Είναι τα εκλογικά αποτελέσματα προϊόν νοθείας;

 -

29/05/2023

Το παράδοξο

Από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, η Ελλάδα βοά ότι τα αποτελέσματα αυτά είναι προϊόν νοθείας σε τεράστια κλίμακα.

Και βέβαια πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι ένας “ηγέτης” (…) με τον οποίο έχουν φρίξει ακόμη και τα μέλη του κόμματός του, ένας “ηγέτης” που έχει κάνει τους ΑΡΔ να μην τολμάνε να κάνουν ζωντανή εκπομπή από το φόβο ότι κάποιος περαστικός θα μπει στο κάδρο και θα βροντοφωνάξει “το γνωστό σύνθημα”, ένας “ηγέτης” που έκανε ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους γράψει ένα στίχο να γράφουν μαντινάδες “προς τιμήν του”, ένας ¨ηγέτης” που επέβλεψε (έστω ως γλάστρα) τη χειρότερη μεταπολεμική τετραετία της χώρας, ένας “ηγέτης” τέλος που δεν κατάφερε να γεμίσει μια πλατεία του Θησείου στην κεντρική προεκλογική του συγκέντρωση, φέρεται να αναμείφθηκε από τον Ελληνικό λαό με αύξηση όχι μόνον των ποσοστών του, αλλά και του απόλυτου αριθμού ψήφων; Ας μη μιλήσουμε για τη φερόμενη ανταμοιβή από τους ψηφοφόρους της φιλοΝΑΤΟϊκής πολιτικής του ΚΚΕ η την υποτιθέμενη μεγάλη άνοδο του άλλου φαντάσματος του παρελθόντος…

Κάποιοι παρακάμπτουν το ζήτημα ως επουσιώδες. Αν όμως ισχύει η υπόθεση (κατ’ άλλους βεβαιότητα) περί νοθείας, ο όποιος σχεδιασμός για εκλογική ή μή κάθοδο του ενός ή του άλλου πολιτικού σχηματισμού, για το τι θα ψηφίσει ο καθένας σε ατομικό επίπεδο κλπ περνάει στο πεδίο της κωμωδίας ή σωστότερα του θεάτρου σκιών. Είναι σαν να παίζεις σε ένα χαρτοπαίγνιο και να λες “Ξέρω οτι είναι σημαδεμένη η τράπουλα αλλά δε με ενδιαφέρει αυτό, εγώ θα παίξω όσο καλύτερα μπορώ και ελπίζω να κερδίσω”. Μία τέτοια στάση αρμόζει μάλλον ψυφιατρικής ερμηνείας και αντιμετώπισης.

Για όσους είναι ερωτευμένοι με το σύστημα και αρνούνται να πιστέψουν ότι θα μπορούσε ποτέ στη  δημοκρατική, ΝΑΤΟϊκή, Ευρωενωσιακή χώρα μας να γίνει νοθεία, το ζήτημα απλώς δεν υπάρχει. Και δε θα υπάρχει, όσες ενδείξεις ή και αποδείξεις περί του αντιθέτου και να παρουσιαστούν. Σε αυτούς ευχόμαστε όνειρα γλυκά. Το παρόν άρθρο απευθύνεται στους υπόλοιπους.

Η ερμηνεία

Το ζήτημα της νοθείας λοιπόν, από τη στιγμή που τίθεται σε τέτοια έκταση, αξίζει, αν μη τι άλλο, διερεύνησης.

Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου: Κάποιες αναλύσεις που έχω διαβάσει, που συγκρίνουν τον αριθμό των εγγεγραμένων με τα αποτελέσματα των απογραφών, ΔΕΝ με πείθουν. Και δε με πείθουν διότι γνωρίζω προσωπικά πλείστους όσους Έλληνες, νέους και μεγαλύτερους, που δουλεύουν από χρόνια στο εξωτερικό, είναι εγγεγραμένοι στους εκλογικούς καταλόγους αλλά δεν έχουν απογραφεί (τουλάχιστον όχι στην Ελλάδα – κάποιοι έχουν απογραφεί στο Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο ή την Ταϋλάνδη, τις ΗΠΑ την Ελβετία την Κύπρο και άλλες χώρες που μάλλον ξεχνάω αυτή τη στιγμή). Γνωρίζω επίσης ότι η εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων από τους νεκρούς καθυστερεί συνήθως και όχι μόνον από έλλειψη οργάνωσης. Επομένως το “παράδοξο” της αναντιστοιχίας εκλογικού σώματος και απογραφής μόνο παράδοξο δεν είναι.

Ας μην ψάχνουμε εκεί τη νοθεία. Αν έχει όντως γίνει, αυτοί που τη σχεδίασαν  δεν είναι τόσο ηλίθιοι που να μη μπορούν να προσθέσουν 5 αριθμούς (ο βλακούλης είναι και τόσο και περισσότερο αλλά η Singular Logic που φέρεται να έχει αναλάβει την εργολαβία δεν είναι, ούτε βέβαια η “ομάδα Χόρχε” υπό την εποπτεία της οποίας φέρεται να δουλεύει η Singular).

Το τεράστιο ζήτημα είναι γιατί ενώ μέχρι και τις δεύτερες εκλογές του 2015 τα αποτελέσματα δινόντουσαν αναλυτικά ανά εκλογικό τμήμα – (επομένως οι περί τους δέκα σε κάθε εκλογικό τμήμα συμμετέχοντες στην καταμέτρηση – ο δικαστικός, οι βοηθοί του, οι κληρωτοί της εφορευτικής, οι εκλογικοί αντιπρόσωποι των συνδυασμών – μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ότι τα αποτελέσματα καταχωρήθηκαν σωστά), από τις εθνικές εκλογές του 2019 δίνονται μόνον σε επίπεδο δήμου. Δηλαδή το σύστημα δημοσιοποίησης των αποτελεσμάτων τροποποιήθηκε με τρόπο που καθιστά αδύνατο τον έλεγχο από τον πολίτη. Οι μόνοι που θα μπορούσαν να ελέγξουν το αν έγινε νοθεία ή όχι, είναι οι μηχανισμοί των μεγάλων κομμάτων που θα συγκέντρωναν τα αποτελέσματα από τους εκλογικούς αντιπροσώπους τους, θα τα άθροιζαν σε επίπεδο δήμου και θα τα συνέκριναν με τα επίσημα. Δεδομένου όμως ότι οι μηχανισμοί αυτοί είναι βαθιά χωμένοι στη διαφθορά και τα κόμματα αυτά άτυπα συγκυβερνούν την τελευταία τετραετία, ο πολίτης δεν θα είχε κανένα λόγο να εμπιστευτεί τη “δικλείδα” αυτή. Άσε που απ’ ότι μαθαίνουμε, στις εκλογές που μόλις έγιναν ο ΣΦΥΡΙΖΑ (αδιάφορα) φρόντισε να ΜΗΝ στείλει εκλογικούς αντιπροσώπους στα περισσότερα εκλογικά τμήματα – προφανώς για να μην υπάρχει κίνδυνος διαρροής. Άσχετα αν πιστεύει κανείς ή όχι ότι έγινε νοθεία μεγάλης έκτασης, η στέρηση από τον πολίτη της δυνατότητας ελέγχου της γνησιότητας των αποτελεσμάτων αποτελεί από μόνη της τεράστιο ζήτημα δημοκρατικής νομιμότητας. Διότι, ακριβώς, το αν έγινε νοθεία ή όχι ΔΕΝ πρέπει να είναι ζήτημα πίστης αλλά να τεκμαίρεται. Διαφορετικά, έχουμε περάσει από το πεδίο της δημοκρατίας σε αυτό της εικονικής δημοκρατίας. Αυτοί που μας λένε ότι η γυναίκα του καίσαρα δε χρειάζεται να φαίνεται τίμια, αφού όλοι ξέρουν ότι είναι, δεν πείθουν κανέναν – εκτός ίσως από τους εαυτούς τους.

Εκλογές με νοθεία μεγάλης κλίμακας έχουν ξαναγίνει στη χώρα μας, ιδιαίτερα αυτές του 1961. Τότε όμως υπήρχε αντιπολίτευση, η οποία ξεκίνησε τον “ανένδοτο αγώνα”, μάζεψε στοιχεία, έβγαλε τη “μαύρη βίβλο”, κατέβασε τον κόσμο στους δρόμους και τελικά οδήγησε στην πτώση της τότε κυβέρνησης. Δυστυχώς σήμερα κυβέρνηση και “αντιπολίτευση” είναι συνεταιράκια, συμπρωταγωνιστές στο ίδιο θεατρικό έργο και ο λαός δεν έχει (επί του παρόντος) τα οργανωτικά όπλα που χρειάζεται για να τους πολεμήσει.

Γιατί;

Ρωτάνε κάποιοι, για ποιον λόγο να συναινέσει η “αντιπολίτευση” στην καταλήστευση του εκλογικού της αποτελέσματος (και επομένως του μεριδίου της στην κυνοβουλευτική μάσα); Το ερώτημα είναι εύλογο, ιδιαίτερα αν κάποιος έχει περάσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε κάποιον άλλο πλανήτη ή σε βαθύ κώμα και έτσι δεν έχει προσέξει ότι αντιπολίτευση μέσα στο κυνοβούλιο δεν υπάρχει. Η απάντηση πάντως είναι, δυστυχώς, ότι τα σχέδια των μεγάλων αφεντικών προβλέπουν μία κυβερνητική θητεία που θα οδηγήσει τη χώρα και τους κατοίκους της σε ανείπωτες καταστροφές. Τα ανθρωπάρια που ηγούνται των συστημικών κομμάτων είναι λογικό να σκέφτονται “απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο”. Ο μόνος που δε μπορεί να αρνηθεί είναι ο άνθρωπος που είναι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό σε κάθε είδους σκάνδαλα (διαφθοράς, παιδεραστίας, δωροδοκιών, για να μη μιλήσουμε για άλλα που ψιθυρίζονται) και ξέρει οτι αν επιχειρήσει να πάει κόντρα στα αφεντικά του την επομένη μπορεί πολύ εύκολα να βρεθεί να εκτίει ποινή πολλαπλών ισοβίων.

Το άλλο ερώτημα που θέτουν κάποιοι είναι γιατί να γίνει νοθεία; Δεν είναι όλα τα κυνοβουλευτικά κόμματα εξ’ ίσου υποτελή;

Η οπτική αυτή είναι κοντόφθαλμη. Η κυβέρνηση που θα επωμιστεί το βάρος των σχεδιαζομένων μέτρων (παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, περαιτέρω φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, επέκταση της κλοπής της λαϊκής κατοικίας, “πράσινη” χούντα και άλλα πολλά), θα καταρεύσει κάτω από το βάρος των εγκλημάτων της. Τα υπερατλαντικά αφεντικά θέλουν να έχουν έτοιμη τη διάδοχη λύση και γι αυτό κρατάνε στη σαλαμούρα τσιπρουλάκηδες και μπαρουφοτσούμπες, αντί να τους κάψουν όλους μαζί.

Και τώρα;

Με βάση τα παραπάνω, τίθεται βέβαια το ερώτημα τι μπορεί να κάνει ο πολίτης στις ερχόμενες εκλογές.

Πολύ θα χαιρόμουν να είχα τη μαγική συνταγή που θα νικούσε τα σχέδια των εχθρών δια της σωστά μελετημένης ψήφου. Αν όμως ψηφίσεις τον Α πιστεύοντας ότι το σύστημα δεν τον θέλει, απλά η ψήφος σου θα μπει στο μαγικό κουτί και θα βγει με τη μορφή ψήφου στον Β που το σύστημα υπαραγαπά. Όταν η τράπουλα είναι σημαδεμένη, δύο τρόποι υπάρχουν να μη χάσεις: είτε να μην παίξεις, είτε να αλλάξεις την τράπουλα. Και με τον πρώτο δε χάνεις μεν, αλλά ούτε κερδίζεις…

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε άπραγοι μπροστά στη νοθεία. Προσωπικά προτίθεμαι να πράξω τα παρακάτω (και βέβαια δέχομαι ιδέες για τυχόν άλλα που θα μπορούσε να κάνει κανείς συμπληρωματικά):

– Κατ’ αρχήν έχω ήδη επιδιώξει, και μάλλον εξασφαλίσει, εξουσιοδότηση για να είμαι εκλογικός αντιπρόσωπος σε ένα ή περισσότερα εκλογικά τμήματα (επόπτης). Με την ευκαιρία θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να αντιμετωπίσω “κλασικές” μεθόδους νοθείας (ακύρωση εγκύρων ψηφοδελτίων, πακέτα χωρίς συγκεκριμένα ψηφοδέλτια κλπ). Θα φροντίσω να φωτογραφίσω το πρακτικό του δικαστικού αντιπροσώπου σε όσα τμήματα εποπτεύω και να κρατήσω τις φωτογραφίες για να τις συγκρίνω με τα επίσημα αναλυτικά αποτελέσματα, όταν και αν δημοσιευτούν. Και βέβαια η αυτοπρόσωπη παρουσία και προσεκτική παρακολούθηση της διαδικασίας μπορεί να μου ανοίξει τα μάτια σε τρόπους νοθείας που δε φαντάζομαι καν αυτή τη στιγμή.

– Στη συνέχεια, προτίθεμαι να πάω στο δήμο όπου ψηφίζω και να ζητήσω να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά των δικαστικών αντιπροσώπων. Αν αυτό γίνει, η νοθεία – τουλάχιστον με τον τρόπο που υποθέτω ότι γίνεται, δια της δημιουργικής λογιστικής δηλαδή – καταρρέει αυτόματα. Σε περίπτωση – που θεωρώ και την πιθανότερη – που ο δήμος το αρνηθεί, θα συμβουλευτώ δικηγόρο για το πώς μπορώ να τη διεκδικήσω (όχι, δεν περιμένω ότι ο κρατικός μηχανισμός θα λύσει το πρόβλημα για λογαριασμό μας).

– Τρίτον και σημαντικότερον, θα συμμετέχω με κάθε τρόπο στην καμπάνια που πρέπει να γίνει για την εκ νέου και ακόμη καλύτερη δημοσιοποίηση των αναλυτικών αποτελεσμάτων – είμαι απολύτως βέβαιος ότι ο κύριος Πιερακάκης που επαίρεται για τις επιτυχίες του στον τομέα της ψηφιακής διακυβέρνησης θα σπεύσει να ικανοποιήσει αυτό το αίτημα.

Συνεχίζεται…

Πολλά μπορούν και πρέπει να γραφτούν ακόμη για το θέμα. Στο άρθρο αυτό δεν έκανα τίποτα άλλο από το να αγγίξω την επιφάνεια του. Για να μην κουράζω τον αναγνώστη, θα προσπαθήσω να επανέλθω σε επι μέρους πλευρές σε ξεχωριστά κείμενα.

Αλφόνσος Πάγκας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΒΕΝΖΙΝΗ ΣΤΗΝ ΝΟΘΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Ανέκαθεν στην Ελλάδα, κάθε φορά που διεξάγονταν εκλογές, υπήρχε η αίσθηση πως πραγματοποιούνταν βαδίζοντας πάνω στα όρια της αντισυνταγματικότητας. Ωστόσο, η μοναδική φορά που η "αίσθηση" μετατράπηκε σε καθολική βεβαιότητα, ήταν σε αυτές του 1961. Τότε που είχαν ψηφίσει τα...δένδρα, και οι αποβιώσαντες από τον μάταιο τούτο κόσμο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που έμειναν στην ιστορία σαν το μεγάλο παράδειγμα προς αποφυγή. Κατά κάποιο τρόπο, οι εκλογές του 1961, αποτελούσαν μέχρι σήμερα το "πανελλήνιο ρεκόρ" εκλογικής νοθείας που είχε γίνει στην χώρα μας, Αυτό το τεράστιο ρεκόρ λοιπόν που υπήρχε μέχρι τις μέρες μας, το κονιορτοποίησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δικαίως οι εκλογές του 2023, θα κρατούν από εδώ και πέρα τα σκήπτρα της μεγαλύτερης εκλογικής νοθείας που έγινε ποτέ στην Ελλάδα....

Ωστόσο, ανάμεσα στις δύο μεγάλες νοθείες (1961- 2023) υπάρχει μία τεράστια ουσιαστική διαφορά η οποία υπάρχει, και δεν είναι άλλη από την συμπεριφορά (τότε και τώρα) των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Από την μία η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου σαν αντιπολίτευση, κατήγγειλε την μεγάλη νοθεία που είχε γίνει από την πρώτη στιγμή, δεν αναγνώρισε επίσημα το αποτέλεσμα, και κήρυξε τον περίφημο ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΑΓΩΝΑ, συμπαρασύροντας σε αυτόν και το άλλο τότε μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, την ΕΔΑ. Όπως είναι γνωστό, αυτός ο αδιάκοπος αγώνας που διεξήχθη σε καθημερινή σχεδόν βάση, επέφερε τελικά την πτώση της κυβέρνησης του Καραμανλή το 1963 (είχε προηγηθεί τον ίδιο χρόνο και η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στην Θεσ/νίκη) εξελίξεις που οδήγησαν στον εκλογικό θρίαμβο της Ε.Κ το 1964.Σήμερα,(προσέξτε την διαφορά πολιτικών αντανακλαστικών) ο Τσίπρας σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως μετά την ανακοίνωση των επίσημων αποτελεσμάτων, πήρε τηλέφωνο τον Μητσοτάκη, και του έδωσε ταπεινά τα συγχαρητήριά του!!!. Τί μεγαλοψυχία !!. Και πόσο απαράμιλλο πολιτικό ήθος!!. Δεν του έκανε καθόλου εντύπωση που η ολέθρια για την χώρα πολιτική του Μητσοτάκη την οποία για 4 χρόνια κατήγγειλε (έστω και μόνο στα λόγια) όχι μόνο δεν μείωσε τα ποσοστά της, αλλά τα αύξησε κατά 5%. Ούτε που ο ίδιος έχασε 12 ποσοστιαίες μονάδες σαν να βρισκόταν στην κυβέρνηση το κόμμα του.

Την ίδια τακτική ακολουθούν και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις. Βρίζουν όσους μιλάνε για νοθεία, αποκαλώντας τους ψεκασμένους. Τί πρωτότυπο!. Αυτοί οι κύριοι τα ίδια έλεγαν και την εποχή της ψευτοπανδημίας. Και βλέπουμε τα χαϊρια τους. Την δική τους πολιτική δειλία και παλιανθρωπιά, την φορτώνουν στις πλάτες του Ελληνικού λαού.

Πάντοτε οι εκλογές στην Ελλάδα διεξάγονταν κάτω από την στενή παρακολούθηση των ξένων αφεντικών, και πρωτίστως των Αμερικάνων. Αυτή η υψηλή "εποπτεία", βρισκόταν πάντα σε ευθεία αναλογία με τις πολιτικές εξελίξεις και τις προτεραιότητες που είχαν για την περιοχή, οι "σύμμαχοί μας".

Εάν τα πράγματα κυλούσαν ομαλά γι' αυτούς, περιορίζονταν σε μία διακριτική παρακολούθηση αφήνοντας κάπως λάσκα τα...λουριά. Εάν τα πράγματα "ζορίζονταν", ξεπερνούσαν τις όποιες διακριτικότητες, φτάνοντας στην απροκάλυπτη και κυνική επέμβαση. Ο σημερινός παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων, αν ιδωθεί ιδιαίτερα μέσα από το πρίσμα των δυσμενών γι' αυτούς εξελίξεων στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και τις αναμενόμενες εξελίξεις ως προς το ενδεχόμενο κήρυξης επίσημης πτώχευσης των ΕΠΑ στις αρχές του Ιούνη, δεν αφήνει περιθώρια στους νεοταξίτες. Το σφίξιμο των λουριών στο έσχατο σημείο του από εδώ και πέρα, ισχύει για όλες τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα για την Ελλάδα, η οποία από οικονομική άποψη βρίσκεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά επί ξύλου κρεμάμενη, κι'ας λένε τα αντίθετα τα εγχώρια παπαγαλάκια του Κούλη. Το πρόγραμμα της νέας τάξης για την χώρα μας, οικονομικό αλλά και γεωπολιτικό, δεν φαίνεται να έχει προηγούμενο σε σφοδρότητα και αντιλαϊκά μέτρα. Στο οικονομικό, ήδη η Κομισιόν, έστειλε από τώρα το αυστηρό της μήνυμα στον Μητσοτάκη σχετικά με τις προεκλογικές του εξαγγελίες για αυξήσεις στους μισθούς, και άλλα παρόμοια. Στο γεωπολιτικό παιχνίδι, υπάρχει το άλυτο πρόβλημα του Αιγαίου, το οποίο οι Αμερικάνοι θα θελήσουν να το λύσουν σύμφωνα με τα Τούρκικα γούστα, καθώς το θεωρούν σαν ευκαιρία να απαγκιστρώσουν οριστικά την Τουρκία από την όποια συνεργασία φαίνεται να έχει με την Μόσχα. Ο καθένας από εδώ και πέρα, είναι σε θέση να καταλάβει τί είδους πολιτικές θα περιλαμβάνει η νέα τετραετία(;) της κυβέρνησης Μητσοτάκη.....

Την ίδια στιγμή φυσικά μπορούμε κι εμείς να κατανοήσουμε τους λόγους που έκαναν την νεοταξίτικη πολιτική, να αλλάξει τα σχέδιά της, όσον αφορά το είδος (από πολιτική άποψη) της κυβέρνησης που προτιμούσαν να έχουν στην Ελλάδα, για τα αμέσως επόμενα χρόνια. Τα τελευταία 2 χρόνια περίπου, οι επιδιώξεις τους έδειχναν πως προσανατολίζονταν σε συμμαχική ή οικουμενική κυβέρνηση, η οποία θα έπαιρνε στους ώμους της όλο το βάρος (και τις ευθύνες τελικά για μία τέτοιου μεγέθους αντιλαϊκή, αλλά και αντεθνική πολιτική. Οι αλλεπάλληλες τρικλοποδιές που έμπαιναν στα πόδια του Κούλη με αποκορύφωμα την μεγάλη εγκληματική προβοκάτσια των Τεμπών εκεί οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια τις εξελίξεις....

Φαίνεται ωστόσο, πως το τελευταίο διάστημα, ανάμεσά τους επικράτησαν "ωριμότερες" σκέψεις. Αφ' ενός πρέπει να θεώρησαν ότι μία τέτοια εκδοχή. θα περιλάμβανε μεγάλο ρίσκο εν όψει μίας τέτοιας καθολικά βάρβαρης πολιτικής για τον Ελληνικό λαό, καθώς η συμμαχική κυβέρνηση, δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί την σταθερότητα που χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις κινδυνεύοντας να διαλυθεί πολύ πριν τελειώσει την "δουλειά". Αφ' ετέρου, θα σκέφτηκαν, πως μετά την "καταιγίδα της ερήμου που ετοίμαζαν, δεν θα απέμενε πλέον κανένα κόμμα όρθιο για να παραμυθιάζει τον Ελληνικό λαό. Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους φαίνεται πως προσανατολίστηκαν στο να βοηθήσουν τον Κούλη να φτάσει σε αυτόν τον εκλογικά "θρίαμβο". Ήδη οι "κακές γλώσσες" λένε ότι μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, περιδιάβαιναν την Ελλάδα Αμερικάνοι και Ισραηλινοί πράκτορες ειδικοί για τέτοιες "δουλειές", και ότι ο Καρατζαφέρης είχε προβλέψει ανοικτά το 40% του Μητσοτάκη.

Τί ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά; Πρώτα - πρώτα πως οι πάντες "εντός των τειχών" φυσικά γνώριζαν εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, και κάνουν τώρα το κορόϊδο. Ο Τσίπρας μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση επειδή προς το παρόν νιώθουν πως απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη, και ο Κούλης επειδή εντελώς βλακωδώς αδυνατεί να καταλάβει πως το κεφάλι του ακουμπά ήδη πάνω στην βάση της λαιμητόμου, κι όταν θα το καταλάβει θα είναι πολύ αργά γι'αυτόν. Όσο για τον Ελληνικό λαό, νιώθει για άλλη μία φορά απογοητευμένος, και χιλιοπροδομένος.........

Μοιραία λοιπόν (αν και αυτός ο όρος είναι εντελώς αδόκιμος όταν αναφερόμαστε στην πολιτική) στις 25 του Ιούνη θα βρεθούμε θεατές ενώπιον του ίδιου έργου, αφού στα εκλογικά κέντρα δεν θα έχουν κανένα αντίπαλο να τους εμποδίσει. Ο Κούλης και οι έξωθεν προστάτες του, έχουν φάει ήδη τον γάϊδαρο. Δεν πρόκειται να σταματήσουν τώρα στην ουρά.....

https://patari.org/forum/viewtopic.php?t=19224

Ψηφιστε Αναχώματα γιατί Χανόμαστε;

 Η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Γιάνης Μπαρουφάκης πόσα θεωρούν ότι είναι τα φύλα; 63; Ή υπερθεματίζουν και τα βγάζουν 78; Την κριτική στην ευρωλαγνεία μήπως θα την κάνουν από θέσεις ευρωπρωκτικότερες του ευρώπρωκτου βλαΚούλη; Η αντιπρότασή τους στο φετιχισμό του Ευρώ ποια είναι; ο φετιχισμός του ντόλαρ; Για τα πράσινα άλογα της ανάπτυξης έχουν ποτέ εκφράσει αντίρηση, ή υπερθεματίζουν και εκεί; Μήπως κατά τύχη υποστηρίζουν την απόφαση του διεθνούς ΝΑΤΟϊκού δικαστηρίου ενάντια στον Πούτιν; Μήπως και εκεί υπερθεματίζουν;

Το (ελεγχόμενο ως ανακριβές) εκλογικό αποτέλεσμα είναι όντως φρικιαστικό. Η λύση όμως δεν είναι να στήσουμε οι ίδιοι αναχώματα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Και το καλό στην περίπτωση αυτή είναι ότι ο Ελληνικός λαός θα εξωθηθεί να αναζητήσει μη κυνοβουλευτικές λύσεις. Ας μη στήσουμε μπροστά του φαντάσματα.

Θα μπορούσα, για λόγους τακτικής και μόνον, να συζητήσω μία ψήφο σε συστημικά μορφώματα όπως η πλεύση ελευθερίας και το Diem 25. Ελάχιστη προϋπόθεση όμως θα ήταν να αμφισβητήσουν το φερόμενο ως εκλογικό αποτέλεσμα και να απαιτήσουν μέτρα διασφάλισης της γνησιότητας των αποτελεσμάτων. Αφού δεν κάνουν ούτε καν αυτό, αντιός αμίγος.

Και βέβαια το ότι ο Βελόπουλος, ο άλλος παπάς, η Ζωίτσα και ο Μπαρούφας (με τη στήριξη του Στρατούλη και το εκτόπισμα του Λεουτσάκου) θα εμποδίσουν το βλαΚούλη να αλωνίζει είναι ανέκδοτο. Αν χρειαστεί, ο βλαΚούλης έχει καβάτζα τις έδρες του Τσίπουρα, του Ανδρουλάκη και του Κουτσούμπα, που απέδειξαν επί 4 χρόνια ότι όταν χρειάζεται είναι βασιλικότεροι του βασιλέως. Το μόνο που μπορούν να (προσπαθήσουν να) κάνουν υπό τις συνθήκες αυτές οι προαναφερθέντες είναι να εξωραΐσουν το μπουρδέλο με το αζημίωτο.

Αλφονιους

Πλαστή η "νίκη του Κούλη"

Πλαστή η "νίκη του Κούλη", αυτό σχεδόν βοά. Ακατανόητο από πού προέκυψαν οι 152.100 ΕΠΙΠΛΕΟΝ ψήφοι που προστέθηκαν στον αριθμό ψήφων του 2019, με την Αποχή παράλληλα να μην αυξάνεται αλλά να πέφτει και λίγο. Με δεδομένα τα όσα συνέβησαν κατά τα 4 χρόνια που προηγήθηκαν: Lockdown, "υγειονομικός" φασισμός, κατάρρευση της οικονομίας...Πραγματικός «κατακλυσμός του Κουλο - Νώε» (το τελευταίο δικό μου!) 

ΑΠΟ ΠΟΥ «ξεφύτρωσαν» οι επιπλέον ψήφοι. Είναι ψήφοι ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ; Είναι αποτέλεσμα ΝΟΘΕΙΑΣ; (Οι ενδείξεις και οι υποψίες για κάτι τέτοιο που επέκειτο έδιναν και έπαιρναν εδώ και μέρες.) Είναι αποτέλεσμα του πολύ λογικού γεγονότος ότι όταν κάποιος έχει να επιλέξει ανάμεσα στο αυθεντικό (ΝΔ) και στην απομίμηση (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ)...επιλέγει το πρώτο; Είναι συνδυασμός όλων αυτών; Είναι κάτι άλλο; Όλα αυτά μένει να προσδιοριστούν. 

Υπάρχει όμως άλλο ένα ερώτημα: Έχει γίνει κατ' επανάληψη η εκτίμηση ότι το 4ο Ράιχ έχει την απαίτηση για μια κυβέρνηση συνεργασίας κατά την επόμενη περίοδο. Ότι τα σχέδια και οι απαιτήσεις που έχουν μπροστά τους δεν επιτρέπουν τον χειρισμό από ένα σχήμα που θα βάζει τον εαυτό του «απέναντι σε όλους τους άλλους», όσο και αν «όλοι οι άλλοι» δεν είναι παρά «μια απ' τα ίδια». Όσο ίδιοι και απαράλλαχτοι με την κυβέρνηση κι αν είναι οι «αντίπαλοί της» το να τους έχεις «στην απ' έξω» και «απέναντί σου» βγάζει αναπόφευκτα ό,τι «αντιπολιτευτικό» μπορεί να βγει από αυτούς. Πράγμα πολύ επικίνδυνο σε μια κατάσταση που μια σπίθα (έστω και αθέλητη) είναι αρκετή για να κάνει τις μάζες να πάρουν φωτιά...

...

Αλλά ξαφνικά το «κολπατζίδικο αποτέλεσμα» (όπως και αν μεθοδεύτηκε, όπου και αν οφείλεται) εμφανίζεται να στρέφεται κατά 180 μοίρες ΕΝΑΝΤΙΟΝ του μέχρι τώρα διαφαινόμενου σχεδίου για σχήματα συνεργασίας. Ο Κούλης αναγορεύεται «αδιαμφισβήτητος θριαμβευτής και ηγεμόνας της πολιτικής ζωή» (ΑΥΤΟ το image χτίζεται με το ΚΑΤΑΦΑΝΩΣ ΦΤΙΑΧΤΟ «αποτέλεσμα») και ανοίγει τα πανιά του για την θέση του «Έλληνα Erdogan». Που «θριάμβευσε εναντίον όλων» - δυνάμεων και γεγονότων - και απαιτεί πλέον κραταιά αυτοδυναμία και μονοκρατορία. Παταγώδης κωλοτούμπα στα σχέδια του 4ου Ράιχ, καθώς ο Κούλης, σε αντίθεση με τον συνάδελφό του στην άλλη όχθη του Αιγαίου κάθε άλλο παρά υπάρχει πιθανότητα να ορθωθεί απέναντι στα σχέδια των διεθνών επικυριάρχων. Οποιαδήποτε αλλαγή - ΑΝ υπάρχει τέτοια! - στα σχέδια ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ. Οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε. έκριναν ότι θέλουν, στην παρούσα φάση, να ρίξουν τον Κούλη (τον αρκετά ΚΟΠΑΝΟ ώστε να δεχτεί τέτοιον ρόλο, και μάλιστα με μειδίαμα από το ένα αυτί μέχρι το άλλο...) σε ΜΑΚΕΛΕΙΟ, ΟΛΟΜΟΝΑΧΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ. 

 ΠΟΥ οφείλεται αυτή η «έκτακτη αλλαγή σχεδίων» - ΑΝ είναι τέτοια; ΤΙ ΑΛΛΟ συνέβη ώστε να την προκάλεσε; 

Αυτό που συνέβη ήταν η (κάπως «βιαστική») παραδοχή όσον αφορά τις εξελίξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η παραδοχή χτες ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ CNN ότι «το Μπαχμούτ πέρασε υπό τον έλεγχο των Ρώσων». Μια παραδοχή που τώρα προσπαθούν να την «μαζέψουν» λέγοντας ότι «επιχειρούν να το περικυκλώσουν», ότι «ελέγχουν ακόμα κάτι λίγο στα ανατολικά» κ.ο.κ. (Ενώ μέχρι πριν 3 ημέρες η «είδηση» ήταν ότι «η Ουκρανία έχει τρέψει τους Ρώσους σε φυγή», ότι «έχει απελευθερώσει σχεδόν την μισή πόλη»...Και άλλα παρόμοια.) 

 Η είδηση δεν είναι νέα. Η πτώση του Μπαχμούτ είναι δεδομένη εδώ και καιρό. Νέο είναι ότι οι Η.Π.Α. και η μαριονέτα τους (Ζελένσκι) αποφάσισαν να το παραδεχτούν. Με άλλα λόγια ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΟΥΝ. Απλά υπήρξε εκ των υστέρων η σκέψη ότι «δεν έπρεπε να το κάνουν τόσο βιαστικά και...ανασούμπαλα». Αλλά τα όσα έχουν ειπωθεί για την εξελισσόμενη μάχη σε αυτό το "Νέο Στάλινγκραντ" δείχνουν ότι η συνθηκολόγηση είναι πλέον ορατή. Ζήτημα ημερών ίσως. Ιδίως αν λάβει κανείς υπ' όψη και τις εξελίξεις στις τράπεζες και στο ζήτημα του εσωτερικού χρέους των Η.Π.Α. που φέρονται ότι «κινδυνεύουν με στάση πληρωμών». 

 Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα τελευταία με τις ελληνικές εκλογές; Πολύ απλά: Η συγκυρία είναι εντελώς ακατάλληλη για να κάψουν βιαστικά το χαρτί της συγκυβέρνησης – αν υποτεθεί ότι διαθέτουν κάτι τέτοιο. Την στιγμή που θα γίνει πραγματικότητα η συνθηκολόγηση του NATO, την στιγμή που ο Biden θα αρχίσει να ζητάει από τον Πούτιν να έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων «κρατώντας, αν επιμένει, και κάτι από τα εδάφη που απέκτησε» (το τι θα δεχτεί ο δεύτερος είναι μια άλλη ιστορία!) εκείνη την στιγμή όποιος είναι κυβέρνηση στην Ελλάδα «κινδυνεύει να αχθεί ως αμνός επί σφαγή». Κινδυνεύει να ξεσπάσει επάνω του ανεξέλεγκτη θύελλα, τόσο από τον κόσμο που θα «φορτώνει» χρόνια τώρα, όσο και από συστημικές δυνάμεις και πρόσωπα που θα ψάχνουν εσπευσμένα για «αποδιοπομπαίο τράγο». Για κάποιον που θα βάλλουν μπροστά με την ελπίδα να γλιτώσουν οι ίδιοι. Και ΠΟΙΟΣ θα ήταν καλύτερος με τα νυν δεδομένα από τον Κούλη; Τον κατ’ εξοχήν διαθέτοντα το IQ που απαιτείται ώστε να μην του κόψει να πράξει όπως ο Κώστας Καραμανλής το 2009, όταν αντί να δεχτεί να εμπλακεί στην αναμέτρηση που απαιτήθηκε για την επιβολή των Μνημονίων, προτίμησε να τραπεί σε φυγή έγκαιρα. Χωρίς να αναζητήσει «θριάμβους» όπως ο νυν διάδοχός του… 

Obelix _________________

Αποκαλυπτική συνέντευξη “βόμβα” του Λαφαζάνη στο Ρωσικό πρακτορείο ΤΑΣΣ

Αποκαλυπτική συνέντευξη “βόμβα” του Λαφαζάνη στο Ρωσικό πρακτορείο ΤΑΣΣ(Yury Malinov)

Από

 iskra

 -

19/05/2023

Ο Π. Λαφαζάνης μιλάει για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις ελληνορωσικές σχέσεις, τα κρισιμότερα ίσως προβλήματα της χώρας, τα οποία αποσιωπήθηκαν σε όλη την προεκλογική περίοδο απ’ όλα τα κόμματα, τα οποία έχουν μετατραπεί σε εμπροσθοφυλακή του ΝΑΤΟ ή ομπρέλα συγκάλυψης του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού.

Ερώτηση 1:

Αγαπητέ κύριε Λαφαζάνη, πώς αξιολογείτε την κατάσταση στην Ελλάδα την παραμονή των επικείμενων βουλευτικών εκλογών στις 21 Μαΐου; Ποιες είναι οι προβλέψεις σας για τα εκλογικά αποτελέσματα; Μπορεί να αλλάξει η επίσημη ελληνική πολιτική απέναντι στη Ρωσία μετά τις εκλογές;

Απάντηση 1:

Η κατάσταση της Ελλάδας, παραμονές των εκλογών στην χώρα, είναι από κάθε άποψη, οικονομική και κοινωνική, τραγική, ενώ αντιμετωπίζουμε και σοβαρές απειλές κατά των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και της ίδιας της κυριαρχίας μας, πρώτα απ’ όλα στο Αιγαίο, από την κακή γείτονα Τουρκία.

Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή για μια νέα πορεία της χώρας που θα προωθήσει την απεξάρτηση της πατρίδας μας από τα Δυτικά κέντρα και θα ανοίξει δρόμους παραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατίας στην Ελλάδα, μαζί με νέους ανεξάρτητους εξωτερικούς προσανατολισμούς και την αποκατάσταση στρατηγικών σχέσεων φιλίας και συνεργασίας με τη Ρωσία και γενικότερα τους BRICS.

Στις εκλογές της 21^ης Μαΐου δεν φαίνεται ότι μπορεί να προκύψει μια τέτοια αναγκαία ανατροπή στην χώρα.

Τόσο τα δύο κόμματα που παλεύουν για την πρώτη θέση στις εκλογές, το δεξιό κόμμα της ΝΔ και το ψευτο-αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το τρίτο κόμμα, το ΠΑΣΟ–ΚΙΝΑΛ, είναι κόμματα βαθύτατα εξαρτημένα από τα Δυτικά κέντρα: τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Γερμανική ΕΕ, ενώ ακολουθούν άδικες και βαθιά αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές στρατηγικές. Στην ουσία μιλάμε για τρία κόμματα στη συσκευασία μιας υποτελούς στη Δύση, αντιρωσικής και κοινωνικά άδικης στρατηγικής, η οποία, επιπλέον, συνεχώς οπισθοχωρεί στην υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας απέναντι στον επεκτατισμό της Τουρκίας, η οποία Τουρκία επιδιώκει να διαδραματίσει ηγεμονικό ρόλο ευρύτερα στο χώρο των Βαλκανίων, της Αν. Μεσογείου, της Κεντρικής Ασίας, της Β. Αφρικής και της Μ. Ανατολής.

Η επίσημη “προδοτική” πολιτική της χώρας μας, πολιτική τυφλής παράδοσης στον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό και αντιρώσικης υστερίας, όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει μετά τις εκλογές αλλά και μάλλον θα χειροτερεύσει, παρά τις αντίθετες επιθυμίες του ελληνικού λαού, που θέλει διακαώς τη φιλία και τη συνεργασία με τη Ρωσία.

Η Ελλάδα δυστυχώς ακολουθεί πολύ επικίνδυνο και πολύ επιθετικό δρόμο ενάντια στη Ρωσία, ο οποίος υποσκάπτει την ειρήνη και φέρνει πιο κοντά μεγαλύτερες καταστροφές!

Ερώτηση 2

Το πρόγραμμα του κόμματός σας, του Δημοκρατικού Κινήματος Εθνικής Απελευθέρωσης (ΔΗΚΕΑ), που παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, λέει ότι «η Ρωσία έχει δίκιο στον πόλεμο στην Ουκρανία, των οποίων τα γεράκια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που τον επεδίωξαν και τον προκάλεσαν, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι». Εσείς προσωπικά έχετε δηλώσει επανειλημμένα ότι στη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, η Ρωσική Ομοσπονδία πρέπει να κερδίσει. Πώς, κατά τη γνώμη σας, μπορεί να επιτευχθεί ειρήνη στην Ουκρανία με την πρόνοια των εγγυήσεων στη Ρωσία, έτσι ώστε η Ουκρανία να μην γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ και να μην έρθουν ποτέ ξανά απειλές για την Ρωσία και τον Ρωσικό λαό;

Απάντηση 2:

Παρακολουθούσα πολύ στενά τις δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία πολύ πριν από το “αμερικανικό” πραξικόπημα, “Μεϊντάν”, το 2014. Επειδή υποστήριζα τη δημοκρατία στην Ουκρανία και εξέφραζα την στήριξή μου στα δικαιώματα των Ρώσων πολιτών που ζούσαν εκεί, οι Ουκρανοναζιστικές αρχές με είχαν καταχωρίσει με τη φωτογραφία μου στην τρομοκρατική διεθνή λίστα “Μιροτβόρετσ”!

Επειδή, λοιπόν, γνώριζα αρκετά καλά την κατάσταση στην Ουκρανία, γι’ αυτό από τη πρώτη στιγμή τόνισα, μαζί με το “Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης” (ΔΗ.Κ.Ε.Α), στο οποίο είμαι επικεφαλής, ότι η Ρωσία έχει δίκιο στον πόλεμο της Ουκρανίας. Τόνισα ότι, όπως έχει γράψει ο εξαίρετος Έλληνας αναλυτής του Κλαούζβιτς, Παναγ. Κονδύλης, αυτός που παίρνει την πρωτοβουλία να αναλάβει την πρώτη στρατιωτική δράση σε μία σύγκρουση, δεν είναι κατ’ ανάγκη και ο επιτιθέμενος αλλά αντιθέτως η φερόμενη επιθετική του κίνηση μπορεί να λαμβάνει χώρα για καθαρά αμυντικούς λόγους και για την προάσπιση της απειληθείσας ασφάλειάς του. Αυτό συνέβη ξεκάθαρα με τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Η Ρωσία διεξάγει ένα καθαρά αμυντικό πόλεμο στην Ουκρανία για να ανακόψει τη γενοκτονία του ρώσικου πληθυσμού στο ουκρανικό έδαφος και για να προασπίσει την ασφάλεια της από την επιθετική επέλαση και περικύκλωση του ΝΑΤΟ, πριν να είναι πολύ αργά για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά της. Η Ρωσία δεν είχε καμμιά άλλη επιλογή από αυτήν, μετά και την αθέτηση των Συμφωνιών του Μίνσκ. Η Δύση δεν άφησε στη Ρωσία κανένα άλλο περιθώριο από το να απαντήσει στρατιωτικά απέναντι σε ένα άλλο πόλεμο απομόνωσης, αποδυνάμωσης και εξάρθρωσης της Ρωσίας που είχε ξεκινήσει πριν 30 περίπου χρόνια, αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, με σταθμό τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και το βομβαρδισμό και καταστροφή της Σερβίας.

Τον πόλεμο στην Ουκρανία τον σχεδίασαν, τον επιδίωξαν, τον προκάλεσαν και συνεχώς τον κλιμακώνουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ με ανομολόγητο αλλά απραγματοποίητο στόχο να επαναφέρουν τη χαμένη παγκόσμια επικυριαρχία τους στον πλανήτη, για την επίτευξη της οποίας θεωρούν ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο δεν είναι τόσο η Κίνα όσο η Ρωσία, με το εθνικό και πολιτιστικό της βάθος.

Γι’ αυτό το ΔΗ.Κ.Ε.Α και προσωπικά εγώ τονίζουμε παντού ότι ο σημερινός τιτάνιος αγώνας που δίνει η Ρωσία και ο ρώσικος λαός δεν αφορά μόνο τους ίδιους αλλά είναι και αγώνας για την απελευθέρωση όλης της ανθρωπότητας από την Αμερικανο-βρετανική και Νατοϊκή νεοαποικιοκρατία. Είναι ένας αγώνας ενάντια σε μια «ολοκληρωτική παγκοσμιοποίηση» που ισοπεδώνει έθνη, ιδιοσυστασίες, πολιτιστικές ταυτότητες και θρησκευτικές ιδιαιτερότητες. Αγώνας με στόχο τον αυτοπροσδιορισμό εθνών και λαών, την ανεξάρτητη, ελεύθερη ανάπτυξη τους και τη συνεργασία τους σε αμοιβαία επωφελή βάση με όρους που θα επιλέγουν οι λαοί και με τους οποίους θα στηρίζουν την παγκόσμια ποικιλομορφία και τα γνήσια συμφέροντά τους.

Εδώ που έχουμε φτάσει η ειρήνη στην Ουκρανία και η αποφυγή ακραία οδυνηρών εξελίξεων με ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών όπλων, μπορεί να προκύψει μόνο μετά από μια οριστική στρατιωτική νίκη της Ρωσίας, που θα καταστήσει τόσο την Ουκρανία όσο και τον αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλισμό ανήμπορους να συνεχίσουν τον πόλεμο. Αυτός είναι ο τρόπος ώστε το δυτικό μπλοκ να αποδεχθεί όρους που θα βασίζονται στα τετελεσμένα επί του πεδίου και οι οποίοι πολιτικά θα εγγυώνται την ασφάλεια της Ρωσίας και τις νέες πραγματικότητες σε ένα καινούργιο πολυπολικό κόσμο.

Ζούμε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση στο σημερινό κόσμο, η οποία ταιριάζει σε αυτό που ονομάσθηκε «παγίδα του Θουκυδίδη». Και αυτή η παγίδα, ας μην υπάρχουν αυταπάτες, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο με την ισχύ και τη διαμόρφωση νέων δεδομένων και ισορροπιών στον πλανήτη.

Ο κόσμος μας κινείται στην κόψη του ξυραφιού!

Ερώτηση 3

Η Δύση και το Κίεβο λένε συνεχώς ότι τα ουκρανικά στρατεύματα μπορούν να προχωρήσουν σε αντεπίθεση και ακόμη στοχεύουν στην κατάληψη της Κριμαίας από τη Ρωσία. Η Δύση προμηθεύει συνεχώς την Ουκρανία με νεότερους και πιο θανατηφόρους τύπους όπλων. Θεωρείτε υπαρκτό το ενδεχόμενο μιας αντεπίθεσης;

Απάντηση 3:

Η Ρωσία τούτη την ώρα δίνει ένα από τους πιο άνισους πολέμους στην ανθρώπινη ιστορία. Πολεμά σχεδόν μόνη της με όλο το βιομηχανικό, στρατιωτικό, τεχνολογικό αλλά και σε αρκετό βαθμό ανθρώπινο και στρατιωτικό «μισθοφορικό» δυναμικό της συλλογικής Δύσης.

Πρόκειται για ένα Ρωσικό στρατιωτικο-πολιτικο-οικονομικό αλλά και τεχνολογικό «θαύμα», αφού συνεχώς συσσωρεύονται ενάντια στη Ρωσία τα πιο προηγμένα Δυτικά τεχνολογικά και εξοπλιστικά  επιτεύγματα.

Η Ουκρανία αντεπιτίθεται καθημερινά, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, στον Ρωσικό στρατό. Δεν ξέρω αν θα επιχειρήσει την «τελική λύση» με μια συνολική εφ΄ όλου του πεδίου αντεπίθεση ή με μια αντεπίθεση στοχευμένη σε ένα συγκεκριμένο μέτωπο.

Θέλω να πιστεύω ότι στη Ρωσία έχουν πλέον «γνώση οι φύλακες» και ότι υπάρχει καλή προετοιμασία για όλα τα ενδεχόμενα. Τούτες τις ώρες βεβαίως η Ρωσία χρειάζεται όχι μόνο τη δική της προετοιμασία και αυτοθυσία αλλά και πρώτα απ΄ όλα την έμπρακτη στήριξή της και αλληλεγγύη από όλους τους λαούς. Οι θεωρίες οι οποίες μιλάνε για πόλεμο στην Ουκρανία ο οποίος διεξάγεται τάχα ανάμεσα σε δυο ιμπεριαλισμούς, τον ένα εκ των οποίων αποτελεί δήθεν η Ρωσία, συνιστούν το πιο ύπουλο χτύπημα αυτή τη στιγμή στο ρώσικο λαό που μάχεται αυτήν την ώρα για την ύπαρξη της χώρας του ως ανεξάρτητης δύναμης και την ύπαρξη της ελπίδας στον πλανήτη, ενώ το κυριότερο, αυτές οι θεωρίες αποτελούν το πιο μεγάλο δώρο στο ΝΑΤΟ και τους πιο θερμοκέφαλους και ολοκληρωτικούς κύκλους της Δύσης.

Ερώτηση 4

Τα ελληνικά ΜΜΕ αποσιωπούν σχεδόν πλήρως τις δραστηριότητες του κόμματός σας. Αυτό σας εμποδίζει να προωθήσετε ενεργά τη θέση σας υπέρ της Ρωσίας στην κοινωνία; Πιστεύετε ότι τα ελληνικά αριστερά κόμματα που στηρίζουν τη Ρωσία πρέπει να ενωθούν σε ένα ενιαίο μέτωπο;

Απάντηση 4:

Στη Ρωσία δεν πρέπει οι πολίτες να έχουν αυταπάτες για τα περί Δημοκρατίας στη Δύση. Η Δημοκρατία στη Δύση είναι νεκρή ή λειτουργεί με αναπνευστήρα. Στη Δύση, ειδικά αυτήν την περίοδο, κυριαρχεί μια «ψευδής αντιρωσική δημοκρατία». Αν στην Ελλάδα λες ότι η «Ρωσία έχει δίκιο» και πολύ περισσότερο αν στηρίζεις στην πράξη αυτό το δίκιο, τότε σε «εξαφανίζουν» από τη δημόσια ζωή. Είσαι φιμωμένος από τα ΜΜΕ και υπό συνεχή απηνή συκοφαντία.

Το ΔΗ.Κ.Ε.Α ως το κατ’ εξοχήν κόμμα στην Ελλάδα που υποστηρίζει τη Ρωσία και ζητάει τη νίκη της στο ουκρανικό μέτωπο, όχι μόνο είναι «κομμένο» από τα ΜΜΕ αλλά και δέχεται συνεχείς χονδροειδείς επιθέσεις και συκοφαντίες. Και εγώ και το ΔΗ.Κ.Ε.Α βιώνουμε τον ακρωτηριασμό των κειμένων μας από το Facebook και την περιθωριοποίηση από το διαπλεκόμενο ελληνικό ολιγαρχικό καθεστώς.

Με ρωτήσατε αν πρέπει να συνεργαστούν τα αριστερά ελληνικά κόμματα που στηρίζουν την Ρωσία. Η σκέψη σας είναι άριστη. Μόνο που τα περισσότερα κόμματα της Αριστεράς ή που ψευδώς αποκαλούνται ως Αριστερά, ακολουθούν μια αντιρωσική πολιτική ή όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα φτάνει μέχρι και το άλλο άκρο να υποστηρίζει ανοιχτά το καθεστώς των Ουκρανοναζί του Κιέβου.

Το πρόσφατα ιδρυθέν ΔΗ.Κ.Ε.Α, στο οποίο είμαι επικεφαλής και όπως σας είπα αντιπροσωπεύει μια συνεπή πολιτική που υποστηρίζει τη νίκη της Ρωσίας στο πόλεμο της Ουκρανίας, είναι απολύτως φιμωμένο από τα συστημικά ΜΜΕ, ενώ δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες μιας στοιχειώδους διαφημιστικής καμπάνιας για να κάνει γνωστή την παρουσία του στις επερχόμενες εκλογές. Η έλλειψη στοιχειωδών οικονομικών πόρων είναι ο βασικότερος λόγου που το ΔΗ.Κ.Ε.Α δεν κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές και έτσι χάνεται μια δυνατότητα να αντιπροσωπευθεί μια γνήσια φωνή φιλίας και συνεργασίας στην ελληνική βουλή.

Αυτή είναι η Δυτική Δημοκρατία!

Ελπίζουμε να γίνει δυνατό να κατέβουμε στις επαναληπτικές εκλογές στη χώρα μας, εφόσον αυτές όπως είναι πιθανό μπορεί να ακολουθήσουν.

Ερώτηση 5:

Τον Απρίλιο η Φινλανδία έγινε το 31ο μέλος της συμμαχίας, αλλά το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει επίσης τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Γεωργία, την Ουκρανία και τη Σουηδία ως υποψήφιες χώρες… Ποια είναι η θέση σας για τα σχέδια επέκτασης του ΝΑΤΟ;

Απάντηση 5:

Στρατηγική του ΝΑΤΟ είναι να εντάξει στους κόλπους του όλες τις χώρες της Ευρώπης αλλά και πέραν αυτής, με στόχο να «περικυκλώσει» πλήρως και να «απομονώσει» ασφυκτικά την Ρωσία, αν όχι και να ελέγξει ή και να κλείσει όλες τις δυνατές επικοινωνίες της προς τον εξωτερικό  σε αυτήν χώρο – εναέριο, θαλάσσιο και στεριανό.

Αυτά τα μακάβρια Νατοϊκά σχέδια, τα οποία συνοδεύονται με πρωτοφανείς παράνομες εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και «αποκλεισμού» της τελευταίας, δεν έχουν, ίσως, ως προς την βαρβαρότητα τους, προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία και οδηγούν τον πλανήτη στον όλεθρο.

Η αισιόδοξη πλευρά, όμως, είναι ότι μια τέτοια διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα οξύνει την ανομοιογένεια, τις αντιθέσεις και την σοβούσα κρίση στους κόλπους του, ενώ θα συναντήσει σφοδρές αντιδράσεις από τους λαούς η κατάλυση στο Νατοϊκό χώρο κάθε έννοιας δημοκρατίας και η ανάδυση ενός ασφυκτικού ολοκληρωτισμού. Είναι βέβαιο ότί μέσα σε αυτές τις συνθήκες θα επιταχυνθούν οι κεντρόφυγες και διαλυτικές τάσεις στην Νατοϊκή πορεία, σε στιγμές μάλιστα πολιτικής και οικονομικής παρακμής της ηγετικής της δύναμης του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ.

Θεμελιώδης στόχος του ΔΗ.Κ.Ε.Α, ο οποίος μαζί με την ανάγκη μιας θετικής στροφής φιλίας και συνεργασίας στις ελληνορωσικές σχέσεις, κερδίζει όλο και μεγαλύτερο έδαφος στον ελληνικό λαό, είναι η αποδέσμευση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και η διαμόρφωση μιας νέας δημοκρατικής και συλλογικής αρχιτεκτονικής ασφάλειας και συνεργασίας στην περιοχή μας, στην Μεσόγειο και την Ευρώπη.

Ερώτηση 6:

Η Ελλάδα έχει ήδη στείλει πολλά όπλα στην Ουκρανία, αλλά για το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ αυτό δεν είναι αρκετό. Απαιτούν από την Ελλάδα να στερήσει τις άμυνες της στα νησιά απ’τα απαραίτητα όπλα και να παραδώσει στο Κίεβο τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S-300. Είναι δυνατόν να γίνει αυτό χωρίς την άδεια της χώρας παραγωγής, που είναι η Ρωσία;

Απάντηση 6:

Είναι αδιανόητο η Ελλάδα να στέλνει όπλα στους Ουκρανο-Ναζί του Κιέβου και να στρέφεται στρατιωτικά εναντίον της Ρωσίας, με την οποία η Ελλάδα ουδέποτε είχε διαφορές και αντίθετα είχε την υποστήριξη της σε όλες τις δύσκολες και κρίσιμες ιστορικές στιγμές που γνώρισε η πατρίδα μας και πρώτα απ’ όλα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ’21 και στην ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.

Συνιστά άνευ προηγουμένου πρόκληση το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας με δηλώσεις του είπε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, χωρίς ποτέ να έχει ληφθεί, όπως απαιτείται, παρόμοια απόφαση στη Βουλή ούτε καν σε επίπεδο κυβέρνησης και κυρίως χωρίς να έχουμε ποτέ προκληθεί σε οτιδήποτε από τη Ρωσία.

Πολύ περισσότερο αδιανόητο είναι ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση να στείλει τα αντιαεροπορικά συστήματα των ρωσικών S-300 στην Ουκρανία, τα οποία αγοράσθηκαν από την ελεύθερη Κύπρο για την άμυνα της και μεταφέρθηκαν λόγω απαράδεκτων τουρκικών αντιδράσεων και λόγω της γνωστής ενδοτικότητας της ελληνικής κυβερνητικής πλευράς, σε ελληνικό έδαφος.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να ενδώσει και σε αυτές τις νέες απαιτήσεις των ΗΠΑ, πολύ περισσότερο που οι S-300 είναι ρωσικό οπλικό σύστημα και θα είναι ανεπίτρεπτο η Ελλάδα να το μεταφέρει στην Ουκρανία για να το στέψει τελευταία ενάντια στον κατασκευαστή του, ενώ μάλιστα οι S-300 είναι απολύτως απαραίτητοι για την άμυνα της Ελλάδας απέναντι στην πάντα υπαρκτή τουρκική απειλή.

Ως ΔΗ.Κ.Ε.Α απαιτούμε να σταματήσει η Ελλάδα να χορηγεί οποιοδήποτε στρατιωτικό υλικό στη Ουκρανία και διεκδικούμε να επιστραφούν στη χώρα μας όλα τα ελληνικά όπλα και οπλικά συστήματα που βρίσκονται σε Ουκρανικό έδαφος.

Ερώτηση 7:

Η Ελλάδα επίσης υλοποιεί υπάκουα όλες τις κυρώσεις που παράνομα επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Ρωσίας. Και, αν κρίνουμε από την αύξηση του πληθωρισμού και την ακρίβεια, αυτές οι κυρώσεις έπληξαν πρωτίστως την οικονομία της Ελλάδας και άλλων χωρών της ΕΕ…

Απάντηση 7:

Την επιβολή οικονομικών κυρώσεων και μάλιστα παράνομων, από την πλευρά της Ελλάδας σε βάρος της Ρωσίας θα τη χαρακτήριζα, χωρίς υπερβολή, ως το σκάνδαλο των σκανδάλων του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου.

Πολύ περισσότερο που αυτές οι κυρώσεις δεν συνιστούν τόσο πλήγμα κατά της Ρωσίας όσο μια τεράστια ζημιά σε βάρος της ελληνικής οικονομίας. Τεράστια ζημιά σε βάρος της παραγωγικής Ελλάδας και σε βάρος της απασχόλησης. Τεράστια ζημιά σε βάρος της ανάπτυξης της χώρας μας, σε βάρος των αγροτών, των μικρών επιχειρήσεων και του κόσμου της εργασίας στην Ελλάδα.

Οι κυρώσεις επίσης σε βάρος της Ρωσίας έχουν επιφέρει μεγάλες αυξήσεις στην ενέργεια, πλήττοντας άγρια τα νοικοκυριά και εκτοξεύοντας περαιτέρω τον πληθωρισμό και τις τιμές όλων των βασικών προϊόντων επιβίωσης των λαϊκών νοικοκυριών.

Το ΔΗ.Κ.Ε.Α όχι μόνο έχει καταδικάσει τόσο τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία όσο και τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας αλλά και έχει ξεκινήσει εκστρατεία συλλογής υπογραφών που απαιτούν την άμεση άρση αυτών των μέτρων και τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να μιλήσει ο ελληνικός λαός επ’ αυτών. Να σημειώσω ότι ο λαός μας δεν ρωτήθηκε ποτέ ούτε για την αποστολή όπλων στην Ουκρανία ούτε για τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας ενώ στη μεγάλη πλειοψηφία του είναι σφοδρά αντίθετος με τον αντιρώσικο οικονομικό πόλεμο και τη στρατιωτική εμπλοκή της πατρίδας μας στην Ουκρανία, την οποία ξεκίνησε η Δύση και σήμερα ΗΠΑ και ΝΑΤΟ τον οδηγούν στα άκρα.

ΕΠΑΜ Όλοι οι Τρελοί Χωρανε

Η συμμαχία ανατροπής ( = ΕΠΑΜ + παραφυάδες) παίρνει σωστή θέση σε ΚΑΠΟΙΑ ζητήματα (π.χ. Ουκρανικό, εμβολιασμοί) αλλά αρνείται να υπερασπίσει τη θέση αυτή στο δρόμο. Για παράδειγμα, το ΕΠΑΜ παραχωρούσε τα γραφεία του (στη Βερανζέρου) στους υγειονομικούς για να συνεδριάζουν αλλά ποτέ δε συμμετείχε στις συγκεντρώσεις τους (Πιθανόν να είχα δει ΜΙΑ φορά ένα μέλος του ΕΠΑΜ από το Μαρούσι, αλλά δεν είμαι και σίγουρος). Στη συγκέντρωση υποστήριξης της Ρωσίας που έγινε πριν από κανα χρόνο, αφού φάγαμε τα συκώτια μας σε 15 συνεδριάσεις με το ένα μέλος της "συμμαχίας" να διαφωνεί στο αν θα βάλουμε τελεία ή κόμμα στο κείμενο που είχε γράψει το άλλο μέλος, τελικά είναι ζήτημα αν συμμετείχαν 3 μέλη της "συμμαχίας", στα οποία δεν περιλαμβάνονταν Καζάκης, Μαντάς κλπ.

Σε άλλα σημαντικότατα ζητήματα (π.χ. μεταναστευτικό, Μακεδονικό), το ΕΠΑΜ παίρνει την "έξυπνη" θέση του σκάζειν δια του αρραβώνος: υποννοεί προς τη μία κατεύθυνση (των μελών του) ότι έχει μία θέση ενώ στην πραγματικότητα έχει την αντίθετη. Στο μεταναστευτικό για παράδειγμα, ρητή θέση του Καζάκη είναι το "όλοι οι καλοί χωράνε", δηλαδή ανοιχτά σύνορα για όλους. Η "εξυπνάδα" εδώ είναι ότι προτείνει να αφήσουμε όλο το Πακιστάν να μπει στη χώρα, αλλά να τους δώσουμε διαβατήριο για να πάνε στη Γερμανία. Μόνο που η εξυπνάδα αυτή στην πραγματικότητα είναι ηλιθιότητα, αφ' ενός γιατί τα διαβατήρια αυτά δε θα γίνουν δεκτά από τους Γερμανούς αν αυτοί αποφασίσουν ότι θέλουν να βάλλουν ποσόστωση στους λαθρομετανάστες ωστε να διαλύσουν μεν τα εργατικά δικαιώματα στη χώρα τους, χωρίς όμως και να διακινδυνεύσουν εξέγερση. Αφ' ετέρου επειδή μία τέτοια πολιτική θα πλήξει θανάσιμα τα συμφέροντα των άλλων Ευρωπαίων εργαζομένων, με τους οποίους θα έπρεπε να αποζητάμε συμμαχία (το "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" ο Χαζάκης ή το ξέχασε μόλις τον διέγραψαν από το ΚΚΕ, ή δεν το είχε μάθει ποτέ). Έτσι κι αλλιώς, η πολιτική αρχών είναι terra incognita για τον Καζανάκη. Στο Μακεδονικό, κάνει αβαβά το ότι η FYROM με την υποστήριξη των ΗΠΑ προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις ενάντια στη χώρα μας και το θέμα του ονόματος είναι ενταγμένο σε αυτή τη λογική. η "εξυπνάδα" του Καζακστάν σε αυτή την περίπτωση είναι να ρίχνει τη μπάλλα στην εξέδρα δηλώνοντας ότι αρνείται να αναγνωρίσει οποιοδήποτε κρατίδιο προέρχεται από τη διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Άλλες φορές πάλι, ο Γκαζάκης στέκεται ξεκάθαρα απέναντι και ενάντια στους λαϊκούς αγώνες, όπως για παράδειγμα την περίοδο των μεγάλων κινητοποιήσεων του 2011. Τότε, σε μέρα απεργίας και μαζικότατης συγκέντρωσης, ο Τασάκης σε εκπομπή που έκανε από τη "Μεγάλη Βρετάνια", πίνοντας τις εσπρεσιές του, έβριζε τους ανόητους που διαδηλώνουν, αντί να κάνουν την "έξυπνη" κίνηση που αυτός πρότεινε: Να υπογράψουν την προσφυγή στα δικαστήρια που οργάνωνε το ΕΠΑΜ, ωστε έτσι να ανατραπούν τα μνημόνια και να ξετυλιχτεί το κουβάρι της υποτέλειας. Σε άλλη αναλαμπή, την ίδια περίοδο, είχε ουσιαστικά προτείνει να γίνει χούντα (η οποία βέβαια θα μας ελευθέρωνε): Να συλλάβει ο αρχηγός της αστυνομίας τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και την κυβέρνηση, να διορίσει κυβέρνηση υπό ανώτατο δικαστικό και η χουντική αυτή κυβέρνηση να καταργήσει τα μνημόνια και να ελευθερώσει τη χώρα. Υποννοούσε μάλιστα ότι εκκρεμεί συνάντησή του με την Παπαρήγα για να συζητήσουν το μεγαλοφυές σχέδιο (από πότε το ΚΚΕ συνδιαλέγεται με αυτούς που έχει διαγράψει;). Αν θυμάμαι καλά, την ίδια περίοδο είχε κυκλοφορήσει και ένα κάλεσμα, στο οποίο υποννοούσε ότι έχει οργανωθεί και είναι στα σκαριά εξέγερση/επανάσταση: ("Όταν ακούσετε τις καμπάνες να χτυπάνε, να βγείτε όλοι τους δρόμους" κλπ). Είναι να απορεί κανείς πώς είναι δυνατόν άνθρωπος που δεν κάνει χρήση ουσιών να λέει τέτοια πράγματα. Μάλλον είχε πέσει στη μαρμίτα μικρός...

Και βέβαια δεδομένου ότι το ΕΠΑΜ είναι προσωποπαγές μόρφωμα, όπου μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι, η προσωπικότητα του ισόγειου αρχηγού έχει σημασία. Και η προσωπικότητα αυτή καθορίζεται από δύο κυρίως χαρακτηριστικά: Τη μυθομανία και την αλητεία. Όταν συναντώνται τα χαρακτηριστικά αυτά, ένα από τα αποκυήματά τους είναι η ακατάσχετη συκοφαντία προς όποιον βρεθεί στο δρόμο του μεγάλου ηγέτη. Χαρακτηριστικό αυτού είναι ότι αυτή τη στιγμή εκκρεμμούν στα δικαστήρια αγωγές ή μυνήσεις τουλάχιστον δέκα πρώην συνεργατών του. Πλέον χαρακτηριστική η περίπτωση του φίλου Dimitris Kypriotis, ο οποίος ήταν στενότατος συνεργάτης του και κορυφαίο στέλεχος του ΕΠΑΜ μέχρι τη στιγμή που διαφώνησε με την - ουσιαστικά εθνομηδενιστική - στάση του Αρχηγού στο Μακεδονικό. Τότε ο Ανώτατος Ηγέτης ανακάλυψε ότι ο Κυπριώτης σκόπευε "να διαλύσει το ΕΠΑΜ, να πάρει τη σφραγίδα του και να την πουλήσει στον Ιβάν Σαββίδη ο οποίος θα την αγόραζε με λεφτά της Ρωσικής μαφίας". Πρόσφατα παρευρέθηκα στα δικαστήρια σε μία τέτοια υπόθεση, την οποία ο δικηγόρος του πέτυχε να μην εκδικαστεί χρησιμοποιώντας δικονομικά τεχνάσματα. (βέβαια δημιουργείτε το ερώτημα γιατί ο γραφικός πολιτευτής, δια του δικηγόρου του, ήθελε να αποφύγει να δώσει λόγο για τις πράξεις του. Είτε δεν είχε διαβάσει το Λυσία, είτε προέβλεπε ποιο θα ήταν αναπόφευκτα το αποτέλεσμα αν δικαζόταν.)

Alfonius