Πανδημια και Νεολαια

ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε συζήτηση που έκανα πρόσφατα με φίλη ψυχολόγο. Μου ανέφερε συγκεκριμένα ότι τους τελευταίους 14 μήνες είχε 1842 συνεδρίες με 50 ευρώ κατά μέσο όρο η κάθε μία, χρήματα χωρίς απόδειξη τα περισσότερα, και πως αυτό έχει βελτιώσει υπέρμετρα τα οικονομικά της. Οι περισσότεροι πελάτες που έχει (κοντά στο 50%) είναι νέα παιδιά, κάτω των 18 ετών, ενώ κάποια από αυτά είναι ακόμα και μαθητές πρώτης γυμνασίου. Η πίεση που αισθάνονται από την κλεισούρα της απόλυτης καραντίνας και η ολοκληρωτική παύση των κοινωνικών σχέσεων που είχαν με συνομήλικούς τους στο σχολείο, έχει προκαλέσει στα ελληνόπουλα υπέρμετρο στρες και άγχος, με προφανή αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Η ψυχολόγος μου ανέφερε ακόμα και πολύ μικρά παιδιά που είχαν αυτοκτονικούς ιδεασμούς, και πως δύο περιπτώσεις αναγκάστηκε να τις στείλει σε εξειδικευμένο παιδοψυχίατρο όπου συντονισμένα κατέληξαν να δώσουν στα παιδιά αγχολυτικά και ψυχοφάρμακα ώστε να τα ανακουφίσουν από τις αυτοκτονικές εμμονικές σκέψεις και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που τα βασάνιζε. 

Μεγάλη θλίψη με έπιασε καθώς άκουγα την φίλη ψυχολόγο να μου εξιστορεί αυτές τις περιπτώσεις. Κατάλαβα πόσο τραγικά έχει πληγεί η νεολαία μας από την κατάσταση της συνεχόμενης και απόλυτης καραντίνας. Δύο σχολικές χρονιές έχουν χαθεί, και το Υπουργείο Παιδείας έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε Υπουργείο Τηλεκπαίδευσης και Παιδικής Μοναξιάς. Σκεφτείτε τα λυκειόπαιδα που πέρσι ήταν στην δευτέρα λυκείου, και φέτος στην τρίτη! Τι φρίκη για τα πιο καθοριστικά χρόνια της εφηβείας σου, εκεί που καθορίζεσαι ως κοινωνικό ον και δημιουργείς σχέσεις με παντοτινούς φίλους, ενώ συμβαίνουν και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα με το άλλο φύλο, τι οδύνη που θα είναι να διανύεις αυτή την τόσο καθοριστική περίοδο της ζωή σου, φυλακισμένος σε ένα διαμέρισμα λόγω του λοκντάουν! 

Η πολιτεία που βρίσκεται σε όλη αυτή την υπέρμετρη πίεση που δέχεται η νεολαία μας, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεσή τους και τα φοβικά σύνδρομα που θα αναπτυχθούν στο μέλλον; Πόσο έχει σταθεί δίπλα στα παιδιά; Έχει αφουγκραστεί τα προβλήματά τους; Η αρωγή που έχει δοθεί είναι επαρκής; Αμφιβάλλω ειλικρινά. Ούτε καν ακούμε για το συγκεκριμένο πρόβλημα από τις διάφορες «επιτροπές ειδικών» ή Ψυχιατρικές Ενώσεις. Είναι τεράστιες οι ευθύνες που έχουμε εμείς η «παλαιά γενιά» για τις ψυχολογικές ζημιές στη νεολαία μας, και ας προσπαθούμε να κρύψουμε το κεφάλι μας στην άμμο. 

➖➖➖

https://conserva.gr/pandimia-kai-neolaia-5-4/