ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΗΦΗΣ ΒΑΛΥΡΑΚΗΣ;

Ο Σήφης Βαλυράκης ήταν ξεχωριστός άνθρωπος. Πολιτικά, δεν ξέφυγε ποτέ από την "λογική" της αστικής δημοκρατίας. Ωστόσο η λεβεντιά που εξέπεμπε η προσωπικότητά του (αλλά και οι πράξεις του), σε άμεση συνάρτηση με την τιμιότητα που τον χαρακτήριζε, ήταν δύο στοιχεία που τον έβγαζαν έξω από την συνηθισμένη νοοτροπία των αστών πολιτικών. Και για να λέμε τα πράγματα με τ'όνομά τους, έξω και από την νοοτροπία της σημερινής (και το τονίζουμε αυστηρά [b]αυτό το σημερινής[/b]) επίσημης αριστεράς κάθε μάρκας. Η πολιτική πορεία του μέσα στο ΠΑΚ στην αρχή, και εν συνεχεία στο ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να πούμε τώρα που έχει φύγει από την ζωή, πως ήταν η κλασσική περίπτωση του λάθους ανθρώπου που βρέθηκε σε λάθος πολιτικό χώρο... 

 Η αντιστασιακή του δράση επί χούντας και οι δύο μυθιστορηματικές αποδράσεις του μέσα από τις φυλακές, έχουν ήδη γίνει πολύ γνωστές μετά τον θάνατό του, και δεν χρειάζεται να τις επαναλάβουμε για άλλη μία φορά. Το ουσιαστικό πολιτικό σημείο στο οποίο κατά την γνώμη μας αξίζει να σταθεί κανείς, είναι η στάση που κράτησε ιδιαίτερα σαν υπουργός δημόσιας τάξης, πάνω στο ζήτημα της τρομοκρατίας. Ο Βαλυράκης, ήταν ο μοναδικός Έλληνας υπουργός, που ξεσκέπασε δημόσια την απάτη της δήθεν "τρομοκρατίας", καταγγέλλοντας τις ντόπιες και τις ξένες (βλέπε CIA) μυστικές υπηρεσίες σαν τους μοναδικούς ενόχους. 

 Σε άρθρο του, δημοσιευμένο στις 26/03/2001 στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ χαρακτήριζε τις «αριστερές» προκηρύξεις της 17Ν «αποπροσανατολιστικές», όσον αφορά το προφίλ της οργάνωσης και στη συνέχεια εξηγούσε τους λόγους. Σήμερα παραθέτουμε μόνο μερικά αποσπάσματα του άρθρου (αυτά έχουμε στην διάθεσή μας) καθώς το σύνολό του, έχει περιέργως "εξαφανιστεί". 

 Έγραφε λοιπόν: [b]«Αλλά στη μακρά εμπειρία από το 1975 και από τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα, πως δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με φανατικούς ούτε με ιδεολόγους. Έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες.Το βάρος που δίνεται στην προετοιμασία, η ακρίβεια στην εκτέλεση, η μέγιστη έμφαση στην ασφαλή αποχώρηση του δράστη, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες δολοφόνους και κατά πάσα πιθανότητα ούτε τα ίδια πρόσωπα κάθε φορά. Ο δολοφόνος χτυπά και φεύγει, πολύ πιθανόν και αμέσως, από τη χώρα. 

 Το θέμα του κινήτρου είναι κρίσιμο. Ποιος ωφελείται; Ποιου τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις προωθούνται; Αποκαλύπτεται από αυτά ότι δύο σοβαρές επιθέσεις που έγιναν στην Ελλάδα, εκτελέστηκαν κατά τρόπο “εργολαβικό”, χρηματοδοτήθηκαν και οργανώθηκαν από το εξωτερικό. Όσο παραμένει διάτρητη η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία από τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, όσο ανεχόμεθα μη νόμιμες δραστηριότητες της CIA και άλλων ξένων υπηρεσιών στην Ελλάδα, όσο επιχειρούμε να νομιμοποιήσουμε τις δράσεις αυτές με ειδικούς νόμους, η εθνική μας ασφάλεια θα βρίσκεται στον αέρα. Κανείς δημοσιογράφος, πολιτικός, επιχειρηματίας ή παράγοντας της δημόσιας ζωής δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο. Κάθε επώνυμος κινδυνεύει στο βωμό της αποσταθεροποίησης και της διπλωματικής σε βάρος της Ελλάδας διαπραγμάτευσης.»[/b] 

 Ωστόσο δεν σταμάτησε εκεί. Στις 13 Νοέμβρη επίσης του 2001, με άλλο άρθρο του στα "ΝΕΑ", επανέρχεται στο θέμα:[b]"Ο Τόμας Νάιλς ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, όταν προϊστάμενος του σταθμού της CIA ήταν ο σημερινός πρέσβης Τόμας Μίλερ. Αν ο Νάιλς είχε οποιοδήποτε στοιχείο για τη 17Ν, αυτό προήρχετο από τα αντίστοιχα κλιμάκια του FBI και της CIA. Αυτά όμως συνεργάζονται με την Ελληνική Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, στην οποία έπρεπε να διοχετευθεί η πληροφορία. 

Μαθαίνουμε ότι οι Αμερικανοί γνώριζαν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν πριν από 6 χρόνια. Είναι εξωφρενικό να αποδίδεται σήμερα ευθύνη για αδράνεια στην ελληνική πλευρά. Την ευθύνη την έχει αυτός που ακόμα και σήμερα δεν καταθέτει στοιχεία που ισχυρίζεται ότι κατέχει. 

 Η σύμπραξη ανάμεσα στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας της 17Ν είναι μια λεόντειος σύμπραξη. Οι ΗΠΑ συμπράττουν με την υπεροχή της μόνης υπερδύναμης, με την τεχνολογική και πληροφοριακή τους υπεροχή και η Ελλάδα με την ευθύνη της αποτυχίας.

 Αφελώς ταυτίσαμε την αντιτρομοκρατική μας υπηρεσία με τις ξένες μυστικές υπηρεσίες, όμως δεν ταυτίζονται τα συμφέροντά μας. Διεθνής συνεργασία ναι, αλλά προκύπτει η ανάγκη εθνικής στεγανοποίησης της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. 

 Σε μια προσπάθεια να τεθεί η Ελλάδα σε κατάσταση «πολιτικής ομηρείας», οι Τζιμ Γούσλι, Γουόρεν Μέρι, Τόμας Νάιλς, οι συνταξιούχοι των αμερικανικών υπηρεσιών, συκοφαντούν «αυτοβούλως» την Ελλάδα και την αντίσταση κατά της δικτατορίας, στο πλαίσιο μιας διπλωματικής εις βάρος της χώρας μας διαπραγμάτευσης. 

 Η ελληνική αντίσταση κατά της χούντας ήταν ισχυρότατα πολιτική και αποσκοπούσε στο να αποκαταστήσει μια λειτουργία πολιτικής εκπροσώπησης του λαού που στην πλειοψηφία του ήταν αντίθετος με τη δικτατορία. Αυτή ήταν και η νομιμοποιητική βάση της αντιστασιακής δράσης. Σε αυτή τη δράση δινόταν μεγάλη έμφαση στην αποτροπή ανθρωπίνων θυμάτων. 

 Η πρώτη δολοφονία της 17Ν, η δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ουέλς, το 1975, αποτέλεσε ένα γεγονός που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το κλίμα, την πρακτική και τη φιλοσοφία της Αντίστασης. Οι Διωκτικές Αρχές ερευνούσαν για είκοσι χρόνια τα ίχνη της τρομοκρατίας της 17Ν αποκλειστικά στο χώρο της εθνικής αντίστασης. Το γεγονός αυτό πιστεύω ότι οδήγησε σε αναποτελεσματικότητα την αντιτρομοκρατική προσπάθεια. 

 Ο Ιταλός στρατηγός Τζανατέλιο Μαλέτι υπήρξε αρχηγός της αντικατασκοπίας των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών του στρατού, της SID από το 1971. Ο στρατηγός στη δίκη για τη βομβιστική επίθεση στην Πιάτσα Φοντάνα του Μιλάνου, που στοίχισε τη ζωή σε 16 άτομα, κατέθεσε ότι οι βομβιστικές επιθέσεις από το 1969 μέχρι το 1980 που αιματοκύλισαν την Ιταλία αποτέλεσαν μέρος της «στρατηγικής τής έντασης» κάτω από μια διεθνή σκηνοθεσία. 

 Οι άνδρες του Μαλέτι εντόπισαν την πηγή που προμήθευσε τις εκρηκτικές ύλες σε ακροδεξιά οργάνωση στη Βενετία. Τα εκρηκτικά ήταν στρατιωτικού τύπου, προήρχοντο από τη Γερμανία και είχαν φθάσει στα χέρια της οργάνωσης με τη διαμεσολάβηση Αμερικανών πρακτόρων. «Ακολουθώντας τις προσταγές της αμερικανικής κυβέρνησης η CIA επιδίωξε να ενισχύσει τον ιταλικό εθνικισμό, ώστε να σταματήσει αυτό που αντιλαμβάνονταν ως διολίσθηση προς τα αριστερά», καταθέτει ο Μαλέτι. 

 Από το βιβλίο του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου «Τα κρίσιμα χρόνια» διαβάζουμε: «Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Δόβας υπέγραψε το 1955 μυστική συμφωνία που προέβλεπε την απευθείας συνεργασία των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων Καταδρομών και της CIA. 

 Η συμφωνία αυτή έγινε γνωστή ως "Κόκκινη Προβιά" και στο πλαίσιό της είχε δημιουργηθεί δίκτυο 160 κρυπτών "μυστικού πολέμου". Στις κρύπτες αυτές αποθηκεύτηκαν εκρηκτικά και όπλα σοβιετικής προέλευσης, τα οποία προορίζονταν για επιθέσεις εναντίον επιλεγμένων στόχων για να εμφανισθεί ότι οι επιθέσεις αυτές ήταν έργο κομμουνιστών». Είναι σαφές πως οι ΗΠΑ αξιοποίησαν την τρομοκρατία ως μέσον άσκησης της διεθνούς τους πολιτικής.

 Για την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη είναι κλειδί, νομίζω, να αποκαλύψουμε τα πραγματικά κίνητρα αυτών που κρύβονται πίσω από την τρομοκρατική οργάνωση, παρακάμπτοντας τις αποπροσανατολιστικές προκηρύξεις της. Πρέπει να διερευνήσουμε προσεκτικά την πρώτη δολοφονία, του Ουέλς, και τη δολοφονία του βουλευτή Παύλου Μπακογιάννη που εξασφάλισε την παραπομπή του Α. Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο από τη Βουλή του 1989. 

 Είναι σαφές πως πίσω από τη 17 Ν υπάρχει η πρόθεση μεθόδευσης των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. 

 Στο πρωτόγνωρο διεθνές κλίμα που βιώνουμε με τις ασύμμετρες απειλές, η εξάρθρωση της 17Ν θα πρέπει να καταστεί πρωταρχικός μας στόχος. Η αναβάθμιση και η αναδιοργάνωση των ελληνικών εθνικών υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας σε μια εντελώς νέα βάση αποτελεί εθνική προτεραιότητα".[/b] 

 Όπως βλέπουμε, ο Σήφης Βαλυράκης σαν απόλυτος γνώστης του αντικειμένου "τρομοκρατία" αφού είχε διατελέσει πλέον υπουργός δημόσιας τάξης, σαν βασική προϋπόθεση επίλυσής του, έβαζε σαν επείγουσα προτεραιότητα το απόλυτο ξεκαθάρισμα της ΕΥΠ, από κάθε ξένο πράκτορα, και διάφορους Έλληνες συνεργάτες. Είναι αυτός ο λόγος άλλωστε που τον είχε καταστήσει για τους Αμερικάνους κόκκινο πανί. Με αποτέλεσμα όταν πήγε εκεί, στο Αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, οι αρχές να τον ταλαιπωρήσουν πάρα πολλές ώρες, με το έωλο "επιχείρημα" πως η βίζα του είχε λήξει εν πτήση!!... 

Δυστυχώς, το τέλος ήταν άδοξο. Προκλήθηκε από εγκληματικές ενέργειες κάποιων ψαράδων, οι οποίοι και προκάλεσαν με διάφορους ελιγμούς την πτώση του στην θάλασσα από το φουσκωτό σκάφος του. Πρόκειται για κάποιο από τα συνηθισμένα επεισόδια που συμβαίνουν ανάμεσα σε επαγγελματίες ψαράδες και ερασιτέχνες ψαροντουφεκάδες; Ήταν "μιλημένοι" οι ψαράδες από κάποιους οι οποίοι δεν "συγχώρησαν" ποτέ την εντιμότητά του; Πιθανόν να μην διευκρινιστεί ποτέ αυτό, αν λάβουμε υπόψη ότι οι ανακρίσεις έχουν ήδη καθυστερήσει πάρα πολύ. Το μόνο σίγουρο είναι πως δολοφονήθηκε άδικα, ένας πολύ τίμιος και γενναίος άνθρωπος.....