Τιποτα Δεν Εχει Κριθει

Τίποτα Δεν Εχει Κριθει

Τσιπροκούληδες, τσοντοκάναλα και κιτρινοφυλλάδες, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν ότι το αποτέλεσμα των εκλογών έχει κριθεί και ο Μπιντέν (στην πραγματικότητα η Κρεμάλα) θα είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Πέραν της προφανούς προπαγάνδας αλλά και των εξίσου προφανών ευσεβών πόθων, οι δηλώσεις και τα γραφόμενά τους δείχνουν και μία ουσιώδη έλλειψη κατανόησης τόσο της ιστορικής περιόδου που διανύουμε γενικά, όσο και της κατάστασης στις ΗΠΑ ειδικότερα. Το γεγονός είναι ότι το επίσημο αφήγημα δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα.

Σε έξι πολιτείες (Νεβάδα, Αριζόνα, Ουισκόνσιν, Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια και Τζώρτζια) έχει ήδη ξεκινήσει η αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων δια της δικαστικής οδού. Θεωρώ πολύ πιθανό το ίδιο να γίνει σε τουλάχιστον μία ακόμη (Βιρτζίνια) στην οποία επίσης φαίνεται να έχει γίνει νοθεία. Πρέπει να θεωρούμε πιθανό να αμφισβητηθεί το αποτέλεσμα και από την πλευρά της Κρεμάλας, στις πολιτείες που ελέγχονταν από ρεπουμπλικάνους και έβγαλαν αποτελέσματα υπέρ του. Το τι θα βγάλουν τα δικαστήρια κανείς δε μπορεί να το προβλέψει, γιατί βέβαια οι δικαστές δεν αποφασίζουν κατά συνείδηση μόνον... Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότερες υποθέσεις θα καταλήξουν στο ανώτατο δικαστήριο. Εκεί η σύνθεση είναι 3-3-3: Τρεις δικαστές διορισμένοι από τον Τραμπ, τρείς από τους Μπους (πατέρα και γιο) και τρεις από Ομπάμα-Κλίντον. Πολοί σπεύδουν να πουν ότι ο Τραμπ ελέγχει το ανώτατο δικαστήριο με 6-3, τσουβαλιάζοντας τους διορισμένους από τον Τραμπ με τους διορισμένους από τους Μπους, ξεχνώντας ότι βασικά στελέχη των κυβερνήσεων Μπους υποστηρίζουν σήμερα τους φυσικούς τους συμμάχους, Μπιντέν/Κρεμάλα. Θα μπορούσε κανείς να προβάλει άλλο διαχωρισμό: 6 δικαστές διορισμένοι από νεοταξίτες έναντι 3 διορισμένων από τον Τράμπ - ένας τέτοιος διαχωρισμός θα προδίκαζε απόφαση υπέρ των Μπιντέν/Κρεμάλας, σε αντίθεση με τον προηγούμενο. Στην πραγματικότητα θεωρώ ότι κανενός δικαστή η ψήφος δεν είναι δεδομένη. Τα συμφέροντα είναι τεράστια, τα λεφτά πολλά και οι πιέσεις θα είναι αφόρητες. Εννοείται ότι αν Οι Μπιντέν/Κρεμάλα ανακηρυχθούν πρόεδροι έστω και για μια μέρα θα αλλάξουν τη σύνθεση του ανώτατου δικαστηρίου δια της μεθόδου "κουτσοί, στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα".

Ένας άλλος παράγοντας που δεν έχω δει να συζητιέται είναι ότι ενώ το "κολλέγιο των εκλεκτόρων" προβλέπεται από το σύνταγμα, δεν ισχύει το ίδιο για τον τρόπο που αυτοί καθορίζονται. Σύμφωνα με το σύνταγμα, τους καθορίζει ο κυβερνήτης. Η υποχρέωση του κυβερνήτη να τους καθορίσει με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα (είτε με πλειοψηφικο - σε όλες σχεδόν τις πολιτείες - είτε ανά εκλογική περιφέρεια στη Νεμπράσκα και το Μέην) προκύπτει από πολιτειακούς νόμους που βέβαια αλλάζουν πολύ πιο εύκολα. Σε συνθήκες ανωμαλίας σαν αυτές που διανύουν οι Ηνωμένες Μπανανίες Αμερικής, δε μπορεί κανείς να αποκλείσει έκτακτη συνεδρίαση των τοπικών κυνοβουλίων όπου αυτά ελέγχονται από το νεοφασιστικό μηχανισμό που εκπροσωπούν η Κρεμάλα και ο Μπιντέν, η οποία θα άλλαζε το νόμο και θα έδινε στον κυβερνήτη τη δυνατότητα, με κάποιο πρόσχημα, να διορίσει εκλέκτορες όπως θέλει (εννοείται ότι και αυτό θα πήγαινε στο ανώτατο δικαστήριο, που θα εκαλείτο να ελέγξει τη συνταγματικότητα/νομιμότητα της αλλαγής κυρίως στη βάση της χρονικής στιγμής).

Σε έναν ιδανικό κόσμο, όπου τα δικαστήρια θα δίκαζαν αποκλειστικά με βάση τις αρχές του δικαίου, με βάση τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί για τη νοθεία, θα ήταν υποχρεωμένα να ακυρώσουν τις εκλογές τουλάχιστον σε μία σειρά πολιτείες και να ζητήσουν επανάληψη τους, καθορίζοντας ένα μίνιμουμ κανόνων που θα διασφάλιζαν την ακεραιότητά τους (π.χ. θα απαγόρευαν να ψηφίσουν νεκροί, θα καθόριζαν ότι σε εκλογικά τμήματα που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι 120 ετών η καταμέτρηση ακυρώνεται, θα καθόριζαν ότι ψήφοι ατόμων που έχουν ψηφίσει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ σε διαφορετικές πολιτείες ακυρώνονται - τέτοια στοιχειώδη πράγματα - ά, και θα καθόριζαν ρητά ότι οι εκλογικοί αντιπρόσωποι των κομμάτων έχουν δικαίωμα να ελέγχουν την κάθε ψήφο και οι υπάλληλοι της καταμέτρησης δεν έχουν δικαίωμα να αρνηθούν να καταχωρίσουν ενστάσεις). Όπως εξήγησα παραπάνω, μακράν απέχω του να πιστεύω ότι ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο.

Ακόμη και όταν τα δικαστήρια, περιλαμβανομένου του ανωτάτου, αποφανθούν, δε νομίζω ότι το θέμα θα τελειώσει. Στην απλούστερη (και μάλλον απίθανη) περίπτωση, που συγκληθεί ένα κολλέγιο εκλεκτόρων του οποίου και οι δύο (βασικές) πλευρές αποδέχονται την εγκυρότητα, μένει το θέμα του πως θα ψηφίσουν οι εκλέκτορες. Το να ψηφίσουν εκλέκτορες που έχουν εκλεγεί με τη μία πλευρά τον πρόεδρο της άλλης, η να μην παρουσιαστούν με διάφορες δικαιολογίες ΔΕΝ θα είναι κάτι πρωτοφανές. Ισχύει και εδώ αυτό που έγραψα παραπάνω: Πολλά τα λεφτά, αφόρητες οι πιέσεις. Μην ξεχνάμε ότι στις τότε ΗΠΑ και σε πολύ ομαλότερες καταστάσεις, οι μυστικές υπηρεσίες έχουν δολοφονήσει τουλάχιστον έναν εν ενεργεία πρόεδρο και τουλάχιστον έναν υποψήφιο. Είναι απίθανο να "φάνε" και μερικούς εκλέκτορες; Είναι απίθανο να λυντσαριστούν κάποιοι από τους "αγανακτισμένους πολίτες, πριν ή μετά τη συνεδρίαση; Είναι απίθανο, ακόμη και αν δε γίνουν αυτά, να απειληθούν οι εκλέκτορες και μερικοί να ανακαλύψουν μία διπλωματική ασθένεια (προφανώς κοροϊδο-ίωση);

Για όσους θεωρούν ότι τα παραπάνω είναι παρατραβηγμένα, υπενθυμίζω ότι η Κλίνγκον έχει προειδοποιήσει, πολύ πριν τις εκλογές, το Μπιντέν να ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΥΧΟΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Προφανέστατα ΔΕΝ μιλούσε για την περίπτωση που θα κέρδιζε τις εκλογές - υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν απίθανο ακόμη και ο Μπιντέν να παραδεχτεί ότι έχασε και, ακόμη και αν το έκανε, θα ήταν το απλούστερο των πραγμάτων να μας πουν ότι το είπε αλλά δεν το εννοούσε (όπως μας λένε για την παραδοχή για τον "εκτενέστερο και περιεκτικότερο μηχανισμό εκλογικής νοθείας στην πολιτική ιστορία της Αμερικής": "Το είπε, αλλά δεν το εννοούσε, αρα κρίνουμε ότι δεν το είπε").

Αφού λοιπόν αποφασίσει ό,τι αποφασίσει και όπως αποφασίσει και αν αποφασίσει το ανώτατο δικαστήριο (ή τα ανώτατα δικαστήρια, αν βρεθούμε σε συνθήκες που υπάρχει μία σύνθεση που αναγνωρίζεται από τη μία πλευρά και μία άλλη σύνθεση που αναγνωρίζεται από την άλλη πλευρά), αφού, στη συνέχεια αποφασίσει ό,τι αποφασίσει και όπως αποφασίσει και αν αποφασίσει το κολλέγιο των εκλεκτόρων (ή τα κολλέγια των εκλεκτόρων, αν βρεθούμε σε συνθήκες που υπάρχει μία σύνθεση που αναγνωρίζεται από τη μία πλευρά και μία άλλη σύνθεση που αναγνωρίζεται από την άλλη πλευρά), φτάνουμε στο στάδιο της "ενθρόνισης" του νέου προέδρου. Υπό ομαλές συνθήκες, αυτό θα ήταν ένα τυπικό βήμα. Ενδέχεται όμως, στις πραγματικές συνθήκες που ζούμε, να υπάρχουν τότε δύο "εκλεγμένοι πρόεδροι". Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να επέμβει κάποια δύναμη που να κρίνει το αποτέλεσμα και αυτή η δύναμη πιθανότατα θα είναι ο στρατός. Παραδοξολογίες; Μην ξεχνάμε ότι οι δημοκρατικοί ήδη έχουν δηλώσει ότι σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει ο στρατός να απομακρύνει τον Τραμπ, ο επικεφαλής του ΓΕΕΘΑ έχει ήδη δηλώσει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δουλειά του στρατού και ο Τραμπ έχει ήδη προχωρήσει (μέσα στην τελευταία εβδομάδα) στην αντικατάσταση στελεχών όπως ο υπουργός άμυνας και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών. Κινήσεις που περνάνε στο ντούκου αλλά στην πραγματικότητα είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Εδώ βέβαια μπαίνει και ένα άλλο ζήτημα: Αν φτάσουμε σε τέτοια πολιτειακή ανωμαλία που να υπάρχουν δύο "εκλεγμένοι" πρόεδροι, ο στρατός θα είναι ενιαίος; Η ιστορία δίνει αρνητική απάντηση.

Δεν αποκλείεται καθόλου στις 20 Ιανουαρίου να αναλάβουν καθήκοντα δύο πρόεδροι, πιθανά σε διαφορετικές πολιτείες (ας μην ξεχνάμε και το δικό μας "εθνικό διχασμό" με την κυβέρνηση του βασιλιά στην Αθήνα και του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη). Ακόμη όμως και στην περίπτωση που ορκιστεί ένας μόνον πρόεδρος, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η αντίθετη πλευρά θα αμφισβητεί τη νομιμότητά του. "Δε γίνονται τέτοια πράγματα στις ΗΠΑ" θα πουν κάποιοι. Μπαρδόν; Σε ποιόν πλανήτη ζούσατε τα τελευταία 4 χρόνια; Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των ΗΠΑ είναι ακόμη πεισμένο ότι ο Τραμπ κέρδισε την πρώτη θητεία του χάρη στην παρέμβαση των Ρώσων πρακτόρων - η wikipedia μας βεβαιώνει ακόμη ότι έτσι έγινε - και, παρότι μιλάμε για το κομμάτι του πληθυσμού που είναι έξυπνο, μορφωμένο και καλοχτενισμένο, στη μεγάλη πλειοψηφία του δεν έχει ακούσει ποτέ ότι η επιτροπή Μούλαρ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι δε βρήκε καμία απόδειξη για τις κατηγορίες. Η αμφισβήτηση αυτή τη φορά δε θα περιοριστεί σε κοινοβουλευτικές εξεταστικές επιτροπές. Η πλευρά που θα έχει χάσει 'η "χάσει" θα βγει στους δρόμους και θα ζητήσει ένοπλα το δίκιο της. Αυτό έχει ήδη ξεκινήσει να γίνεται εδώ και μήνες και στο επόμενο διάστημα δε βλέπω πως θα μπορούσε να μη γιγαντωθεί. Ο πρόεδρος (ή οι πρόεδροι, αν είναι περισσότεροι του ενός) θα αναγκαστεί να (προσπαθήσει να) επιβάλλει την τάξη, αρχικά με χρήση της εθνοφυλακής, στη συνέχεια του στρατού. Και εδώ ξανάρχεται το ερώτημα τι στάση θα κρατήσει ο στρατός (ή οι στρατοί...)

Κάποιοι λένε ότι ο Τραμπ θα τα διπλώσει και θα ξαναπροσπαθήσει στις επόμενες εκλογές να βγει. Τόσο βλάκας όμως που να πιστεύει ότι αν χαρίσει αυτές τις εκλογές υπάρχει περίπτωση να νικήσει στις επόμενες (σαν τον Τέλμαν που έλεγε "μετά το Χίτλερ θα έρθουμε εμείς") δε μπορεί να είναι. Αν πάρουν την κυβέρνηση οι Δημοκρατικοί, πρακτικά θα καταργήσουν τις εκλογές (όπως έκαναν όπου ελέγχουν τις τοπικές κυβερνήσεις). Θα διορίσουν καμιά εικοσαριά υπάλληλους του Σόρος στο Ανώτατο δικαστήριο, θα περάσουν από δίκη όποιον υποστηρίζει δημόσια τον Τραμπ (ήδη έχουν δηλώσει ότι έχουν έτοιμες λίστες για προγραφές), θα δώσουν δικαίωμα ψήφου σε όλους τους λαθρομετανάστες και θ' ανοίξουν τα σύνορα να μπουν άλλοι τόσοι, θα απαγορέψουν τον έλεγχο ταυτότητας κατά την ψηφοφορία ωστε να μπορεί ο καθένας να ψηφίζει όπου θέλει, και όσες φορές θέλει, θα γεμίσουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με το λουμπεναριό των συμμοριών που έχουν στήσει. Θα ολοκληρώσουν τον έλεγχο του διαδικτύου, ώστε να μην το μάθει κανείς αν στις επόμενες εκλογές ξανακατέβει για υποψήφιος ο Τραμπ ή οποιοσδήποτε άλλος που δε γουστάρουν. Ακόμη και αν δεν το καταλάβαινε ο Τραμπ πριν από τις εκλογές (και δε φαίνεται να το καταλάβαινε - φάνηκε να εκπλήσσεται από την έκταση και το θράσος της νοθείας), τώρα κάτι φαίνεται να ψυλλιάζεται.

Από την άλλη μεριά, κάποιοι φαντάζονται ότι αν το ανώτατο δικαστήριο αποφανθεί υπέρ της πλευράς Τραμπ, η αλλη πλευρά θα παραδεχτεί την ήττα της. Αυτό φαίνεται ακόμη πιο απίθανο. Αν νικηθεί θα κληθεί να λογοδοτήσει και να πληρώσει για τα εγκλήματα που έχει κάνει. Και τώρα δεν είναι 2016 για να ελπίζει σε συμβιβασμό. Στο Ντιμπέϊτ με την Κλίγκον, τότε, ο Τραμπ της είχε υποσχεθεί ότι αν εκλεγεί αυτός θα την στείλει φυλακή. Είδατε να το κάνει; Είδατε να παραπέμπει το Μπιντέν για τα νταραβέρια με την ουκρανική μαφία; Είδατε να παραπέμπει όσους έστησαν το russiagate; Όχι. Επεδίωκε, μέχρι πριν μια εβδομάδα, να συμβιβαστεί με το βαθύ κράτος, να μοιράσει τις διαφορές. "Σου δίνω 5, δώσε μου και συ 0.5". Φαινόταν να πιστεύει ότι αν η υπεροχή του στο εκλογικό σώμα είναι μεγάλη, θα τον αφήσουν να εκλεγεί. Επειδή όμως, όπως λέμε στην Ελλάδα, "ιτ τέϊξ τού του τάνγκο", δεν τα κατάφερε. Το βαθύ κράτος, ειδικά από την ημέρα των εκλογών, προχώρησε τόσο που άνοιξε χαράδρα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Χαράδρα που αναγκαστικά θα πρέπει να μπαζωθεί με ανθρώπινα σώματα. Αν με οποιονδήποτε τρόπο (δικαστήρια, στρατός, ένοπλες πολιτοφυλακές) καταφέρει να πάρει την εξουσία, για να την κρατήσει θα πρέπει, αυτή τη φορά, να πάει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Θα πρέπει να κλείσει μέσα (μα πολύ μέσα) όλα τα βασικά στελέχη του μηχανισμού νοθείας (του "πιο εκτεταμένου στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ" κατά τον ίδιο το Μπιντέν). Θα πρέπει να παραπέμψει γερουσιαστές, δήμαρχους, δημοσιοκάφρους, κυβερνήτες. Να τσακίσει το φασιστικό μηχανισμό ή να πέσει ο ίδιος θύμα του. Η γλυκούλα η Οκάσιο Κορτές, που καλεί να γίνουν λίστες με τους "Trump Enablers", θα μείνει αλώβητη να καλεί σε εξέγερση; Το fecebook και το twitter θα κρατήσουν τον έλεγχο της ιντερνετικής επικοινωνίας; Ο έντυπος τύπος που ελέγχεται από 2-3 μεγιστάνες θα κρατήσει την εξουσία του; Τίποτα από αυτά δε μπορεί να γίνει και το ξέρουν πλέον και οι δύο πλευρές. (Όλο και περισσότερο πιστεύω ότι επέλεξαν το Μπιντέν για το ρόλο αυτό επειδή κανείς που έχει σώας τας φρένας δε δεχόταν να τον παίξει). Αφού το βαθύ κράτος έφτασε μέχρι εδώ, θα υποχρεωθεί να πάει μέχρι το τέλος, όποιο και αν είναι αυτό. Δεν αποπειράσαι πραξικόπημα για να τα παρατήσεις στη μέση. Θα δοκιμάσουν να χρησιμοποιήσουν το στρατό. Το έχουν ήδη δηλώσει και ο Τραμπ παίρνει τα μέτρα του. Θα δοκιμάσουν το σενάριο της "πορτοκαλί επανάστασης" - και αυτό το έχουν πει ανοιχτά. Από την άλλη πλευρά βέβαια, αυτοί που ήδη έχουν βγει ένοπλοι στους δρόμους για να υπερασπιστούν την ελευθερία τους δε νομίζω ότι θα κάνουν τώρα πίσω. Μαθαίνοντας το όργιο που έγινε στις εκλογές (και βέβαια το ξέρουν ήδη καλύτερα από εμάς, και από πρώτο χέρι), θα είναι έτοιμοι να φάνε σίδερα. Και σε αντίθεση με τα παρακρατικά κολόπαιδα που το παίζουν σκληροί με τις πλάτες του κρατικού μηχανισμού, αυτοί έχουν δείξει ότι είναι έτοιμοι να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις. Και ετοιμάζονται επί χρόνια για τη σύγκρουση. Όταν τα κολεγιόπαιδα πάνε σπίτι τους δαρμένα, το παρακράτος θα βγάλει στους δρόμους τις μαφιόζικες συμμορίες. Η MS-13 για παράδειγμα θα κληθεί να ξεπληρώσει τα γραμμάτια αλλά και να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της. Ο Τραμπ στις επόμενες ταραχές θα αναγκαστεί να βγάλει την εθνοφυλακή και στις μεθεπόμενες το στρατό. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο, νομίζω ότι το να περιμένει κανείς από ένα οποιοδήποτε δικαστήριο να δώσει λύση σαν από μηχανής θεός είναι ανεδαφικό. Απλά είναι τόσο μεγάλες οι αλλαγές που παρασυρόμαστε και οι ίδιοι και εξετάζουμε το σήμερα με τα γυαλιά του χθες.

Φαίνεται ότι οι εκλογές της περασμένης εβδομάδας θα περάσουν στην ιστορία σαν απλή υποσημείωση στο κεφάλαιο του νέου εμφύλιου που, αν και ακόμη ακήρυχτος, έχει ήδη αρχίσει

 Alfonious Alfonio