Εγκρίθηκε από την Εργατικη Λιγκα Ολλανδιας 29-12-2020
1.Μετά από σχεδόν ένα χρόνο εγκλεισμων που επιβλήθηκαν από τις άρχουσες τάξεις της Δύσης, γίνεται όλο και πιο σαφές σε πολλούς εργαζόμενους ότι τα ψέματα που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν βάναυσα ολοκληρωτικά μέτρα θα συνεχιστούν καθ ' όλη τη διάρκεια του 2021. Δεν είναι πλέον αξιόπιστο, αν υπήρξε ποτέ, ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει μια θανατηφόρα πανούκλα που απειλεί την ανθρωπότητα. Δεν είχε να κάνει ποτέ με ιό. Αντίθετα, ο "Covid-19" είναι μέρος ενός εμφυλίου πολέμου που ξεκίνησε από το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο εναντίον των εργαζομένων και των καταπιεσμένων ανθρώπων.
2. Αυτή η επίθεση, η οποία μπορεί κάλλιστα να σχεδιάστηκε και να προμελετήθηκε, αποσκοπεί κυρίως στη μείωση του κόστους της εργατικής δύναμης. Δηλαδή, είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για την αύξηση των αποδόσεων κεφαλαίου των μεγαλύτερων ιδιωτικών εταιρειών εις βάρος της εργατικής τάξης. Αυτό πραγματοποιείται μέσω μαζικών περικοπών θέσεων εργασίας και σκόπιμης διακοπής λειτουργίας ολόκληρων τομέων των καπιταλιστικών οικονομιών. Ενώ οι φορείς εκμετάλλευσης του μικρού και μεσαίου κεφαλαίου επηρεάζονται επίσης δραματικά ή τίθενται εκτός λειτουργίας, πρόκειται για άλλη μια θρασύτατη επίθεση κατά των εργαζομένων που απασχολούνται σε αυτούς τους κλάδους.
3. Η τεράστια αύξηση της ανεργίας χρησιμοποιείται για να τρομάξει και να φοβήσει τους εργαζόμενους που εξακολουθούν να απασχολούνται για να παίξουν μαζί με την ψευδή αφήγηση του κορωνοϊού. Η ανεργία που αποδίδεται εσφαλμένα στον «Covid-19» απομακρύνει την προσοχή από τους πραγματικούς ενόχους – τη συμπαιγνία μεταξύ του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών και κυβερνήσεων που τους υπηρετούν. Η δημιουργία φτώχειας μέσω του σκόπιμου κλεισίματος ολόκληρων τμημάτων των κερδοσκοπικών οικονομιών χρησιμοποιείται για να αποτρέψει τους υπόλοιπους εργαζόμενους από το να απαιτήσουν αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες – οι οποίοι ήταν υπό πολιορκία τα τελευταία 30 χρόνια μέσω της «κανονικής» λειτουργίας του καπιταλισμού σε κάθε περίπτωση.
4. Η άνευ προηγουμένου επίθεση στις θέσεις εργασίας, τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων με το πρόσχημα μιας «πανδημίας» απαιτεί την εικονική εξάλειψη των στοιχειωδών και βασικών αστικο δημοκρατικών δικαιωμάτων του γενικου πλυθησμου. Η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία του συναρθροισης, η ελεύθερη κυκλοφορία καθώς και τα γραπτά και άγραφα συνταγματικά δικαιώματα έχουν σε πολλές περιπτώσεις αγνοηθεί ή καταργηθεί. Σε ορισμένες πολιτείες, ολόκληρα κοινοβούλια και εκλογές ανεστάλησαν. Το δικαίωμα πρόσκλησης φίλων ή/και οικογένειας στο σπίτι σας υπόκειται πλέον σε κυβερνητική έγκριση. Το δικαίωμα να πάτε σε μια παμπ / ταβέρνα, σε ένα εστιατόριο ή σε μια εκκλησία συχνά απαγορεύεται ή επίσης υπόκειται σε μια υπαγόρευση. Τα lockdowns (εγκλεισμοι) και άλλοι περιορισμοί επιβάλλονται από το καπιταλιστικό κράτος – είτε από την αστυνομία είτε από τον στρατό, ή και τα δύο. Αυτή είναι μια νέα και ιδιαίτερη μορφή φασισμού.
5. Ακόμη και αν αρθούν ή ανασταλουν προσωρινά τα μέτρα αποκλεισμού, τα ιμπεριαλιστικά κράτη μπορούν να τα εφαρμόσουν εκ νέου ανά πάσα στιγμή. Η παρακολούθηση και ο εντοπισμός, καθώς και μια λιτανεία διαρκώς μεταβαλλόμενων και παράλογων κανόνων επιβάλλονται σε όλους εκτός από την πλούσια ελίτ, καταστρέφοντας κάθε αίσθηση πολιτικών ελευθεριών. Οι επιστημονικά αβάσιμοι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης και μάσκας προσώπου εφαρμόζονται και χρησιμοποιούνται ως άλλη απειλή κατά των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι απειλούνται επίσης με εμβόλιο «Covid», διαβατήρια «Covid» και κλείσιμο εθνικών και κρατικών συνόρων που δεν έχουν καμία ιατρική ή επιστημονική αιτιολόγηση.
6. Ο κύριος πολιτικός λόγος για τα lockdowns (εγκλεισμους), την κοινωνική αποστασιοποίηση, το κλείσιμο των χώρων, τις οδηγίες για την «υγεία», την πρόληψη της σωματικής και κοινωνικής ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, την πρόληψη συναθροίσεων οποιουδήποτε είδους κ.λπ., είναι για να αποτρέψει τους εργαζόμενους από το να αντισταθούν στην τυραννική επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου. Η επιβολή δρακόντειων επιταγών που υποστηρίζονται από ψευδοεπιστήμη έχει απομακρύνει ορισμένα πολιτικά κινήματα και κινήματα διαμαρτυρίας που παρείχαν κάποιο επίπεδο συστημικής πρόκλησης από τους δρόμους σχεδόν εξ ολοκλήρου, π.χ. το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα lockdowns και άλλοι περιορισμοί «υγείας» έχουν κριθεί παράνομοι και αντισυνταγματικοί ακόμη και από δικαστές που ερμηνεύουν το αστικό δίκαιο. Τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα των εργαζομένων δεν μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά εάν εμποδιστούν να συγκεντρωθούν από το καπιταλιστικό κράτος – αναμφισβήτητα μία από τις ρητές προθέσεις της κυβερνώσας ελίτ. Οι καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις θέλουν οι εργαζόμενοι να συνηθίσουν να μην απολαμβάνουν πλέον τα θραύσματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων που απολάμβαναν στις στον 20αιωνα..
7. Η συνδικαλιστικη γραφειοκρατεια – σε μεγάλο βαθμό υπερπληρωμενοι αξιωματούχοι – πρόδωσε τους εργαζόμενους σε κλίμακα που δεν έχει προηγούμενο. Δεν γνωρίζουμε κανέναν αξιωματούχο της Ένωσης που να έχει αντιταχθεί σε καπιταλιστές πολιτικούς ή σε οποιοδήποτε μέρος των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης σχετικά με τον παραλογισμό των αποκλεισμών. Στην πραγματικότητα, οι αξιωματούχοι της Ένωσης υπήρξαν οι πιο ένθερμοι εκτελεστές της ιδεολογίας και των φυσικών επιταγών του καπιταλιστικού κράτους. Αυτοί, πάνω απ 'όλα, γνωρίζουν ότι ο καπιταλισμός σε κρίση σήμερα απαιτεί εξαιρετικά κατασταλτικά μέτρα όπως τα lockdowns - και έτσι είναι περισσότερο από ευτυχείς να τα επιβάλουν. Εξαιτίας αυτού, τα μέλη της Ένωσης είναι διχασμένα: ορισμένα μέλη της Ένωσης ακολουθούν την υπερσυντηρητική ηγεσία, ενώ άλλα είναι δυσαρεστημένοι ή/και μπερδεμένοι ως προς τους γιατί η ηγεσία τους στην Ένωση είναι ανοιχτά στο πλευρό των αρχών.
8. Σχεδόν όλα τα φαινομενικά «σοσιαλιστικά» κόμματα έχουν πραγματοποιήσει μια προδοσία των εργαζομένων για τον Covid, η οποία αναμφισβήτητα ξεπερνά εκείνη της 4ης Αυγούστου 1914. Εκείνη την εποχή, τα σοσιαλιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο – εκτός από τους Μπολσεβίκους – στήριξαν αυτόματα τη «δική τους» άρχουσα τάξη καθώς ηγούνταν της κατηγορίας στη σφαγή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα, σχεδόν όλα τα λεγόμενα αριστερά κόμματα σχεδόν ομόφωνα έχουν προσχωρήσει με ενθουσιασμό με "δικές τους" καπιταλιστικές κυβερνήσεις και το σύνολο του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, για να βοηθήσουν την οδήγηση των εργαζομένων στη σκόνη μέσω βάναυσων αποκλεισμών και μαζικής ανεργίας. Αποδέχονται την αστική ιδεολογία των αποκλεισμών, της κοινωνικής αποστασιοποίησης, των μάσκας προσώπου και των αναγκαστικών εμβολίων χωρίς αμφιβολία και ενεργούν ως βοηθοί της αστυνομίας κάνοντας ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν τους εργαζόμενους από το να αμφισβητήσουν τα μέτρα καταστολής. Το «lockdown αριστερά» ενώνεται με τους αξιωματούχους της Ένωσης για να εξυπηρετήσει ανοιχτά το δισεκατομμυριούχο κεφάλαιο.
9. Η προδοσία των εργαζομένων από τους αξιωματούχους της Ένωσης και η lockdown (εγλεισμικοι) αριστερά είναι κάτι περισσότερο από αντιστοιχία με τις συντηρητικές και εθνικιστικές πολιτικές ηγεσίες των παραμορφωμένων κρατών των εργαζομένων. Τα εν μέρει «κομμουνιστικά» και «εργατικά» κόμματα που έχουν σφετερίσει την πολιτική εξουσία από το προλεταριάτο στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ), τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας (ΛΔΚ), τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ (SRV), τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος (LPDR) και τη Δημοκρατία της Κούβας (RoC) δεν δίστασαν να βοηθήσουν τον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ/ΕΕ (Ευρωπαϊκή Ένωση) να εφαρμόσει σχεδόν παγκόσμια lockdowns-εγκλεισμοι. Δεν έχουν ζητήσει συγγνώμη για την πολιτική βοήθεια στον ίδιο ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και της ΕΕ, ο οποίος επιδιώκει να τους ανατρέψει και να τους καταστρέψει, σε ένα κλασικό παράδειγμα προδοσίας της "ειρηνικής συνύπαρξης" και του "σοσιαλισμού σε μια μονη χώρα". Αυτοί οι διαστρεβλωτές και οι αινιγματισμοί του μαρξισμού δεν έχουν καν ανοιγοκλείνει τα μάτια τους βοηθώντας τις άρχουσες τάξεις της Δύσης να εφαρμόσουν μια άγρια επίθεση στους "δικους" τους εργάτες. Αν και δεν έχουν επιβάλει πλήρως την ίδια επίθεση στο προλεταριάτο στο εσωτερικό, έχουν παίξει μέχρι μια επιστημονική και ιατρική φαντασία για να εξαπατήσουν και να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους εντός των συνόρων τους.
10. Με λίγες εξαιρέσεις (π.χ. Λευκορωσία), οι κυβερνήσεις των μη ιμπεριαλιστικών κρατών έχουν επίσης προδώσει τους δικούς τους εργαζόμενους συμμαχώντας απευθείας με τον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ/ΕΕ στο ψεύτικο αφήγημα του κορωνοϊού. Οι κυβερνήσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν έχουν αντιμετωπίσει lockdowns, μάσκες προσώπου, ακόμη και εμβόλια με τον ίδιο τρόπο που ο ιμπεριαλισμός ΗΠΑ/ΕΕ έχει στροβιλίσει την εξαπάτηση. Ενώ λειτουργούν σε διαφορετική πολιτική βάση από τα παραμορφωμένα κράτη των εργαζομένων, οι πολιτικές ηγεσίες της Ρωσίας και του Ιράν έχουν διαδραματίσει έναν ρόλο εξίσου ύπουλο με αυτόν των υποτιθέμενων "μαρξιστών-λενινιστικών" διοικήσεων των πέντε εναπομεινάντων παραμορφωμένων κρατών εργαζομένων.
11. Η προσπάθεια της κυβέρνησης των παραμορφωμένων εργατικών κρατών και των μη ιμπεριαλιστικών κρατών να κατευνάσουν και να κατευνάσουν τον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ/ΕΕ διακηρύσσοντας και εφαρμόζοντας τα ίδια ψέματα για τον κορωνοϊό έχει αυξήσει, όχι μειώσει, τον ακραίο κίνδυνο να ξεκινήσει ιμπεριαλιστικός πόλεμος εναντίον τους. Ο ιμπεριαλισμός δεν θα επιτύχει μόνιμες συμφωνίες ή μόνιμες συμφωνίες με οποιοδήποτε κράτος και θα συνεχίσει να επιδιώκει να καταστρέψει μη ιμπεριαλιστικά κράτη μέχρι και αν δεν ανατραπεί από τους εργάτες του κόσμου. Ενώ μπορεί να υπάρχουν κάποιες μικρές διαφωνίες μεταξύ των κυβερνώντος τάξεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, εξακολουθούν να επιδιώκουν «αλλαγή καθεστώτος» στη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, τη Συρία, τη Βενεζουέλα κ.λπ.– και είναι έτοιμες να διακινδυνεύσουν τον παγκόσμιο πόλεμο για να το πράξουν.
12. Η «εκλογή» του Τζο Μπάιντεν/Καμάλα Χάρις και των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ – μέσω μνημειώδους απάτης – έχει επίσης αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο έναρξης ιμπεριαλιστικού πολέμου από το Πεντάγωνο. Αυτό μπορεί να είναι μια συνέχεια του πολέμου αλλαγής καθεστώτος κατά της Συρίας, ή ένας νέος πόλεμος αλλαγής καθεστώτος εναντίον ενός μικρότερου μη ιμπεριαλιστικού κράτους, ή θα μπορούσε να είναι μια παγκόσμια αντιπαράθεση με τη Ρωσία ή / και την Κίνα. Φιλελεύθεροι πυλώνες του ιμπεριαλισμού, όπως οι βασικοί ηγέτες και διοργανωτές του lockdown αριστερά, οι Black Lives Matter, Antifa και οι αξιωματούχοι της συντηρητικής γραφειοκρατίας της Ένωσης είναι εξαιρετικά πιθανό να υπερασπιστούν την υποκίνηση και τη δίωξη αυτών των πολέμων για λογαριασμό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενώ ισχυρίζονται ότι είναι «προοδευτικοί» και «αριστεροί».
13. Η ανοχή στην ιδεολογία μιας «πανδημίας», ή μάσκας προσώπου, ή κοινωνικής αποστασιοποίησης, ή παρακολούθησης και ιχνηλάτησης, αναγκαστικών εμβολίων ή οποιουδήποτε περιορισμού covid, είναι η απόλυτη προδοσία της εργατικής τάξης. Το να προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι άλλοι εργαζόμενοι "ακολουθούν τους κανόνες" είναι να βοηθήσουμε το δισεκατομμυριούχο κεφάλαιο να διατηρήσει τη θανατηφόρα λαβή του στους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους εργαζόμενους του κόσμου. Για τους υποτιθέμενους σοσιαλιστές να συνθηκολογήσουν με οποιονδήποτε τρόπο στην φανταστική αφήγηση του Covid είναι μια ανοιχτή και αμετάκλητη ρήξη με τα βασικά δόγματα του μαρξισμού. Κανένας σοσιαλιστής δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι αριστερός με οποιαδήποτε έννοια, ενώ κάνει την προσφορά των ιμπεριαλιστικών άρχοντες, των πολιτικών τους και των εταιρικών μέσων ενημέρωσης.
14. Ως εκ τούτου, η θέση του αντι-αποκλεισμού έναντι του υπέρ του αποκλεισμού είναι η ταξική γραμμή μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου. Επιπλέον, δεδομένων των άθλιων συνθηκών του παγκόσμιου καπιταλισμού, το κίνημα κατά του αποκλεισμού μπορεί να χαρακτηριστεί αντιφασιστικό, ενώ η θέση υπέρ του αποκλεισμού μπορεί να χαρακτηριστεί ως φιλοφασιστική. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από την εμφάνιση του κινήματος κατά του αποκλεισμού που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από τους «δεξιούς» και τους «συνωμοσιολόγους», ενώ οι παράλογοι φανατικοί υπέρ του lockdown αποτελούνται κυρίως από «αριστερά» και φιλελεύθερα στοιχεία. Στην πραγματικότητα, οι φανατικοί υπέρ του αποκλεισμού δεν είναι σε καμία περίπτωση αριστεροί ή προοδευτικοί. Απλά βρέθηκαν σε θέση να είναι πιο δεξιοί από τη "δεξιά" λόγω του φιλελευθερισμού που κινείται πολιτικά προς τα δεξιά τα τελευταία 20 χρόνια.
15. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μαρξιστές έχουν την προοπτική να χτίζουν το κίνημα κατά του αποκλεισμού όσο το δυνατόν βαθύτερα και ευρύτερα. Παρά τα φαινόμενα, η εμπροσθοφυλακή της επαναστατικής εργατικής τάξης περιορίζεται επί του παρόντος σε εκείνες τις δυνάμεις που είναι έτοιμες να πάνε σε μεγάλο κίνδυνο για να αψηφήσουν δημόσια το σύνολο της ιδεολογίας και της πολιτικής του φασισμού του αποκλεισμού. Αυτό συμβαίνει ακόμη και παρά το γεγονός ότι μεγάλα τμήματα λαμβάνουν πολιτικά λανθασμένες έννοιες όπως ο εθνικισμός, ο πνευματισμός, ο "παγκοσμισμός" και ο "αντικοινωνισμός/ αντικομμουνισμός". Παρά την επικράτηση αυτών και παρόμοιων ιδεών, η πολιτική κατεύθυνση του κινήματος κατά του αποκλεισμού αντιμετωπίζει άμεσα και δυναμικά την πολιτική και ιδεολογική παρακμή του καπιταλισμού καθώς βυθίζεται στον φασισμό του αποκλεισμού.
16. Ως εκ τούτου, η Ένωση Εργαζομένων προτρέπει την οικοδόμηση του κινήματος κατά του αποκλεισμού ως ενωμένο μέτωπο. Δηλαδή, συμβουλεύουμε τους εργαζόμενους να συνδράμουν ενεργά και να συμμετέχουν σε όλες τις συνεδριάσεις, τις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις του κινήματος κατά του αποκλεισμού δίπλα σε όλους εκείνους που αντιτίθενται στα lockdowns, τις αναγκαστικές μάσκες προσώπου, τα καταναγκαστικά εμβόλια, τους παράλογους περιορισμούς, το οικονομικό κλείσιμο, το κλείσιμο των συνόρων, την κρατική επιτήρηση και ούτω καθεξής. Σε αυτό το ενωμένο μέτωπο, όλες οι πολιτικές και ημιπολιτικές οργανώσεις και κόμματα θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να διανέμουν το υλικό τους και να κερδίζουν άλλους με την άποψη και την προοπτική τους. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση οι σοσιαλιστές ή οποιαδήποτε άλλη τάση δεν πρέπει να υποτάσσουν την πολιτική τους σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα εντός του μπλοκ. Το ενωμένο μέτωπο οικοδομείται για την επίτευξη κοινών στόχων, όχι για την πολιτική προοπτική των συστατικών ομάδων ή των ατόμων.
17. Ταυτόχρονα, οι μαρξιστές του κινήματος κατά του αποκλεισμού έχουν ως αποστολή να αναζητήσουν και να κερδίσουν τα πιο ταξικά στοιχεία του σοσιαλισμού. Αυτό είναι δύσκολο και πρέπει να γίνει διακριτικά, δεδομένου του ατυχούς γεγονότος ότι πολλοί εργαζόμενοι συγχέουν τον σοσιαλισμό με τον σταλινισμό και/ή συγχέουν την παγκοσμιοποίηση με τον σοσιαλισμό. Τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και ούτω καθεξής, είναι πολυεθνικοί καπιταλιστικές θεσμοί και δεν έχουν ούτε ένα iota περιεχομένου υπέρ της εργατικής τάξης. Οι σταλινικές πολιτικές συσκευές των παραμορφωμένων κρατών των εργαζομένων – κυρίως της ΛΔΚ – στρεβλώνουν τον σοσιαλισμό πέρα από την αναγνώριση, ακόμη και αν υπερασπίζονται εν μέρει τις σοσιαλιστικές οικονομίες τους στο εσωτερικό. Είναι ζωτικής σημασίας να εντυπωσιάσουμε τους υποστηρικτές του κατά του αποκλεισμού ότι ο σοσιαλισμός δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πολιτική καταστολή (α λα σταλινισμός), αλλά στην πραγματικότητα σημαίνει την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την τυραννία.
18. Κανένα ενωμένο μέτωπο δεν είναι μόνιμο και οι σοσιαλιστές δεν πρέπει να θεωρούν ούτε το κίνημα κατά του αποκλεισμού μόνιμο. Σε κάθε στάδιο, οι μαρξιστές πρέπει να αξιολογούν και να αξιολογούν την πολιτική κατεύθυνση και τα πολιτικά επιτεύγματά της. Εάν, ανά πάσα στιγμή, το κίνημα κατά του αποκλεισμού υιοθετήσει ριζικά αντι-εργατικές θέσεις (απροβλητία ρατσισμού, απροβλητίες αντιευαυαξιστικών απόψεων, απροβληματικές αντι-κινεζικές ή αντισοσιαλιστικές θέσεις), τότε οι σοσιαλιστές θα πρέπει να αναθέσουν και να αποφασίσουν εάν θα καταπολεμήσουν την ανάπτυξη τέτοιων απόψεων εντός του κινήματος ή θα εγκαταλείψουν εντελώς το κίνημα.
19. Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν σημαντικοί δείκτες για την ανάπτυξη του κινήματος κατά του αποκλεισμού προς την κατεύθυνση της εργατικής τάξης. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες προέρχονται από ποικίλα πολιτικά υπόβαθρα και υποκινούνται από αντιπολεμικά και ειρηνευτικά ζητήματα, πολιτικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, ζητήματα ελευθερίας ιατρικών επιλογών, για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων του κοινού δικαίου, για την ελεύθερη κυκλοφορία και ούτω καθεξής. Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα το κίνημα κατά του αποκλεισμού να χωρίζεται σε κάποιο στάδιο σε αριστερές και δεξιές (ή περισσότερες από δύο) πτέρυγες υπό τον αντίκτυπο των πολιτικών εξελίξεων ή μέσω καταστολής από το καπιταλιστικό κράτος. Εάν συμβεί αυτό, και πάλι οι σοσιαλιστές θα πρέπει να αξιολογήσουν τους πολιτικούς λόγους μιας τέτοιας διάσπασης και να προχωρήσουν από εκεί.
20. Για τους εργαζόμενους, δεν θα υπάρξει μόνιμη διαφυγή από τα lockdowns, ή "Η Μεγάλη Επαναφορά" ή "Η Νέα Κανονικότητα" χωρίς την ανατροπή του καπιταλισμού στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, σε συνδυασμό με τις προλεταριακές πολιτικές επαναστάσεις στα παραμορφωμένα κράτη των εργαζομένων. Τουλάχιστον, αυτό θα απαιτήσει τη δημιουργία δημοκρατικών συμβουλίων εργαζομένων. Μετά από ένα χρόνο επιθεσεων από έναν φθίνοντα και συνεπώς άνοσο και επικίνδυνο καπιταλισμό, υπάρχει μια τρομερή ανάγκη για μια επίθεση της εργατικής τάξης. Ένα ζωτικής σημασίας καθήκον για την παροχή ηγεσίας της εργατικής τάξης τώρα και για την επόμενη περίοδο είναι η σφυρηλατηση των διεθνώς συνδεδεμένων λενινιστικών εμπροσθοφυλακών κομμάτων, που ορκίστηκαν να υποστηρίζουν τη Διαρκή Επανάσταση.
Για να βοηθήσει στη δημιουργία μιας γέφυρας προς τα συμβούλια των εργαζομένων, η Ένωση Εργαζομένων θα συνεχίσει να διαδίδει τρία αιτήματα:
i) Εξάωρη εργάσιμη ημέρα
ii) (ii) Δημόσια ιδιοκτησία ενέργειας, υποδομών, τραπεζών
iii) (iii) κυβέρνησης εργαζομένων.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
www.redfireonline.com
Ε: workersleague@redfireonline.com
No comments:
Post a Comment