H ΗΠΑ σε πλήρη γεωστρατηγική υποχώρηση ... η υπερεθνική τάξη σε σύγκρουση με το εθνικό κράτος.

Παλιο αλλα επικαιρο 2016

 H ΗΠΑ σε πλήρη γεωστρατηγική υποχώρηση ... η υπερεθνική τάξη σε σύγκρουση με το εθνικό κράτος. 

Μερος Πρωτο

 Η Αμερικανική Αυτοκρατορία δεν έφτασε στην παγκόσμια σκηνή μέσω μιας κερδισμένης προσέγγισης, αλλά κυρίως λόγω της κατάρρευσης των ευρωπαϊκου ιμπεριαλισμων: Βρετανών, Γάλλων, Γερμανών. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν απέκτησε πραγματικά παγκόσμια θέση από μόνη της και για τον εαυτό της, αλλά στηρίχθηκε σε άλλους σε όλους σχεδόν τους τομείς της ανθρώπινης εξελιξης να αποκτήσουν παγκόσμια δύναμη. 

Η άνοδός της στο σταδιο της παγκοσμιας υπερδυμανης παρεμποδιστηκε από την αρχή, καθώς ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο μπλοκ υπερδύναμεων: την πρώην Σοβιετική Ένωση και την Αμερική. Η κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης οδήγησαν σε παγκόσμιο κενό εξουσίας που η Αμερική ήταν υποχρεωμένη να καλύψει όταν ο Μπους ανώτερος ανακοίνωσε μια Νέα Παγκόσμια Τάξη στο Κουβέιτ. Τώρα η Αμερική είναι σε πλήρη παγκοσμια υποχώρηση και επιδιώκει έναν εταίρο στη συν-διαχείριση του πλανήτη. Η υπερεθνική τάξη έρχεται σε σύγκρουση με το υπάρχον εθνικό κράτος. Ο παγκόσμιος μιλιταρισμός τρώει τα θεμέλια των ΗΠΑ και αυτή η τελική παρακμή δεν συνελήφθη με τους αραβικούς πολέμους της παρέμβασης, αλλά για την εντατικοποίηση αυτής της κρίσης. Δεν ακούμε πλέον ακόμη και τη λέξη σχέδιο για ένα νεο αμερικανικο αιωνα η τη λεξη υπερδύναμη κατα την περιγραφη των ΗΠΑ, όπως θαφτηκε τοσο στο Αφγανιστάν και το Ιρακ. Το θέμα που διακυβεύεται είναι θα παίξει η Ρωσία μπάλα με τη νέα αμερικανική υποχώρηση και για ποιο σκοπό; Συμφωνίες για την ασπίδα του ΝΑΤΟ, τον τερματισμό των κυρώσεων, την Ουκρανία και το Κοσσυφοπέδιο, τη Συρία κ.λπ. 

 Άνοδος της Αμερικής Η άνοδος της Αμερικής, η δημιουργία του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος στο Bretton Woods και η στρατιωτικες σύμφωνιες που ίδρυσε το ΝΑΤΟ σήμαιναν ότι η Αμερική θα μπορούσε για έναν ολόκληρο ιστορικό περιόδο να ελεγχει και να επιβλέψη το μισό κόσμο. Έπεσε στο ρόλο της συνεχιζόμενης ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας σε περιοχές όπου ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός ήταν το αφεντικό: Κίνα, Ελλάδα, Κορέα, Βιετνάμ και έχει μέχρι σήμερα τουλάχιστον 50 περίεργες επεμβασεις σε διάφορα εθνικά κράτη σε όλο τον κόσμο σε στρατιωτικό, οικονομικό και παραστρατιωτικό στυλ (Gladio, αντικομμουνιστικά δίκτυα). (1) Δημιούργησαν ένα σύστημα όπου η CIA είχε σταθμούς σε όλο τον κόσμο και έχουν σήμερα πάνω από 800 στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό σε 70 χώρες (2) 

 Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε μετά την υπερβολική ισχύ της Ρωσίας στην αφγανική παρέμβασή της, η Αμερική πήδηξε στο παγκόσμιο κενό εξουσίας και επεδίωξε να πάρει τον αποκλειστικό έλεγχο. Αρχικά αδύναμη στην αρχή, καθώς έπρεπε να ξεπεράσει το σύνδρομο ήττας του Βιετνάμ, άρχισε να γίνεται πιο τολμηρη σε συμμαχία με τους παλιούς ιμπεριαλισμούς στην ΕΕ, όπως η Γερμανία για την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η παλιά κομμουνιστική απειλή έδωσε τη θέση της στη νέα τρομοκρατική απειλή ή με το ακρωνύμιο της "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας". Το κόστος του πολέμου του Βιετνάμ οδήγησε στην Αμερική να βγει από το στανταρ του χρυσόυ και ένα τεράστιο αντιπολεμικο κίνημα μέσα στην Αμερική ανάγκασε πολλούς από τους παλαιούς βιομηχανικούς καπιταλιστές να επιδιώξουν να πάνε αλλου όπως έκαναν όταν ο Νίξον έκοψε συμφωνία με την Κίνα. Το παλιό εθνικό καπιταλιστικό μονοπώλιο που είχε επίσης επεκταθεί στην Ευρώπη τώρα επεδίωξε να επεκταθεί παντού στη Δύση και δημιούργησαν ένα αφορολόγητο υπερεθνικο τραπεζικό σύστημα για να εξυπηρετήσει την άνοδο των νέων υπερεθνικων εταιριων που εγιναν η κυρίαρχη οικονομική μονάδα του πλανήτη. Ένας κόσμος χωρίς σύνορα έγινε πραγματικότητα. 

 Ενώ το 1950 η Αμερική έλεγχε από μόνη της περίπου το 50% της παγκόσμιας μεταποιητικής παραγωγής μέχρι το 2000 οι 300 κορυφαίες πολυεθνικές εταιρείες έλεγχαν περίπου το 25% της παγκόσμιας παραγωγής. Το καπιταλιστικό έθνος-κράτος είχε δώσει τη θέση του στην άνοδο των γιγαντιαίων καπιταλιστικών εταιρειών που ήταν πολλές φορές μεγαλύτερες από αυτά τα ίδια εθνικά κράτη οι ίδιοι. Η αμερικανική παραγωγη έχει ξεπεραστεί από την Κίνα αν και τα στοιχεία αυτά αμφισβητούνται, καθώς η κινεζική παραγωγη γίνεται επίσης από αμερικανικές εταιρείες, αλλά παρόλα αυτά η Αμερική δεν είναι πλέον στην κυρίαρχη θέση που ήταν το 1950. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. 

Από το παγκοσμιο κρατος πιστωτή στο έθνος οφειλέτη 

Μέχρι περίπου το 1980 η Αμερική ήταν το έθνος πιστωτης του κόσμου έθνος μεχρι τη σημερινη στιγημ εχει γινει το εθνος οφειλέτης του κόσμου. Κατασκευασμένη κρατική παραγωγη της τρομοκρατίας και των ψευδών ειδήσεων έγινε κυρίαρχη μορφή παράλληλα με τη συγκέντρωση των εταιριων μαζικης ενημέρωσης (θάψιμό μωρόν στο Κουβέιτ, Σέρβοι βιασμοί, Σαντάμ οπλα μαζικης καταστροφης, 9/11 Διδυμοι Πυργοι κ.λπ.) και όλα έγιναν δικαιολογίες για στρατιωτικές επεμβάσεις για τη διαμόρφωση των χωρών στην εικόνα τους, δηλαδή. αποδυναμώνοντας τα εθνικά κράτη και δημιούργησε ένα πλήθος προτεκτοράτων των ΗΠΑ των οποίων μοναδικός σκοπός ήταν να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες της Αυτοκρατορίας. Αλλά αυτό ήρθε σε ένα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος τόσο από την άποψη των χρημάτων, όπως και στους ανθρώπους (στρατιωτικοί βετεράνοι) Για τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης δημιούργησαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 υπερεθνικά επιχειρηματικά λόμπι (π.χ. Τριμερής Επιτροπή) για τον έλεγχο της εγχώριας παραγωγής ενέργειας π.χ. η παραγωγή άνθρακα και χάλυβα στην ΕΟΚ και η μακροπρόθεσμη αναζήτηση για την εξεύρεση αντικατάστασης του πληθωριστικού δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος. Το μόνο αντικείμενο που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ήταν το πετρέλαιο. Έτσι, μετά την εφαρμογή της μελλοντικής πορείας της NΤΠ στη Γιουγκοσλαβία ξεκίνησαν το σχέδιο για έναν νέο αμερικανικό αιώνα, το οποίο ήταν απλώς μια ανακοίνωση ότι το αραβικό πετρέλαιο θα περάσει τώρα απευθείας στα χέρια τους και οι παλιές κρατικές επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν μετά την περίοδο αποαποικιοποίησης της δεκαετίας του 1950 και του 1960 θα έληγαν. Το μικρό πρόβλημα σε αυτό ήταν οι Άραβες δεν θα αφηναν το πετρελαίου τους χωρίς μάχη. Το να πιστέψουμε το αντίθετο θα ήταν σαν να πιστεύουμε ότι οι Αμερικανοί κέρδισαν το δικαίωμα του παγκόσμιου μπραβου από μόνοι τους. Δεν το έκαναν.

Αραβικοί πόλεμοι 

Το Ιράκ επιλέχθηκε ως το πειραματοζωο και ο αμερικανικός πόλεμος τριών δεκαετιων κατα της χωρας απο την εισβολη να ‘απελευθερωσουν το Κουβειτ το 1990, οι κυρώσεις την επομενη δεκαετια που καταλήγουν στην πραγματική εισβολή ολόκληρης της χώρας για τις επόμενες δύο δεκαετίες. Παραλληλα είχαμε τις εισβολές, τους βομβαρδισμούς, την υποστήριξη των αραβικών ομάδων σε μυστικές επιχειρήσεις σε μια ολόκληρη σειρά χωρών (Λιβύη, Συρία, Υεμένη κλπ) με σκοπό τον έλεγχο του πετρελαίου. Παράδειγμα ήταν η αμερικανική προσπαθεια ελεγχου για τα πετρελαια της Μοσούλης και το πετρέλαιο της Λιβύης. Αμερικανικά πολεμικά πλοία έχουν αποκλείσει το πετρέλαιο της Λιβύης που εξάγεται στη Βόρεια Κορέα αυτη της στιγμη γινεται προσπαθεια να αναλαβει εκ νεου τον ελεγχο των πετρελαιων της Μοσουλης. Το κόστος αυτών των πολέμων στον αραβικό κόσμο με συντηρητικές εκτιμήσεις είναι περίπου 6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Δεν υπάρχει ατελείωτο δοχείο της εκτύπωσης χρημάτων (QE) που μπορεί να καλύψει όλα αυτά τα έξοδα επ 'αόριστον. 

Παραλληλά η φύση της αμερικανικής οικονομίας άλλαξε από ένα μεγαθήριο παραγωγης σε μια υπηρεσία που κυριαρχει η παρασιτική οικονομία. Η ζωή για το μέσο εργαζόμενο των ΗΠΑ πήγε από όπου με σταθερή εργασία θα μπορούσαν να καταλήξουν να αγοράζουν το δικό τους σπίτι να στείλουν τα παιδιά τους στο κολέγιο και χρόνο με το χρόνο τα πράγματα να γινουν σταδιακά καλύτερα, με λιγότερη εργασία,, επισφαλή εργασία, λιγότεροι μέσαιοι μισθοί και χρεωμένη ύπαρξη (χρέος κολέγιου σπιτι πιστωτικων καρτων) με μια υπέρογκη αύξηση των φόρων, άμεση και έμμεση (Obamacare, φόρους ακίνητης περιουσίας). Με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η ΗΠΑ εγκαινίασαν ουσιαστικά ένα καθεστώς ανοιχτών συνόρων σε αγαθά και εργασία (το οποιο ξεκινησε με τους πολεμους της Κεντρικης Αμερικης αλλα εντατικοποιηθηκαν σοβαρα με την υπογραφη της ΝΑΦΤΑ) Μία προς μία ολα τα παλια βιομηχανικα Συνδικατα των ΗΠΑ συνθλίβονται από την υπεργολαβία, την υπερπροσφορά εργασίας ή από την ντεμοντέ γκανγκστερική επιθεση των αφεντικων των ΗΠΑ (απεργια αεροελεγκτών PATCO, φορτηγατζήδες Teamsters). Ειδαμε πόλεις όπως το Ντιτρόιτ το 1950, όπου η τρίτη πλουσιότερη πόλη στις ΗΠΑ εγινε μετα τη δεκαετία του 2000 πολη οπου η κυρια μορφη εργασίας επρόκειτο να γίνει στην καλλιέργεια τροφίμων σε καμένα κτίρια αντι της βιομηχανικής εργασίας και φτάσαμε στην κατάσταση όπου η παροχή νερού έφθασε σε πρότυπα του τρίτου κόσμου (Φλιντ). 

Το οικονομικο κραχ του 2007/8 είχε ως αποτέλεσμα εκατομμύρια άτομα να χάσουν τα σπίτια τους και να γίνουν άστεγοι και σύμφωνα με όλες τις ανεξάρτητες εκτιμήσεις περίπου 90 εκατομμύρια άνεργοι. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι η προεδρία Μπους της δεκαετίας του 2000 είχε μέχρι το τέλος του 25m πληθυσμό που έπαιρναν ταμεια ανεργιας (που καταβάλλονται όταν το εισόδημα δεν είναι πάνω από $20000) και μέχρι το τέλος της Προεδρίας Ομπάμα είχε φτάσει... 50μ! Σε συνδυασμό με όλη την εργασία μερικής απασχόλησης και την κρυφή ανεργία και το γεγονός ότι εκατομμύρια παράνομοι έφτασαν κάνοντας μαυρη εργασια, το καπιταλιστικό σύστημα της Αμερικής δεν μπορεί να στηρίξει τον πληθυσμό οπουδήποτε κοντά στα πρότυπα της δεκαετίας του 1970 ή του 1980. Πηγαίνοντας ενάντια σε όλους τους κανόνες του ΠΟΕ (Παγκοσμιο Οργανισμο Εμποριου) που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι Αμερικανοί είχαν κρατικές διασώσεις για τις τράπεζες με το πρόσχημα ότι ο καπιταλισμός χρηματοδότησης είναι πιο σημαντικός από οποιοδήποτε άλλο, καθώς από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι κρατικές διασώσεις για τη βιομηχανία ήταν ανύπαρκτες. Η καταβολή ετήσιων μισθών 500 εκατομμυρίων δολαρίων σε τραπεζιτες δεν εθεσαν καμία ανησυχία και υπέθεσαν ότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν όπως πριν από την εφαρμογη εγχώριων τραπεζων με καθεστως αφορολόγητο, όπως είχαν κάνει για τις υπερεθνικες εταιρείες που είχαν την έδρα τους οφσορ. Αλλά τα χρήματα δεν υπάρχουν σε ένα κενό, ιδίως σε ένα καπιταλιστικό συστημα. 

Δημιουργώντας τόσο υψηλούς μισθούς, QE κλπ. δημιουργεί υπερπληθωριστικές τασεις και κάνει τα χρήματα άνευ αξίας και δεν είναι τυχαίο ότι ο κατώτατος μισθός της Αμερικής είναι τόσο χαμηλός σε σύγκριση με όλες τις άλλες δαπάνες που εκατομμύρια εργαζόμενοι επιδοτούνται από τα γραμματόσημα τροφίμων και τώρα υπάρχει μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα για την εισαγωγή ενός λεγόμενου Βασικού Εισοδήματος. (Βαρουφάκης) 3 Η πραγματική διχοτόμηση προσπαθεί να διατηρήσει ένα σύστημα για τους δισεκατομμυριούχους, παρέχοντας παράλληλα εργασία που δεν υπάρχει σε μια κοινωνία στο σύνολό της και προσπαθεί να δημιουργήσει αρκετά φορολογικά έσοδα για να διατηρήσει μια υπερτροφικη παρασιτική τάξη, διατηρώντας παράλληλα την κατανάλωση του παρελθόντος με μισθούς που δεν είναι σαφώς εκεί. 

 VN Gelis