόλιο Γρίπης), στόχος της οποίας είναι να αναπτύξει ένα «Πενταετές εθνικό σχέδιο για την προώθηση της χρήσης πιο ευέλικτων και διευρυνόμενων τεχνολογιών κατασκευής εμβολίων και για την επιτάχυνση της ανάπτυξης εμβολίων που προστατεύουν από πολλούς ή από όλους τους ιούς της γρίπης». Αυτό για να αντιμετωπιστεί «μια πανδημία γρίπης», η οποία, σε αντίθεση με την εποχική γρίπη, […] έχει τη δυνατότητα να εξαπλωθεί ραγδαία στην υφήλιο, να μολύνει περισσότερους ανθρώπους, και να προκαλέσει υψηλά ποσοστά παθήσεων και θανάτων σε πληθυσμούς που στερούνται προηγούμενης ανοσίας». Δεν ήταν δύσκολο λοιπόν να μαντέψει κανείς ότι η πανδημία ήταν προ των πυλών, ενώ στην Ευρώπη οι προετοιμασίες βρίσκονταν ήδη σε εξέλιξη (δες εδώ κι εδώ).
18 Οκτωβρίου 2019: Στη Νέα Υόρκη, διεξάγεται το Event 201, μια στρατηγική άσκηση προσομοίωσης ζωονοσογόνου πανδημίας συντονισμένη από το Κέντρο Βιοασφάλειας του Πανεπιστημίου John Hopkins και το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates.
21-24 Ιανουαρίου: Το ετήσιο συνέδριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) λαμβάνει χώρα στο Νταβός της Ελβετίας με αντικείμενο συζήτησης τόσο την οικονομία όσο και τους εμβολιασμούς.
23 Ιανουαρίου 2020: Η Κίνα επιβάλλει λοκντάουν στη Wuhan και σε άλλες πόλεις της επαρχίας της Hubei.
11 Μαρτίου 2020: Ο Γενικός Διευθυντής του WHO (ΠΟΥ) κηρύσσει πανδημία της νόσου του κορονοϊού. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Το να ενώσει κανείς τις τελείες είναι αρκετά εύκολο. Αν το επιχειρήσουμε, θα διακρίνουμε ένα αρκετά σαφές αφηγηματικό περίγραμμα να αναδύεται, μια στοιχειώδης σύνοψη του οποίου θα ήταν η ακόλουθη: τα λοκντάουν και η παγκόσμια αναστολή των οικονομικών συναλλαγών είχαν ως σκοπό να 1) επιτρέψουν στη Fed να διοχετεύσει φρεσκοτυπωμένο χρήμα στις προβληματικές χρηματαγορές αποτρέποντας παράλληλα το φαινόμενο του υπερπληθωρισμού και 2) να εισαγάγουν τα προγράμματα μαζικού εμβολιασμού και τα υγειονομικά διαβατήρια ως πυλώνες ενός νέο-φεουδαρχικού καθεστώτος καπιταλιστικής συσσώρευσης. Όπως θα δούμε, οι δύο στόχοι έσονται εις σάρκαν μία.
Το 2019 η παγκόσμια οικονομία μαστιζόταν από την ίδια ασθένεια που το 2008 είχε προκαλέσει πιστωτική ασφυξία. Ασφυκτιούσε υπό το βάρος ενός μη βιώσιμου χρέους. Πολλές δημόσιες επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να παράξουν αρκετό κέρδος για την αποπληρωμή των τόκων των χρεών τους οπότε για να επιβιώσουν έπαιρναν νέα δάνεια. Εταιρείες «ζόμπι» (με μακροχρόνιες απώλειες, μειούμενο τζίρο, συμπιεσμένα περιθώρια κέρδους, περιορισμένη ρευστότητα, και υπερβολικά μοχλευμένους ισολογισμούς) εμφανίζονταν παντού. Η κατάρρευση της αγοράς των repos, τον Σεπτέμβρη του 2019, πρέπει να ενταχθεί μέσα σε αυτό το εύθραυστο οικονομικό περιβάλλον.
Όταν ο αέρας έχει κορεστεί με εύφλεκτα υλικά, και μια σπίθα προκαλεί έκρηξη. Και στο μαγικό κόσμο της οικονομίας, tout se tient (όλα συνδέονται): το τίναγμα των φτερών μιας πεταλούδας σε έναν συγκεκριμένο τομέα μπορεί ανά πάσα στιγμή να γκρεμίσει τον χάρτινο πύργο. Οποιαδήποτε αύξηση των επιτοκίων στις χρηματαγορές που τροφοδοτούνται με φθηνά δάνεια, είναι δυνητικά καταστροφική για τις τράπεζες, τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου, τα συνταξιοδοτικά κεφάλαια και το σύνολο της αγοράς κυβερνητικών ομολόγων, επειδή αυξάνεται το κόστος δανεισμού και στραγγίζει η ρευστότητα. Αυτό ακριβώς είναι που συνέβη με την κρίση των repos τον Σεπτέμβρη του 2019: τα επιτόκια εκτινάχθηκαν στο 10.5% μέσα σε λίγες μόνο ώρες, και ο πανικός που προκλήθηκε επηρέασε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (futures), δικαιωμάτων προαίρεσης (options), εθνικά νομίσματα, και άλλες αγορές όπου οι trader στοιχημάτιζαν δανειζόμενοι από repos. Ο μόνος τρόπος να αποσοβηθεί η μετάδοση ήταν η χορήγηση της απαραίτητης ρευστότητας στο σύστημα – σαν ελικόπτερα που πραγματοποιούν ρίψεις νερού σε μία ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Μεταξύ Σεπτεμβρίου 2019 και Μαρτίου 2020, η Fed διοχέτευσε περισσότερα από 9 τρις στο τραπεζικό σύστημα, ποσό ισοδύναμο με περισσότερο από το 40% του Αμερικανικού ΑΕΠ.
Το κυρίαρχο αφήγημα θα έπρεπε λοιπόν να αντιστραφεί: τα χρηματιστήρια δεν κατέρρευσαν (τον Μάρτιο του 2020) επειδή επιβλήθηκαν τα λοκντάουν, αλλά -αντίθετα- τα λοκντάουν έπρεπε να επιβληθούν επειδή η χρηματοπιστωτική αγορά κατέρρεε. Τα λοκντάουν έφεραν την αναστολή των επιχειρηματικών συναλλαγών, η οποία αποστράγγισε τη ζήτηση για πίστωση και έτσι σταμάτησε τη μετάδοση. Με άλλα λόγια, η αναδιάρθρωση της χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής μέσω νομισματικών μέτρων εξαίρεσης (έκτακτης ανάγκης), εξαρτιόταν από το σβήσιμο της μηχανής της οικονομίας. Εάν η απίστευτου ύψους ρευστότητα με την οποία τροφοδοτήθηκε ο χρηματοπιστωτικός τομέας, έφτανε στις συναλλαγές στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας, ένα νομισματικό τσουνάμι (υπερπληθωρισμού) με καταστροφικές συνέπειες θα εξαπολύετο.
Όπως υποστηρίζει η οικονομολόγος Ellen Brown, ήταν «άλλο ένα πακέτο διάσωσης», αλλά αυτή τη φορά» υπό το πρόσχημα κάποιου ιού».
"
Όχι μόνο δεν μειώθηκε λοιπόν το άνοιγμα ανάμεσα στην πραγματική οικονομία και την εικονική πραγματικότητα, η οποία έχει μετατρέψει τα νομίσματα ουσιαστικά σε άχρηστα κουρελόχαρτα, αλλά αντίθετα, απ' ότι δείχνουν όλα τα στοιχεία που υπάρχουν, το έχουν πολλαπλασιάσει. Τα σημερινά στοιχεία δείχνουν, πως η FED (Κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ), μαζί με την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, έχουν διοχετεύσει μέχρι τώρα το αστρονομικό ποσόν των 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και ευρώ σε Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές Τράπεζες.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα με την άνοδο των τιμών, θα συνεχίσει επ' αόριστον από εδώ και πέρα, με ταχύτητα γεωμετρικής προόδου. Πρόκειται για το καθυστερημένο τσουνάμι των ολέθριων επεμβάσεων που έκαναν ολόκληρο το 2019 και το 2020, προκειμένου να μην ξεσπάσει τότε η καταιγίδα, την οποία και μετατόπισαν απλώς για να κερδίσουν χρόνο για κάποιους μήνες. Ωστόσο φαίνεται πως έχει πλησιάσει πλέον ο χρόνος πληρωμής του λογαριασμού, ο οποίος περιέχει χρεωστούμενα πολλών 10ετιών.
Επείγονται να κλείσουν πολλά θέματα οι παγκόσμιοι ολιγάρχες, σε μία εποχή η οποία πλέον δεν είναι καθόλου ευνοϊκή γι' αυτούς, καθώς οι παλιές καλές χρονιές της 10ετίας του 1990 έχουν περάσει οριστικά και αμετάκλητα. Τα θέματα που έχουν προσχεδιάσει να βάλουν σε εφαρμογή, δεν φαίνεται να
είναι εφικτά. Έχουν σχεδιάσει να γυρίσουν πίσω τον πλανήτη σε ένα καθεστώς νέου μεσαίωνα, χωρίς να διαθέτουν τον απαιτούμενο στρατό που χρειάζονται για να επιβάλουν κάτι τέτοιο. Προσπάθησαν και βιάστηκαν γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο (της επιβολής των σχεδίων τους) να προσεγγίσουν τα σύνορα της
Ρωσίας για να της επιτεθούν όταν θεωρήσουν πως είναι η κατάλληλη στιγμή γι' αυτούς. Την Ρωσία, την οποία θεωρούν μαζί με την Κίνα, πως είναι τα μοναδικά εμπόδια στα σχέδιά τους. Έβαλαν μπροστά σαν λαγό ένα γελοίο άτομο που έτυχε να γίνει Πρόεδρος της Ουκρανίας. Εισέπραξαν την κεραυνοβόλο και αποφασιστική αντίδραση του Πούτιν, την οποία και δεν την περίμεναν. Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Η ήττα τους εκεί, θα λειτουργήσει σαν συναγερμός στις συνειδήσεις των λαών οι οποίοι μέχρι τώρα με τα αλλεπάλληλα κτυπήματα που δέχονταν βρίσκονταν σε κατάσταση μόνιμης νάρκωσης. Την ίδια στιγμή θα έχουν να αντιμετωπίσουν και την συνεχή όξυνση της οικονομικής κρίσης. Θα είναι υποχρεωμένοι να δώσουν λόγο στους λαούς των χωρών τους για την τεράστια ακρίβεια που αυξάνει, και την ανεργία που γιγαντώνεται.
Κατάλαβες Κούλη, ή δεν έχεις καταλάβει ακόμα τίποτα;
Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε αυτό το άρθρο ωστόσο χωρίς να ευχαριστήσουμε από βάθους καρδιάς τους ηλίθιους που έκαναν την βλακεία να κινητοποιήσουν τον Πούτιν. Ο οποίος πραγματικά βρέθηκε χωρίς να το θέλει, να πολεμάει όχι τους Ουκρανούς, αλλά την ίδια την φασιστική νέα τάξη. Σας ευχαριστούμε βλάκες....
Μαριος
No comments:
Post a Comment