Sunday, September 25, 2011

ΕΧΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝ ΟΙ ΔΙΑΤΤΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ;

ΕΧΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝ ΟΙ ΔΙΑΤΤΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ;

Κατά τύχη έπεσα πάνω σε ένα δημόσιο διάλογο μεταξύ δύο φίλων, που τους εκτιμώ ιδιαίτερα. Συζητούσαν το ζήτημα της «λαθρο»μετανάστευσης, σε σχέση με το ΕΠΑΜ, δηλαδή την ομάδα στην οποία κεντρικό πρόσωπο είναι ο Δ. Καζάκης. Τις απόψεις του Καζάκη για το ζήτημα, τις γνώριζα ήδη απ’ την σιωπή του. Τον άκουσα όμως και πρόσφατα σε δύο βίντεο και ένιωσα αναγούλα, όχι τόσο για τις θέσεις του, που ήταν αναμενόμενες, αλλά για τον εμετικό του τρόπο, που μου θύμισε την ψευτιά, την αδιαντροπιά και την χυδαιότητα του παλαιο-σταλινισμού, όπως την γνωρίσαμε την εποχή που φαινόταν ακόμα ισχυρός. Έτσι προτίμησα να ασχοληθώ με τον γραπτό λόγο του Λ.Α., ο οποίος μετέχει μεν στο ΕΠΑΜ, αλλά εκθέτει εντίμως τις απόψεις του.

Διαβάζω λοιπόν και μεταφέρω -στο περίπου- ότι η Ελλάδα έχασε την ανεξαρτησία της απ’ την στιγμή που πέρασε το μνημόνιο και τέθηκε υπό την επιτήρηση τής Τρόικα. Το κύριο καθήκον τώρα είναι -λέει ο Λ.Α.- η αποτίναξη της ξένης κατοχής και γι’ αυτόν τον σκοπό χρειάζεται ένα «Παλλαϊκό Μέτωπο».

Αν και η θρασεία και απροκάλυπτη επιβολή της θέλησης ξένων κέντρων προκαλεί την οργή μας, πρέπει να παρατηρήσω ότι το νεότερο ελληνικό κράτος είναι υποτελές στις «προστάτιδες δυνάμεις» από της ιδρύσεως του και επομένως δεν μπορεί να χάσει κάτι που ποτέ δεν γνώρισε. Απλά οφείλει να το κατακτήσει.

Φυσικά, το «Παλλαϊκό Μέτωπο» σκοπεύει να ανατρέψει την δωσίλογη κυβέρνηση για να εφαρμόσει διαφορετική πολιτική. Και αυτή η διαφορετική πολιτική, κατά τον φίλο Λ.Α. είναι η «ΑΡΝΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΧΡΕΟΥΣ, ΕΥΡΩ φερ’ ειπείν». Πάνω σ’ αυτή την προγραμματική βάση ιδρύθηκε το ΕΠΑΜ. Άλλα ζητήματα, όπως το Κυπριακό, το Μακεδονικό και ειδικά το Μεταναστευτικό, δεν πρέπει να τεθούν διότι θα διαιρέσουν και η συγκρότηση «Παλλαϊκού Μετώπου» θα καταντήσει χίμαιρα.

Όμως φίλε Λ.Α., το «Μέτωπο» είναι μορφή οργάνωσης. Η οργάνωση δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσον για την επίτευξη του σκοπού: για την ανατροπή των δωσίλογων και την εφαρμογή του προγράμματος μας. Εσείς επιλέγετε τους συγκεκριμένους προγραμματικούς σας σκοπούς (και αποκλείετε άλλους) ως το καταλληλότερο μέσον για την επίτευξη του «Παλλαϊκού Μετώπου»! Έτσι η Οργάνωση από μέσον που είναι, ανακηρύσσεται σε σκοπό στον οποίο υποτάσσεται το πρόγραμμα. Βλέπετε ότι στην άρνηση του μνημονίου, του χρέους και του ευρώ θα συμφωνήσουν σχεδόν οι πάντες, άρα αυτά τα τρία σημεία είναι η κατάλληλη πλατφόρμα για κάτι «παλλαϊκό»! Σε άλλους καιρούς, με τέτοιες καιροσκοπικές λογικές σαν την δική σας, κάποιοι κάνανε καριέρες. Αν αυτό ονειρεύονται ορισμένοι ανάμεσα σας, έχω να πω ότι διάλεξαν λάθος εποχή για το κυνήγι καριέρας! Θα το διαπιστώσουν σύντομα και τους λυπάμαι προκαταβολικά.

Χάριν της φιλοδοξίας να είσθε -και καλά- εσείς που θα δημιουργήσετε το «Παλλαϊκό Μέτωπο», παραβλέπετε πολύ σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας, όπως π.χ. το μεταναστευτικό, το Μακεδονικό, το Κυπριακό κλπ. κλπ., τα οποία ο καθένας θα τα κουβαλάει μαζί του όταν εντάσσεται στο Μέτωπο και τότε θα συνειδητοποιήσετε ότι η επιλογή πλατφόρμας τριών σημείων δεν εξασφαλίζει την ενότητα αλλά τις συνεχείς τριβές και το λικβιντάρισμα.

Φίλε Λ.Α., αυτοί που νιώθουν την ανάγκη να εργαστούν για την προετοιμασία ενός καλύτερου αύριο, για την κοινωνία και την χώρα μας, εντοπίζουν τις αιτίες της κακοδαιμονίας μας και οργανώνουν τις δυνάμεις που διαθέτουν το ψυχικό σθένος να αγωνιστούν, αν χρειαστεί ακόμα και κόντρα στο ρεύμα, για να απαλλάξουν την χώρα από όλα αυτά που την κατάντησαν στο σημερινό της χάλι.

Οι κοινωνίες χωρίζονται σε τάξεις με αντικρουόμενα συμφέροντα. Γι’ αυτό είναι αδύνατη η ενότητα όλων με όλους και όταν αυτή επιβληθεί υπάρχει δόλος και καραδοκεί η προδοσία. Το ΕΑΜ που τόσο συχνά επικαλείσθ, ήταν ένα συμπαγές ιδεολογικά και οργανωτικά κίνμα. Το μετωπικό στοιχείο υπήρχε μόνο εικονικά. Όπως συμβαίνει πάντα με το ΚΚΕ. Δεν είχε να κάνει με την δομή της οργάνωσης ΕΑΜ, που την χαρακτήριζε ο σταλινικός μονολιθισμός αλλά με τις προθέσεις της ηγεσίας, πίσω απ’ την οποία ο Στάλιν κινούσε τα νήματα. Μέτωπο λέει ότι είναι και το ΠΑΜΕ, παλιότερα η ΕΣΑΚ, προδικτατορικά το Παναγροτικό Μέτωπο, και όλοι ξέρουμε ότι πρόκειται για μεταμφιέσεις του ΚΚΕ και τίποτε περισσότερο. Η τυπική σχέση που διατηρούσαν με το ΕΑΜ ο Κανελλόπουλος, ο Σβώλος, ο Τσιριμώκος και μερικοί άλλοι αστοί πολιτικο, δεν έκαναν το ΕΑΜ «παλλαϊκό» αλλά προοιώνιζαν το δρομολογημένο ξεπούλημα στην Βάρκιζα.

Τις μεγάλες ανατροπές που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας τις προκάλεσαν πρωτοπόρες μειοψηφίες. Οι πλατιές μάζες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είχαν μαύρα μεσάνυχτα. Στην πορεία όμως αυτές οι μειοψηφίες, που όφειλαν την δύναμη και την πειθώ τους στην συνείδηση που κατείχαν για το ιστορικά ώριμο και αναγκαίο, παρέσυραν τις πλατιές μάζες, ενώ και τότε ακόμα ένα τμήμα παρέμεινε αδρανές ή είχε περάσει στην άλλη πλευρά του οδοφράγματος.

Έχετε σαν πρότυπο σας το ΕΑΜ της Κατοχής αλλά αγνοείτε ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τον ΕΛΑΣ. Η ψυχή αυτού του κινήματος, το κύρος και η δόξα του ήταν ο Άρης Βελουχιώτης και οι χιλιάδες μαχητές του. Αυτό το κίνημα δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί και δεν δημιουργήθηκε μόνο στην βάση της απελευθέρωσης από τις κατοχικές δυνάμεις του Άξονα. Κανείς δεν θα θυσίαζε την ζωή του για να αλλάξει τις γερμανικές αλυσίδες με αγγλο-αμερικάνικες.

Όλοι οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες είναι αδιάσπαστα δεμένοι με την κοινωνική απελευθέρωση. Από την Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση, το ελληνικό 21, έως το κατοχικό αντάρτικο. Το μαρτυρά η ιστορία του και όλα τα τραγούδια της Αντίστασης, όπως οι παρακάτω στίχοι που ενδεικτικά παραθέτω:

Να η ώρα που μας ήρθε και σαν θύελλα ξεσπάει
στον αγώνα η παγκόσμια εργατιά
μια φωνή που αντηχεί στον αέρα πέρα ως πέρα
με επανάσταση θα διώξουμε την σκλαβιά

Και ο αέρας σαν μουγκρίζει τη σημαία κυματίζει
τη βαμμένη μες το αίμα του λαού
κατακόκκινη τη νίκη μας αγγέλλει
με ένα ζήτω, με ένα ζήτω γύρω γύρω από παντού

Όπως το εμφανίζετε εσείς, στο ΕΠΑΜ, η Κατοχή της χώρας συνίσταται απλώς στο Μνημόνιο, το Χρέος, άντε και στο Ευρώ! Και ρωτώ: αν απαλλαχτούμε απ’ αυτά θα είμαστε πλέον εθνικά ανεξάρτητοι; Ο Καζάκης στο κάλεσμα του για το Μέτωπο παρουσιάζει την παύση πληρωμών στους διεθνείς τοκογλύφους σα το φάρμακο διά πάσα νόσο και πάσα μαλακία!

«Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα -γράφει- άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους.
Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους. Είναι ο μόνος τρόπος για να γλυτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.»

Έτσι ε; η «Άρνηση της πληρωμής του χρέους (……) είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους» κλπ. κλπ.

Ο Καζάκης νομίζει ότι απευθύνεται σε κάφρους; Η άρνηση πληρωμής του χρέους επιβάλετε για ένα νέο ξεκίνημα, δεν είναι όμως η λύση των προβλημάτων. Λύση είναι η ανεξάρτητη εθνική πολιτική που στοχεύει στην ανάπτυξη, στην τεχνολογική πρόοδο, στην άρτια οργάνωση και στην υψηλή παραγωγικότητα. Το χρέος που μας άφησε η χούντα ήταν ασήμαντο. Για πιο λόγο φτάσαμε τώρα να χρωστάμε τα μαλλιοκέφαλα μας; Μήπως επειδή μας κυβερνούσαν κλέφτες; Πριν δεν υπήρχαν κλέφτες; Η παγκόσμια κρίση χρέους οφείλεται στην παγκόσμια κλεψιά ή μήπως έχει κάποια σχέση με τους νόμους της θεοποιημένης και παγκοσμιοποιημένης αγοράς; Ρωτάω, μήπως;

Για την Αριστερά που τώρα «εκσυγχρονίστηκε» και οργανώνει την προπαγάνδα κατά του «εθνικισμού», η ΕΟΚ ήταν λάκκος λεόντων κι εκεί η Ελλάδα θα κατασπαράσσονταν από τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια. Τώρα βρίσκουν πολύ φυσικό τον δασμολογικό αφοπλισμό μας, όχι μόνο απέναντι στην Ευρώπη αλλά και απέναντι στον λεγόμενο τρίτο κόσμο. Η Παπαρήγα παρουσιάζει σαν καταστροφή την έξοδο από την ευρωζώνη και το σκληρό ευρώ! Δηλαδή από ένα νόμισμα που αντιστοιχεί στην γερμανική παραγωγικότητα, αλλά είναι βαρίδι στον ελληνικό λαιμό, ευνοεί τις εισαγωγές, συρρικνώνει τις εξαγωγές, χαντακώνει τον τουρισμό, κάνει αναπόφευκτα τα ελλειμματικά ισοζύγια, μας βάζει να δουλεύουμε για τους τοκογλύφους, μας στερεί την δυνατότητα χάραξης εθνικής νομισματικής πολιτικής και εθνικών φορολογικών επιλογών.

Όταν πρόκειται για το χρέος, ο Καζάκης, είναι ευπρόσδεκτος σαν «οικονομολόγος αναλυτής» στα ΜΜΕ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ακόμα και το Mega δεν έχει κανένα πρόβλημα να παρέχει βήμα στον «αιρετικό οικονομολόγο» Καζάκη -αλλά και σε άλλους με τις ίδιες ή παρόμοιες απόψεις.

Και γιατί να έχει πρόβλημα; Τα κουρέματα των χρεών ακόμα και από την ρίζα είναι μέσα στην λογική του συστήματος. Το έκανε και η Ισλανδία και πάνω από 40 χώρες απ’ το 1970 μέχρι σήμερα. Οι «αριστεροί» οικονομικοί σχολιαστές χρησιμοποιούνται από τα Μέσα για να προετοιμάσουν τον κόσμο, ώστε να δεχτεί αύριο με ψυχραιμία την αναπόφευκτη χρεοκοπία, αφού στην ουσία έχει μέσα της κάτι από τις προτάσσεις των αριστερών «ειδικών»!

Ας δοκιμάσει όμως ο Καζάκης ή οποιοσδήποτε άλλος «αριστερός διανοούμενος», που τα ΜΜΕ τους έκαναν φίρμες, να μιλήσει για άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την πιο προωθημένη μορφή παγκοσμιοποίησης, την στρούγκα της Ε.Ε.! Να μιλήσει ενάντια στην κατάργηση των δασμών. Να καταγγείλει ότι τα ανοιχτά σύνορα μόνο τις πολυεθνικές ευνοούν, να καταπιούν όλες τις μη μονοπωλιακές επιχειρήσεις και όλα τα έθνη του πλανήτη. Ας δοκιμάσει να εξηγήσει ότι όλα αυτά είναι μέρος της νέας τάξης και των σχεδίων για παγκόσμια τυραννική διακυβέρνηση. Ας τα πει αυτά ο κάθε Καζάκης και αν ξαναδεί την μουτσούνα του στο γυαλί ή σε σελίδα αστικής εφημερίδας, να μας το τηλεγραφήσει.

Ας δοκιμάσουν οι όποιοι «αριστεροί διανοούμενοι» να αμφισβητήσουν την συμφωνία του Μάαστριχτ η οποία μας καθιστά από κράτος (κράτος σημαίνει σύνορα) απλό γεωγραφικό χώρο απροσδιορίστων διαστάσεων. Ειδικά ας τολμήσουν να αμφισβητήσουν τις «τέσσερεις ελευθερίες» (για τα μονοπώλια) η πρώτη εκ των οποίων χαρακτηρίζεται ρητά ως η πλέον ιερή και απαραβίαστη και είναι η «ελευθερία διακίνησης προσώπων». Φυσικά δεν εννοούν τους καπιταλιστές, διότι γι' αυτούς δεν υπήρχαν ποτέ σύνορα. «Πρόσωπα» νοούνται οι πειναλέοι ολόκληρου του πλανήτη, οι ληστές, οι φονιάδες και οι ζητιάνοι της υφηλίου. Τα ευρωατλαντικά αφεντικά έχουν θεσμικά κατοχυρώσει την μετανάστευση και κατά τα άλλα μιλούν για «λαθρομετανάστευση», «πολιτικούς πρόσφυγες» και για σύνορα που είναι αδύνατο να φρουρηθούν! Με άλλα λόγια μας κοροϊδεύουν και μας φτύνουν κατάμουτρα!

Οι συνοριακοί έλεγχοι σύμφωνα με το Μάαστριχτ καταργούνται παντελώς όχι μόνο για τους Ευρωπαίους αλλά για όλους τους πολίτες του πλανήτη. Πρόκειται για εκ βάθρων υπονόμευση τους εθνικού κράτους και του ίδιου του έθνους. Είναι ο τρόπος για την εργασιακή και κοινωνική περιθωριοποίηση των ντόπιων εργατών, για την κατάργηση όλων των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων που κέρδισαν με θυσίες και αγώνες αιώνων. Αλλά και ο τρόπος να αποστερηθούν και τα τελευταία ψήγματα πολιτικών δικαιωμάτων που τους έχουν απομείνει. Ο τρόπος να χρεοκοπήσουν και να καταργηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, η δημόσια υγεία, η εκπαίδευση. Να γίνει Μπαγκλαντές ο πλανήτης ολόκληρος. Είναι ο δρόμος για την παγκοσμιοποίηση της αθλιότητας.

Η επόμενη «ελευθερία» είναι η ανεξέλεγκτη είσοδος εμπορευμάτων χωρίς δασμολογική επιβάρυνση. Και όταν αυτά τα εμπορεύματα παράγονται με μαύρη εργασία, από εργάτες που κοιμούνται στους δρόμους, εργάζονται χωρίς ωράρια, χωρίς δικαιώματα και το ημερομίσθιο τους είναι 1-1,5 €, εννοείται ότι οι τιμές τους είναι ασυναγώνιστες και υπ’ αυτούς τους όρους η ελληνική αγροτική παραγωγή, η βιοτεχνία κα η βιομηχανία καταδικάζονται σε ολοκληρωτικό αφανισμό.

Η τρίτη «ελευθερία» αφορά την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων. Που σημαίνει ότι ο κεφαλαιοποιημένος ιδρώτας και το αίμα του ελληνικού λαού μπορεί να εγκαταλείπει την Ελλάδα -και μάλιστα με κρατική επιδότηση- και να επενδύεται οπουδήποτε υπάρχει μαύρη εργασία, νομική και φορολογική ασυδοσία. Η τέταρτη «ελευθερία» αφορά απλά την ελεύθερη διακίνηση των υπηρεσιών την οποία οι φωστήρες των Βρυξελών την ξεχώρισαν, λες και η εγκατάσταση μιας επιχείρησης κινητής τηλεφωνίας δεν είναι κι αυτή διακίνηση κεφαλαίων!

Παραπέρα, με τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας παραχωρημένα στα ευρωατλαντικά αφεντικά δεν μπορούμε να κάνουμε οποιαδήποτε συμφέρουσα οικονομική συμφωνία με τον οποιοδήποτε, αν δεν την εγκρίνουν οι Βρυξέλες. Δεν μπορούμε να δανειστούμε φτηνά από την Ρωσία και την Κίνα, δεν μπορούμε να επισκευάζουμε Ρώσικα πλοία στα ναυπηγία της Σύρου, Ιρανικά αεροπλάνα στο Ελληνικό, δεν μπορούμε να κάνουμε με τους Ρώσους τον ενεργειακό αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, ούτε να δεχτούμε στην Ελλάδα την επένδυση των ρωσικών κερδών απ’ τον αγωγό, για την δημιουργία εταιρικών επιχειρήσεων, ούτε να κλείσουμε συμφέρουσες παραγωγικές συμφωνίες με τους Κινέζους, να ιδρύσουμε πολεμικές βιομηχανίες με τους Ρώσους, με τους Βραζιλιάνους, τους Ινδούς. Και βεβαίως δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στο καθεστώς των συνόρων που ίσχυε πριν την ΕΟΚ και να αναπτύξουμε την εγχώρια παραγωγή, να εφαρμόζουμε εθνική νομισματική πολιτική. Με λίγα λόγια δεν έχουμε δικαίωμα να αναπτυχτούμε και πρέπει πάντα να είμαστε υποτελείς και καταχρεωμένοι στον ευρωατλαντισμό. Ούτε να επαναπροωθήσουμε τους αλλοδαπούς στις πατρίδες τους έχουμε δικαίωμα, για να εργαστούν οι Έλληνες εργάτες και να γλυτώσουμε από την μάστιγα της εγκληματικότητας. Επομένως φίλε Λ.Α. η διαγραφή του χρέους από μόνη της και η επιστροφή στην δραχμή δεν μας λύνουν το πρόβλημα ανάπτυξης που είναι το κλειδί όλων μας των προβλημάτων, μαζί και του αμυντικού.

Δεν θα συμφωνήσουν με την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία μας οι ευρωατλαντιστές και ως γνωστόν εμείς -κατά τους πολιτικούς μας και τους μεγαλοαστούς μας «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Γι’ αυτό και το Μεταναστευτικό διχάζει, όπως παρατηρείς κι εσύ:

«Το ότι το Μεταναστευτικό διχάζει τόσο πολύ όπως έχουμε πλέον βεβαιωθεί είναι μία επί πλέον απόδειξη ότι δεν πρέπει να μπει στους όρους μιας πολιτικής συμφωνίας του εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου. Στο Σύνταγμα φερ' ειπείν, την κάτω πλατεία και τον μισό κόσμο στους δρόμους θα τον είχες χάσει αν έβαζες το μεταναστευτικό. Θέλαμε κάτι τέτοιο;

Μας διχάζει με το ΠΑΣΟΚ, με την ΝΔ, με το ΛΑΟΣ, που ανήκει επίσης στη Δύση, και ας πουλάει φούμαρα, με την «αριστερά» που μετά την πτώση της ΕΣΣΔ έγινε αριστερή πτέρυγα της Δεξιάς.

Μα αν δεν θέλουμε τον διχασμό με τους συνεργάτες της Κατοχής, αν είμαστε αντι-κατοχικοί αλλά θέλουμε συναδέλφωση με όσους είναι ταγμένοι στη Δύση, αν θέλουμε εθνική απελευθέρωση αλλά και τα παλιά αφεντικά μας, τότε μιλάμε για την ίδια ακριβώς «απελευθέρωση» που συνυπέγραψε το ΕΑΜ με τους Εγγλέζους στην Βάρκιζα, το 1945! Δηλαδή κοροϊδεύουμε όπως όλοι οι άλλοι.

Τελικά φίλε Λ.Μ. η «Αριστερά» βρίσκεται σε κρίση και όχι μόνο λόγω του μνημονίου, που προέκυψε τώρα, αλλά πολύ πριν απ’ αυτό. Η αποχή σώζει τα ποσοστά της στις εκλογές αλλά έχει χάσει κοντά 200.000 ψηφοφόρους και θα χάσει κι άλλους. Η στάση της στο μεταναστευτικό πρόβλημα και γενικά των ανοιχτών συνόρων και της παγκοσμιοποίησης των αγορών είναι η κύρια αιτία. Τι σας κάνει να νομίζεται ότι είσαστε κάτι διαφορετικό, ότι αντιπροσωπεύεται την έξοδο απ’ αυτή την κρίση της Αριστεράς και όχι ένα φαινόμενο αυτής της κρίσης και μέρος της;

Αυτά τα «φερ’ ειπείν» τα βρίσκει κανείς και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και στο ΚΚΕ, αφού η Παπαρήγα στο πρόσφατο Φεστιβάλ της ΚΝΕ δήλωσε ότι δεν χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση του Χρέους αλλά πλήρης διαγραφή του! Άλλωστε το μνημόνιο είναι αδύνατο να εφαρμοστεί, το χρέος αδύνατο να εξυπηρετηθεί, συνεπώς και ο αποκλεισμός απ’ την ευρωζώνη αναπόφευκτος. Αργά η γρήγορα (και μάλλον γρήγορα) δεν θα έχετε τίποτε να βάλετε μέσα στην «ενωτική» σας πλατφόρμα. Συνεπώς ή αλλάξτε μυαλά και ρότα ή σταματήστε να τραβολογιέστε μάταια σε ομάδες και ομαδούλες. Προσχωρήστε σ’ αυτά τα μεγάλα κόμματα με τα οποία -ας μη κοροϊδευόμαστε- δεν έχετε καμιά ουσιαστική διαφορά. Εκεί τουλάχιστον, ειδικά στον Σύριζα, θα έχετε και ένα κύκλο ανθρώπων να συζητάτε χαλαρά, αν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας ή Βούλγαρος, αν η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι πραγματικό ή μύθος, αν η κρίση του καπιταλισμού είναι πραγματική ή σκευωρία των καπιταλιστών, για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα και να αυξήσουν τα κέρδη τους, αν οι Έλληνες πάσχουν από φοβίες, όπως π.χ. ξενοφοβία, κλειστοφοβία, αγοραφοβία και χρήζουν ψυχιατρικής υποστήριξης!...

http://hellenicgov.blogspot.com/2011/08/blog-post_4527.html

Monday, September 19, 2011

Ερχεται Γερμανικο Κραχ με την Καταρρευση του Ευρω;

Η πτωση των μετοχων των Γερμανικων τραπεζων που ειναι τεραστιες το τελευταιο τριμηνο δειχνει οτι το Ευρωπαικο θαυμα που ηρθε να αντικαταστηση την προσαρτηση της Αν Γερμανιας με την δημιουργια του Ευρω οδογησε στην προσαρτηση ολων των εθνικων κοντρατων απο διαφορους κολοσσους οπως την Σιμενς σε καθε αλλη ευρωπαικη χωρα.
Παραλληλα με την παγκοσμιοποιηση μεταναστευσαν στο εξωτερικο πολλες εταιριες αφου δεν μπορουσαν να συναγωνιστουν με τους κολοσσους του Βορρα. Πισω τους αφησαν ερημικο τοπιο.

Οταν ομως οι Γερμανοι δεν θα μπορουν να πουλησουν προινοντα που παραγουν και οταν η πτωση των τραπεζιτικων μετοχων τους οδηγει στην αναποφεκτη συρρικνωση του χρεους, νομιζουν οτι η προπαγανδα κατα της Ελλαδας εχουν ουσιαστηκα εχουν σχεση με την Ελλαδα. Εχουν σχεση με το κοινο νομισμα που βασιστηκε στον αερα απ΄την στιγμη που δεν υπαρχουν κοινες κυβερνησεις, κοινη πολιτικη και κοινη φορολογια. Και να αφανισουν την Ελλαδα εξ'ολοκληρου ως οικονομικη οντοτητα το Ευρω δεν σωζεται αφου ειναι αλυσιδα με τις αλλες χωρες με τα ιδια οικονομικα προβληματα και εαν καταστρεφεις την αγορα, καταστρεφεις τις εξαγωγες και παραλληλα καταστρεφεις την Γερμανια.

Θελουν ολοι να παρουσιασουν μια κατασταση οτι εαν η φορολογικη επιδρομη (η καταληστευση αφου γι'αυτο προκειται) στην Ελλαδα ειταν οργανωμενη απο Αγγλο-Γερμανο-Αμερικανους το προβλημα θα λυνονταν. Χωρις δουλεια και χωρις παραγωγικο εισοδημα τα δανεια απο μονα τους κινουν κατι αλλα οχι επ'αοριστο στο ακαθοριστο μελλον. Οταν λοιπον ο εργαζομενος για διαφορους λογους εχει ενα διαμερισμα με δανειο η μη και δεν εχει μεταναστευση του βαζουν αλλεπαλληλους φορους για να καλυψουν τα ανυπαρκτα εσοδα του κρατους αφου δεν εχουν μεινη εταιριες που πληρωνουν αλλο φορους και η ανεργια καλπαζει. Ετσι χτυπωντας τον λαο νομιζουν οτι μπορουν να σωσουν το κοινο νομισμα.

Σε λιγο η ανεργια μετα την καταρρευση του Ευρω θα τιναχτει στον αερα και στην Γερμανια και μετα τι θα λενε, οτι γι'αυτην την κατασταση φταει η ψωροκοσταινα που δεν ειχε πληρωσει τους φορους της εγκαιρα?

Οι πολιτικοι συντομα θα απογυμνωθουν πληρως αφου υποτιθεται οι αλλεπαλληλες θυσιες δηλ αφαιμαξη των μισθων και διαλυση της οικονομιας οδηγει στην διαλυση του Ευρω και την χρεοκοπια. Η χρεοκοπια της Ελλαδας ειδη λενε θα ειναι 1,000 φορες χειροτερο απ'την Λιμαν Μπροδερς αφου εδω δεν μιλαμε για πτωχευση τραπεζων απλως αλλα πτωχευση κρατων. Εκει το παιχνιδι αλλαζει χονδρα.

Sunday, September 18, 2011

ΠΩΣ ΕΝΝΟΟΥΝ ΟΙ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΠΩΣ ΕΝΝΟΟΥΝ ΟΙ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
(Γιατί θα μας ξανά χρειαστεί)

Οι θέσεις του Λένιν για το ζήτημα των τραπεζών, όπως διατυπώθηκαν στις παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης στην μπροσούρα του «Η καταστροφή που μας απειλεί και πώς πρέπει να την καταπολεμήσουμε» (Σεπτέμβρης 1917)


ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Όπως είναι γνωστό, οι τράπεζες αποτελούν τα κέντρα της σύγχρονης οικονομικής ζωής, τους βασικούς νευραλγικούς κόμβους όλου του καπιταλιστικού συστήματος εθνικής οικονομίας. Το να μιλάς για «ρύθμιση της οικονομικής ζωής» και να παρακάμπτεις το ζήτημα της εθνικοποίησης των τραπεζών σημαίνει είτε ότι δείχνεις τη μεγαλύτερη αμάθεια, είτε ότι πας να ξεγελάσεις το «λαουτζίκο» με παχιά λόγια και μεγαλόστομες υποσχέσεις, με την προμελετημένη απόφαση να μην εκπληρώσεις αυτές τις υποσχέσεις.

Το να ελέγχεις και να ρυθμίζεις την προμήθεια των σιτηρών, ή γενικά την παραγωγή και την κατανομή των προϊόντων, χωρίς να ελέγχεις, χωρίς να ρυθμίζεις τις πράξεις των τραπεζών, είναι παραλογισμός. Μοιάζει με το να μαζεύεις τα «καπικάκια», που περνάνε τυχαία από τα χέρια σου και να κλείνεις τα μάτια μπρος σε εκατομμύρια ρούβλια. Οι σύγχρονες τράπεζες έχουν συνυφανθεί τόσο στενά και αδιάρρηκτα με το εμπόριο (των σιτηρών και κάθε άλλου είδους) και με τη βιομηχανία, που, αν δεν «βάλεις χέρι» στις τράπεζες, δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτε το σοβαρό, τίποτε το «επαναστατικό-δημοκρατικό».

Μήπως όμως αυτό, το «να βάλει χέρι» το κράτος στις τράπεζες, είναι κάποια πολύ δύσκολη και μπερδεμένη επιχείρηση; Τους φιλισταίους προσπαθούν συνήθως να τους εκφοβίσουν ακριβώς με μια τέτοια εικόνα – προσπαθούν, φυσικά, να το κάνουν αυτό οι καπιταλιστές και οι συνήγοροί τους, γιατί αυτό τους συμφέρει.

Στην πραγματικότητα όμως η εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς ν’ αφαιρεί ούτε ένα απολύτως καπίκι από κανέναν «ιδιοκτήτη», δεν παρουσιάζει καμιά απολύτως δυσκολία ούτε τεχνική, ούτε πολιτιστική και παρεμποδίζεται αποκλειστικά από τη βρωμερή απληστία μιας ασήμαντης χούφτας πλουσίων. Αν την εθνικοποίηση των τραπεζών τη συγχέουν τόσο συχνά με τη δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών, για διάδοση της σύγχυσης αυτής εννοιών φταίει ο αστικός τύπος, που το συμφέρον του είναι να εξαπατά το κοινό.*

Η ιδιοκτησία στα κεφάλαια που διαχειρίζονται οι τράπεζες και που συγκεντρώνονται στις τράπεζες πιστοποιείται με έντυπα και χειρόγραφα αποδεικτικά έγγραφα, που λέγονται μετοχές, ομολογίες, γραμμάτια, αποδείξεις κτλ. Κανένα απ’ αυτά τα αποδεικτικά έγγραφα δεν χάνεται ούτε και αλλάζει με την εθνικοποίηση των τραπεζών, δηλαδή με τη συγχώνευση όλων των τραπεζών σε μια κρατική τράπεζα. Όποιος είχε 15 ρούβλια, σύμφωνα με το βιβλιάριο του ταμιευτηρίου, παραμένει κάτοχος των 15 ρουβλιών και υστέρα από την εθνικοποίηση των τραπεζών, κι όποιος είχε 15 εκατομμύρια αυτός κι υστέρα από την εθνικοποίηση των τραπεζών θα έχει 15 εκατομμύρια σε μετοχές, ομολογίες, γραμμάτια, εμπορικά αποδεικτικά έγγραφα και τα παρόμοια.

Σε τι λοιπόν συνίσταται η σημασία της εθνικοποίησης των τραπεζών;

Στο ότι είναι αδύνατον να γίνει οποιοσδήποτε πραγματικός έλεγχος στις ξεχωριστές τράπεζες και στις πράξεις τους (ακόμη κι αν έχει καταργηθεί το εμπορικό απόρρητο κτλ.), γιατί δεν μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τις εξαιρετικά πολύπλοκες, μπερδεμένες και πανούργες μεθόδους που χρησιμοποιούνται κατά τη σύνταξη των ισολογισμών, την ίδρυση εικονικών επιχειρήσεων και υποκαταστημάτων, τη χρησιμοποίηση βαλτών προσώπων κτλ, κτλ. Μόνο η ένωση όλων των τραπεζών σε μια, χωρίς να σημαίνει αυτή καθαυτή ούτε την παραμικρότερη αλλαγή στις σχέσεις ιδιοκτησίας, χωρίς να αφαιρεί, το επαναλαμβάνουμε, ούτε ένα καπίκι από κανένα ιδιοκτήτη, δίνει τη δυνατότητα για έναν πραγματικό έλεγχο, φυσικά με τον όρο πως θα εφαρμόζονται όλα τα άλλα μέτρα που αναφέραμε πιο πάνω. Μόνο με την εθνικοποίηση των τραπεζών μπορούμε να πετύχουμε, ώστε να ξέρει το κράτος πού και πώς, από πού και πότε διοχετεύονται τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια. Και μόνο ο έλεγχος πάνω στις τράπεζες, σ’ αυτό το κέντρο, τον κύριο άξονα και βασικό μηχανισμό του καπιταλιστικού κύκλου εργασιών, θα επέτρεπε να οργανωθεί, στην πράξη κι όχι στα λόγια, ο έλεγχος όλης της οικονομικής ζωής, της παραγωγής και της κατανομής των σπουδαιότερων προϊόντων, να οργανωθεί η «ρύθμιση της οικονομικής ζωής», που διαφορετικά είναι καταδικασμένη αναπότρεπτα να παραμείνει μια υπουργική φράση για την εξαπάτηση του λαουτζίκου. Μόνο ο έλεγχος των πράξεων των τραπεζών, με τον όρο ότι θα έχουν ενωθεί σε μια κρατική τράπεζα, επιτρέπει να οργανωθεί, με τη βοήθεια άλλων ευκολοεφάρμοστων μέτρων, μια πραγματική είσπραξη του φόρου εισοδήματος, χωρίς να μπορούν να κρύβουν την περιουσία και τα εισοδήματα, ενώ σήμερα αυτός ο φόρος εισοδήματος εξακολουθεί να είναι σε τεράστιο βαθμό πλασματικός.

Θα αρκούσε να εκδοθεί απλώς ένα διάταγμα για την εθνικοποίηση των τραπεζών, κι όσο για την πραγματοποίησή της, θα την κάνουν μόνοι τους οι διευθυντές και οι υπάλληλοι. Εδώ δεν χρειάζεται κανένας ιδιαίτερος μηχανισμός, κανένα ιδιαίτερο προπαρασκευαστικό μέτρο από μέρους του κράτους. Το μέτρο αυτό μπορεί να εφαρμοστεί ακριβώς μ’ ένα διάταγμα, "διαμιάς". Γιατί η οικονομική δυνατότητα ενός τέτοιου μέτρου έχει δημιουργηθεί από τον ίδιο τον καπιταλισμό, μια και η ανάπτυξή του έφτασε μέχρι τα γραμμάτια, τις μετοχές, τις ομολογίες κ.λπ. Εδώ υπολείπεται μονάχα η ενοποίηση της λογιστικής, κι αν το επαναστατικό-δημοκρατικό κράτος έπαιρνε την απόφαση να συγκληθούν αμέσως, τηλεγραφικώς, σε κάθε πόλη συνελεύσεις και στις περιοχές και σ' όλη τη χώρα συνέδρια των διευθυντών και των υπαλλήλων για τη χωρίς αναβολή συνένωση όλων των τραπεζών σε μια κρατική τράπεζα, η μεταρρύθμιση αυτή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσα σε μερικές εβδομάδες. Είναι ευνόητο ότι ακριβώς οι διευθυντές και οι ανώτεροι υπάλληλοι θα πρόβαλλαν αντίσταση, θα προσπαθούσαν να εξαπατήσουν το κράτος, να τραβήξουν την υπόθεση σε μάκρος κ.λπ., γιατί οι κύριοι αυτοί θα έχαναν τις ιδιαίτερα προσοδοφόρες θεσούλες τους, θα έχαναν τη δυνατότητα να κάνουν ιδιαίτερα επικερδείς κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία. Δεν υπάρχουν όμως ούτε οι παραμικρότερες τεχνικές δυσκολίες για τη συνένωση των τραπεζών, κι αν η κρατική εξουσία δεν είναι μόνο στα λόγια επαναστατική (δηλαδή, αν δεν φοβάται να ξεκόψει από την αρτηριοσκλήρωση και τη ρουτίνα), αν δεν είναι μόνο στα λόγια δημοκρατική (δηλαδή, αν δρα προς το συμφέρον της πλειοψηφίας του λαού κι όχι μιας χούφτας πλουσίων), τότε θ’ αρκούσε να εκδώσει ένα διάταγμα που θα προβλέπει την ποινή της δήμευσης της περιουσίας και της φυλάκισης των διευθυντών, των μελών της διεύθυνσης, των μεγάλων μετόχων, για την παραμικρότερη χρονοτριβή στην υπόθεση και για την προσπάθεια να αποκρύψουν έγγραφα και λογαριασμούς, θα έφτανε λ.χ. να ενωθούν χωριστά οι φτωχοί υπάλληλοι και να χορηγείται χρηματική αμοιβή σε όσους ανακαλύπτουν τις απάτες και τις κωλυσιεργίες των πλουσίων, – και η εθνικοποίηση των τραπεζών θα γινόταν ομαλότερα από ομαλά, γρηγορότερα από γρήγορα.

Τα οφέλη από την εθνικοποίηση των τραπεζών θα ήταν τεράστια για όλο το λαό, και όχι ειδικά για τους εργάτες (γιατί οι εργάτες δεν έχουν πολλές δοσοληψίες με τις τράπεζες), αλλά για τη μάζα των αγροτών και των μικροεπιχειρηματιών. Θα είχαμε μια γιγάντια εξοικονόμηση της εργασίας, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το κράτος θα διατηρούσε τον προηγούμενο αριθμό τραπεζικών υπαλλήλων, και πάλι η εθνικοποίηση θα σήμαινε ένα εξαιρετικά μεγάλο βήμα προς τα μπρος, προς μια καθολική (γενική) χρησιμοποίηση των τραπεζών, προς την αύξηση του αριθμού των υποκαταστημάτων τους, και οι πράξεις τους θα γίνονταν πιο προσιτές κ.λπ. κλπ. Οι πιστώσεις θα γίνονταν πάρα πολύ πιο προσιτές και πιο εύκολες ακριβώς για τους μικρονοικοκυρέους, για την αγροτιά. Και το κράτος θα αποκτούσε, για πρώτη φορά, τη δυνατότητα πρώτα να επιβλέπει όλες τις κύριες χρηματικές πράξεις, χωρίς απόκρυψή τους, ύστερα να τις ελέγχει, κατόπι να ρυθμίζει την οικονομική ζωή, τέλος να παίρνει εκατομμύρια και δισεκατομμύρια για τις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις, χωρίς να πληρώνει «για την εξυπηρέτηση» εξωφρενικές «μεσιτείες» στους κυρίους καπιταλιστές. Γι' αυτό –και μόνο γι' αυτό– όλοι οι καπιταλιστές, όλοι οι αστοί καθηγητές, όλη η αστική τάξη, όλοι οι Πλεχάνοφ, Πότρεσοφ και Σία που την υπηρετούν είναι έτοιμοι με αφρούς στο στόμα να καταπολεμήσουν την εθνικοποίηση των τραπεζών, να σοφιστούν χίλιες προφάσεις ενάντια σ' αυτό το ευκολότατο και επιτακτικότατο μέτρο, παρά το γεγονός ότι, ακόμη και από την άποψη της «άμυνας» της χώρας, δηλαδή από στρατιωτική άποψη, το μέτρο αυτό θα ήταν τεράστιο πλεονέκτημα, θα ανέβαζε σε τεράστιες διαστάσεις τη «στρατιωτική δύναμη» της χώρας.


********

Η εθνικοποίηση των τραπεζών θα διευκόλυνε εξαιρετικά την ταυτόχρονη εθνικοποίηση των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, δηλαδή τη συνένωση όλων των ασφαλιστικών εταιριών σε μία, τη συγκεντροποίηση της δράσης τους, τον έλεγχό τους από το κράτος. Τα συνέδρια των υπαλλήλων των ασφαλιστικών εταιριών θα πραγματοποιούσαν κι εδώ τη συνένωση αυτή αμέσως και χωρίς καμιά δυσκολία, αν το επαναστατικό-δημοκρατικό κράτος έβγαζε το σχετικό διάταγμα κι έδινε εντολή στους διευθυντές, στους μεγάλους μετόχους να πραγματοποιήσουν τη συνένωση χωρίς την ελάχιστη καθυστέρηση με αυστηρή προσωπική τους ευθύνη. Οι καπιταλιστές έχουν επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις• όλη τη δουλειά την κάνουν οι υπάλληλοι. Η συνένωση των ασφαλιστικών εταιριών θα μείωνε τα ασφάλιστρα, θα έδινε ένα σωρό πλεονεκτήματα και διευκολύνσεις σε όλους τους ασφαλισμένους, θα επέτρεπε να πλαταίνει ο κύκλος τους με την ίδια δαπάνη δυνάμεων και μέσων. Κανένας απολύτως άλλος λόγος, έκτος από την αρτηριοσκλήρωση, τη ρουτίνα και την απληστία μιας χούφτας ανθρώπων που κατέχουν προσοδοφόρες θεσούλες, δεν εμποδίζει αυτή τη μεταρρύθμιση, που συνάμα θα ανέβαζε και την «αμυντική ικανότητα» της χώρας, εξοικονομώντας τη λαϊκή εργασία, ξανοίγοντας πολλές σοβαρότατες δυνατότητες για τη «ρύθμιση της οικονομικής ζωής» στην πράξη κι όχι στα λόγια.
___________________________
* Αν ψάξετε στο Google θα βρείτε πολλές φορές το συγκεκριμένο κείμενο του Λένιν για το ζήτημα των τραπεζών. Όμως τα σημεία που έχω χρωματίσει με βαθύ μπλε έχουν αφαιρεθεί. Γιατί; Τα θεωρούσαν ασήμαντα οι ψευτο-αριστεροί μας; Ή το ψαλίδισμα δείχνει ότι καταλαβαίνουν το μεταβατικό στάδιο (δικτατορία του προλεταριάτου) προς την ολοκληρωτική επικράτηση του σοσιαλισμού, με τον τρόπο που το περιγράφει η αντικομουνιστική προπαγάνδα της κυρίαρχης τάξης;

Saturday, September 10, 2011

Απολυμενοι του ΚΚΕ

Οι απολυμένοι από 902 φώναζαν με ντουντούκα στον ηλεκτρικό σταθμό του Περισσού

*«Πάρτε πίσω τις απολύσεις»,

*«Ο συνδικαλισμός σας είναι μια απάτη – ως τη πόρτα του Περισσούνείναι το δίκιο του εργάτη»

*«Όχι στο ψέμα και στην απάτη – νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»,

*«Ούτε ρουφιάνοι ούτε δουλικοί κομματικοί– εργάτες ενωμένοι και ταξικοί».

και μοίραζαν την παρακάτω προκήρυξη:
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΙΜΑ ΓΚΕΤΟ ΣΤΟΝ 902

Από το Δεκέμβρη του 2010 η εργοδοσία του 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM - 902 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ έχει ξεκινήσει ένα κύμα απολύσεων εργαζομένων, που μέχρι σήμερα φτάνουν τους 21 (απολύει λίγους λίγους κάθε μήνα, χωρίς προειδοποίηση).

Αυτό η εργοδοσία του 902 το κάνει μιλώντας για μεγάλα οικονομικά προβλήματα λόγω κρίσης και μείωσης της κρατικής επιχορήγησης στο ΚΚΕ. Οι φήμες για απολύσεις ακούγονταν καιρό. Μέχρι και τις δημοτικές εκλογές του Νοέμβρη του 2010, μας λέγανε ότι τα περί απολύσεων είναι ψέματα για να χτυπηθεί πολιτικά το ΚΚΕ.

Αμέσως μετά, τέλη Νοέμβρη του 2010, ο διευθυντής του σταθμού Τάκης Τσίγκας μας ανακοίνωσε ότι λόγω οικονομικών δυσκολιών, ο σταθμός θα κάνει μαζικές απολύσεις. Μας είπε πως αυτές θα γίνουνε με κοινωνικά κριτήρια (οικογενειακές υποχρεώσεις του κάθε εργαζόμενου, ηλικία, οικονομική κατάσταση του κλπ.) και όχι με βάση το ποιος ανήκει ή στηρίζει το κόμμα που είναι και ο ιδιοχτήτης του σταθμού και ποιος όχι.

Παράλληλα, μας κάλεσε να στηρίξουμε συνδικαλιστικά το ΠΑΜΕ και να παλέψουμε για ψηλά επιδόματα ανεργίας (!). Αυτό εμείς το πήραμε για ειρωνεία και βαριά προσβολή, όπως και ήτανε. Χωρίς κανείς να μας εξηγήσει τα οικονομικά δεδομένα με νούμερα, να συζητήσει μαζί μας για λύσεις, να μας ενημερώσει καθαρά τι συμβαίνει και πώς μπορούσε να βρεθεί η πιο καλή για τους εργαζόμενους λύση, μας ξεκαθαρίσανε ότι από 1η του Δεκέμβρη (5 μέρες μετά την παραπάνω ξαφνική ανακοίνωση!!) πιάνουνε το τσεκούρι των απολύσεων.

Προσπαθήσαμε να οργανωθούμε για πρώτη φορά, γιατί μέσα στο σταθμό ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝΕ από πάντα η συνδικαλιστική οργάνωση. Κάναμε μια σύσκεψη και βγάλαμε μια επιτροπή τριών συναδέλφων, για να πάνε στο σωματείο των τεχνικών τηλεόρασης (ΕΤΙΤΑ) και να ζητήσουνε συμπαράσταση. Η εργοδοσία του 902-ΚΚΕ, αρνιόταν να συζητήσει μαζί μας, και έδειχνε ότι μας έγραφε -σαν εργαζόμενους και σαν προσωπικότητες- στα παλιά της τα παπούτσια.

Την ίδια ώρα, όπως αποδείχτηκε αργότερα, είχε στείλει στη σύσκεψή μας εκείνη έναν δικό της άνθρωπο να μας χαφιεδέψει, κι έσπειρε έπειτα κατάλληλες φήμες για να μας διασπάσει. Στη συνέχεια, έκανε κάτι ακόμα χειρότερο. Έστειλε πέντε πρώην συναδέλφους μας (και με δική τους μεγάλη ηθική ευθύνη) να βρίσκονται στα γραφεία της ΕΤΙΤΑ, κι όταν πήγε η Επιτροπή μας να μιλήσει, τους είχε δασκαλέψει να πούνε ότι η Επιτροπή δεν εκφράζει τους εργαζόμενους του 902 κι ότι οι απολύσεις είναι αναγκαίες. Έριξε δηλαδή εργαζόμενους ενάντια σε εργαζόμενους, υποχρέωσε τους συναδέλφους μας να γίνουν γενίτσαροι για να μην χάσουν τη δουλειά τους.

Στη συνέχεια, η εργοδοσία - καθοδήγηση του ΚΚΕ έβαλε «περιφρουρήσεις» κατά ανύπαρκτων εχθρών του κόμματος στο κτίριο του 902-ΚΚΕ στον Περισσό και την κατάλληλη στιγμή, βράδυ σαν τον κλέφτη, στις 10 του Δεκέμβρη, απόλυσε 2 από τους 3 της Επιτροπής μας και άλλον έναν εργαζόμενο, που είχε μπει μπροστά στον αγώνα κατά των απολύσεων.

Υποχρέωνε μάλιστα εργαζόμενους του 902 – μέλη του ΚΚΕ να συμμετέχουν σε αυτές τις περιφρουρήσεις κατά δήθεν «απειλής» από τους απολυμένους!! Εκείνες οι πρώτες απολύσεις ρίξανε μια απαισιοδοξία σε πολλούς εργαζόμενους, που δεν είχανε προλάβει να οργανωθούνε καλά. «Πού ξέρεις, μπορεί να μην κάνουν άλλες απολύσεις», έλεγαν πολλοί.

Δυστυχώς δεν έγινε έτσι, κι αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για το μέλλον. Τα κοινωνικά κριτήρια για τα οποία μίλαγε η εργοδοσία πήγανε περίπατο από την πρώτη κιόλας φουρνιά (αφού οι πρώτοι που απόλυσε με εκδικητικότητα ήταν οι εκπρόσωποί μας!). Αυτό που νιώσαμε όλοι όσοι μείναμε στο σταθμό μετά τις 10/12/2010 μέχρι να μας διώξουνε, ήτανε το κλίμα πολέμου - γκέτο που φτιάξανε ενάντια στους μη οργανωμένους στο ΚΚΕ εργαζόμενους του σταθμού.

Οι προϊστάμενοι -χρόνια τώρα- μας προσβάλανε και μας αποκαλούσανε στα μουλωχτά τεμπέλήδες, τη στιγμή που αυτοί έπιναν ολημερίς καφέδες και χασκογελάγανε στα γραφεία τους, κι εμείς ιδρώναμε και μας έτρωγε το άγχος και οι δρόμοι. Οι ίδιοι βάλανε μέλη του ΚΚΕ, δημοσιογράφους κυρίως, ανθρώπους που τρώγαμε μαζί το καθημερινό βάσανο του μεροκάματου, να μας κάνουνε το χωροφύλακα και να ακούνε τι λέμε. Το αντάλλαγμα ήταν να τους κρατήσουνε στη δουλειά, στόχος να μας διχάσουνε σε κομματικούς και μη κομματικούς και έτσι να κάνουνε τη δουλειά τους.

Μας απολύανε και γελάγανε, λέγοντας την ψευτιά ότι οι αντιδράσεις μας για τις απολύσεις ήταν μέρος «επίθεσης στο ΚΚΕ», πράγμα που ποτέ δεν κάναμε και δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε (άσχετα από πολιτικές απόψεις). Κάνανε χυδαίες επιθέσεις προσωπικά σε συναδέλφους, απειλούσανε έμμεσα ή άμεσα, δείχνανε και δείχνουνε μια απανθρωπιά απέναντί μας που είναι σε πλήρη αντίθεση με αυτά που λένε συνέχεια στη θεωρία.

Μας μιλάγανε για δικαιοσύνη και εργατικά δικαιώματα, και είδαμε τη χειρότερη αδικία και εκδικητικότητα, γιατί ζητήσαμε να μη χάσουμε τη δουλειά μας, και αυτοί δεν μας εξηγούσανε καν αντρίκεια και καθαρά γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε και γιατί δεν ίσχυε κανένα κοινωνικό κριτήριο στις απολύσεις μας, παρά μόνο κομματικό. Και δε μας εξηγήσανε ποτέ γιατί ΠΟΤΕ δε μας υπολογίσανε, γιατί περνιούνται για «ανώτεροι» από μας και μας περιφρονούνε επειδή δεν ξέρουμε τσιτάτα σαν κι αυτούς, οι ίδιοι που ορκίζονται στα λόγια στο όνομα του εργαζόμενου και του λαού.

Δε σεβαστήκανε ούτε εργαζόμενους που είχανε άνεργες γυναίκες και παιδιά στην κούνια. Μέχρι στιγμής, δεν έχει απολυθεί ούτε ένα κομματικό μέλος (έχουνε παραιτηθεί δύο). Είμαστε εργαζόμενοι με αξιοπρέπεια και δε ζητάμε να είχανε απολυθεί άλλοι στη θέση μας. Άλλωστε, οι περισσότεροι βάλαμε το κεφάλι μας στο ντορβά με τη θέλησή μας, αντιδράσαμε ανοιχτά, αν και ξέραμε ότι μας περίμενε η ανεργία. Δε μας ένοιαξε, αν και γνωρίζαμε ότι θα περάσουμε δύσκολα, γιατί δεν αντέχαμε αυτό το κλίμα της τρομοκρατίας, του γκέτο, της σπιουνιάς, που είχε φτιάξει η εργοδοσία μαζί με τους προϊστάμενους.

Αν μέναμε στη δουλειά, θα μέναμε με το κεφάλι ψηλά και όχι σα δούλοι, όπως μας αντιμετώπιζε για χρόνια η εργοδοσία του 902 με ατάκες όπως «αυτοί τρώνε τα λεφτά του ΚΚΕ», «συνδικαλισμοί στο ΚΚΕ δεν περνάνε» κλπ. Εμείς ξέραμε πάντα ότι αριστερός είναι αυτός που σέβεται όσους βγάζουνε με κόπο το ψωμί τους, τους εργαζόμενους και το λαό, αγαπάει την αλήθεια, είναι ντόμπρος, δίκαιος, δε σηκώνει τη βρωμιά, τη ρουφιανιά, την υπουλοσύνη, δεν κοιτάει να τη γλιτώσει αυτός και να πονέσουν ή να πεινάσουν άλλοι.

Δυστυχώς με σας κύριοι της εργοδοσίας εκεί μέσα, είδαμε τα ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ. Ξαναλέμε: αν ήσαστε πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι, θα αγκαλιάζατε την Επιτροπή μας, θα μας ανοίγατε τα οικονομικά κιτάπια σας, θα εξηγούσατε το οικονομικό πρόβλημα του σταθμού, θα καθόμασταν μαζί να στύψουμε το κεφάλι μας να βρούμε την πιο δίκαιη για όλους λύση. Και μάλιστα -χωρίς αυτό να το απαιτούσαμε ποτέ, γιατί είμαστε περήφανοι άνθρωποι και συναδελφικοί- θα δίνατε μόνοι σας το καλό παράδειγμα, ξεκινώντας πρώτα από τους εαυτούς σας, από μέλη του ΚΚΕ-ΚΝΕ, φυσικά με κοινωνικά κριτήρια, για να δείξετε το διαφορετικό χαραχτήρα σας από έναν κλασσικό καπιταλιστή εργοδότη, από αυτούς που καταγγέλλετε καθημερινά στα λόγια.

Επειδή έχουμε δουλέψει κι αλλού, σας λέμε ότι τη δικιά σας συμπεριφορά δύσκολα τη συναντάς στην πιάτσα. Η εικόνα να πετάτε εργαζόμενους με παιδιά στο δρόμο, να έχετε κινητοποιήσει τη μισή ΚΝΕ της Αττικής για να μην «εισβάλλουνε οι προβοκάτορες απολυμένοι στον Περισσό» (δηλαδή εμείς) και την ίδια ώρα να διασκεδάζετε γελώντας στο γνωστό μικρό δωματιάκι δίπλα στους δημοσιογράφους, θα σας είναι στίγμα και λεκές για πολλά χρόνια.

Εμείς δε θα σταματήσουμε να ξεσκεπάζουμε το αντεργατικό όργιο που σκαρώσατε στον 902 (μέχρι να το σταματήσετε), την ίδια ώρα που φωνάζετε «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ» και κάνετε τους μεγάλους υπερασπιστές των εργαζομένων. Θα το αποκαλύψουμε σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε, όχι γιατί μας στερήσατε το ψωμί μας ή γιατί είχαμε κανένα προηγούμενο με το ΚΚΕ ή τον 902, αλλά γιατί μας συκοφαντήσατε, μας βάλατε απέναντι σας σαν δήθεν εχθρούς της εργατικής τάξης, προσπαθήσατε να μας ταπεινώσετε.

- ΝΑ ΠΑΓΩΣΟΥΝΕ ΤΩΡΑ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ 902

- ΟΧΙ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ

ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ του 902

Saturday, September 03, 2011

Επιστροφή στην πλατεία μέχρι την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης

Επιστροφή στην πλατεία μέχρι την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης
Είμαστε αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι να ανατρέψουμε τον κατοχικό δωσίλογο Τζέφρυ και την αλητεία του

Κάλεσμα μέσω διαδικτύου για συμμετοχή στην αυριανή διαδήλωση στην πλατεία Συντάγματος απευθύνουν οι «Αγανακτισμένοι» και αποφασισμένοι για όλα πολίτες.

Με σύνθημα «οι πλατείες είμαστε εμείς και είμαστε παντού», οι Αγανακτισμένοι όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε ολόκληρη την χώρα αναμένεται να επιστρέψουν στις πλατείες με στόχο όχι να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα αυτή την φορά αλλά να αγωνιστούνε μέχρι την τελική νίκη.

Η αυριανή συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Συντάγματος, στις 7 το απόγευμα. Στο πλευρό των Αγανακτισμένων αναμένεται να βρεθούν και πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι.