Το δίλημμα των εκλογών!

Το δίλημμα των εκλογών!


Τα κόμματα που είναι υπέρ των μνημονίων χρεοκόπησαν οριστικά. Το ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και η τσόντα τους το ΛΑΟΣ. Αν γίνονταν τώρα εκλογές είναι ζήτημα αν και οι τρείς τους μαζί θα ελάμβαναν τον 20% των ψήφων. Επομένως το δίλλημα είναι όχι πότε θα γίνουν οι εκλογές, τον Απρίλη ή πολύ αργότερα, αλλά αν θα γίνουν ή όχι. Αν θα αναβληθούν επ’ αόριστο με την ελπίδα(;) να υπάρξουν καλύτερες συνθήκες, αν φανεί κάποιο φως στο βάθος του τούνελ και να αρχίσει η περιβόητη ανάκαμψη.

Τα καθεστωτικά παπαγαλάκια που έλεγαν ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας του προηγούμενου μνημονίου και οι έξι δόσεις του θα άνοιγαν τον δρόμο για διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, διαψεύστηκαν όπως ήταν επόμενο οικτρά. Η φαρμακοθεραπεία ΔΝΤ και ΕΚΤ, αποδείχτηκε χειρότερη από την ασθένεια. Μας έφερε στο χείλος του γκρεμού.

Τώρα, οι πιο «διορατικοί» (τα γιαούρτια συνέβαλαν το μέγιστο) πολιτικοί αρουραίοι πηδούν άτακτα από το καράβι που χτύπησε στον ύφαλο του νέου και καταστροφικότερου μνημονίου και μπάζει από παντού νερά.

Το νέο μνημόνιο αφορά μέτρα απίστευτης σκληρότητας, και καταπάτησης των όποιων εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει. Θα οριστικοποιήσουν τον θάνατο αστικών κομμάτων και θα τα αφανίσουν από πρόσωπου γης. Γι’ αυτό στο ζήτημα των εκλογών ισχύει αυτό που λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Αν γίνουν τώρα εκλογές είναι υπερ-σίγουρο ότι θα καταποντιστούν. Θα αποτελέσουν ένα δημοψήφισμα, μια συντριπτική καταδίκη του νέου μνημονίου που θα καταστήσει αδύνατη την εφαρμογή του. Να τις τρενάρουν για αργότερα, όταν τα μέτρα που θα εφαρμόζουν θα έχουν φέρει τον ελληνικό σε απόγνωση; Τότε δεν θα βρουν στις κάλπες ούτε την δική τους ψήφο. Άσε που αν τολμήσουν και εμφανιστούν δημόσια, ζητώντας ψήφο, θα λιντσάρονται επί τόπου.

Οι φωστήρες της ΕΕ όσο και η ντόπια κατοχική ελίτ δεν βλέπουν πουθενά λύση. Τα γεγονότα τούς ξεπερνούν καθημερινά, έχουν πελαγώσει, ενεργούν σπασμωδικά, εμπειρικά και αυτά που λένε την μία ημέρα τα αναιρούν την άλλη. Μια κάποια δημοκρατική νομιμοποίηση τούς είναι απαραίτητη αλλά δεν βλέπουν πως θα μπορούσαν να την αποκτήσουν! Αυτή η πραξικοπηματική Βουλή είναι εντελώς ξεκρέμαστη, με απομονωμένους τους 199 κατοχικούς προδότες και με έναν δοτό τραπεζίτη πρωθυπουργό, που προέκυψε από το πουθενά, δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Ο λαός έχει ξεζουμιστεί, οι αντοχές και η υπομονή του έχουν εξαντληθεί και η περαιτέρω παράταση αυτής της κατάστασης θα οδηγήσει αναπόφευκτα και σύντομα σε έκρηξη.

Σκέπτονται να μην γίνουν καθόλου εκλογές να απαγορέψουν απεργίες και διαδηλώσεις, να στηριχθούν στην αστυνομία και στον στρατό προκειμένου να επιβάλουν τα μέτρα. Αλλά αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι. Χωρίς το κοινοβουλευτικό μαξιλάρι, εκθέτοντας τους εκτελεστικούς μηχανισμούς στην φθοροποιό κόπωση των κοινωνικών κραδασμών θα κινδυνέψει να τινάξουν ολόκληρο το σύστημα στον αέρα.

Από κάποιες πλευρές διατυπώνονται σκέψεις αλλά και προτάσεις να αναλάβει η «Αριστερά» την ηθική κάλυψη της ανάμιξης του στρατού και της αστυνομίας στα πολιτικά δρώμενα. Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία η σχετική πρόταση του Δ. Καζάκη στο ΚΚΕ και στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η εμφάνιση την προηγούμενη Κυριακή τού Μ. Θεοδωράκη και Μ. Γλέζου στην Βουλή και η απόφαση του «αντάρτη» Π. Καμμένου να ιδρύσει κόμμα. Αυτά είναι σχέδια χειραγώγησης του λαού και αποτροπής της βίαιης εξέγερσης του. Δεν μπορεί κανείς να είναι βέβαιος αν θα εφαρμοστούν ή όχι, σε κάθε περίπτωση φανερώνουν τα διλλήματα που αντιμετωπίζουν η εγχώρια ελίτ και οι ξένοι πάτρωνες της.

Το πολιτικό σκηνικό φαίνεται ότι θα αλλάξει, ίσως και σύντομα. Όμως η οικονομική και πολιτική κρίση θα συνεχίζεται αν δεν ανατραπεί η νεοταξίτικη εξουσία και αν δεν επιβληθούν ριζοσπαστικές αλλαγές στην οικονομική και πολιτικό-κοινωνική δομή της χώρας. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες.