Tο αντιρατσιστικό κρεσέντο του Ελληνικού Κοινοβουλίου
του Χρήστου Κατσούλα
Η εβδομάδα που πέρασε εμφάνισε το παράδοξο φαινόμενο τρία κόμματα της
μνημονιακής συγκυβέρνησης και δύο κόμματα της αντιμνημονιακής
αντιπολίτευσης να εμπλέκονται στην κατάθεση, κόντρα κατάθεση και
αλληλοκατάθεση αντιρατσιστικών νομοσχεδίων ή τροποποιήσεων. Όσο τα
κόμματα αυτά εμπλέκονταν σε πάνδημες δηλώσεις εναντίον της ρατσιστικής
απειλής η Χρυσή Αυγή χαμογελούσε. Αποδείκνυε για μια ακόμα φορά ότι
είναι «εναντίον όλων», και ότι όλοι, από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΝΔ,
συνασπίζονται εναντίον της.
Αν αυτό δεν είναι η πιο άφρονα και επιπόλαια στάση απέναντι στον φασισμό, τότε τι είναι;
Η Χρυσή Αυγή δεν πουλάει ναζισμό. Αντισυστημισμό πουλάει. Το
νεοναζιστικό και χιτλερικό της χαρακτήρα τον κρύβει πίσω από τις
επικλήσεις για τον ελληνικό εθνικισμό. Που ως γνωστόν,...
διαχρονικά και ανέκαθεν, πουλάει αγριάδα στο εσωτερικό και δουλική
εκδούλευση στο εξωτερικό. Γερμανοτσολιάδες, Χίτες και Χουντικοί είναι τα
γνωστά παραδείγματα. Γερμανοί ναζί, Ιταλοί φασίστες, Άγγλοι και
Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές έπιναν νερό στο όνομα της ελληνικής ακροδεξιάς.
Ήταν τα δικά τους παιδιά, πρωτοπαλίκαρα της προσπάθειάς τους να κρατάνε
μια χώρα υπό κατοχή και εξάρτηση. Στρατιωτική, πολιτική, οικονομική.
Μετασχηματιζόμενη και μεταλλασσόμενη. Αλλά πάντως κατοχή και εξάρτηση.
Ο φασισμός ξεπετάγεται όταν η αστική δημοκρατία περνά κρίση. Έτσι και
εδώ. Η κατάρρευση του αστικού πολιτικού συστήματος με την εφαρμογή των
μνημονίων, έστειλε τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή. Εφαλτήριο ήταν η πριμοδότηση
από ΜΜΕ και σύμπασες τις κυβερνήσεις της ακροδεξιάς και
αντιμεταναστευτικής ατζέντας. Το ΠΑΣΟΚ της διαπόμπευσης των ιερόδουλων
και της μεταναστοφαγίας των Λοβέρδου και Χρυσοχοϊδη, σήμερα σκίζει τα
ιμάτιά του για τη Χρυσή Αυγή. Έλεος.
Όμως η ξενοφοβία ήταν η πλατφόρμα εκτόξευσης. Τα καύσιμα που έστειλαν τη
Χρυσή Αυγή στο Κοινοβούλιο και σήμερα την εμφανίζουν τρίτη δύναμη είναι
ο υποτιθέμενος αντισυστημισμός της. Ενάντια στο πολιτικό σύστημα, στα
λαμόγια της Βουλής, στους προδότες πολιτικούς. Φαινόμενα διαπλοκής,
διαφθοράς, κλεψίματος μέχρις εξασφαλίσεως δεκάτης γενεάς,
χρησιμοποιήθηκαν καταλλήλως. Και η πλέον συστημική ακροδεξιά που γνώρισε
ο τόπος (μέχρι και με μισθοδοσίες από την ΚΥΠ), φιγουράρει ως
αντισυστημική δύναμη.
Φυσικά αν μετρήσουμε τις αντισυστημικές της πράξεις θα δούμε ότι
πρόκειται για λόγια του αέρα. Στις κρίσιμες στιγμές, στη Βουλή και
αλλού, η Χρυσή Αυγή στήριξε τις επιλογές της άρχουσας τάξης, τους
τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Κι όταν φωνασκεί για δουλειές στους
Έλληνες και όχι στους Πακιστανούς, εννοεί δουλειές στους Έλληνες με
μεροκάματο Πακιστανού.
Και αντί η βασική αντιφασιστική δουλειά της Αριστεράς να είναι η
συστηματική αποκάλυψη και ανατροπή των όρων και των πολιτικών που
εκτοξεύουν τη χιτλερική συμμορία, προέκυψε ο συναγελασμός με μνημονιακές
δυνάμεις στο όνομα της «υπεράσπισης της δημοκρατίας» και του
«συνταγματικού τόξου». Αντί για το ξεσκέπασμα του κάλπικου
αντισυστημισμού, προέκυψαν κοινοβουλευτικοί εναγκαλισμοί με αυτούς που
γέννησαν, στήριξαν, χρηματοδότησαν τη Χρυσή Αυγή και σήμερα για
πολλαπλούς λόγους, καταθέτουν αντιρατσιστικά νομοσχέδια.
Ποιοι είναι αυτοί οι πολλαπλοί λόγοι;
1. Η επιβίωση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που κονιορτοποιούνται ανάμεσα σε ΝΔ και
ΣΥΡΙΖΑ. Κατανοώντας ότι ως συνιστώσες της ΝΔ δεν έχουν λόγο ύπαρξης και
διαβάζοντας τα θλιβερά δημοσκοπικά μαντάτα, αναζητούν εναγωνίως
δευτερεύουσες πλευρές διαχωρισμού μπας και διεγείρουν τα εναπομείναντα
δημοκρατικά αντανακλαστικά των λιγοστών πλέον οπαδών τους.
2. Η ρυμούλκηση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια εθνικής ενότητας και
σωτηρίας που θα περιλαμβάνει και τη μνημονιακή κεντροαριστερά και τα
απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ αλλά και τη ΝΔ ή έστω το ευρωπαϊκό – πεφωτισμένο
τμήμα της. Τα φληναφήματα που με χειρουργική ακρίβεια διατυπώθηκαν στο
Ίδρυμα Καραμανλή από τον Α.Τσίπρα και από άλλα ηγετικά στελέχη (Σταθάκης
κλπ) προς τμήματα της Δεξιάς, αποτελούσαν εξαγγελία μιας ιδιότυπης
συνομιλίας. Αλήθεια αν στις επόμενες εκλογές η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν
να κάνουν αυτοδύναμη κυβέρνηση και τρίτη δύναμη έρχεται καλπάζοντας η
Χρυσή Αυγή, ποιος μπορεί να αποκλείσει αδιανόητες σήμερα ενότητες, που
θα προασπίζουν τη δημοκρατία και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας;
3. Η ΝΔ επιχειρεί να κλείσει τις τρύπες προς τα δεξιά της με τις
πολιτικές Δένδια και τον ακροδεξιό εσμό που έχει μαζευτεί στο Μαξίμου.
Επιχειρεί ταυτόχρονα να κεφαλαιοποιήσει ένα χειμώνα κατά τον οποίο ο
ΣΥΡΙΖΑ πάσχιζε να αποδείξει ότι δεν είναι ακραίος. Δυστυχώς για την
κοινωνία (και όχι απλά για τον ΣΥΡΙΖΑ) φαίνεται να τα καταφέρνει. Οι
ίδιοι που υποστήριζαν την υβριστική και ανατριχιαστική θεωρία των δύο
άκρων, έρχονται να συζητήσουν για τη «ρατσιστική απειλή». Οι ίδιοι που
έχουν μετατρέψει την Αστυνομία σε φασιστικό άντρο μιλούν για δημοκρατία.
Οι ίδιοι που γιγάντωσαν ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιλήψεις
καταθέτουν αντιρατσιστικά νομοσχέδια. Παίζουν σε πολλαπλά ταμπλό,
συγκροτούνται, διεκδικούν και κερδίζουν την ηγεμονία, ορίζουν ατζέντα,
κάνουν πολιτική. Από τη μεριά τους καλά κάνουν. Εμείς, γιατί πρέπει να
τους βοηθήσουμε;
Όσο για αυτούς που υποστηρίζουν ότι με την εμπλοκή της Αριστεράς στην
πανεθνική προσπάθεια εναντίον του ρατσισμού διεμβολίστηκε η κυβερνητική
συνοχή, ας σκεφτούν την εκ των προτέρων γνωστή κατάληξη των αντιρρήσεων
Βενιζέλου-Κουβέλη. Οι ενδοκυβερνητικές κόντρες αποτελούν τρικυμία σε
φλιτζάνι καφέ, γιατί ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ κατανοούν ότι αν μέσα στην
κυβέρνηση υπάρχει φθορά, έξω από αυτή υπάρχει μαύρο σκοτάδι. Μόνη ελπίδα
είναι η γρήγορη αναμόρφωση και οι εξελίξεις που θα τους διατηρήσουν σε
ρόλο μειοψηφικό, αλλά ρυθμιστικό. Με ποιο τρόπο; Μα θέτοντας ατζέντα που
μπορεί να γεφυρώσει σημερινές μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις
σε αυριανές Εθνικές Αντιφασιστικές Δημοκρατικές Ενότητες. Το ακρωνύμιο –
όπως και η αντιρατσιστική έξαψη της Βουλής - δεν είναι τυχαία.
Μα ο κίνδυνος του φασισμού δεν είναι πάρα πολύ σοβαρός; Σαφώς και είναι.
Μόνο που η χειρότερη υπηρεσία στο αντιφασιστικό καθήκον είναι το
τσουβάλιασμα της Αριστεράς με το πολιτικό και κομματικό κατεστημένο, με
τους πουλημένους και τους προδότες. Κάθε αντιρατσιστική ενότητα στη
Βουλή είναι και μια νίκη της Χρυσής Αυγής. Γιατί έτσι επιβιώνει,
πολώνει, δυναμώνει, δικαιολογεί τη διαφορετικότητά της.
Τέλος έχει επισημανθεί πολλάκις το γεγονός ότι ο φασισμός δεν
αντιμετωπίζεται με νόμους ενός αστικού κράτους διεφθαρμένου,
διαπλεκόμενου και μισητού, για τους πληβείους της μνημονιακής Ελλάδας.
Αν ήταν έτσι, ας μας υποδειχθεί ποιο ρατσιστικό έγκλημα δικάστηκε και
καταδικάστηκε ως ρατσιστικό. Κανένα. Τα ρατσιστικά κίνητρα που από το
νομοθέτη προβλέπεται ότι επισύρουν σκληρότερη ποινή, δεν βρέθηκαν
πουθενά. Κι ας γίνονται ρατσιστικά εγκλήματα κατά συρροή. Έχει επίσης
επισημανθεί ο κίνδυνος αντεργατικού και αντιαριστερού πογκρόμ που θα
στηρίζεται στις νομοθετικές πρόνοιες για τον ρατσισμό. Κατόπιν αυτών, η
παραμονή της Αριστεράς στο κάδρο της τάχα «ενιαίας» αντιρατσιστικής
φιλολογίας υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. |
|
