Ο εκλογικός θρίαμβος της Τζώρτζια Μελόνι στις προχθεσινές Ιταλικές εκλογές, δημιούργησε ακόμα ένα πολιτικό τσουνάμι στο ήδη κλυδωνιζόμενο σαθρό οικοδόμημα της Ε.Ε. Το κόμμα της ( "Αδέλφια της Ιταλιας" ) κατόρθωσε με το ποσοστό του 26,4% που απέσπασε τελικά, να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά τόσο στην Γερουσία, όσο και στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Στην μεν πρώτη κέρδισε πάνω από 115 έδρες με το όριο της απόλυτης πλειοψηφίας να βρίσκεται στις 101, και στην δεύτερη υπερέβη τις 228, έναντι των 201 που επίσης είναι ο αναγκαίος πλειοψηφικός αριθμός. Τήν ίδια στιγμή επικράτησε ολοσχερώς καί απέναντι στους δύο εκλογικούς συνεταίρους της, τον Σαλβίνι και τον Μπερλουσκόνι, καθώς το ποσοστό της είναι κατά πολύ μεγαλύτερο του αθροίσματος των ποσοστών που συγκέντρωσαν και οι δύο μαζί. Ο μεν Σαλβίνι έχει 9%, ο δε Μπερλουσκόνι 8%. Για ένα Κόμμα το οποίο στις εκλογές του 2018 είχε πάρει μόλις 4%, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί πως πρόκειται για μία πολύ μεγάλη εκλογική νίκη......
Η εξήγηση φυσικά αυτής της τεράστιας νίκης της Μελόνι σε γενικές γραμμές, αν ρίξουμε μία ματιά και στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν (πχ Γαλλία) αλλά και τα συνεχή και σοβαρά προβλήματα διαχείρισης της εξουσίας που έχουν τα ίδια συστημικά Κόμματα σε Αγγλία, Γερμανία κλπ, η εξήγηση (επαναλαμβάνουμε), είναι πολύ απλή. Συνίσταται στην απόλυτη απαξίωση τους. Απόλυτη απαξίωσή στα μάτια αλλά και την συνείδηση των λαϊκών μαζών, είτε αυτά λέγονται "αριστερά" είτε δεξιά, είτε κεντρώα. Συμπέρασμα το οποίο κατ' επέκταση σημαίνει πως ο αστικός κοινοβουλευτισμός σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπως τον γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, έχει αρχίσει να οδεύει με ταχύτητα προς το οριστικό τέλος του. Οι επόμενες εξελίξεις θα το δείξουν αυτό, πολύ ξεκάθαρα....
Αυτά ήταν τα αποτελέσματα, ωραία. Ωστόσο τί πολιτικό μέρος του λόγου είναι η Μελόνι και τι ακριβώς σημαίνει η άνοδός της στην εξουσία για την Ε.Ε ειδικά και την νέα τάξη γενικότερα; Τις πρώτες ώρες μετά την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων την Ιταλικών εκλογών, τα ελεεινά παπαγαλάκια σε Ευρώπη, Αμερική, (και στην χώρα μας φυσικά) είχαν πάθει μία "ψυχολογία" όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Μίλαγαν για τον "Φασισμό που έχει επικρατήσει πλέον στην Ιταλία", για την "οπαδό του Μουσολίνι Μελόνι που βγήκε πρώτο Κόμμα", για τον "λαϊκισμό που σήκωσε κεφάλι", και διάφορα άλλα υστερικά παραληρήματα. Σε αυτή την γελοία χορωδία συμμετείχαν φυσικά ακόμα και ηγετικά στελέχη της Κομισιόν. Δεν μπορούμε να μην το σημειώσουμε αυτό σαν επίκαιρη παρατήρηση. Μιλάνε για Φασισμό ποιοί; όλα τα καθάρματα τα οποία έχουν πάρει υπό την προστασία τους έναν ηλίθιο κλόουν (Ζελένσκι), ο οποίος περιστοιχίζεται από δεδηλωμένους νεοναζί, των οποίων τα χέρια στάζουν ακόμα από το αίμα χιλιάδων Ρωσόφωνων, αλλά και μικρών παιδιών.
Ωστόσο με το προχώρημα της ημέρας, από το μεσημέρι και μετά, ως δια μαγείας (!) οι αφροί από το στόμα σταμάτησαν να βγαίνουν, τα Ιταλικά αποτελέσματα έπαψαν να είναι πρώτο θέμα στις ειδήσεις, και το "Φασιστικό Κόμμα" της Μελόνι δεν ήταν πλέον "Φασιστικό", αλλά "Κεντροδεξιό".. Για ποιόν λόγο αυτή η αλλαγή; Μήπως επειδή η κυρία Μελόνι έκανε μία δήλωση με την οποία ξεκαθάριζε πως δεν ήταν ποτέ στο πρόγραμμά της η έξοδος της Ιταλίας από την Ε.Ε;
Με αποτέλεσμα να ηρεμήσουν και οι Ευρω-κομισάριοι και να βγούν να δηλώσουν "πως ελπίζουν ότι θα έχουν μία καλή συνεργασία με την νέα Ιταλική Κυβέρνηση.
Αυτό ήταν το πρόβλημά σας ρε ηλίθιοι; Και δεν ρωτάγατε εμάς να σας το πούμε πρίν κάνει ακόμα δήλωση η Μελόνι; Την ίδια στιγμή είχαν ήδη κυκλοφορήσει παντού οι πληροφορίες πως η κυρία Μελόνι, είναι φιλοαμερικάνα, και υπέρ της Ουκρανίας στον πόλεμο με την Ρωσία.....
Αυτή είναι η πολιτική φύση των λεγόμενων "αντισυστημικών" ακροδεξιών Κομμάτων. Στην πραγματικότητα, ουσιαστικά παλεύουν για την διαιώνιση του καπιταλισμού. Αυτός είναι αντικειμενικός τους σκοπός, η διαιώνιση του καπιταλισμού, μέ όποια και αν χρειαστεί να είναι τα μέσα που θα πρέπει χρησιμοποιήσουν. Και είναι αυτός ο λόγος που κατά την γνώμη μας ο όρος "αντισυστημικά κόμματα" είναι λαθεμένος όταν χρησιμοποιείται για να χαρακτηρισθούν πολιτικά ακροδεξιές οργανώσεις ή κόμματα. Σαν αντιπολιτευόμενα Κόμματα, δημαγωγούν πάνω σε σοβαρά πολιτικά ζητήματα π.χ λαθρομετανάστευση, για να μαζέψουν ψήφους. Ωστόσο όταν κάποια στιγμή φτάσουν μπροστά σε ζητήματα τα οποία είναι όχι μόνο ουσιαστικά για τον ιμπεριαλισμό αλλά αγγίζουν και τα όρια για την ασφαλή συνέχεια της ύπαρξής του, όπως σήμερα είναι η Ε.Ε και το Ευρώ, εκεί σταματούν, και γονατίζουν με θρησκευτική ευλάβεια. Το ίδιο έκανε η Λεπέν, όταν ένιωσε πως πλησίαζε κοντά στην εξουσία, δηλώνοντας πίστη στην Ε.Ε. Αυτή είναι η φύση τους, και με βάση αυτήν πορεύονται. Όχι, δεν πρόκειται να κινδυνέψει καθόλου η Ε.Ε από την κυρία Μελόνι. Αντίθετα αυτή η ίδια θα κινδυνέψει από τους ίδιους τους ψηφοφόρους της, καθώς σε αγαστή "συνεργασία" με τους φωστήρες της Ε.Ε (όπως δήλωσαν οι τελευταίοι) θα πρέπει να διασχίσει πολιτικά τον χειμώνα που έρχεται, με την ακρίβεια, την ανεργία, τον υποσιτισμό, καθώς θα είναι πρωθυπουργός σε μία χώρα, της οποίας το εξωτερικό χρέος, έχει προ πολλού ξεπεράσει τα 600 δις ευρώ....
Στην πραγματικότητα τους Ευρωπαίους νεοταξίτες, δεν τους τρόμαξε αυτή καθ'εαυτή η μεγάλη άνοδος της Μελόνι. Τους τρόμαξε το μεγάλο ποσοστό που συγκέντρωσε. Επειδή οι δικές της ψήφοι μαζί με αυτές του Σαλβίνι και του Μπερλουσκόνι, αγγίζουν ένα ποσοστό, κοντά στο 40%. Αν σε αυτό προστεθεί και ένα 40% περίπου που ήταν η αποχή, αυτό δείχνει πως όλα μαζί τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα μοιράστηκαν ένα ποσοστό από το 20%, και κάτω. Και αυτή η μεγάλη μάζα, είναι πραγματικά αντισυστημική, και δεν πρόκειται να δείξει κανενός είδους "ευλάβεια" όταν έλθει η κατάλληλη στιγμή.
Στιγμή που θα συντομέψει πάρα πολύ, όταν η Ρωσία τους δώσει στην Ουκρανία την μεγάλη σφαλιάρα η οποία ουσιαστικά θα είναι και η χαριστική βολή για την ίδια την Ε.Ε, και όχι μόνο......
